مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: یک سؤال اساسی برای الهیات این است که چگونه ادعاهایی را که درباره خدا می کنیم بفهمیم. تنها زبانی که می توانیم بفهمیم زبانی است که برای صحبت در مورد انسان ها و محیط اطرافش استفاده می کنیم. چگونه می توانیم از آن زبان برای صحبت در مورد خدا استفاده کنیم و در عین حال به تفاوت بی نهایت بین خدا و بشریت احترام بگذاریم؟ پاسخ سنتی توسل به مفهوم قیاس بوده است. با این حال، این درخواست به روش های مختلف تفسیر شده است. این کتاب بر آن است تا با تحلیل مفهوم، سؤال و این پاسخ را روشن کند. این با کاوش در راه تکامل این مفهوم توسط ارسطو از ریاضیات یونانی به عنوان تکنیکی برای مقایسه "چیزهایی که دور بودند" آغاز می شود. پس از آن بررسی انتقادی سه روایت کلاسیک بسیار متفاوت از نحوه عملکرد زبان دینی انجام شد: روایت‌های توماس آکویناس، امانوئل کانت و کارل بارت. این کتاب در نهایت به بررسی روشی می‌پردازد که از طریق آن می‌توان قیاس را برای پاسخ به سؤالی که در ابتدا مطرح شد به کار برد - چگونه می‌توان از زبان انسان برای صحبت درباره خدا استفاده کرد. این پرسشی است که برای کل دین و الهیات اهمیت اساسی دارد، به همان اندازه که در کل درک ما از آنچه در مورد خدا صحبت می کنیم، به آن توجه دارد.

ترجمه ماشینی: آیا نظریات علمی اجتماعی و الهیات اعترافی قربانی به همان اندازه دین به عنوان گفتمان عمومی در مورد آن مناسب است؟ الاهیدانان لیبرال پروتستان فرانسوی از بخش پنجم کول پراتیک و طرفدار جامعه شناسی فرانسوی، مایل دورکیم و دو پیرو اصلی او، هانری هوبرت و مارسل ماوس، درگیر رویکرد مناسبی برای فداکاری در دانشگاه دولتی هستند. دورکیمیان استدلال می‌کردند که زبان الهیات و مفروضات برای این منظور به دلیل طرفداران اعتراف‌شان نامناسب است. رویکرد دیگری برای فداکاری، فارغ از گرفتاری های اعترافی، مورد نیاز بود. این همان چیزی است که هوبرت و ماوس در کتاب قربانی: ماهیت و کارکرد آن به دنبال ارائه آن بودند.

ترجمه ماشینی: از نخستین روزهای کلیسا، الهی‌دانان برای درک چگونگی وجود انسانیت و الوهیت در شخص مسیح تلاش کرده‌اند. طرفداران بدعت آریان، که معتقد بودند عیسی نمی‌توانست کاملاً الهی باشد، شواهد قابل توجهی در کتاب مقدس برای موقعیت خود یافتند: عیسی تعجب کرد، سؤال کرد، ترسید، رنج کشید و دعا کرد. مدافعان ارتدکس، مانند هیلاری پواتیه، آمبروز میلان، ژروم، و آگوستین، نبوغ قابل توجهی در توضیح چگونگی سازگاری این عبارات کتاب مقدس با الوهیت مسیح نشان دادند. الاهیدانان قرون وسطایی مانند پیتر لومبارد، توماس آکویناس و بوناونتور نیز هنگام رویارویی با تهدید فزاینده بدعت آریان با این متون دست و پنجه نرم کردند. مانند اسلاف خود، آنها نیز با نیاز به حفظ انسانیت اصیل عیسی و توصیف شیوه ای از تجربه احساساتی که هیچ شکی در الوهیت کامل کلام مجسم نمی کند، مواجه بودند. همانطور که کوین مادیگان نشان می دهد، با این حال، آنها همچنین با یک مانع دیگر روبرو شدند. متکلمان قرون وسطی از پدران یونانی و لاتینی مجموعه ای از نظرات را در مورد عبارات مورد بحث به ارث برده بودند که در این زمان به جایگاه فرهنگی هنجاری در سنت مسیحی دست یافته بود. با این حال، پدران یونانی و لاتین در یک موقعیت جدلی نوشتند و به تهدیدی که آریایی ها برای ارتدکس ایجاد می کرد پاسخ دادند. در نتیجه، آنها گاهی خود را به اظهارات افراطی و گاهی متناقض می‌دیدند. این اظهارات از نظر جانشینان قرون وسطایی خود یا به نظر می رسید که الوهیت واقعی مسیح، انسانیت واقعی او را به خطر می اندازد، یا این احتمال را که خدا و انسان با یکدیگر در ارتباط هستند یا به طور متافیزیکی با یکدیگر مرتبط هستند. در نتیجه، متکلمان قرون وسطایی نیز نیاز داشتند تا نشان دهند که چگونه دو گزاره به یک اندازه معتبر اما ظاهراً متناقض را می توان با هم تطبیق داد - تا از اجداد پدری خود در برابر هر گونه تردیدی در مورد اتفاق نظر یا درستی ارتدوکس آنها محافظت کنند. مادیگان با بررسی استدلال‌های ناشی از این فشارهای دوگانه، در می‌یابد که تحت عنوان جذب و انتقال بی‌تغییر یک سنت متفق القول، در واقع شکاف‌ها و ناپیوستگی‌های زیادی بین دو بدنه فکری باستان و قرون وسطی وجود داشته است. او به جای تغییر یا توسعه ارگانیک، تغییرات بنیادی، آزمایش، تازگی و حتی هترودوکسی را می یابد.