مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: سال‌های 260-329/874-941 که در میان شیعیان به دوران غیبت صغری معروف است، بی‌تردید سخت‌ترین و حساس‌ترین دوران در تاریخ تشیع امامیه را تشکیل می‌دهد. رحلت امام یازدهم، بدون جانشینی ظاهری، منجر به درگیری‌های داخلی، فرار از خدمت و تغییر دین و ظهور گروه‌ها و فرعی‌های متعدد در جامعه امامیه شد. متکلمان امامی معاصر وظیفه دشواری داشتند که از دکترین در برابر حمله دفاع کنند و در عین حال سعی در ارائه تفاسیر جدیدی از اصول اساسی برای تطبیق با تحولات معاصر داشتند. ابوجعفر بن. قبله رازی یکی از برجسته ترین و فعال ترین متکلمان امامیه در همه این بازسازی ها و تحولات نقش عمده ای داشت. در این اثر سعی شده است تا برخی از جنبه‌های عقیده امامیه در دوران غیبت صغری و مشارکت‌های ابوجعفر بن. قبله به شکل گیری دکترین توسعه یافته امامیه. قسمت دوم این جلد شامل متون سه اثر کوتاه این محقق به همراه ترجمه انگلیسی آنهاست.

حران و تثبیت در دوره تکوینی اسلام شیعی؛ ابوجعفر ابن قبه رازی و سهم او در اندیشه شیعی امامی کتابی نوشته آیت الله سیدحسین مدرسی طباطبایی است که به سال 1993 از سوی انتشارات داروین در شهر پرینستون چاپ شد. این کتاب درباره مفهوم امامت و تکامل آن نزد شیعیان است. پیدا است که در این موضوع آثار زیادی به نگارش درآمده ولی مدرسی باورهای مختلف درباره امامت و غیبت را برای نخستین بار مورد مطالعه تاریخی قرار داده است. در واقع کتاب او یک تاریخنگاری برای اندیشه امامت است.

توضیح کتاب: در شمارگان هفتم از این مجموعه، نخست مباحثی درباره‌ی اشعریان نظیر نسب اشعریان و پیشینه‌ی مذهبی آن‌ها مطرح گردیده و سپس فعالیت‌های اشعریان در خارج شبه جزیره‌ی عربستان بازگو می‌شود. هم‌چنین، چگونگی گرویدن اشعریان به تشیع و نقش آنان در گسترش این مذهب بررسی گردیده و خدمات اشعریان به شیعه معرفی شده است. بخش پایانی کتاب نیز، به معرفی محدثان و راویان این نحله اختصاص یافته است.

از اتفاقاتی که همزمان با تشکیل حکومت صفوی در جامعه ایران رخ داد، پیدایش مفهوم حاکمیت شیعی بود. در این دوران، مذهب تشیع مهمترین بنمایه در شکل‌دهی به هویت ایرانی قلمداد شد؛ که نمود تصویری آن را در هنر و تصویرسازی نگارهای آنزمان میتوان مشاهده کرد. هدف این پژوهش، تحلیل چگونگی تطور بنمایههای هویتی و تبدیل برخی از آنها به نماد و نقشمایه در روایت تصویری "کشتی نجات" اثر میرزاعلی است. روش تحقیق بر مبنای ماهیت، توصیفی– تحلیلی است و شیوۀ گرد‌آوری اطلاعات، کتابخانهای است. این پژوهش به دنبال یافتن پاسخ این پرسش است که: سیر تطور بنمایه‌ها و تبدیل آنها به نماد و نقشمایه در نگارۀ کشتی شیعه چگونه است؟ و در ادامه، پیوند آن با عناصر حماسی متن ادبی شاهنامه چیست؟ نتایج حاصل از پژوهش گویای آن است که: در دورۀ مذکور مذهب تشیع، مهم‌ترین بنمایۀ شکلدهنده و انسجام‌بخش هویتِ جمعی ایرانیان قلمداد میشود و این عامل در ادبیات و هنر و بالاخص در تصویرسازی و کتابآرایی نسخ مصور آنزمان در قالب نقشمایهها و نمادها، ظهور و بروز کرده و منجر به مشروعیت بخشی به حکومت صفوی شده است. این مشروعیت از طریق ارجاع کهن الگویی و برقراری پیوند میان عناصر متن حماسی و دینی، حاصل شد.