جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تغییر مذهب اغلب به عنوان یک تجربه ناگهانی، دراماتیک، شدید احساسی و یکباره درک می شود که زندگی و جهان بینی مذهبی یک مسلمان را کاملاً متحول می کند. این تصور از تغییر دین توسط ویلیام جیمز با عنوان «انواع تجربه دینی» (1902)، همراه با گونه‌ای از پروتستانیسم که در قرن هجدهم و نوزدهم آمریکای شمالی ظهور کرد، هدایت می‌شود. تحلیل‌های علمی اجتماعی معاصر از تغییر دین نشان می‌دهد که تغییر دین در واقع اغلب فرآیندهای بلندمدتی هستند که طی چندین سال انجام می‌شوند. فلسفه دین غالباً مسئله تغییر دین را مورد توجه قرار نداده و در جایی که چنین کرده است، الگوی جیمزی را هدف مطالعه خود قرار داده است. در نتیجه، تحقیقات فلسفی در مورد تغییر دینی اغلب موضوع مورد مطالعه خود را اشتباه شناسایی می کند، بر تجربه فوری به بهای تأثیرات و فرآیندهای بلندمدت بیش از حد تأکید می کند، و نسبت به تجربیات مسیحیان پروتستان مدرن تعصب دارد. این پایان نامه یک بازمفهومی فلسفی از تغییر دین را از طریق تحلیل پدیدارشناختی ارائه می دهد. این توسط تحقیقات علمی اجتماعی اخیر، به‌ویژه آنری گورن، اطلاع‌رسانی شده است و دیدگاهی فرآیندگراتر و درازمدت از تجربیات تبدیل که می‌تواند طی چند سال آشکار شود، اتخاذ می‌کند. این پایان نامه از نظر فلسفی تحت تأثیر موریس مرلوپونتی فیلسوف فرانسوی قرن بیستم است، که فلسفه پدیدارشناختی او منابعی را برای تفکر در مورد فرآیندهای تبدیلی که در دوره زمانی طولانی تری رخ می دهند و تحت تأثیر غوطه ور شدن یک مسلمان در دنیای مادی، زبانی و اجتماعی قرار می گیرند، فراهم می کند. تجسم، بیان و اجتماع سه مضمون فلسفی هستند که این پایان نامه به آنها می پردازد. فلسفه تجسم مرلوپونتی، که با پیشرفت‌های اخیر در علوم شناختی تکمیل می‌شود، امکان بیان بافت متجسم و شکل‌دهنده باور را فراهم می‌کند که در آن تبدیل رخ می‌دهد. بدون کاهش تبدیل به فرآیندهای فیزیکی یا فیزیولوژیکی، فلسفه تجسم می‌تواند دیدگاهی از ذهنیت انسان را به عنوان مادی و فیزیکی ارائه دهد و توضیح دهد که چگونه فرآیندهای عاطفی و مجسم می‌توانند بر تبدیل تأثیر بگذارند، شکل دهند و تسریع کنند. به این فلسفه تجسم، تحلیل بیان اضافه شده است. این پایان نامه فلسفه زبان مرلوپونتی را بررسی می کند و بر غوطه ور شدن انسان در جهان زبانی و گفتار به عنوان یک اندیشه کامل تمرکز می کند و یک عمل شناسی ویتگنشتاینی و استدلال برای تأثیرپذیری زبان را اضافه می کند. استدلال می‌شود که بیان دینی، به جای پیروی از تغییر دین، در واقع قادر به شکل‌دهی به باور، مقدم و کمک به فرآیند تبدیل است و از طریق مسیرهای عاطفی بدن عمل می‌کند. موضوع فلسفی پایانی پایان نامه تأثیر اجتماع بر تبدیل است. جامعه هم به عنوان زمینه تشریفات و هم به عنوان چیزی که احساس تعلق را ارائه می دهد مورد بررسی قرار می گیرد.

ترجمه ماشینی : این پروژه با تمرکز بر تفکر پدیدارشناختی و قاره‌ای، به مشکل تعصب «چشمی محوری» در فلسفه می‌پردازد. من که یک پدیدارشناس نابینا بودم، متوجه گرایش چشم محوری شدم که بر دیدگاه‌های فیلسوفان، از جمله استدلال‌ها، استفاده از استعاره‌ها، و انتخاب مثال‌ها، حاکم بود. به عنوان یک خواننده نابینا متوجه شدم که چنین چشم محوری مانع از درک ادعاهای آنها می شود. این باعث شد به این فکر کنم که آیا تعصبات چشم محور ممکن است آنها را به استدلال ها و جهان بینی های نامتعادل یا نامعتبر سوق دهد. سؤالات مطرح شده عبارتند از: آیا فلسفه ای وجود دارد که بیش از همه حواس دیگر متکی به بینایی نباشد؟ آیا ممکن است که فلسفه اساس خود را در بینش و مفاهیم بصری قرار ندهد؟ در پروژه‌ام، من آثار موریس مرلوپونتی و امانوئل لویناس را بررسی می‌کنم تا مشخص کنم آیا می‌توان از منظری غیر چشم‌مرکزی فلسفه‌ورزی کرد یا خیر. به عنوان بخشی از پروژه ام، من روندی در تفکر قاره ای را به سمت آنچه مارتین جی «ضد چشم محوری» می نامد بررسی می کنم. در حالی که بسیاری از بینش‌های او را بسیار ارزشمند می‌دانم، به این نتیجه می‌رسم که موارد «ضد چشم» بررسی‌شده توسط جی، در نهایت عاری از چشم‌محوری نیستند، و نه جایگزین مناسبی برای آن ارائه می‌کنند: تا زمانی که بینایی (یا نقطه مقابل آن، نابینایی ) بخش اصلی یک جهان بینی فلسفی باقی می ماند، در هسته خود چشم محور باقی می ماند.

این مقاله سعی می‌کند هنر و زیبایی‌شناسی مرلوپونتی را با تمرکز بر پدیدارشناسی وی تبیین کند که مبتنی بر ادراک حسی بدنی است و نشان دهد که تحلیل‌های پدیدارشناسانۀ مرلوپونتی از بدن در نوشته‌های آغازین او مثل ساختار رفتار و به‌خصوص پدیدارشناسی ادراک در تحلیل هنر او در شکل‌گیری فلسفۀ هنر او عنصر تعیین‌کننده است. فرضیۀ اصلی این نوشته این است که بدن و هنر رابطه‌ای درهم‌تنیده دارند و اساس و شالودۀ پدیدارشناسی زیبایی‌شناختی مرلوپونتی را تشکیل می‌دهند؛ بنابراین، ادراک حسی و رابطۀ تنانۀ هنرمند با جهان، و انعکاس این مواجهه در اثر هنری دغدغۀ چیزی است که ما آن را پدیدارشناسی زیبایی‌شناختی تن‌محور می‌نامیم. افزون‌براین، در این پدیدارشناسی، نقاشی شیوه‌ای تفکر است که مرلوپونتی با استناد به آثار سزان به تحلیل آن پراخته است و همچنین، زیبایی‌شناسی بدن‌محور و درنتیجه پیوند تنگاتنگ بدن و هنر از یافته‌های دیگر این مقاله است. در این نوشته سعی شده است تحلیل‌ها با استناد به آثار کلیدی این فیلسوف پیش برود.

ترجمه ماشینی: پدیدارشناسی یا ساختارشکنی؟ شامل خوانش های جدیدی از موریس مرلوپونتی، پل ریکور و ژان لوک نانسی است. درگیری ژاک دریدا با مضامین پدیدارشناختی، درک جدیدی از «هستی» و «حضور» ایجاد می‌کند که نقاط کور مهمی را در خوانش‌های سنتی هم از پدیدارشناسی و هم ساختارشکنی آشکار می‌کند. کریستوفر واتکین در بازتولید نه واکنش پدیدارشناختی انبار به واسازی و نه خوانش ساختارشکن معمولی از پدیدارشناسی، ارزیابی تازه ای از آینده پدیدارشناسی همراه با خوانشی جدید از میراث ساختارشکن ارائه می دهد. واتکین از طریق مطالعات دقیق فلسفه مرلوپونتی، ریکور و نانسی نشان می‌دهد که چگونه یک سنت پدیدارشناختی بسیار گسترده‌تر و غنی‌تر از هوسرل یا هایدگر، نقد دریدا از هستی‌شناسی را در عین پایبندی به امر هستی‌شناختی مورد توجه قرار می‌دهد. این خوانش جدید اساساً رابطه بین ساختارشکنی و پدیدارشناسی را بازسازی می‌کند و اولین بحث پایدار درباره احتمالات و مشکلات «پدیدارشناسی ساختارشکنی» آینده را نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : پایان نامه زیر یک الهیات سازنده از مخلوقات را بیان می کند که از درون ویژگی های توپوگرافی فضایی و فرهنگ مذهبی آپالاشیا صحبت می کند. من توسعه تاریخی و پیامدهای اکولوژیکی استخراج منابع صنعتی، به‌ویژه عمل حذف قله کوه را در چارچوب وسیع‌تر شهرنشینی و انسان‌محوری تحلیل می‌کنم. با تکیه بر سنت‌های مذهبی-فرهنگی منحصربه‌فرد منطقه، به‌ویژه بیان مسیحیت قرن نوزدهمی آن، از هرمنوتیک فضایی استفاده می‌کنم که از طریق آن بر عناصر محیطی و بدنی منطقه تأکید می‌کنم و یک استدلال الهیاتی برای «گوشت مخلوق» آپالاشیا بیان می‌کنم.

ترجمه ماشینی: مشارکت‌های فلسفی پدیدارشناس فرانسوی موریس مرلوپونتی، پتانسیل بکر فراوانی را برای الهی‌دانانی دارد که از طریق برخی از تأییدات اصلی ایمان مسیحی می‌اندیشند. این کاوش در پس زمینه روابط متقابل اساسی بین سه "بدن" در اندیشه مرلوپونتی و در الهیات مسیحی ساخته شده است: ماده به عنوان یک یا "طبیعت" (جسمان)، بدن انسان به عنوان یک بدن زنده (جسم) ، و بدن اجتماعی (شرکت - از جمله زبان و سنت). فلسفه مرلوپونتی درک دقیق و غیر تقلیل گرایانه ای از روابط بین این نظم اجسام ارائه می دهد. تطبیق اندیشه مرلوپونتی به فرد کمک می کند تا از طریق آموزه های مسیحی آفرینش، انسان شناسی الهیاتی، مسیح شناسی، کلیسای شناسی و معاد شناسی فکر کند. از پشت جلد "مرلوپونتی در بیشتر بحث‌های چرخش الهیاتی در پدیدارشناسی غایب بوده است. کریستوفر بن سیمپسون به دنبال تغییر آن است. مرلوپونتی و الهیات گزارش کامل و شفافی از دیدگاه‌های فیلسوف ارائه می‌کند و سپس به دنبال ارائه آن است. او را در گفتگو با الهیات مسیحی. همپوشانی‌های بین مرلوپونتی و الهی‌دانان بزرگ کاپادوکیه به‌ویژه قابل‌توجه است.» - کوین هارت، دانشگاه ویرجینیا «در این کتاب جذاب و بسیار خواندنی، نویسنده مسیر جدیدی را در برجسته کردن پیچیدگی رابطه مرلوپونتی با دین باز می‌کند. و در مورد رابطه احتمالی او با الهیات حدس می زند. او ابتدا ما را از طریق فلسفه مرلوپونتی و از طریق رابطه شکنجه‌آمیز او با ایمان و تعهد مذهبی راهنمایی می‌کند. مرلوپونتی یک مارکسیست متعهد بود، و اگر متعهد نبود، یک مؤمن مسیحی متعهد بود... این کتاب نور جدیدی بر ایمان مبهم مرلوپونتی می افکند و برای همه کسانی که به یکی از بزرگترین متفکران علاقه مند هستند ضروری است. قرن بیستم." -- درموت موران، کالج دانشگاهی دوبلین "این مطالعه ای است که مدت هاست نیاز به آن وجود داشته است. «افق الهیاتی» کار مرلوپونتی موضوعی است که آشکارا نیاز به مطالعه واقعی دارد و سیمپسون هوشمندی دقیقی را برای این کار به ارمغان می آورد. این کتاب واقعاً زمینه جدیدی را ایجاد می کند." -- دیوید بنتلی هارت درباره نویسنده کریستوفر بن سیمپسون دانشیار فلسفه و الهیات در دانشگاه مسیحی لینکلن، ایالات متحده آمریکا است.

ترجمه ماشینی: گیلبرت سیموندون: اطلاعات، فناوری و رسانه، مقدمه ای جامع بر آثار فیلسوف فرانسوی گیلبرت سیموندون است. به ویژه هستی شناسی اطلاعاتی اولیه سیموندون را که از ترکیبی از سایبرنتیک، ترمودینامیک و معرفت شناسی فرانسوی توسعه یافته است، بررسی می کند. این کتاب در ادامه به تشریح نقش این هستی‌شناسی در ایجاد یک گزارش اصلی از فردیت در رژیم‌های فیزیکی، بیولوژیکی و روانی-اجتماعی می‌پردازد. این کار تا حدی از طریق خواندن سیموندون با و علیه سایر شخصیت‌ها در این زمینه‌ها مانند مرلوپونتی و استوارت کافمن انجام می‌شود. علاوه بر این، میلز به بررسی سهم سیموندون در معرفت‌شناسی و اختراع می‌پردازد، از جمله تحلیلی از نظریه‌های مهم او در مورد چرخه تصویر و فرافردی. او همچنین تأثیر سیموندون را بر چندین متفکر معاصر، از جمله برنارد استیگلر و برونو لاتور، قبل از بررسی ارتباط کار سیموندون برای نظریه‌پردازی فناوری رسانه‌ای معاصر، بررسی می‌کند.

ترجمه ماشینی: تردیدی وجود ندارد که اکثر متفکرانی که معمولاً با سنت اگزیستانسیالیستی در ارتباط هستند، صرف نظر از آموزه های واقعی شان، به نوعی تحت تأثیر نوشته های کی یرکگور بوده اند. این تأثیر آنقدر زیاد است که می توان به انصاف بیان کرد که جنبش اگزیستانسیالیستی مسئول پیشرفت عمده در استقبال بین المللی کی یرکگور بود که در قرن بیستم اتفاق افتاد. در نوشته‌های کی‌یرکگور می‌توان مجموعه‌ای غنی از مفاهیمی مانند اضطراب، ناامیدی، آزادی، گناه، جمعیت، و بیماری را یافت که همگی در ادبیات اگزیستانسیالیستی به عنوان موتیف‌های استاندارد تبدیل شدند. سارتر نقش مهمی در تقدیس کردن کی یرکگور به عنوان یکی از پیشروان اگزیستانسیالیسم ایفا کرد. با این حال، پژوهشگران اخیر به استفاده ایدئولوژیک او از کی یرکگارد توجه کرده است. در واقع، به نظر می رسید که سارتر از کی یرکگور برای اهداف خود سوء استفاده می کند و سوء ظن به ارائه نادرست و تحریف، مفسران اخیر را بر آن داشته است تا به گذشته برگردند و رابطه پیچیده بین کی یرکگور و متفکران اگزیستانسیالیست را مورد بررسی قرار دهند. مقالات این جلد شامل چهره هایی از سنت های اگزیستانسیالیسم فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و روسی است. آنها استفاده غنی و متنوع از کی یرکگور توسط این متفکران متأخر را بررسی می کنند و مهمتر از همه، نقش ادعا شده او را در این جنبش روشنفکری معروف تحلیل انتقادی می کنند.

ترجمه ماشینی: آیا عبور از خدای قدیم راه را برای نوع جدیدی از پروژه دینی هموار کرده است، راهی مسئولانه تر برای جست و جو، صدا و عشق به چیزهایی که ما آن را الهی می نامیم؟ آیا تعلیق یقینات و پیش فرض های جزمی فضایی را باز کرده است که در آن بتوانیم دوباره با شگفتی دینی مواجه شویم؟ ما که در شکاف بین خداباوری و الحاد قرار داریم، اکنون این فرصت را داریم که به روش‌های عمیق‌تر و آزادتر به چیزهایی که نمی‌توانیم بفهمیم یا اثبات کنیم پاسخ دهیم. فیلسوف برجسته، ریچارد کرنی، این وضعیت را آنا-تئوس، یا خدا پس از خدا می نامد - لحظه ای از خلاقیت "ناشناختن" که نشان دهنده گسست از ضمانت های قبلی است و ما را به جعل معانی جدید از کهن ترین حکمت ها دعوت می کند. آناتئیسم به یک رویداد افتتاحیه اشاره دارد که در قلب هر دین بزرگ نهفته است، شرط بندی بین مهمان نوازی و دشمنی با غریبه، دیگری - احساس چیزی "بیشتر". کرنی با تحلیل ریشه‌های لحظه‌ی بی‌خدایی خودمان، نه تنها نشان می‌دهد که چگونه بازگشت به سوی خدا برای کسانی که به دنبال آن هستند ممکن است، بلکه نشان می‌دهد که چگونه ایمان رهایی بخش‌تر می‌تواند متولد شود. کرنی با تعیین چرخشی به سوی سکولاریته مقدس در فلسفه معاصر، با تمرکز بر موریس مرلوپونتی و پل ریکور شروع می کند. او سپس در شاهکارهای مدرنیستی جیمز جویس، مارسل پروست، و ویرجینیا وولف، «اپیفانی» را مشخص می کند. کرنی با بحث در مورد نقش خداباوری و الحاد در کشمکش و صلح، با تمایز بین اعتقاد مقدس و فداکاری یا خدایی که زندگی می‌بخشد و خدایی که آن را از بین می‌برد، به پایان می‌رسد. او استدلال می‌کند که قبول اینکه ما هرگز نمی‌توانیم در مورد خدا مطمئن باشیم، تنها راه برای کشف مجدد قداست پنهان در زندگی و بازپس گیری الوهیت روزمره است.