جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این تز استدلال می کند که برای نشان دادن امکان و حساسیت «باور مذهبی ضعیف» فیلسوف ایتالیایی جیانی واتیمو، باید آن را به عنوان نامطمئن شدن باور سنتی و متافیزیکی (قوی) درک کرد. بنابراین، تفاوت بین باور ضعیف و باور قوی را می‌توان نه به‌عنوان دو شیوه متمایز باور، بلکه به‌عنوان رویدادی از تضعیف در تاریخ باور که هنوز توسط کسانی که با پشتوانه یقین متافیزیکی معتقد هستند، درک نشده است. از آنجایی که واتیمو متافیزیک را با خشونت همسو می کند و از آنجایی که او باور سنتی را با متافیزیک همسو می کند، نشان دادن و دفاع از احتمال باور ضعیف واتیمو به معنای کاهش خشونت در جهان است. با این حال، امکان و اعتبار باور ضعیف توسط متفکرانی مانند ریچارد رورتی زیر سوال رفته است. در پرتو مروری بر استدلال‌ها و استدلال‌های متقابل بین رورتی و واتیمو، من استدلال می‌کنم که تا زمانی که این یک تمایز ضعیف باقی بماند، می‌توان باور ضعیف را از باور قوی تشخیص داد.

یکی از بنیادی‌ترین مسائل علوم بشری و اساسی‌ترین شاخصه‌های منظومه فکری هر اندیشمندی مساله معرفت‌شناسی است. نیچه در میان متفکران غربی هرچند درباره معرفت‌شناسی از ابعاد مختلفی سخن گفته است، لکن در حوزه روش‌شناسی و انسجام معرفت‌شناسی تابع قانون و منطق خاصی نیست. وی معرفت‌شناسی را افسانه دانسته، برای آن ارزش فلسفی قائل نیست. او معتقد است هرچند انسان ابزاری برای شناخت ندارد؛ لکن می‌تواند به شناختی ناقص برسد و این شناخت از شناخت کامل ارزشمندتر است. وی همه معرفت‌های بشری را زائیده ذهن انسان و دریافت‌های خارجی می‌داند. البته او معتقد است این دریافت‌های خارجی از حقیقتی عینی نشات نمی‌گیرد. نیچه بر خلاف بسیاری از متکفران معتقد است نه تنها روحیه حقیقت‌خواهی در فطرت بشر وجود نداشته؛ بلکه امکان رسیدن به حقیقت نیز منتفی است. بنابراین شناخت نه قطعیت داشته و نه عامل خوشبختی است. وی با طرد همه معیارهای حقیقت و هویت انسانی، این دو را در رسیدن به قدرت دانسته، معرفت بشری را زمانی مفید و سعادت‌ساز ارزیابی می‌کند که انسان را قدرتمند کند. این شیوه بیان وی در حقیقت و رسیدن به آن تا جایی پیش می‌رود که منجر به نفی متافیزیک می‌شود؛ لذا تمام معرفت بشری را در اصالت‌دادن به قدرت خلاصه کرده است.

ترجمه ماشینی : مفهوم بازگشت ابدی نیچه بهترین نمونه اندیشه ضد الهیات او است، اما اغلب به اشتباه به عنوان فیزیک کلاسیک یا یک آزمایش فکری خوانده می شود. تا آنجا که تفاسیر انگلیسی-آمریکایی و تحلیلی کیهان شناسی بازگشت ابدی را رد می کنند، پیامدهای اخلاقی آنها به حداقل می رسد. در مقابل، خوانش کیهان‌شناختی و اخلاقی توسط هایدگر نشان داده می‌شود که از نظر هنجاری در چارچوب‌بندی فلسفه نیچه به عنوان بی‌خدایی رادیکال اهمیت بیشتری دارد. با این حال، همچنین نشان داده شده است که هایدگر رادیکال بودن نیچه را با نزدیک شدن به بازگشت ابدی به عنوان این مفهوم که هستی به عنوان یک کل بازمی‌گرداند، محدود می‌کند. برای این منظور، در ادامه بحث می‌شود که تبیین‌هایدگر از کیهان‌شناسی به‌عنوان یک طرح اخلاقی، برتر از تفاسیر علمی در خوانش‌های تحلیلی و انگلیسی-آمریکایی است، اما همچنین این که هایدگر تا حدی کیهان‌شناسی بازگشت‌های ابدی را اشتباه می‌خواند. بنابراین در نهایت نشان داده می شود که کیهان شناسی نیچه در واقع آن حالت یکسان از وجود را رد می کند. این در نهایت به عمیق ترین مفاهیم اخلاقی در فلسفه نیچه اجازه می دهد.

ترجمه ماشینی : نیچه و گرانت هر دو ما را به چالش می کشند تا در مورد آنچه که جهان و انسان ها را باور داریم انتخابی روشن داشته باشیم، در حالی که پیامدهای چنین انتخابی را به وضوح توصیف می کنند. این پایان نامه سعی دارد با بررسی آنچه در مورد سه موضوع کلیدی مدرنیته، تاریخ و اخلاق می گویند، انتخابی را که آنها با ما روبرو می شوند، روشن کند. در انجام این کار، هدف آن برجسته کردن این است که چه چیزی آنها را متمایز می کند و چرا. این پایان نامه دو نتیجه می گیرد، یکی در مورد تفاوت اساسی بین گرانت و نیچه و دیگری در مورد مبانی ممکن برای انتخاب بین جهان بینی آنها. (1) تفاوت اساسی گرانت و نیچه در این است که برای نیچه جهان هرج و مرج است و هستی در حال شدن است، در حالی که برای گرانت نظم و هدفی در جهان وجود دارد و بودن به عنوان خیری تغییر ناپذیر تلقی می شود. این دیدگاه‌های خاص از هستی است که آنچه را که هرکدام درباره مدرنیته، تاریخ و اخلاق می‌گویند شکل می‌دهند و تحت تأثیر قرار می‌دهند. (2) این تز استدلال می کند که اساس انتخاب بین جهان بینی های نیچه و گرانت باید ایمان یا اعتقاد باشد، نه دانش، به هر دلیل یا توجیهی که بتوان برای انتخاب بین بودن به عنوان شدن و بودن به عنوان خوبی غیرقابل پیش فرض ارائه کرد. زمینه ای از هستی که قبلاً داده شده یا فرض می شود.

ترجمه ماشینی: کاترین زوکرت کار پنج شخصیت کلیدی فلسفی قرن نوزدهم و بیستم را از دریچه خوانش‌های کاملاً پست مدرن آنها از افلاطون بررسی می‌کند. او استدلال می کند که نیچه، هایدگر، گادامر، اشتراوس و دریدا، که متقاعد شده بودند که عقل گرایی مدرن امکانات خود را به پایان رسانده است، همگی به افلاطون روی آوردند تا شخصیت اصلی فلسفه را دوباره کشف کند و سنت غربی را به عنوان یک کل دوباره درک کند. کنار هم قرار دادن هنرمندانه زوکرت از این بدنه های فکری به ظاهر متفاوت، دیدگاهی همدیگر را ارائه می دهد، نه فقط از این متفکران منفرد، بلکه از چشم انداز گسترده پست مدرن نیز. نتیجه یک اثر درخشان است که دیدگاهی بدیع در رابطه بین سنت فلسفی غرب و شرکت پست مدرن در حال تکامل ارائه می دهد.

در این پژوهش موضوع تأثیر تعالیم زرتشت در اندیشه نیچه مورد بررسی قرار می‌گیرد. نیچه به عنوان متفکر سده نوزدهم، با آثار خود تأثیر عمیقی بر فلسفه غرب و تاریخ اندیشه مدرن بر جای گذاشته‌ است. عنوان یکی از برجسته‌ترین آثار وی چنین گفت زرتشت است که در آن اساسی‌ترین مسائل فلسفه او بیان شده است. همین امر سبب شد تا سؤالی در میان نیچه-پژوهان مطرح شود که چرا نیچه بنیادی‌ترین اندیشه خود را از زبان پیامبر ایرانی مطرح می‌کند آیا او تحت تأثیر عمیق آموزه‌های زرتشت بوده است؟ نظر اکثر فلاسفه و مفسران آثار نیچه در پاسخ به این سؤال، در واقع بهره‌گیری به نحو سمبلیک است که تاکنون در این زمینه آثاری نیز به چاپ رسیده است. به دلیل گستردگی ابعاد فلسفه نیچه در این پژوهش ابتدا در سه محور جسم، قدرت و زندگی به بررسی دیدگاه هر یک پرداخته و سپس با تحلیل هر دو دیدگاه، به طور مستند فرضیه تأثیر تعالیم زرتشت بر اندیشه نیچه بررسی می‌گردد. با تحقیقات صورت‌گرفته در این پژوهش به نظر می‌رسد زرتشت شخصیتی صرفاً استعاری و ساخته ذهن نویسنده نیست، بلکه وی در آرای فلسفی خود از بخشی از تعالیم زرتشت به صورت انتخابی تأثیر گرفته است

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی آرمان اشراف نیچه می پردازد که به شکل گیری نیمی از تمایز اخلاقی معروف ارباب/برده کمک می کند و در آثار بعدی او، به ویژه در "درباره تبارشناسی اخلاق" بسیار برجسته می شود. چیزی که اغلب درک نمی شود این است که آرمان اصیل یک ثمره دیررس بلوغ نیست، بلکه چیزی است که در قالب یک تمایل اساسی، می توان آن را در اوایل «تولد تراژدی» مشاهده کرد، که آشکارتر از همه در مخالفت نیچه با سقراط است. و حتی در «گرگ و میش بت‌ها»، نکات اصلی انتقاد در اینجا اساساً بدون تغییر باقی می‌مانند که این مشاهده را بیشتر تقویت می‌کند. اما اهمیت این مشاهدات در جدی گرفتن تصویر GM مقدمه 2 از افکار و ارزش‌های فرد است که با وحدتی ارگانیک رشد می‌کند، همانطور که درخت انجام می‌دهد و شهادت به «یک اراده، یک سلامت، یک خاک، یک خورشید» می‌دهد. و ادعای مشابه در BGE 6 که "نیت اخلاقی (یا غیراخلاقی) در هر فلسفه هر بار بذر واقعی زندگی را تشکیل می دهد که کل گیاه از آن رشد کرده است." این تز تلاش خواهد کرد تا به این ادعاها رسیدگی کند و نشان دهد که چه چیزی در مورد اشرافیت است که برای نیچه جذاب است و همچنین در نیچه چیست که تعهد او به اشراف را ایجاد می کند. این امر با در نظر گرفتن تمایز ارباب/عبد، آرمان زاهدانه و غلبه بر خود و نیاز (مثل وجود) به آرمانی جدید حاصل خواهد شد. این نه تنها به درک این حوزه‌ها کمک می‌کند، بلکه باید بینش کافی در مورد خود نیچه نیز فراهم کند تا به تفسیر ادعاهای مثبت بدیهی گریزان او کمک کند و به‌ویژه درک کند که چرا آنها تا این حد گریزان هستند.

ترجمه ماشینی : چند انتقاد خاص و کلی تر قبل از ارائه آنچه به عنوان رویکرد تفسیری مناسب است. amor fati الزامی نیست که باید دنبال شود، بلکه ایده آلی است که باید دنبال شود، که باید به عنوان اصلاح نیچه از فرمول رواقی برای "پذیرش و تحمل" درک شود، که در آن می توانیم از تکنیک های هنرمندان برای ترکیب و "عشق" استفاده کنیم. تراژدی های زندگی

ترجمه ماشینی : بخش اول: ارزش‌های محوری نیچه مقدمه: آثار نیچه از نظر ایدئولوژیک متنوع است و بنابراین ناسازگاری‌ها و حتی (شاید) تناقض‌ها را به دنبال دارد. به همین دلیل، پایان نامه بر یک رشته از اندیشه او متمرکز خواهد شد - تصور او از فردیت. این موضوع از نظر فلسفی چالش‌برانگیزترین حوزه مورد علاقه او است و تضاد آموزنده‌ای با فلسفه اخلاق کانت ایجاد می‌کند. بخش دوم: نیچه در مقابل کانت فصل دوم: عود ابدی [ERJ در مقابل امری مقوله ای [Cl] - برداشت نیچه از فردیت در تقابل با تحلیل کانت از عاملیت اخلاقی برجسته می شود. چگونه هر دو ER و Cl نقش های مشابهی را در نوشته های اخلاقی مربوطه خود انجام می دهند. چگونه هر دو از نظر فلسفی مشکل دارند. با این وجود چگونه Cl از نظر عقلانی برتری خود را از یک جنبه مهم نشان می دهد. فصل سوم: خودمختاری - استدلال کانت برای استقلال اخلاقی دایره ای به نظر می رسد. تصور نیچه از خودمختاری فردی تمایل به عدم انسجام دارد. فصل چهارم: در باب تعلیم و تربیت - ایده کانت از تربیت اخلاقی مدعی شد که در برابر همان ایراداتی که در ترسیم انگیزه اخلاقی او مطرح می شود، آسیب پذیر است. تحلیل نیچه از «آموزش واقعی» مدعی بود که امکان آموزش را تضعیف می کند. بخش سوم: یک مفهوم منسجم. فصل پنجم: فرد ناب- خلاصه ای از برداشت نیچه از فردیت، و پیامدهایی که برای دیدگاه های او در مورد آگاهی، ارتباطات و زبان دارد. دوگانگی او بین ارزش‌های «اصلی» و «اقتباس‌شده» مطرح می‌کند که ادعا می‌شود بنیاد مردانه هستند، و مفهوم او را نامنسجم نشان می‌دهد پایان: فراتر از نیچه - اگر مفهوم نیچه از فردیت نامنسجم باشد، پس نمی‌توان آن را به طور منسجم پذیرفت. بنابراین تأثیر آن را فقط در تصرفات نادرست و انحرافات می توان دید (تصرف صحیح را نمی پذیرد)