چکیده :
برهان صدیقین در مقام اثبات وجود خدا بدون وساطت مخلوقات است.
فارابی، این منهج را طرح و ابن سینا با تقریر برهان «امکان و وجوب» مدعی اقامه این برهان شد، که صدیقین بودن آن، مورد اعتراض ملا صدرا قرار گرفت و نهایتاً خودِ ملا صدرا و پس از ایشان، علامه طباطبایی هر یک تقریر جدیدی از این برهان را ارائه فرمودند.
حضرت آیت الله جوادی آملی از طرفی در مباحث برهانی، با همان ملاکی که ملا صدرا در صدیقین بودن برهان ابن سینا مناقشه کرده بود، در خود برهان ملا صدرا مناقشه نموده اند و نهایتاً بر برهان علامه طباطبایی تأکید می ورزند و از طرفی دیگر در مباحث تفسیری به بیان شواهد قرآنی بر این برهان پرداخته اند.
این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی در صدد پاسخ به این سوال قرار گرفته است: تبیین برهان صدیقین و شواهد قرآنی آن از منظر آیت الله جوادی آملی چگونه است؟ که در مقام پاسخ پس از تقریر برهان صدیقین از منظر آیت الله جوادی آملی، به تبیین شواهد قرآنی آن با توجه به آیه 45 سوره فرقان و 53 سوره فصلت و توضیح وجه شهادت و دلالت هر کدام از آیات بر مدّعا، همت گمارده است، تا اولاً نمونهای از عقلانی بودنِ مفاهیم قرآن، ثانیاً جلوهای از تفکیک ناپذیری قرآن و برهان به صورت عینی و مصداقی، و ثالثاً جنبهای از اعجاز علمی این کتاب آسمانی را نمایان سازد.
siddiqui's argument is proof of the existence of god without the mediation of creatures.
al-farabi proposed this method and ibn sina claimed to have established this argument by presenting the proof of "possibility and obligation", which was objected to by mullah sadra, and finally, mullah sadra himself and after him, allameh tabataba'i, each presented a new version.
they presented this proof.
hazrat ayatollah javadi amoli, on the one hand, in argumentative debates, has disputed with the same criteria that mulla sadra disputed in ibn sina's argument of being a siddiqui, in mulla sadra's argument itself, and finally emphasizes the argument of allameh tabataba'i, and on the other hand, in arguments tafsir has discussed the qur'anic evidence on this argument.
this research, with descriptive and analytical method, aims to answer this question: how is the explanation of siddikin's argument and its quranic evidence from the perspective of ayatollah javadi amoli? as a response, after the presentation of siddikin's argument from the point of view of ayatollah javadi amoli, he has endeavored to explain its quranic evidence with regard to verse 45 of surah furqan and 53 of surah al-fazlat and to explain the testimony and implications of each of the verses on the claim, so that firstly, it is an example of the rationality of the concepts of the quran, secondly, it is a manifestation of the inseparability of the quran and proof in an objective and exemplary manner, and thirdly, it shows an aspect of the scientific miracle of this divine book.
نویسنده :
احمد ملکی ، محمد رضا مصطفی پور
منبع اصلی :
https://hikmat.isramags.ir/article_175968_413b5b185ddf3b021c9772df5904cd2b.pdf
پایگاه :
پایگاه مجلات 5
(حکمت اسراء- سال 1402- دوره 15- شماره 1- از صفحه 5 تا 29)
یادداشت :
کلیدواژه‌ها
برهان صدیقین آیت الله جوادی آملی ملا صدرا علامه طباطبایی قرآن
کلیدواژه‌ها [English]
Keywords: Siddikin Argument Javadi Amoli Mullah Sadra Allameh Tabatabai Quran