جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : زیست‌شناس آلمانی یاکوب فون اوکسکول بر این موضوع تمرکز کرد که چگونه یک حیوان، از طریق روابط رفتاری خود، هم بر محیط منحصر به فرد خود تأثیر می‌گذارد و هم تحت تأثیر قرار می‌گیرد. Onto-Ethologies تأثیر ایده‌های اوکسکول را بر افکار مارتین هایدگر، موریس مرلوپونتی و ژیل دلوز دنبال می‌کند، زیرا آن‌ها بررسی می‌کنند که چگونه رفتار حیوانات ممکن است تقریبی باشد، اما همچنین با رفتار انسان متفاوت است. این رابطه بین حیوان و محیط است که هایدگر، مرلوپونتی و دلوز را مورد علاقه خود قرار می‌دهد، و با این حال، تفاوت‌های رویکرد آنها به Uexküll (و مفاهیمی مانند جهان، بدن و تأثیر) است که بسیار جذاب است. این کتاب به بررسی پیامدهای این برخوردها می‌پردازد، از جمله اینکه چگونه زندگی حیوانات اهمیت هستی‌شناختی فلسفه‌های مربوطه خود را گسترش می‌دهد و عمیق‌تر می‌کند.

ترجمه ماشینی : پزوهش حاضر بررسی می کند که مرلوپونتی چگونه رابطه بین خدا و هستی شناسی را از تفسیری که این نویسنده در مورد هستی شناسی مدرن انجام می دهد، می بیند و چگونه از بازپس گیری این سنت، خود را با توجه به مشکل خداوند در بسط و توسعه خود قرار می دهد. درک وجود، به ویژه در لحظه دوم کار او. به گفته مرلوپونتی، فیلسوفان مدرن، به ویژه کسانی که بخشی از چیزی را که او آن را «عقل گرایی بزرگ» می نامد، می گیرند، با برخی از تزهای الهیات یهودی-مسیحی درگیر بودند، که عمیقاً بر نحوه درک این فیلسوفان از هستی، بارها تأثیر گذاشت. ، آن را با خدا اشتباه گرفته است. مقوله های مفهومی حاصل از این هستی شناسی، برداشتی دوگانه از امر واقعی را به نمایش می گذارد، که به گفته فیلسوف فرانسوی، برای توصیف پدیده ها آنگونه که خود را نشان می دهند، کافی نیست. بنابراین، مرلوپونتی بر ضرورت غلبه بر هستی شناسی سنتی اصرار دارد. به همین دلیل، او بازگشت به هستی‌شناسی را پیشنهاد می‌کند، تا تصور جدیدی از هستی ایجاد کند، بدون هیچ تعهدی با الهیات، حتی با ایجاد مقوله‌های مفهومی جدید. به این ترتیب، با تحلیل مفهوم هستی توسط مرلوپونتی، می‌توان فهمید که از جنبه‌های مه، از ایده مدرن بودن بسیار دور است، با این حال، هستی اولیه که او توصیف می‌کند، برخی از اصلی‌ترین چیزها را بازپس می‌گیرد. بخش هایی از خدای هستی شناسی مدرن

در تاریخ اندیشۀ فلسفی، بحث از علم و ادراک همواره بر محور نفس بوده و بدن به‌منزلۀ امری ثانوی دائماً در حاشیه قرار گرفته است. فیلسوفان اسلامی به‌ویژه مشائیان، علم و ادراک را فعل نفس و نه بدن می‌دانند. در این پژوهش سعی بر آن است تا با روش تحلیلی‌توصیفی و با رویکرد تطبیقی، آرای علم‌النفس ابن‌سینا و اندیشه موریس مرلوپونتی دربارۀ ادراک بدن‌مند بررسی شوند. در این راستا ابتدا آرای ابن‌سینا در باب اصول علم‌النفسی و سپس نقش بدن در ادراک، واکاوی و در ادامه پدیدارشناسی ادراک و نقش بدن در آن از منظر موریس مرلوپونتی بررسی می‌شوند. ابن‌سینا با اعتقاد به دوگانگی نفس و بدن، نفس را مبنای ادراک دانسته است؛ اما در عین حال، از نقش بدن – اعم از تأثیر مستقیم و غیرمستقیم – در امر ادراک نیز غافل نیست. او نفس را همچون راکبی می‌داند که از مرکب خود یعنی بدن، در افعال و همچنین ادراک بهره می‌گیرد. درمقابل، نفس و بدن نزد مرلوپونتی با هم اتحاد دارند و بدن در امر ادراک دارای نقشی پررنگ‌تر و برجسته‌تر است و به عبارتی، بدن، یگانه راه ادراک هستی است و آگاهی در بدن جاسازی می‌شود.

ترجمه ماشینی : دیدگاهی که نقدهای من به فلسفه تجربه گرایانه از آن صورت می گیرد، پدیدارشناسانه است، به معنایی که هوسرل به آن کلمه داده است. اما به سارتر و مرلوپونتی بسیار نزدیکتر است تا به استاد. به طور خاص، تحلیل بازتابی به تعبیر من به تجربه چیزها در جهان مربوط می شود و مسئله وجود یا واقعیت آنها را در پرانتز قرار نمی دهد. تز جهان، یا به تعبیر هیوم، باور طبیعی به وجود مستقل جهان، به نظر من ازلی، نااندیشیده، غیرمنطقی، و از سوژه های تجسم یافته ما جدایی ناپذیر است. شکلی که در آن من آموزه های پدیدارشناختی را بیان می کنم، با استدلال های فیلسوفان تجربه گرا تعیین می شود که به وسیله آنها بحث را مطرح کرده ام. این نقد تجربه گرایی است و نه از پدیدارشناسی.

ترجمه ماشینی : رویکرد فعال به شناخت و آگاهی جایگزین ارزشمندی برای رویکردهای استاندارد غالب در علوم ذهن ارائه می دهد. کنش‌گرایی به‌عنوان یک گزارش تجسم‌یافته، دیدگاه‌های نظری درباره بدن از پدیدارشناسی، علوم شناختی و زیست‌شناسی را در بر می‌گیرد که تفسیری منحصربه‌فرد از تجسم با بینش انتقادی نسبت به ماهیت تجسم یافته شناخت و آگاهی ارائه می‌دهد. با این وجود، من استدلال می‌کنم که چندین تجدید نظر لازم است تا کنش‌گرایی در چارچوب علوم ذهن قابل اجرا باشد. شرح فعال سوبژکتیویته، با توجه به استدلال‌هایی که در متون بعدی موریس مرلوپونتی ایجاد شد، مشکل‌ساز است، زیرا به طور ضمنی دوگانه‌گرایانه است. من نشان می دهم که این دوگانگی ضمنی را می توان با ترکیب چارچوب مفهومی جسمی که مرلوپونتی در آثار بعدی خود معرفی می کند، حل کرد. با این حال، این چارچوب جدید چالشی را برای درک اینکه چگونه بدن می تواند در تجربه از جهان جدا شود، ارائه می دهد. من راه‌حلی برای این مشکل از طریق ایجاد تجدید نظر در حساب فعال شناخت ارائه می‌دهم، که استدلال می‌کنم در کلیت آن مشکل‌ساز است. من تفسیر جدیدی از شناخت فعال ارائه می‌دهم که بر اساس انعطاف‌پذیری ساختاری مدل شده است که بر مشکلات حساب قبلی غلبه می‌کند. این تجدید نظرها برای شناخت فعال راهی برای درک چگونگی گسستن بدن از جهان ارائه می‌کند، و در نتیجه به گزارشی از بدن فعال به‌عنوان بیانگر ادغام گسترده‌ای از شیوه‌های مختلف بودن آن در جهان، به‌عنوان شناختی، آگاه، عاطفی و فاعل می‌پردازد. این تجدید نظرها بیان منسجم‌تر و قابل قبول‌تری از رویکرد فعال ارائه می‌کنند که بیشتر برای هدایت علوم ذهنی قابل قبول است.

بحث از بدن از مباحثی است که تا قبل از مرلوپونتی نگاه جدی به آن نشده بود، ولی مرلوپونتی با پدیدارشناسی ادراک حسی آن را اصل و محور اندیشه خود قرار داد و از آن پس تحقیقات خوبی درباره بدن انجام شد و هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود. در مقاله حاضر، با روش توصیفی‌تحلیلی و مقایسه‌ای، می‌کوشیم ضمن توصیف دیدگاه‌های مرلوپونتی و ملاصدرا، ظرفیت‌های فلسفه اسلامی در بحث بدن را بررسی کنیم. تحقیق پیش رو به این نتیجه رسیده است که روش شهودی‌برهانی ملاصدرا نه‌تنها دستاوردهای روش پدیدارشناسی مرلوپونتی درباره بدن را تا حد بسیار پوشش می‌دهد، بلکه آورده‌های افزون‌تری هم دارد که نشان‌دهنده عمق، گستره و توان تبیین‌گری رویکرد و دیدگاه وی است. ملاصدرا و مرلوپونتی هر دو با بیان‌های مخصوص خود به عالِم‌بودن بدن، رو به سوی جهان بودن آن، فعال‌بودن و ساختنی‌بودنش اشاره دارند؛ ولی ملاصدرا برخلاف مرلوپونتی اولاً با توجه به ذاتی‌دانستن نفس‌مندی برای بدن توانست به بدن‌های دیگری غیر از بدن مادی، مانند بدن مثالی، قائل شود؛ و ثانیاً نه‌تنها جهان را منحصر در جهان تجربی و پدیداری نمی‌کند، بلکه حتی آن را منحصر به و در نسبت با بدن‌بودن نمی‌کند و از باب نمونه قائل به جهان معقولی است که در نسبت با و متحد با مرتبه عقل انسان است.

ترجمه ماشینی : فلسفه متاخر هوسرل با یک ضرورت متناقض روبرو می شود: پایه گذاری این فلسفه بر روی جامعه ای از موضوعات. در عین حال، پدیدارشناسی هوسرلی، فردی را که در پشت بازتاب پدیدارشناختی نشسته است، نشان می‌دهد، بلکه دیگری را نیز نشان می‌دهد که فیلسوف پدیدارشناس می‌کوشد در آن کمکی بیابد. بنابراین، همزمان با ظهور پدیدارشناسی، مسئله دیگری در هسته اصلی فلسفه قرار می گیرد که مستقیماً با مسئله سوبژکتیویته مرتبط است. مسئله دیگری، علیرغم اینکه نقطه مرکزی فلسفه او نیست، پیوسته در فلسفه مرلوپونتی وجود دارد. اگر در پنجمین وساطت دکارتی هوسرل دشوارترین مشکل در رابطه با مسئله دیگری دقیقاً این واقعیت است که این سؤال توسط چیزی که به نظر می رسد یک ذهنیت خودبسنده مطرح می شود، در ساختار رفتار، مفهوم رفتار به عنوان ساختار مطرح می شود. (گشتالت) در حال حاضر تمرکززدایی از سوبژکتیویته انسانی را انجام می دهد و زمینه را برای پرسش از دیگری آزاد می کند. در پدیدارشناسی ادراک، این کار تمرکززدایی با تجزیه و تحلیل بدن ادامه می یابد و نشان می دهد که…

ترجمه ماشینی: موریس مرلوپونتی (1908 - 1961) به عنوان یکی از فیلسوفان کلیدی قرن بیستم شناخته می شود. پدیدارشناسی ادراک مشهورترین و تأثیرگذارترین اثر او و متنی ضروری برای هر کسی است که به دنبال درک پدیدارشناسی است. در این کتاب راهنما Komarine Romdenh-Romluc معرفی و ارزیابی می کند: زندگی مرلوپونتی و پیشینه فلسفه او مضامین و استدلال های کلیدی پدیدارشناسی ادراک اهمیت تداوم کار مرلوپونتی برای فلسفه. مرلوپونتی و پدیدارشناسی ادراک نقطه شروع ایده آلی برای هر کسی است که برای اولین بار به کار بزرگ او می آید. خواندن آن برای دانشجویان مرلوپونتی، پدیدارشناسی و موضوعات مرتبط در علوم انسانی و اجتماعی ضروری است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بحثی فرانظری از رویکردهای مطالعه ادراک گفتار است. این شامل سه بررسی جداگانه و استدلالی است که آنها را به هم مرتبط می کند. اولین بررسی است تحقیق ادراک گفتار همانطور که در رویکرد پردازش اطلاعات انجام شد، که از تقریباً همه در این زمینه در سی سال گذشته کار می کنند. دوم مروری بر شناخت گرا است فلسفه، شالوده مفهومی رویکرد پردازش اطلاعات. سرگرد اصول این مبنا این است که شناخت را می توان به عنوان محاسبات با اطلاعات دید به صورت نمادین بازنمایی می شود و بازنمایی ها طبق قوانین رسمی پردازش می شوند قبل از تفسیر مرور سوم برخی از بخش‌های مرتبط پدیدارشناسی است فلسفه های هوسرل، هایدگر و مرلو رونتی. استدلال‌های مفصلی علیه مناسب بودن فلسفه شناخت‌گرایانه ارائه شده است پایه و اساس تحقیقات ادراک گفتار با استفاده از آثار هایدگر و مرلوپونتی. عامل اصلی در این نامناسب بودن دیدگاه شناخت گرایی از ادراک است. موضوع به عنوان یک نماد - دستکاری کننده، که وظیفه ادراک گفتار اساساً یکی از آنهاست تبدیل یک نمایش از گفتار (مثلاً آکوستیک) به دیگری (معنی). مثل نظر نادیده گرفته می شود، در میان چیزهای دیگر، لزوم حسابداری برای امکان وجود دارد اصلاً نمایندگی بودن ارائه این حساب مستلزم در نظر گرفتن ماهیت است موضوع انسان و رابطه آن با جهان استدلال می شود که، از آنجایی که توصیف ها نیستند جهان به خودی خود داده است (یعنی هیچ توصیف "خنثی" وجود ندارد)، بلکه از الف ناشی می شود رابطه معناداری بین انسان و جهان، انسان باید بیشتر باشد از یک سیستم رسمی این بحث شامل در نظر گرفتن محقق به عنوان یک انسان است موضوع، و نتیجه گیری که توصیفات گفتار باید صریحاً مورد توجه قرار گیرد موضوعی که توضیحات مربوط به آن است، و به ویژه باید یک نکته سخت را حفظ کند تمایز بین دیدگاه محقق و موضوع مورد مطالعه.

ترجمه ماشینی: این کتاب این پرسش را مطرح می‌کند که چه چیزی در مرز فلسفه قرار دارد. نویسندگان از طریق مطالعات دقیق زندگی و آثار موریس مرلوپونتی پدیدارشناس فرانسوی، یکی از میان رشته‌ای‌ترین فیلسوفان قرن بیستم را بررسی می‌کنند که اندیشه‌هایش با هنر، روان‌شناسی، ادبیات، ایمان و فلسفه تلاقی داشته و به آن کمک کرده است. همانطور که این مقالات نشان می‌دهند، آثار مرلوپونتی مرزهای رشته‌ای سنتی را بر هم می‌زند و خوانندگانش را وادار می‌کند تا بپرسند که دقیقاً چه چیزی فلسفه و سایرین را تشکیل می‌دهد. این جلد شامل مقالاتی از یک تیم بین‌المللی متشکل از پدیدارشناسان برجسته، نظریه‌پردازان هنر، الهی‌دانان، مورخان فلسفه و فیلسوفان ذهن است. و صدایی را که در بسیاری از مکالمات در سراسر رشته های دانشگاهی صحبت می شود، بزرگ می کند. هرکسی که به پدیدارشناسی، نظریه و تاریخ هنر، علوم شناختی، فلسفه ذهن، و فلسفه دین علاقه مند باشد، با مقالاتی که در این تلاش مهم در فلسفه بین رشته ای گنجانده شده است، به چالش کشیده و درگیر خواهد شد.