نگاهى به بحث تلازم بین متصله لزومیه و منفصله در کلام خواجه نصیرالدین و فخر رازى و بررسى تطبیقى آن با منطق جدید | کتابخانه مجازی الفبا

خواجه نصیر الدین طوسی, محمد بن محمد (فیلسوف و متکلم ایرانی سده هفتم، موسس کلام فلسفی، شیعه امامی), 579ق./1201م.توس،ایران- 672ق./1274م.کاظمین،عراق
فخر رازی , محمد بن عمر (فقیه، متکلم، فیلسوف، مفسر و حکیم مسلمان ایرانی، مکتب اشعری، متکلم اشاعره متاخر، شافعی، پیش برنده الهیات فلسفی، مخالف؟ فلسفه), 543ق./1149م. ری، تهران، ایران 606ق./1210م. هرات، افغانستان
سراج الدین ارموی, محمودبن ابوبکر (از اعلام قرن هفتم هجری، فقیه، اصولی، متکلم، منطقی، شافعی، اشعری، قاضی القضاة قونیه), ۵۹۴ق. ارومیه، آذربایجان غربی ‎۶۸۲ق. قونیه، ترکیه
علامه حلی, ابن مطهر حسن بن یوسف (مرجع تقلید، فقیه و متکلم شیعه در قرن هشتم هجری، مولف بیش از ۱۲۰ کتاب در رشته‌های فقه، اصول فقه، کلام، حدیث، تفسیر، رجال، فلسفه و منطق), 648ق/1251م. حله، عراق 726ق/1326م. حله، عراق
کاتبی قزوینی, نجم الدین علی بن عمر (فیلسوف و اخترشناس ایرانی، منطق‌دان و حکیم قرن هفتم قمری، شافعی، شاگرد اثیرالدین ابهری) , 600ق. قزوین، ایران 675ق.
قطب الدین رازی, محمد بن محمد (منطقى، فیلسوف، متکلم شیعى و ایرانى، از فقهای بزرگ شیعه که با القاب گوناگونی مانند قطب الدین، علامه رازی، قطب تحتانی شناخته می‌شود. کنیه او را ابو جعفر رازی ذکر کرده‌اند.، صاحب کتاب المحاکمات بین شرحی الاشارات), 694ق. ورامین، تهران 766یا776ق. دمشق، سوریه