جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اندیشه منجی و موعودی که در پایان جهان ظهورخواهد کرد و حکومت واحد جهانی را براساس عدالت پایه ریزی خواهد کرد، مورد توجه پیروان همه ادیان بوده است و تمام ادیان و مذاهب مختلف از جمله اسلام، مسیحیت و یهودیت به این مسئله پرداخته اند. نوید مصلح جهانی علاوه بر قرآن در سایر کتب آسمانی مانند تورات و انجیل نیز آمده است. این پژوهش به بررسی و مقایسه تطبیقی مهدی موعود در آیات قرآن، روایات عهدین (کتب مقدس یهویان و مسیحیان) پرداخته است. در این تحقیق، مسائل مربوط به ظهورمصلح جهانی در چند مرحله بررسی شده است. در مرحله اول پس از بیان کلیات تحقیق، مسائل پیش از ظهور مقایسه شده است. در این فصل بیان شده که تمامی ادیان به ظهور موعود جهانی اعتقاد دارند ودر کتب آسمانی به آمدن او بشارت داده شده است. و از پیروان ادیان خواسته شده است که منتظر او باشند، زیرا که آمدن او قطعی است؛ اما هیچ کس از زمان ظهور او اطلاع و آگاهی ندارد. در مرحله دوم، به بررسی مسائل مقارن ظهور پرداخته شده است. در این فصل، نشانه ها و علائم مقارن ظهور، نزول حضرت عیسی و رجعت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در مرحله بعدی، به مقایسه مسائل پس از ظهور مصلح پرداخته شده است. این که در آن هنگام توحید و یکتاپرستی حاکم است. حکومت الهی بر مردم حکم فرماست، حکومتی که عدالت و آزادی را به ارمغان می آورد. مردم آن جامعه در امنیت و رفاه و زندگی می کنند و به سطح عالی از علم و معرفت خدا رسیده اند. و آخرین مرحله به بررسی ویژگیهای موعود جهانی و یاران او در ادیان سه گانه پرداخته است. و در آخر نتیجه گیری شده است که به علت وجود اشتراکات زیاد بین ادیان فوق، مصلح جهانی و موعود کسی جز حضرت مهدی(عج) نیست. /

بررسی تطبیقی منجی موعود (ع) از دیدگاه اسلام و زرتشتاز روزگاران کهن داستان مصلح و ظهور اصلی اساسی بوده است، پیشینیان بشر پیوسته آن را به یادها آورده‌اند، اکنون نیز پس از گذشتن قرن‌ها در خلال یادگاری‌های انسان‌های قدیم آثاری هست که ما را به همین نکته رهنمون می‌سازد. اصولاً فتوریسم یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار منجی عقیده‌ای است که در کیش‌های آسمانی یهودیت، زرتشتی، مسیحیت و دین مقدس اسلام به مثابه یک اصل مسلم قبول شده است.در این نوشتار سعی کردیم براساس شیوه مطالعاتی تطبیقی- تحلیلی منجی موعود در دو دین آسمانی اسلام و زرتشت با تأکید بر مسائلی چون اعتقاد به منجی، غیبت منجی، ظهور منجی و مقایسه آن دو با یکدیگر خدمتی شایسته در این راستا به کار بریم. امیدوارم مورد قبول واقع شود.

يكى از ابعاد اعجاز قرآن، پيش‌گويى از حوادث آينده است كه از موضوعات گوناگونى خبر داده. يكى از آن سخن از قوم ديگرى است كه در خدمت اسلام قرار خواهند گرفت. آيات متعددى در قرآن هستند كه از مفاد آن‌ها نوعى اظهار بى‌اعتنايى به مردم عرب در قبول دين اسلام استنباط مى‌شود و مفاد آن آيات اين است كه اسلام نيازى به شما ندارد؛ به فرض كه شما اسلام را نپذيريد، اقوام ديگرى در جهان هستند كه آن‌ها از دل و جان اسلام را خواهند پذيرفت، بلكه از مجموع اين آيات چنين استنباط مى‌شود كه قرآن كريم آن اقوام ديگر را از قوم عرب براى اسلام مناسب‌تر و آماده‌تر مى‌داند. البته عنوان «قوم ديگر» يك عنوان كلى است و برخى احتمال داده‌اند كه اين آيات شامل همه اقوام و ملت‌هايى مى‌شوند كه در طول تاريخ مسلمان شده‌اند و همه نيروهاى مادى و معنوى و ذوق و استعداد و فكر و ابتكار خود را در اختيار آن قرار داده‌اند، ولى اين احتمال ناتمام است؛ زيرا درست است كه لفظ «قوم» اسم جمع بوده و بر گروه و جمعيت دلالت مى‌كند، ولى از نظر لفظ مفرد و نكره آمده است؛ يعنى دلالت بر گروه و قوم غيرمعين مى‌كند؛ يعنى يك قوم از بين اقوامى كه مسلمان شدند.