جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دولتمرد افلاطون شامل سه بخش است: روش، اسطوره و سیاست. محققان تمایل دارند حول هر یک از این موارد بچرخند، اما به ندرت به نحوه تناسب آنها با یکدیگر می پردازند. تز من برای وحدت در گفت و گو بحث می کند. روش، اسطوره و سیاست دولتمرد با یک موضوع مشترک مرتبط است: مدیریت صحیح اجزای یک کل. هر بخش در گفتگو به مدیریت مناسب بخش‌های چیزی مربوط می‌شود. این اسطوره زمانی را توصیف می کند که در طی آن کیهان توسط یک سکاندار الهی هدایت می شد. با نظارت بر کل، سکاندار اطمینان حاصل کرد که قطعات به درستی سازماندهی شده اند. روش در استیتمن انواع کلی را به قسمت های آن تقسیم می کند. طرفین در مورد قوانینی بحث می کنند که اطمینان حاصل شود که تقسیم بندی ها به درستی انجام شده اند و به این ترتیب، روش تقسیم به توانایی ترتیب دادن دقیق اجزای یک کل مربوط می شود. با این حال، در شکستن یک قاعده مهم در مورد روش تقسیم، صحبت کنندگان به نظریه سیاسی مورد بحث در پایان گفتگو اشاره می کنند، جایی که استدلال می شود که یک دولتمرد واقعی به قانون ملزم نیست. علاوه بر این، دولتمردی اصیل مستلزم توانایی اصلاح عناصر ناهمگون یک شهر است. در غیاب دولتمردان، شهرها فقط می توانند از قاعده دولتمردی تقلید کنند، همان طور که کیهان از حرکت سکاندار الهی در اسطوره تقلید می کند، وقتی به حال خود رها می شود. بنابراین، هر بخش از گفتگو با بخش های دیگر تلاقی می کند. و آنچه که هر یک از این بخش ها را متحد می کند این است که هر یک از آنها به توانایی متحد کردن بخش های ناهمگون مربوط می شود.

«اروس» بعنوان خدای عشق یونانی، علاوه بر معاني مختلفی که در تاریخ اساطیری و فلسفی پیش از سقراط داشته، در فلسفة افلاطون نیز با تعابیر گوناگوني آمده است. این تنوع معانی سبب شده كه مفسران وی در تفسیر آن مرتكب خطا شوند؛ از جمله در ترجمة اروس به عشق. ¬¬¬¬در مقالة حاضر به بررسی معناي اروس در دو محاورة مهمانی و فدروس افلاطون، و ارتباط آن با «فلسفه» و «تخنه» پرداخته شده است. اروس در محاورة مهمانی، پس از بیان چند معنای مختلف، سرانجام بمعناي اشتیاق و آرزو به مشاهدة زیبایی مطلق بکار رفته که در حقیقت همان فلسفه است، چراکه در انديشة افلاطون، تفاوت میان ايدة خیر (که فلسفه انگيزه‌يي برای مشاهدة آن است) و ايدة زیبایی، تفاوتی اعتباری است؛ بدین معنا که ايدة خیر و زیبایی مطلق یک حقیقتند که از دو دریچه به آن نگریسته شده است. حال از آنجا‌که دیالکتیک ـ یعنی فعالیتی که در آن جزئیات کثیر از واحد، و واحد از جزئیات کثیر شناخته ميشود ـ در محاورة فدروس بعنوان ابزار تخنه (Technites) معرفی شده، ميتوان چنین نتیجه گرفت که عاشق افلاطونی ـ بمعنایی كه در این مقاله مطرح شده ـ و فیلسوف جز از طریق تخنه به درک ايدة زیبا (یا خیر) نائل نخواهند شد. تحلیل مباحث مقاله، با تکیه بر نقد آراء دو مفسر افلاطون، پروفسور گرگوری ولاستوس و مارتا نوسباوم، انجام خواهد شد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه مجموعه ای از مقالاتی است که به بررسی نقش استعاره در روش علمی ارسطو می پردازد. ارسطو اغلب در عمل علمی خود به استعاره متوسل می شود. اما در تجزیه و تحلیل پسین، او پیشنهاد می کند که استفاده از آنها با علم خصمانه است. پس چرا از آنها در علوم طبیعی استفاده می کند؟ و استفاده او از استعاره در علم چه چیزی را در مورد ماهیت تحقیقات علمی خود نشان می دهد؟ من با بررسی جایگاه معرفتی استعاره در علم ارسطویی به این پرسش ها می پردازم. در مقاله اول، من از تفسیری از استعاره به عنوان نوعی استدلال اکتشافی دفاع می‌کنم: من ادعا می‌کنم که ارسطو از استعاره برای بیان شرایطی استفاده می‌کند که توضیحی در علوم طبیعی اگر بخواهد تغییرات منظم و منظم را توضیح دهد باید مطابق باشد. این شرایط انواع علل را مشخص می کند - به ویژه علل کارآمد بی حرکت - که جستجوگر در طبیعت به دنبال آنهاست. در مقاله دوم، من به استفاده ارسطو از اندوکساها یا باورهای رایج به عنوان اصول توضیحی در علم نگاه می کنم و نشان می دهم که استفاده او از این اصول مشابه استفاده او از استعاره است. در مقاله پایانی، من یک مطالعه تاریخی درباره قیاس هنر و طبیعت ارائه می‌دهم و پیشنهاد می‌کنم که با بررسی چگونگی درک یونانیان از نقش تحقیق در هنرها، بتوانیم دیدگاه‌های ارسطو را در مورد روش تحقیق روشن کنیم. او فکر می کند که دانشمند طبیعی باید قبول کند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی تأثیر آرای افلاطون بر تقلید بر فیلسوفان اولیه عرب می پردازد. من با استفاده از روش‌شناسی تاریخی، ادبی و فلسفی، توسعه اندیشه‌ها درباره هنر و بیان خلاق را از دوره قرآنی تا عصر عباسیان، دومین سلسله مسلمانان، بررسی می‌کنم. استدلال می شود که در دوره عباسی نسبت به شور و شوق مسلمانان اولیه برای تحقیق فلسفی و آزادی هنری در فضای سکولار تغییری ایجاد شد. تحقیقات من جریان و تأثیر افکار افلاطونی را، به ویژه بر فارابی، که اصیل ترین متفکر جهان عرب به شمار می رود، دنبال می کند. این پایان نامه از مطالعات تاریخی موجود در مورد دوره اولیه اسلام و تفسیرهای فلسفه افلاطونی و فلسفه و الهیات اسلامی استناد می کند و همچنین نگرش در حال تغییر به تصاویر در بافت منطقه ای بزرگتر مدیترانه شرقی را در نظر می گیرد. نوشته‌های فارابی نشان می‌دهد که ایده‌هایی درباره کنترل بیان خلاق در جهان عرب قرون وسطی در جریان بوده است. در میان فیلسوفان مسلمان، فارابی بیش از همه به اصول افلاطونی پایبند بود و فلسفه سیاسی را تدوین کرد که حالت ایده آل خیالی افلاطون را برای جهانی که به آن تعلق داشت، طبیعی کرد. فارابی مانند افلاطون معتقد بود که بیان خلاق باید از حاکم ایده آل دولت ایده آل حمایت کند. من پیشنهاد می‌کنم فارابی نقطه‌ای بود که در آن ایده‌های افلاطونی بر نحوه پاسخ متفکران مسلمان به بیان خلاق تأثیر گذاشت. کار خلاقانه، راه واقوق، از چند جهت با بررسی انتقادی درگیر است. روایت چارچوب، مجمع جهانی مؤمنان است که اولین بار در تاریخ اسلام است. کنکلاو وضعیت اسلام و چشم انداز جسورانه «عدم اصلاحات» یا معکوس کردن اقدامات تهاتری را مورد بحث قرار می دهد. یکی از شخصیت‌های اصلی رمان، ستایشگر قدرت فکری فارابی است. و جوهربار قرون وسطایی، سرچشمه هر داستانی که تا به حال گفته شده است، راهنمایی در مورد بحث در مورد بیان خلاق ارائه می کند.

ترجمه ماشینی : پایان نامه دکتری آموزش نوافلاطونی: تخیل، نمادها و همدلی کیهانی تلاش می کند تا عناصر کلیدی آموزش نوافلاطونی را برجسته کند، عناصر نوآورانه آموزش مدرن را در ترکیبی خلاقانه از متافیزیک افلاطونی با منطق ارسطویی با هدف تحقق معنوی انسان برجسته کند. در دوره ای از اواخر دوران باستان تا استقرار مسیحیت در امپراتوری روم و بیزانس، یعنی از اواسط قرن سوم میلادی تا بسته شدن آکادمی افلاطونی توسط ژوستینیانوس اول در سال 529 پس از میلاد، اما همچنین با اشاره به معنویات بعدی. تأثیرات در بیزانس و قرون وسطی، تا عصر مدرن، ما به دنبال اصول و روش‌های مجموعه آموزشی فلسفه‌ای هستیم که اکنون بسیار مدرن است. در یک محیط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی منحصر به فرد، نوافلاطونی با خلاقیت سنت های بزرگ فلسفی دوران باستان را جذب کرد تا یک جهان بینی اصیل با ویژگی های منحصر به فرد ایجاد کند. با یک فرضیه اساسی، وجود اصول و روش‌های آموزشی رایج در سنت نوافلاطونی، تلاش می‌کنیم تا روابط سنت نوافلاطونی را با سنت‌های مدرن دیگر، مانند مسیحیت، با هدف نتیجه‌گیری مفید در شکل‌گیری یک نظریه تربیتی خاص بررسی کنیم. .مطالعه از چهار بخش تشکیل شده است: 1. تعلیم و تربیت نوافلاطونی به عنوان محصول دوران خود، که در آن شرایط، شرایط، هدف و ابزار آموزش نوافلاطونی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و با ترسیم تأثیر آن بر آموزش مدرن تکمیل می شود. نقش تخیل در تعلیم و تربیت نوافلاطونی با استناد به نخستین آثار افلاطون، ارسطو، رواقیان و اپیکوریان برای دستیابی به تأثیرات نوافلاطونی تخیل در مسیحیت، اسلام، قرون وسطی، رنسانس، روشنگری در دوران معاصر. وحدت برای تخیل با تحلیل اخلاق در تخیل، در پرتو علم مدرن: الگوها، انتقال، روایت، و ادراک اخلاقی به پایان می رسد. نقش نمادها در تعلیم و تربیت نوافلاطونی: تعریف، تفسیر و محتوا، و به دنبال آن تحلیل نقش اسطوره ها و نمادها در آثار فلوطین (دو اسطوره و دو تمثیل)، در ایامبلیکوس، در پروکلوس، با شرح و تکمیل می شود. تحلیل شرایط تأثیر فلسفه تعلیم و تربیت نوافلاطونی در آثار پادشاهی بزرگ. همدردی کیهانی به عنوان برتری زندگی، اوج پروژه علمی این مطالعه: توسط افلاطون و ارسطو، به رواقیون، برای پیروی از هشت فرضیه همدردی کیهانی پلوتون، که به طور شگفت انگیزی در علم مدرن وجود دارد.

ترجمه ماشینی : مطالعه من در پایان نامه به بررسی ذهن استاد فلسفه اسلامی فارابی در مقایسه با فلسفه یونان باستان افلاطون و ارسطو به طور خاص اختصاص دارد. در مطالعه‌ام سعی می‌کنم اندیشه کلامی فارابی را که بسیار متأثر از افلاطون و ارسطو بود، تحلیل کنم. در تحلیل خود تأثیر تلاش او برای آشتی دادن دو فیلسوف یونانی را بررسی کرده ام و در عین حال سعی در حفظ جنبه مذهبی اندیشه او که بسیار متاثر از شیعیان بود، بوده ام. از این رو، در فصل آخر سعی کردم تأثیر الهیات او را بر بینش سیاسی او در آرمان گرایی شهر با فضیلت بررسی کنم.

امر الوهی نزد افلاطون چیست و تاریخ نگاران اندیشه چگونه خدای افلاطون را با خدای فیلسوفان مسلمان برابر انگاشته‌اند؟ این پرسش با استناد به آثار افلاطون و شارحان او بررسی گردیده و سر انجام به این نتیجه منتهی شده است که خدای افلاطون در اصل با خدای فیلسوفان مسلمان متفاوت است و خداشناسی او با همه کوشش‌های پی‌گیر سرانجام کمی بالاتر از خداشناسی اسطوره‌ای یونانی قرار دارد ولی خداشناسی فیلسوفان مسلمان تحت تأثیر اندیشه و اصول اساسی اسلام خداشناسی متعالی و توحیدی است. تفسیر ویژه از خداشناسی افلاطون در تاریخ اندیشه اسلامی در اثر عوامل گوناگون روی داده است. از نگاه نویسنده، رویارویی دو عالم فرهنگی و در نتیجه، بومی‌سازی اندیشه‌های بیگانه و هماهنگ‌سازی آن با اصول و مسلمّات اندیشه اسلامی، از مهم‌ترین عوامل تفسیر توحیدی از اندیشه افلاطون در باره امر الوهی بوده است. مهم ترین دستاورد و کارکرد فلسفه‌ورزی افلاطون در باره خدا، تأسیس خداشناسی فلسفی به نحو خاص و پایان دادن به سیطره خدایان افسانه‌‌ای یونان و تسریع در زوال و فروپاشی آنان، می‌تواند باشد.

ترجمه ماشینی : مقایسه نوشته‌های افلاطون و سی.اس. لوئیس یک ایده رایج را آشکار می‌کند که عشق انسانی برای انسان کافی نیست. بررسی سمپوزیوم افلاطون و لوئیس تا زمانی که صورت‌ها داریم و چهار عشق، نشان می‌دهد که هر دو نویسنده نشان می‌دهند که انسان باید از نردبان عشق بالا رود تا به سرچشمه همه عشق‌ها برسد: عشق الهی. افلاطون و لوئیس هر دو با توجه به نیازهای فطری و اخلاقیات انسان استدلال می کنند که یک اصل جهانی خوب وجود دارد که برای همه انسان ها از همه فرهنگ ها شناخته شده است. لوئیس، به‌ویژه در کتاب الغای انسان، استدلال می‌کند که انسان باید به این تصور سنتی که احساس درستی و نادرستی در همه انسان‌ها ذاتی است، بچسبد. لوئیس که در نسخه تغییر یافته اسطوره کوپید و روان بازگو شده در تا زمانی که چهره داریم نشان داده شده است، نشان می دهد که روابط طبیعی انسان نمی تواند اشتیاق او برای اتحاد با زیبایی و حقیقت را که فقط در رابطه ماوراء طبیعی با عشق الهی: خدا یافت می شود، برآورده کند. مشابه اندیشه افلاطون که در دیالوگ هایش ثبت شده است، لوئیس در بیشتر نوشته هایش این استدلال را مطرح می کند که انسان نمی تواند زندگی خوب را بیابد مگر اینکه به دنبال زندگی با فضیلت باشد که منجر به هماهنگی با مردم و شادی در حضور خدا شود.

ترجمه ماشینی : رساله حاضر بر آن است تا نشان دهد که آگوستین در سفر کیهانی ـ فلسفی خود، با نبرد با پیروان مانی، تحت تأثیر شدید فلسفه نوافلاطونی فلوطین و الهیات کتاب مقدس- مسیحی، فلسفه ای از طبیعت می سازد که به عنوان راهنمای تفسیر است. از متون مقدس یهودی-مسیحی، اما به ویژه در مورد شرح خلقت که در فصل های اول پیدایش به نمایش گذاشته شده است، اما در بیشتر موارد با تفسیر تمثیلی با منشور نوافلاطونی. بنابراین، آگوستین در فلسفه جهان خود، هم به عنوان مفسر کتاب مقدس به عنوان یک فیلسوف نوافلاطونی ایفای نقش می کرد، که منجر به کیهان شناسی فلسفی با عناصر هر دو شد، که اولی را به انسجام فلسفی محدود می کرد و دومی را در تضاد با کتاب مقدس محدود می کرد. ما مطالعه خواهیم کرد که نیروی محرک بزرگ و هدایت کننده کیهان شناسی آگوستینی، ثنویت مانوی بود، که فهمیده بود که کیهان نتیجه اختلاط نور (خیر) و تاریکی (شر) است، بنابراین موجوداتی را ایجاد می کند که در ذات خود ذرات هستند. نور و تاریکی، در نتیجه این تز به وجود می آید که ذاتاً موجودات زشت و بدی وجود دارند. آگوستین از زمان نظریه آغاز و فرآیند شکل گیری جهان تا زمان نظریه نظم کیهانی کل نگر، با دفاع از این نظریه که کیهان منبع واحدی دارد (creatio ex nihilo)، خدا، و از آنجایی که او خیر برتر است، طبیعت هر دو به طور خاص به هر موجودی نگاه می کرد، به عنوان دیدگاه کل، خوب، زیبا و کامل است.

ترجمه ماشینی : ماشین انسان شناسی مفهومی است که توسط فیلسوف ایتالیایی جورجیو آگامبن برای اندیشیدن به رابطه بین حیوانیت و انسانیت فرموله شده است. چنین مفهومی در چارچوب چیزی به وجود می آید که ما آن را زیست سیاست می نامیم. ماشین انسان‌شناختی را می‌توان به عنوان ماشینی مفهومی تعریف کرد که هدف آن از مفصل‌بندی و جدایی بین کره حیوانی و انسانی، تولید انسان است. با این حال، چنین تفکیک و جدایی صرفاً یک سوگیری هستی‌شناختی ندارد، بلکه یک سوگیری سیاسی دارد، که در نهایت یک زندگی برهنه را پشت سر می‌گذارد، ماشینی در بخش‌های مختلف دانش، از جمله الهیات، فلسفه و علم محدود به مکانی از عدم تمایز کامل. . آگامبن در اثر L'Aperto توجه ویژه ای به تفکر هایدگر در مورد حیوانیت و انسانیت دارد. در این پژوهش به دنبال این است که نشان دهد چگونه اندیشه این فیلسوف آلمانی با ماشین انسان شناسی پیوند بالایی دارد. جدایی رادیکالی که هایدگر بین حیوان و دازاین ایجاد کرد، به پرتاب حیوانیت، یعنی انسان زنده، به یک منطقه کاملاً نامعین ختم می‌شود، بنابراین امکان تولید یک زندگی برهنه را فراهم می‌آورد، زندگی‌ای که خود را با حیوانیت یکی نمی‌داند، زیرا انسان است. و نه با انسانیت، زیرا حیوان است (و نه دازاین) اندیشیدن به سیاستی بدون ماشین انسان شناسی، اندیشیدن به سیاستی است که اجازه تولید «زندگی برهنه» را نمی دهد، یعنی زندگی هایی که انسانیت آنها می تواند برداشته شود، کنده شود. زندگی برهنه آن زندگی است که در آن حیوانیت و انسانیت کاملاً نامشخص و نامشخص است و بنابراین کاملاً در معرض دید و مرحمت قدرت های سیاسی قرار دارد. ، در نحوه تصور و تفکر ما از حیوانیت و انسانیت. این تغییر هستی‌شناختی هم هستی‌شناسی کلاسیک را که توسط افلاطون و ارسطو پایه‌گذاری شد و هم ایده انسانیت جداگانه یا بخشی از حیوانیت را زیر سوال می‌برد