مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این تحقیق با هدف جمع آوری کارهای خانه ای که زنان و مردان در عصر پیامبر انجام می دادند ، با شناسایی همسران مسئول هر کار یا حرفه با توجه به راهنمایی های حضرت محمد (ص) و همراهانش در خدمت به خانه ها ، انجام شد. روایات پراکنده در منابع عهد پیامبر (ص) و محدود کردن آنها به روایات معتبر و تفریق ضعیفان به جز تکمیل حادثه ای که منشأ معتبری دارد. در این مطالعه ، محقق به تهیه غذا برای خانواده و خانواده پرداخت. ، آوردن آب آشامیدنی به منازل ، آسیاب کردن ، ورز دادن و پختن حبوبات ، دوشیدن ، ذبح ، برش گوشت ، تهیه و آماده سازی غذا ، بافت ، دوخت و مهره ، شستن لباس و مواردی از این دست. جارو و اثاثیه منازل ، خدمات رسانی به مهمانان ، خدمت به فرزندان شوهر ، برادران و والدین ، ​​ضمن ارائه سخنان فقها به راهنمایی پیامبر صلی الله علیه و آله و اصحابش. یکی از مهمترین یافته های این مطالعه این بود که مردان اغلب درآمد و خدمات ظاهری را انجام می دادند و زنان کارهای داخلی را انجام می دادند و تحقیقات ثابت کرد که پیامبر صلی الله علیه و آله این کار را انجام نمی دهد. کار ورز دادن ، پخت ، آشپزی ، جارو کردن ، شستشو و موارد دیگر ، اما او در خانه خود آنچه را که برای طبیعت مردان مناسب است انجام داد ، مانند ذبح حیوانات و بریدن گوشت ، دوخت لباس و کفش ، بلند کردن یک وسیله شکسته و غیره ، و لازم است که همسران با توسعه زندگی مدنی و سازگاری اجتناب ناپذیر بین آنها همکاری کنند تا زندگی با پیوند محبت و رحمت ادامه یابد.

رهیافت عقلی-اجتماعی به تفسیر قرآن، در دوسده ی اخیردربستر چالش های برخاسته ازرویارویی جامعه های مسلمان درروزگار رکود، با تمدن نوین غربی پدید آمد. تفسیر اجتماعی، تفسیری با رویکرد کارکردگرا وبا آرمان پردازش چهره ی توانمند اسلام، برای پیشبرد جامعه در همه جا و هرگاه است. رویارویی با تمدن نوین باختری ازبسترهای برجسته پیدایش تفسیر اجتماعی، جایگاهی شایسته در نگرش مفسر اجتماعی برای نمودن چهره ای کارا وپویا از آگاهیهای اسلامی دارد. این رهیافت در تفسیر المناربا ویژگی تفسیر اجتماعی والمیزان به عنوان یکی از شاخص ترین این گرایش تفسیری، بازتاب های گوناگونی داشته است، مفسر المنار برای نشان دادن چهره‌ای خردورز وبالنده از اسلام در هماهنگ‌سازی معارف قرآنی با تمدن غربی، چندان می‌کوشد که در رویکرد خود به‌سوی عقل جزوی خود بنیاد و برداشت‌های مادی از حقایق فرا طبیعی گرویده و در سازگاری پاره‌ای احکام اسلامی با هنجارهای غربی گوی پیشرفت از همگنان را برباید. ولی المیزان با بهره‌مندی از خرد ناب، شناخت دینی را از قلمروی خرد خود بنیاد، فراتر دانسته است. وی در رویکرد اجتماعی نیز با بینشی ژرف، ریشه‌‌های پیدایش تمدن کنونی غربی را درناسازگاری با بنیاد توحیدی اسلام می‌داند؛ او همچنین درگشایش چالش‌های احکام اسلامی، در برابر پایگاه دفاعی و واکنش گرای المنار، به‌نقد بنیادین دستاوردهای اندیشگی تمدن غربی می‌پردازد. سرانجام می‌توان گفت: المیزان در پردازش چهره‌ی سترگ، کارا و پویای اسلام در برابر تمدن نوین غربی در سنجش با المنار کامیاب‌تر است.

جستجوی ریشه‌های معرفتی عدم پیشرفت جهان اسلام در بین متفکران معاصر عرب زبان، ادبیاتی را فراهم آورده است که تحت عنوان «نظریه‌ی عقلانیت» شناخته می‌شود. دکتر محمد شحرور متفکر معاصر سوری از جمله کسانی است که در این زمینه به تحقیق پرداخته است. پژوهش حاضر تلاشی است در بررسی نظریه عقلانیت ایشان که با تحلیل آثار وی، شکل‌گیری نظریه عقلانت او را درارتباط با دو دسته عوامل معرفتی و غیر معرفتی، بررسی کرده و مورد ارزیابی قرار داده است. هرچند شحرور در معرفی«استبداد» به عنوان بنیان ساختار معرفتی حاکم بر جهان اسلام تلاش کرده به تبیین جدیدی از بحران عقل در جهان اسلام دست یابد اما در مجموع از تحلیل‌های جابری فراتر نرفته است و از تکرار و تقلید رنج می‌برد. همچنین علاوه بر اینکه بسیاری از ادعاهای وی درباره منع نقل و کتابت حدیث توسط پیامبر(ص)، فاقد پشتوانه علمی است، در نفی و کنار گذاشتن سنت نبوی از یک سو و توجه و استناد به عمل و مرام خلفا از سوی دیگر گرفتار تناقض است.

نظریه نقد عقل عربی در پی تبیین مسأله عقب‌ماندگی در جهان اسلام با رویکرد معرفت‌شناختی است. جابری در دو کتاب «تکوین عقل عربی» و «ساختار عقل عربی»، نحوه شکل‌گیری یا حضور، رویکرد و روش، توزیع جغرافیایی و سیاسی نظام‌های معرفتی بیانی، عرفانی و برهانی و شیوه‌های تعامل این نظام‌های معرفتی با یکدیگر را تبیین می‌کند و در پایان نتیجه می‌گیرد که ناسازگاری ذاتی نظام‌های مذکور و مغلوب شدن نظام معرفتی برهانی در این تعامل‌ها، موجب تکوین عقل عربی شده است؛ عقلی مقلد که به هیچ وجه قادر به تولید نیست. جابری راه رهایی از این وضعیت را در بازسازی فلسفه ابن‌رشد، اصول شاطبی، فقه مقاصدی و تاریخ ابن‌خلدون می‌داند. اتخاذ رویکرد سکولار، اعتقاد به سکوت دین در عرصه امور دنیایی، بی‌توجهی به شهود به عنوان یکی از منابع معرفت و باور به ناسازگاری ذاتی نظام‌های معرفتی، عدم رعایت بی‌طرفی علمی، سوگیری روشی، اتخاذ نتیجه معرفت‌شناختی از شواهد تاریخی، وارداتی و دنیاگریز خواندن عرفان اسلامی و ایدئولوژیک خواندن فلسفه از جمله مهم‌ترین نقدهای وارد بر نظریه جابری است.