مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ریچارد ولکلی در این کتاب تلاش دارد تفسیری غایت‌شناسانه از پروژهٔ نقدِ عقل نزد کانت ارائه دهد که ناظر به درگیری کانت با مسئلهٔ غایتِ خودِ عقل است. غایت‌شناسی در اینجا مشخصاً به تأمل راجع به تسلسلِ علّیِ غاییِ کلِ طبیعی اشاره ندارد، بلکه تأکیدِ پرسش‌گریِ کانت بر پیچیدگی‌های غایت‌مندی و خودتعین‌بخشیِ انسان است. مسئلهٔ اصلی در میان این پیچیدگی‌ها، جایگاه عقل فلسفی در زندگی بشر (نسبتِ این عقل با خیر بشری، اعم از خیرِ اجتماعی و فردی) است. معلم و الهام‌بخشِ کانت در این تأملات، ژان ژاک روسو است. روسو با آشکار ساختن گرایشِ عقل به دیالکتیک و بحران و در نتیجه، نشان دادن ضرورت بررسی مجدد غایتِ عقل، زمینه‌ای بنیادی (و عموماً مغفول) برای خودانتقادی عقل ارائه می‌دهد. این کتاب، مطالعه‌ای تاریخی برای آشکار کردن این سطح پنهان از نقد کانتی است و شامل بررسی ریشه‌های دورهٔ بلوغِ فلسفهٔ کانت‌، از دیدگاه نوشته‌های پیشانقدیِ دههٔ ۱۷۶۰ است. ولکلی سرچشمه‌های برداشت و بازتعریف کانت از عقل را بررسی می‌کند و حضور روسو را در آن بازتعریف به‌طور خاص مد نظر قرار می‌دهد. این تأمل روشن می‌سازد که جایگاه روسو در برداشت کانت از فلسفه، فراتر و ماندگارتر از جایگاه هیوم است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بحثی است درباره مفهوم «الحاقیه» تئودور آدورنو. در مقابل امانوئل کانت که مدعی بود کنش آزاد و اخلاقی تنها دلیل محض بودن عقل محض است، آدورنو معتقد است که برای انجام عمل یک انگیزه فیزیکی لازم است. این پایان نامه با بحث درباره فلسفه کانت در فصل اول آغاز می شود و در فصل دوم به بحث درباره الحاقیه می پردازد. در فصل سوم، جایگاه ضمیمه در فلسفه اخلاق آدورنو را مورد بحث قرار می دهم. از آنجایی که همیشه یک جزء فیزیکی در کنش دخیل است، آدورنو معتقد است که برخی از اقدامات با انگیزه مادی می توانند از نظر اخلاقی خوب باشند. به طور خاص، این پاسخ تکانشی به رنج و درد فیزیکی است که آدورنو معتقد است از نظر اخلاقی خوب است، زیرا، همانطور که پیشنهاد می‌کنم، تنها با چنین واکنشی است که می‌توان از تکرار هولوکاست جلوگیری کرد.

نقد عقل محض اولین نقد کانت یکی از پرمطالعه‌ترین متون در تاریخ روشنفکری است، اما همانطور که آلفردو فرارین در این کتاب کاملاً اصلی اشاره می‌کند، بیشتر آن مطالعه فقط بر بخش‌های بسیار منتخب متمرکز شده است. به همین ترتیب، آثار کانت به عنوان یک کل تقسیم بندی شده است، سه نقد در انزوای سفت و سخت از یکدیگر نگهداری می شوند. قدرت‌های عقل ناب، برخلاف خوانش استاندارد کانت که چنین تقسیم‌بندی ایجاد کرده است، بخش‌های فراموش‌شده نقد اول را بررسی می‌کند تا مجموعه‌ای هیجان‌انگیز، جدید و در نهایت محوری از دغدغه‌ها را بیابد که با آن بتوان همه آثار کانت را خواند. فرارین گرد و غبار دو بخش به شدت نادیده گرفته شده از اولین نقد دیالکتیک استعلایی و دکترین روش را از بین می برد. او در آنجا کشف می کند که بزرگترین دستاورد نقد است: تصوری از وحدت عقل و کاوش در قدرت هایی که باید فراتر از خود برسد و در سراسر جهان قانون گذاری کند. با در نظر گرفتن این موضوع، فرارین دیدگاه مشترک کانت را به عنوان فیلسوفی که به طور جداگانه در مورد معرفت شناسی، اخلاق و زیبایی شناسی و غایت شناسی طبیعی می نویسد، از بین می برد و نشان می دهد که این سه نقد با این موضوع اساسی متحد می شوند: استقلال و غایت شناسی عقل، قدرت آن و به پایان می رسد. نتیجه یک دیدگاه جدید و تازه از کانت و خود عقل است.

جایگاه خدا و براهین اثبات واجب، یکی از مهم‌ترین مباحثی است که کانت می‌بایست بر اساس مبانی معرفتی-اش، موضع خود را نسبت به آن معیّن کند. کانت، شناخت را تنها در قلمرو امور مادی معنادار می‌داند، به همین دلیل در نظرگاه وی بحث از اموری چون نفس یا خدا که زمان‌مند و مکان‌مند نیستند، اساساً اشتباه است. او برای نشان دادن این اشتباه، در بخش دیالکتیک استعلایی کتاب نقد عقل محض، ایدۀ «خدا» را ایدۀ استعلایی عقل محض می‌نامد و به زعم خود اثبات کرده است که عقل را نه از راه تجربی و نه از طریق استعلایی، توفیقی برای رسیدن به این ایده نیست. این دیدگاه، پیامد چگونگی رویکرد کانت در شناخت‌شناسی و هستی‌شناسی است. کانت در رویکرد شناخت‌شناسی، به تفصیل به امکان و صدق قضایای ترکیبی پیشین می‌پردازد و بر این باور است که امکان دانش‌های پیشین در متافیزیک و فیزیک، به امکان قضایای ترکیبی پیشین بستگی دارند. در مقابل این دیدگاه، دیدگاه فلسفۀ صدرایی است که نه تنها قائل به تعطیلی عقل نظری در ما بعد الطبیعه نیست، بلکه بر این باور است که بسیاری از موضوعات فلسفی، از جمله مسئلۀ اثبات وجود خدا، از طریق به ‌کارگیری صحیح عقل نظری قابل حل است. به نظر میرسد فلسفۀ صدرایی هم در بُعد شناخت‌شناسی و هم در بُعد هستی‌شناسی، توانایی رفع تعارض‌ها و مغالطات را از ایدئال عقل محض دارا است. از این رو در این نوشتار، کوشیده‌ایم دیدگاه کانت را بر اساس فلسفۀ صدرایی نقد کرده و اشکالات وی را پاسخ گوییم.

هوفه در هفت بهره به بررسی و واگشایی سیستماتیک مهم‌ترین مفاهیم بنیادی و وجوه شاخص فلسفهٔ اخلاق، حق، تاریخ، دین و نظریهٔ صلح جهانی کانت می‌پردازد، مناسبات این حوزه‌ها را با یکدیگر آشکار می‌کند و توان فلسفی آن‌ها را در قیاس با دیگر مکاتب نافذ فلسفهٔ عملی می‌آزماید. بخش عمدهٔ نوشته‌های گردآوری‌شده در این مجموعه در بسیاری از گروه‌های فلسفهٔ آلمانی‌زبان به‌عنوان متون درسی پایه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مجلد همچنین شامل گزارشی تاریخی از جایگاه فلسفهٔ عملی کانت در دهه‌های گذشته و هم‌اکنون، اصطلاح‌نامه‌ای توضیحی برای درک دقیق‌تر برخی از مفاهیم فلسفهٔ عملی او و کتاب‌شناسی به‌نسبت مفصلی از اهم آثار کانت پژوهی از سوی مترجم است. #ویکی پدیا

ترجمه ماشینی : این اولین مطالعه طولانی کتاب به هر زبانی است که به تفصیل و ارزیابی انتقادی بخش دوم اخلاق کانت را مورد بررسی قرار می دهد - بخشی تجربی و ناخالص، که تعیین می کند چگونه اصول ناب را به بهترین نحو در موقعیت انسانی به کار ببریم. این تحقیق آشکار، با جلب توجه به اخلاق ناخالص کانت که کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، این تصور نادرست رایج و طولانی مدت را که اخلاق کانت از فرمالیسم توخالی حمایت می کند، رد می کند. نویسنده رابرت بی لودن، با استفاده دقیق از انواع متون کانتی که قبلاً به انگلیسی ترجمه نشده بودند، نقاط قوت و ضعف اخلاق کانتی را به عنوان یک کل مورد ارزیابی مجدد قرار می دهد، پس از اینکه بخش دوم دوباره به جایگاه واقعی خود در فلسفه عملی کانت اعتراف کرد.

ترجمه ماشینی : چه چیزی دانش علمی را ممکن می کند؟ امانوئل کانت فیلسوف در اثر بزرگ خود، نقد عقل محض، پاسخی جذاب و گیج کننده به این پرسش داشت. دانش علمی، از نظر کانت، توسط قوه عقل و تقاضای آن برای وحدت سیستماتیک (یا «نظام گرایی») ممکن می شود. به عبارت دیگر، شناخت در مورد اشیاء تجربی تنها در صورتی می‌تواند آرزوی علمی داشته باشد که عقلاً در درون یک سیستم قرار گیرد یا به یک سیستم تبدیل شود. اما وقتی ماهیت دیدگاهی دانش را در نظر بگیریم، یعنی قرار گرفتن آن در قوای شناختی فردی انسان، چگونه می تواند شکل بگیرد؟ رساله دکتری من یک هدف دو جانبه دارد: (i.) بازسازی پیچیدگی مفهوم نظام مندی در نقد عقل محض کانت. و (ii.) دفاع از معقول بودن آن در بحث های معاصر درباره وحدت یا کثرت دانش علمی. تا آنجا که به (i.) مربوط می شود، موضع کانت به وضوح در ادبیات درک نشده است. علیرغم علاقه مجدد به مفهوم نظام مندی کانت در دهه های اخیر، مشارکت های موجود در ارائه گزارش رضایت بخشی از آن ناکام هستند. هدف تز من ارائه خوانشی واحد از نظام مندی عقل به عنوان ویژگی اساسی تحلیل کانت از منابع شناخت است. به ویژه، من از گزارشی بدیع از دلیل نظری دفاع می کنم که هدف آن حمایت از ادعاهای زیر است: (الف) نظام مندی مبتنی بر استفاده مشروع از ایده های عقل به عنوان قواعد تجویزی برای بررسی تجربی است. ب. ضروری است که شناخت تجربی را ممکن ساخته و فرضیه های علمی ایجاد کند. و (ج) به ما بینش‌های اساسی درباره «رئالیسم تجربی» کانت و درک او از نقش متافیزیک در علم می‌دهد. با توجه به (ii.)، من نشان می‌دهم که روایت کانت از عقل نظری بسیار بیشتر از آنچه عموماً تصدیق می‌شود برای ارائه دارد. به ویژه، من آن را به عنوان ارائه راه حل آشتی دهنده برای تضاد بین وحدت و کثرت گرایی در فلسفه علم معاصر ارائه می کنم. من با الهام از «دیدگاه گرایی» کانت، استدلال می کنم که وحدت و کثرت گرایی باید به عنوان اصول متقابل شامل دانش علمی تلقی شوند.