جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی و بسط مفهوم «سقوط» مارتین هایدگر به عنوان یک اصل مهم تاریخی-فلسفی می پردازد. با این حال، سقوط اساساً به عنوان مفهومی از هایدگر اولیه درک می شود، در حالی که من استدلال می کنم که هایدگر همچنان به طور صریح و ضمنی در طول زندگی حرفه ای خود بر آن تکیه می کند. سقوط توصیفی از تاریخ فلسفی و غرب است که به متافیزیک معروف است و توصیف رابطه انسان با هستی است. بنابراین، سقوط به مهم‌ترین جریان‌های اندیشه متأخر هایدگر نیز مربوط می‌شود، از جمله حقیقت هستی، مرگ خدا، خدایان، غلبه بر متافیزیک و تفکر مراقبه. سپس الهیات سنتی روایت سقوط از پیدایش را در پرتو سقوط به عنوان مفهومی فلسفی تفسیر می‌کنم و «تخریب» خود هایدگر از متافیزیک غربی را در رابطه با یکی از اسطوره‌های بنیادی آن بسط می‌دهم. با بررسی درگیری هایدگر با نیچه، اهمیت درک در حال سقوط را در بازخوانی مرگ خدا و پایان متافیزیک نشان می دهم. من با گنجاندن روانکاوی ژاک لاکان به عنوان بسط دیگری از گفتمان هایدگر در مورد سقوط، نتیجه می‌گیرم که نشان می‌دهد گفتمان و رابطه سوژه با حقیقت هستی در هسته ساختار و روان رنجوری او قرار دارد.

ترجمه ماشینی: الاهیات پس از پست مدرنیته مطالعه ای نوآورانه است که ظرفیت تغییر رابطه بین نظریه روانکاوی و الهیات مسیحی را دارد. تینا بیتی با خواندن الهیات توماس آکویناس در ارتباط نزدیک با نظریه روانکاوانه ژاک لاکان، نشان می‌دهد که چگونه تومیسم تأثیری تکوینی بر لاکان داشته است، و همچنین نشان می‌دهد که چگونه رویکرد لاکانی می‌تواند بینش‌های غنی جدیدی را به الهیات توماس بیاورد. تعداد فزاینده‌ای از محققان انگلیسی زبان در حال حاضر میزان تأثیرپذیری نظریه‌پردازان و فیلسوفان فرانسوی قرن بیستم از الهیات قرون وسطی را تشخیص می‌دهند و مطالعات متعددی در مورد تومیسم ژاک لاکان انجام شده است. با این حال، این اولین مطالعه منتشر شده به زبان انگلیسی است که دیدگاه فمینیستی لاکانی را در مورد الهیات توماس آکویناس ارائه می کند. بیتی با تمرکز بر محوریت میل در الهیات توماس و نظریه روانکاوانه لاکان، لاکان را در امتداد مسیری بیش از حد رشد و اغلب پنهان از میان پیکربندی‌های متغیر میل، جنسیت و دانش از شکل‌گیری ارسطویی آنها در دانشگاه‌های قرون وسطی تا تکه تکه شدن آنها در فروپاشی دنبال می‌کند. دیدگاه ها و ارزش های مدرنیته بیتی نقدی نافذ از ارسطویی گری توماس ارائه می کند، اما او همچنین گنجینه های عرفانی درون الهیات او را کاوش می کند. این او را قادر می‌سازد تا نشان دهد که چگونه خدای توماس تأثیری ناخودآگاه اما قدرتمند در شکل‌دهی تفکر مدرن غربی باقی می‌ماند، و بپرسد که برای ایجاد یک تومیسم برای زمانه ما چه دگرگونی‌هایی ممکن است مورد نیاز باشد. او با کاوش در زیر سطح کتاب «Summa Theologiae» [مدخل الهیات] توماس و دیگر نوشته‌ها، دیگری خدای یگانه توماس را آشکار می‌کند - تثلیثی تجسم یافته و مادرانه که وقتی هستی‌شناسی ارسطویی توماس به حالت تعلیق در می‌آید و جنبه‌های نادیده‌گرفته‌تر بینش‌های اعتقادی و الهیاتی او اجازه داده می‌شود تا به آن بپردازند. ظهور. لاکان تومیسم جدیدی را امکان پذیر می کند که الاهیاتی غنی از خلقت، تجسم و رستگاری ارائه می دهد که قادر به پاسخگویی به برخی از فوری ترین و گسترده ترین چالش هایی است که مسائل جنسی، طبیعت و خدا برای زبان الهیات مسیحی در کلاسیک و کلاسیک آن ایجاد می کند. تشکل های پست مدرن

ترجمه ماشینی: اندرو کوتروفلو نشان می دهد که در پرتو انتقادات تبارشناختی میشل فوکو از مدل حقوقی قدرت، می توان یک مدل پسا حقوقی از نقد کانتی را توسعه داد. کوتروفلو با بازنویسی معضل مشهور زندانی در تئوری بازی‌ها به زبان فوکویی، تکنیک‌های خیانت متقابل را روشن می‌کند که بدن‌ها را آموزش می‌دهد تا خود را برای همدستی با نیروهای انقیاد استدلال کنند. او نشان می‌دهد که چگونه نسخه‌ای از اخلاق کانتی که از نظر تبارشناسی مجدداً فرمول‌بندی شده است، می‌تواند پارامترهای اساسی یک رشته مقاومت در برابر چنین نیروهایی را فراهم کند، و او برای ارزیابی دقیق‌تر از مخاطراتی که در زوال فلسفه به‌عنوان یک شکل‌گیری انضباطی دخیل است، استدلال می‌کند. در طول راه، کوتروفلو خوانش‌های جذابی از مراقبت کانت از اخلاق شخصی ارائه می‌کند که از منابع مفهومی ژیل دلوز، ژاک لاکان و لوس ایریگاری استفاده می‌کند. این تور-د-زور نظریه پردازان اجتماعی را وادار می کند تا در نحوه عملکرد قدرت در دنیای مدرن/پسامدرن ما تجدید نظر کنند.

ترجمه ماشینی: بررسی فلسفی درمان منطق و خدا در نظریه روانکاوی بعدی لاکان. در The Not-Two، لورنزو کیزا به بررسی رفتار منطق و خدا در آثار بعدی لاکان می پردازد. کیزا بیشتر از سمینارهای لاکان در اوایل دهه 1970 استفاده می کند، زیرا آنها حول اصل اصل "رابطه جنسی وجود ندارد" می چرخند. کیزا هم خوانشی دقیق از تلاش لاکان برای رسمیت بخشیدن به تفاوت جنسی به عنوان ناقصی و هم ارزیابی پیامدهای گسترده تر آن برای رئالیسم فلسفی و ماتریالیسم ارائه می دهد. کیزا استدلال می کند که "هیچ رابطه جنسی وجود ندارد" برای لاکان به طور تجربی و تاریخی توسط روانکاوی محدود شده است، اما در زندگی روزمره ما بدیهی است. لاکان معتقد بود که ما رابطه جنسی داریم زیرا عشق می ورزیم و عشق میل به یکی بودن در مواجهه با نبود رابطه جنسی است. عشق یک «نه دو» واقعی را پیش‌فرض می‌گیرد. نه دو این ایده را متراکم می کند که زندگی عشقی و جنسی ما توسط عدم امکان آمیختن وجود متناقض مرد با هتروس های زن به عنوان یک دیگری اساسا غیرقابل شمارش دیکته شده است. روابط جنسی توسط یک منطق استعلایی، به اصطلاح عملکرد فالیک که تلاش می کند بر این ناممکن غلبه کند، حفظ می شود. کیزا همچنین بر گفتگوی انتقادی لاکان با علم مدرن و منطق رسمی، و همچنین برچیدن تمایلات جنسی که توسط جریان اصلی گفتمان بیولوژیکی در نظر گرفته می شود، تمرکز می کند. توسعه منطق جدید جنسیت بر اساس ناقصی مستلزم کنار گذاشتن هر گونه آرم ادعایی زندگی و هرگونه تکامل غایت‌شناختی است. از نظر لاکان، حقیقت ناقصی که از طریق جنسیت روانکاوانه به آن پرداخته می‌شود، به ما این امکان را می‌دهد که در رد کردن هستی‌شناسی سنتی بیشتر پیش برویم و آن را با «پارا هستی‌شناسی» جایگزین کنیم. با توجه به حقیقت ناقصی، کیزا می پرسد، آیا می توانیم چنین حقیقتی را به خودی خود بیاندیشیم بدون اینکه ناقصی را به حقیقت دیگری در مورد حقیقت تبدیل کنیم، یعنی به صورت دیگری از خدا به عنوان موجود مطلق؟

نویسنده در این کتاب متفکرانی را که بیشترین تأثیر را بر گرایشات چپ نو داشته‌اند، موضوع بررسی خویش قرار داده است. پرسش اصلی او در این کتاب این است که چپ امروز چه معنا و چه وضعی دارد، و از 1989 و فروپاشی شوروی تاکنون، چه مسیری را طی کرده تا به این وضع کنونی برسد. او در تلاش برای پاسخ دادن به این پرسش، و از طریق باز بررسی آراء متفکرانی چون ای.پی.تامپسن، پری اندرسون، اریک هابز بوم، رونالد دوورکین، ژان پل سارتر، میشل فوکو، لوئی آلتوسر، ژک لکان، ژک دریدا، آلن بدیو، تئودور آدورنو، یورگن هابرماس، آنتونیو گرامشی، گئورگ لوکاچ، ادوارد سعید، و اسلاوی ژیژک، شرح می‌دهد که چطور چپ نو آرمان طبقه کارگر را فروگذاشته و زنان، هم‌جنس خواهان و مهاجران را دغدغه خودش قرار داده است.

ترجمه ماشینی: ژاک لاکان در طول زندگی خود مجذوب اشکال «مذهبی» بود، از توحید، که روایت او از دال را شکل داد، تا غیبت مدرن، زیرا او به خوبی با نوشته‌های شخصیت‌هایی مانند اسکار گلدبرگ و رنه گنون آشنا بود. لاکان همچنین بارها به دینداری های غیر اروپایی روی آورد تا محدودیت های نظریه روانکاوی را بیازماید. او در سمینارهای سالانه‌اش با سنت‌هایی مانند کابالا و تائوئیسم، فراتر از فضای مسیحی غربی، سرمایه‌داری و پسااستعماری دانشگاه فرانسه در جست‌وجوی بیرونی ممکن برای روانکاوی بود. اما چنین جست و جوی در نهایت آگاهی دائمی لاکان از میل به یک استاد جدید و پرسشی که هنوز در مورد نام ها و معانی ممکن است به دست آورد را بازگو کند. این گلچین یازده مقاله، که از گنوسیسم به تصوف، از بدبینی افراطی به آخرالزمان مائوئیست سابق پس از سال 68 سفر می کند، به بررسی این رشته های حل نشده ای می پردازد که لاکان پشت سر گذاشته است. در زیر دستگاه روانکاوانه بیرونی اندیشه لاکان، لکان باطنی وجود دارد که کشف نشده باقی می ماند.

دغدغه و هدف اصلی در این مقاله بررسی و مقایسة جایگاه مفاهیم سوبژکتیویته، دیگربودگی و اخلاق در اندیشة لکان و لویناس است. نحوة مواجهة این دو متفکر به موضوعات مذکور با نقد و به چالش کشیدن سوبژکتیویسم عقلانی و اخلاق فلسفة مدرن همراه بوده است. بر همین اساس مرکززدایی از سوژة خودبنیاد، تقدم دیگری در شکل‌گیری سوبژکتیویته و بازتعریف اخلاق از جمله مبانی مشترکی است که در ارائة خوانش جدید آن‌ها از سوژه راهگشا بوده است. با این وجود لکان و لویناس در تلاش برای تبیین معنای دیگری، دلیل برتری آن بر سوژه و همچنین بازتعریف اخلاق تفاسیر، بینش‌ها و نتایج متفاوتی اتخاذ کرده‌اند. مدعا و یافتة اصلی این نوشتار این است که نقطة گسست لکان و لویناس در پرداختن به دو وجه متفاوت دیگربودگی است که به خوانش متفاوتی از سوبژکتیویته و اخلاق نیز انجامیده است. لکان به توصیف و تبیین ساختاری می‌پردازد که دیگری در آن به انقیاد سوژه می‌پردازد و لویناس تمامیت‌خواهی امر همان را عامل سرکوب و نفی دیگری قلمداد می‌کند. چنین نگرشی آن‌ها را به دو نوع اخلاق مجزا نیز رهنمون ساخته است. از یک سو هستة بنیادی اخلاق نزد لکان امر واقع است که در آن امر بیکران میل همواره به شکل اختلالی در ساحت نمادین بروز می‌کند و خلأ و تضادهای واقعیت را افشا می‌کند. از سوی دیگر بنیاد اخلاق لویناس مسئولیت‌پذیری تقارن‌ناپذیر سوژه در معرض چهرة دیگری است که در آن التزام و تعهد به دیگری مقدم بر هر اختیاری است.

ژیژک در نظرگرفتن فلسفة هگل را همچون اوج سیستم­سازی و ایده­آلیسم مطلق که درنهایت تنوع و چندگانگی واقعیت را در ایده و معرفت مطلق منحل می­کند، نوعی داوری شتابزده درباب فلسفه‌ او می­داند. او بر این باور است که با استفاده از لکان می­توان زنگارهای برداشت مطلق‌گرایانه را از سر و روی هگل پاک نمود. بر این اساس خوانش ژیژک از سوژة هگلی برخلاف متفکران سلف و معاصر وی در فضای مفاهیم لکانی و در بستر امر واقع رخ می­دهد. در این راستا سوژة هگلی چیزی ازپیش- داده‌شده و دارای انسجام پیشینی نیست، بلکه همواره مقید به شرایط حادث بیرونی است. هستی سوژه محصول یک نفی تمام‌عیار انتزاعی است که ساختار اقتدارطلب و تمامیت‌خواهانة نظم جوهری را به چالش می‌کشد. دستاویز قرار دادن لکان برای بازخوانی هگل نه به این دلیل است که ژیژک هگل را دربند نوعی فروبستگی معنایی و خودمرجعی ساختاری فرض می­کند، بلکه همواره نوعی فقدان مازاد را در فلسفة روح هگل شناسایی می­کند که جز با استفاده از مفاهیم روانکاوی لکانی قابل تحلیل نخواهد بود. ژیژک دیالکتیک هگل را از سطح منطق دال که در آن میل از طریق دیگری به بازشناسی دست می‌یابد و سوژه به صورت سوژة یک دال در نظم نمادین هضم می­شود به سطح منطق امر واقعی لکان‌ برمی‌کشد که در آن دیگری بزرگ کامل، وجود نداشته و همواره به صورت ناقص، خط خورده و نه-همه حول یک فقدان بنیادی ساختار یافته است. به زعم ژیژک در سوژه امری واقعی وجود دارد که غیر ممکن نیست و میلی هست که در چارچوب تولید فانتزی، دال و دیگری بزرگ نمی­گنجد و این درست همان نقطه­ای است که سوژه در آن شکل می­گیرد.