مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

مورخان معتقدند اباضیه منسوب به عبدالله بن اباض از قبیله تمیم است، امّا ملطی آن ها را به اباض بن عمر منتسب می داند که از کوفه قیام کرده و به قتل و غارت پرداخته است هرچند منابع اباضی و غیر اباضی این قول را تأیید نکرده اند. مذهب اباضیه از قدیمی ترین مذاهب اسلامی است که در قرن اول هجری ظهور کرد و تنها در نیمه آخر قرن سوم به منزله مذهب، در منابع و مصادر ذکر شده است و قبل از آن تاریخ با نام هایی چون «جماعه المسلمین» یا «اهل الدعوه»، «اهل الاستقامه» خوانده می شدند. برخی از خوارج تندرو آنان را «قعده» یا گروه قاعدین می خوانند؛ زیرا به اعتقاد خوارج اباضیان به قیام علیه حاکمان ظالم برنخاستند و قعود را بر قیام ترجیح دادند. بنابر اعتقاد اباضیان، آنان هیچگاه با خوارج که شامل چهار فرقه می شدند همراه نشدند و نه تنها در جنگ بین خوارج و خلافت اموی و عباسی شرکت نکردند، بلکه به مخالفت با چنین اقداماتی برخاستند و به جای جنگ مسلحانه روش مسالمت آمیز را برای ترویج عقاید و افکار خود به صورت پنهان انتخاب کردند. در این مقاله سعی شده است برخی از افکار و عقاید اباضیان که موجب شده آنان را تا حدودی نسبت به سایر فرقه خوارج معتدل تر نشان دهد. با روش توصیفی، تحلیلی و تاریخی مورد بررسی قرار دهد.

بدون هیچ تردیدی یكی از مهمترین موانع در بحث از فرق اسلامی خاصه، نحله ها و گروه های شكل گرفته در قرن اول هجری، مشكل دسترسی یا عدم دسترسی به منابع اصیل و اصلی آنها است، هر چند آثار مهمی از قرن بعدی در اختیار است كه در غالب گونه ادبی ملل و نحل نویسی به ارایه گزارش از فرقه های اسلامی پرداخته اند. در این میان، بحث از شكل گیری و تكوین عقاید خوارج به نحو اعم و اباضیه به نحو خاص،... بی تردید این كتاب علیرغم اختصار آن، متنی ارزشمند از چگونگی بحث و تحقیق درباره رساله ها و آثار باقی مانده از قرن اول هجری است كه برای شناخت عقاید خوارج نیز می تواند مفید باشد.

وهابیت و اباضیه دو فرقه از فرقه‌های زنده جهان اسلام، با دو رویکرد متفاوت و تفکرات مختلف هستند. اباضیه، برگرفته از افکار جابر بن زید ازدی و وهابیت، برگرفته از افکار سلفیت احمد ابن حنبل و تحت تأثیر افکار ابن تیمیه به وجود آمد. می‌توان به‌طوری وهابیت را مجری افکار ابن تیمیه نامید. هدفی که این رساله به دنبال آن است، آشنایی با تاریخ و عقاید وهابیت و اباضیه در دو زمان کاملاً متفاوت است. یکی در دورهٔ نخستین اسلام و تحت رهبری عبدالله بن اباض و دیگری در قرن 12 هجری به رهبری محمد بن عبدالوهاب، با عقایدی کاملاً متفاوت؛ هم‌چنین پرداختن به اشتراکات و ممیزات این دو فرقه و تقابل و مقایسه کلامی که بین این دو فرقه وجود دارد. اباضیه باروحیه‌ای کاملاً متعادل و وهابیت باروحیه‌ای خشن و تند، که این در افکار و عقاید این دو فرقه هم تأثیرات به سزایی گذاشته است که این از اهداف این رساله است.

در این پژوهش به شاخصه‌ها و ملاک‌های ایمان و کفر از دیدگاه دو فرقه امامیه و اباضیه پرداخته شده است و این موضوع بدان جهت ضرورت و اهمیت دوچندان می‌یابد که با ظهور جریان‌های تکفیری و متهم کردن برخی از فرقه‌های اسلامی به کفر، شفاف‌سازی آرای این فرقه‌ها می‌تواند مسیر انحراف عقاید را مسدود سازد. هم‌چنین نزدیکی بین دو مذهب امامیه و اباضیه با مقایسه ایمان و کفر آشکار می‌گردد. در این پژوهش تلاش شده در فصل اول کلیات و مفاهیم در قالب واژه‌هایی چون ایمان و کفر هم‌چنین امامیه و اباضیه پرداخته شود، سپس در فصل دوم به دیدگاه امامیه در مسئله ایمان و کفر پرداخته شده است و در فصل سوم ایمان و کفر از دیدگاه اباضیه مورد پژوهش قرار گرفته است. در نهایت در فصل چهارم نقاط اشتراک و افتراق دو فرقه در باب ایمان و کفر مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد. پژوهش حاضر توصیفی ـ تبیینی با روش کتابخانه‌ای و به صورت تطبیقی می‌باشد.

قصد مولف از تالیف این کتاب جمع آوری اسامی و تعداد مدارس اباضیه در مغرب بوده است که به گفته خودش در حواشی و سطرهای بعضی از کتب بوده اند و هیچ گاه یک کتاب مستقلی در این زمینه نگاشته نشده بوده است ، به همین خاطر این کتاب را تالیف و تعدای از اسامی و تعریفی اجمالی از مدارس اباضیه را در این کتاب مختصر آورده است.

در این تحقیق به بررسی و مقایسه دیدگاه دو مذهب پویای وموجود، امامیه و اباضیه در مورد اسماء و صفات الهی پرداخت شده است. در فصل اول به توضیح مفاهیمی از قبیل اباضیه و چگونگی پیدایش آن و معرفی برخی از شخصیت‌های مؤثر در این مذهب و همچنین به تبیین مفاهیمی همچون اسماء و صفات الهی از دیدگاه لغت و اصطلاح پرداخته‌ایم و در فصل دوم به بررسی دیدگاه امامیه در مورد اسماء و صفات الهی پرداخته شده است و در فصل سوم به بررسی دیدگاه اباضیه در مورد اسماء و صفات الهی و آراء ایشان در مورد اسماء و صفات الهی پرداخته شده است و در پایان به جمع‌بندی در مورد آراء و دیدگاه این دو مذهب در مورد اسماء و صفات الهی و مقایسه دیدگاه دو مذهب پرداخته شده است. در انتها باید متذکر شوم که دو مذهب در مورد اسماء و صفات الهی تقریباً دیدگاه همسان و واحدی دارند و کمترین اختلافی بین امامیه و اباضیه در مورد اسماء و صفات الهی وجود ندارد. اگرچه در موارد دیگر همچون حسن و قبح دیدگاه متفاوتی با هم دارند ولی در این مورد خاص با هم هم‌عقیده و هم‌رأی می‌باشند. به گفته دکتر صابر طعیمه از نویسندگان اباضیه، ایشان در مورد توحید بر خلاف دیگر عقائد تکیه به عقل نموده‌اند تا از تشبیه و تجسیمه به دور باشند و بر تنزیه باری تعالی تأکید دارند، همان چیزی که امامیه در اسماء و صفات الهی بر آن تکیه دارند .

آن‌چه که به طور معمول تحت عنوان نظریات خوارج به رشته تحریر درآمده است، تماماً آرا مشترک میان آنها نیست. اصولاً به دشواری می‌توان افکار مشترک بسیاری میان خوارج یافت، و آن‌چه به راستی آنان را به هم می‌پیوندد منشأ تاریخی مشترک آنهاست و اندیشه‌ای که در شعار «لا حکم الا لله» متجلی می‌شود و گرنه دو طیف افراطی و معتدل از خوارج آن‌چنان از یکدیگر جدا شدند، که صحبت از نظریات خوارج بدون ذکر استثناها و موارد و اختلاف دور از احتیاط است. در مذهب اباضیه نمی‌توان اصطلاح مؤمنان را درباره مرتکبین کبائر به کار برد، زیرا هرچه که خداوند بر بندگانش فرض کرده، جزء ایمان است، از این روی اینان تنها موحّد هستند. در دیدگاه اباضیه، امامت و حکومت یکی از مسائل اساسی و کلیدی به شمار می‌آید، اگرچه آنها به آن رویکردی فقهی تاریخی دارند. مراحل امامت یا مسالک مذهب اباضی، یعنی ظهور، دفاع، شراء و کتمان، و برخورد پیروان آن با مخالفان خود سبب شده تا این فرقه اسلامی همچنان حیات داشته و حتی دارای حکومت و حکمرانی باشد. در عین حال دیگر اندیشه‌های کلامی آنان در باب تعریف امامت، گزینش امام، شروط و اوصاف امام، مقاصد و اهداف امامت نیز می‌تواند حائز اهمیت و درخور تأمل باشد.

یکی از فرق اسلامی که در حیات هزار و سیصد ساله خود اهتمامی ویژه به تاریخنگاری مبذول داشته فرقه اباضیه است که در تحقیقات اسلام شناسی ، این بعد از حیات فرهنگی آنان کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. آثار اباضی نه تنها در مطالعه تاریخ این فرقه اساسی ترین منابع محسوب می گردند ، بلکه در مطالعات عمومی تاریخ اسلام در نواحی شبه جزیره و عراق در مشرق ، بخش هایی از شمال و شرق آفریقا در مغرب ، و حتی برخی نواحی ایران چون خراسان و جزایر خلیج فارس منابعی مهم و درخور نیازمند مجالی گسترده است، در این مقاله سعی بر آن بوده تا روشی مبتنی بر دوره های تاریخی و سبک نگارش برای طبقه بندی آثار تاریخی باضیه و معرفی منطقی آنها عرضه گردد. در این مقاله به نوشته ای اباضیان مشرق بیشتر عنایت شده است.