جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انسان از دیدگاه عرفانی، فلسفی و روانشناختی بسیار مورد بررسی قرار گرفته است و از این جهات تنها موجودی است که اگرچه به واسطه ی عقل و خرد توانایی اندیشیدن و انتخاب دارد اما از جهت روانی و روحی دچار تلاطم های چالش یرانگیز است بویژه آنجا که تعریف عشق در میان باشد. از این رو برآنیم تا دو دیدگاه متفاوت ژاک لاکان، نظریه پرداز و روانشناس تحلیلی فرانسوی و ملا صدرا، فیلسوف فرزانه ی ایرانی را در این مقاله مورد تطبیق و بررسی قرار دهیم. در دیدگاه لاکانی تجربه ی عشق واقعی در دوره ی موهومی وحدت با مادر روی می دهد که گذار از آن همراه با حس فقدان و "دیگری" است، چنان که هر چیزی نماد "دیگری" و یادآور فقدان است. همچنین تمام روند ادراک در حوزه ی شکل گیری زبان روی می دهد. بنابراین لاکان به انسان به عنوان مجموعه ای از امیال برآورده نشده نگاه می کند که او را در رنجی ابدی نگاه می دارد. از دیگر نگاه، ملاصدرا مدعی است که عشق پدیده ای جهان شمول و هستی شناختی است که در ذات انسان به ودیعه نهاده شده است و او را در جهت تعامل و وحدت با جهان هستی هدایت می کند. با در نظر گرفتن نظریه ی لاکان درباره ی زندگی غریزی بشر، انسان در بند رنجی ابدی ناشی از حس فقدان و سرگشتگی است، در حالی که نگاه صدرایی زندگی انسان را حرکتی مستدام به سمت عشق درونی در کنار رنج ناشی از دوری از اصل بیان می کند که سرشار از حس عمیق لذت است. در واقع صدرا پا را فرای عشق غریزی تعریف شده توسط لاکان قرار می دهد و در نهایت نوعی تجربه ی تعالی را در نتیجه ی این سیر تولد و مرگ درونی، و لذت و رنج ناشی از آن معرفی می کند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه سعی دارد با بازبینی و قرار دادن نظریه ارتباط ژاک لاکان، روانکاو فرانسوی در چارچوب الهیات مسیحی، ماهیت مذهبی ارتباط را آشکار کند. با درگیر کردن انتقادی مفاهیم نظری لاکان از امر خیالی، نمادین و واقعی در این زمینه، این پایان نامه قادر است به تلاقی نشانه شناسی بلاغی، روانکاوی و الهیات مسیحی دسترسی پیدا کند تا درک ثمربخش تری از نحوه مبادله معنا بین موضوعات داشته باشد. . تأیید بین رشته‌ای لاکان از بلاغت و روانکاوی توانسته است پتانسیل توضیحی باورنکردنی برای چگونگی عملکرد معنا، به عنوان بستر گفتار و ارتباط، از طریق روان سوژه انسانی ایجاد کند. چیزی که لاکان احتمالاً به دلیل تاریخ مذهبی دوسویه‌اش نتوانسته انجام دهد، توضیح چگونگی عملکرد ماوراء طبیعی از طریق و علیه ارتباطات است. این تز با متمرکز کردن خدا به عنوان مرکز واقعیت لاکانی به دنبال اصلاح آن معضل است. در نتیجه، این تز پسران هرج و مرج را به عنوان یک فانتزی سکولار محبوب روانکاوی می کند تا مشخص کند که همه ارتباطات در یک طیف نمادین از انکار و انکار در رابطه با واقعیت الهی عمل می کنند. این تز با تحلیل نشانه‌شناسی بلاغی شخصیت‌های سریال، شالوده ارزش‌شناختی فرآیندهای تصمیم‌گیری پسران، و بازنمایی و پاسخ ترومولوژیک نمایش به آسیب‌ها، به این نتیجه می‌رسد که تمام بلاغت‌ها ذاتاً شعار دینی هستند .

ترجمه ماشینی: دیدگاه‌های بالینی و فلسفی در مورد موضوعات و بحث‌های کلیدی در روانکاوی لکانی.

مقالۀ حاضر با مفهوم پساحقیقت در معنای نیچه‌ای آغاز می‌شود و با مفهوم افسون‌زدگی در شکل دلقک نیچه خاتمه می‌یابد. ضمن شرحِ چگونگیِ رویاروییِ انسانِ امروزی با پساحقیقت، همچون حقیقتی ناحقیقی در دوران کرونا، و متمایزکردنِ مفهوم پساحقیقت از آنچه رسانه‌ها خبر جعلی می‌نامند، پرسش‌های تحقیق این‌چنین مطرح می‌گردند که در رویارویی با مفهوم پساحقیقت چه سوژه‌هایی برساخته می‌شوند؟ و این سوژه‌ها چگونه برساخته می‌گردند؟ با بهره‌گیری از رویکرد و روش روان‌کاوانۀ لکان، به اثبات این فرضیه می‌پردازم که سوژه‌های بر ساخته‌شده سوژه‌هایی هیستریک هستند که در چرخش گفتمانی پدید می‌آیند و با پرسش از دال ارباب حفرۀ آن را برملا می‌سازند. سوژۀ هیستریک، با برملاساختن فقدان در دانشِ دیگریِ بزرگ از افسانه و ناحقیقی بودن حقیقت آگاهی پیدا می‌کند. بدین ترتیب، میل پیشازبانی اسطوره‌ای (دلتا) را که گفتمان رایج به عقب رانده بود دوباره به جریان می‌اندازد. باتوجه‌به جریانِ مجدد اسطوره‌ها، سبقت آن از گفتمان رایج و پیوندی که با مطالعات اسطوره‌شناختی در فضای روان‌شناختی تحلیلی یونگ به وجود می‌آورد، به این پرسش کلی پاسخ می‌دهم که افسون‌زدگی در عصر اطلاعات و رسانه‌های مجازی چگونه است و حرکت به‌سویِ افسون‌زدگی در دوران پساکرونا چگونه صورت می‌گیرد و چه کهن‌الگوی روان‌شناختی‌ای فرافکنی می‌شوند؟ درنهایت، افسون‌زدگیِ سوژه‌ها در دوران رسانه‌های مجازی با کهن‌الگوی جست‌وجوگر و در دوران پساکروناییِ پیشِ رو با دلقک نیچه‌ای فرافکنی می‌گردد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه، با استفاده از کار اسلاوی ژیژک در تعامل با پولس رسول، استدلال می کند که پولس، در رومیان 6-8، گناه را به عنوان دروغی که موضوع را خارج از مسیح پایه گذاری می کند و نجات را به عنوان افشای و جابجایی این دروغ می داند. یکی به بدن مسیح پیوسته است. در این درک، رستگاری را می توان اساساً در قالب غلبه بر بیگانگی از خدا، همسایه و خود از طریق مشارکت در تثلیث (پذیرش پدر از طریق پسر به وسیله روح) مشاهده کرد که در مقابل سوژه گناهکار قرار می گیرد. در بیگانگی درونی او و بیگانگی او از خدا و دیگران، با یک میل فریبکارانه مرگ است که زندگی را در شریعت و نه در خدا می یابد. اهمیت الهیاتی خاص ژیژک (همراه با پیشینیانش زیگموند فروید و ژاک لاکان) نشان دادن ماهیت فراگیر و سیستماتیک این دروغ (فصل 1) و توصیف آن است که او آن را در رومیان 7 (فصل 2) می یابد. اهمیت کلی که این گزارش برای الهیات ممکن است داشته باشد این است که مفهوم گناه را به عنوان یک فریب (تجسم نفس) با منطق، پویایی و ساختار خاص خود، شبیه به موضوع روانکاوی، و به نوبه خود، می توان درک کرد. به عنوان مکان و وسیله ای که موضوع گناه و ماهیت ویرانگر آن توسط زندگی جدید در مسیح درک می شود و جابجا می شود (فصل 3). گناه و رستگاری، تحت این مفهوم، مقوله های پزشکی قانونی نیستند، بلکه با واقعیت زیسته هویت، یعنی سوژه ای معطوف به مرگ یا زندگی، ارتباط دارند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی و بسط مفهوم «سقوط» مارتین هایدگر به عنوان یک اصل مهم تاریخی-فلسفی می پردازد. با این حال، سقوط اساساً به عنوان مفهومی از هایدگر اولیه درک می شود، در حالی که من استدلال می کنم که هایدگر همچنان به طور صریح و ضمنی در طول زندگی حرفه ای خود بر آن تکیه می کند. سقوط توصیفی از تاریخ فلسفی و غرب است که به متافیزیک معروف است و توصیف رابطه انسان با هستی است. بنابراین، سقوط به مهم‌ترین جریان‌های اندیشه متأخر هایدگر نیز مربوط می‌شود، از جمله حقیقت هستی، مرگ خدا، خدایان، غلبه بر متافیزیک و تفکر مراقبه. سپس الهیات سنتی روایت سقوط از پیدایش را در پرتو سقوط به عنوان مفهومی فلسفی تفسیر می‌کنم و «تخریب» خود هایدگر از متافیزیک غربی را در رابطه با یکی از اسطوره‌های بنیادی آن بسط می‌دهم. با بررسی درگیری هایدگر با نیچه، اهمیت درک در حال سقوط را در بازخوانی مرگ خدا و پایان متافیزیک نشان می دهم. من با گنجاندن روانکاوی ژاک لاکان به عنوان بسط دیگری از گفتمان هایدگر در مورد سقوط، نتیجه می‌گیرم که نشان می‌دهد گفتمان و رابطه سوژه با حقیقت هستی در هسته ساختار و روان رنجوری او قرار دارد.

ترجمه ماشینی: ژاک لاکان در طول زندگی خود مجذوب اشکال «مذهبی» بود، از توحید، که روایت او از دال را شکل داد، تا غیبت مدرن، زیرا او به خوبی با نوشته‌های شخصیت‌هایی مانند اسکار گلدبرگ و رنه گنون آشنا بود. لاکان همچنین بارها به دینداری های غیر اروپایی روی آورد تا محدودیت های نظریه روانکاوی را بیازماید. او در سمینارهای سالانه‌اش با سنت‌هایی مانند کابالا و تائوئیسم، فراتر از فضای مسیحی غربی، سرمایه‌داری و پسااستعماری دانشگاه فرانسه در جست‌وجوی بیرونی ممکن برای روانکاوی بود. اما چنین جست و جوی در نهایت آگاهی دائمی لاکان از میل به یک استاد جدید و پرسشی که هنوز در مورد نام ها و معانی ممکن است به دست آورد را بازگو کند. این گلچین یازده مقاله، که از گنوسیسم به تصوف، از بدبینی افراطی به آخرالزمان مائوئیست سابق پس از سال 68 سفر می کند، به بررسی این رشته های حل نشده ای می پردازد که لاکان پشت سر گذاشته است. در زیر دستگاه روانکاوانه بیرونی اندیشه لاکان، لکان باطنی وجود دارد که کشف نشده باقی می ماند.

ترجمه ماشینی: الاهیات پس از پست مدرنیته مطالعه ای نوآورانه است که ظرفیت تغییر رابطه بین نظریه روانکاوی و الهیات مسیحی را دارد. تینا بیتی با خواندن الهیات توماس آکویناس در ارتباط نزدیک با نظریه روانکاوانه ژاک لاکان، نشان می‌دهد که چگونه تومیسم تأثیری تکوینی بر لاکان داشته است، و همچنین نشان می‌دهد که چگونه رویکرد لاکانی می‌تواند بینش‌های غنی جدیدی را به الهیات توماس بیاورد. تعداد فزاینده‌ای از محققان انگلیسی زبان در حال حاضر میزان تأثیرپذیری نظریه‌پردازان و فیلسوفان فرانسوی قرن بیستم از الهیات قرون وسطی را تشخیص می‌دهند و مطالعات متعددی در مورد تومیسم ژاک لاکان انجام شده است. با این حال، این اولین مطالعه منتشر شده به زبان انگلیسی است که دیدگاه فمینیستی لاکانی را در مورد الهیات توماس آکویناس ارائه می کند. بیتی با تمرکز بر محوریت میل در الهیات توماس و نظریه روانکاوانه لاکان، لاکان را در امتداد مسیری بیش از حد رشد و اغلب پنهان از میان پیکربندی‌های متغیر میل، جنسیت و دانش از شکل‌گیری ارسطویی آنها در دانشگاه‌های قرون وسطی تا تکه تکه شدن آنها در فروپاشی دنبال می‌کند. دیدگاه ها و ارزش های مدرنیته بیتی نقدی نافذ از ارسطویی گری توماس ارائه می کند، اما او همچنین گنجینه های عرفانی درون الهیات او را کاوش می کند. این او را قادر می‌سازد تا نشان دهد که چگونه خدای توماس تأثیری ناخودآگاه اما قدرتمند در شکل‌دهی تفکر مدرن غربی باقی می‌ماند، و بپرسد که برای ایجاد یک تومیسم برای زمانه ما چه دگرگونی‌هایی ممکن است مورد نیاز باشد. او با کاوش در زیر سطح کتاب «Summa Theologiae» [مدخل الهیات] توماس و دیگر نوشته‌ها، دیگری خدای یگانه توماس را آشکار می‌کند - تثلیثی تجسم یافته و مادرانه که وقتی هستی‌شناسی ارسطویی توماس به حالت تعلیق در می‌آید و جنبه‌های نادیده‌گرفته‌تر بینش‌های اعتقادی و الهیاتی او اجازه داده می‌شود تا به آن بپردازند. ظهور. لاکان تومیسم جدیدی را امکان پذیر می کند که الاهیاتی غنی از خلقت، تجسم و رستگاری ارائه می دهد که قادر به پاسخگویی به برخی از فوری ترین و گسترده ترین چالش هایی است که مسائل جنسی، طبیعت و خدا برای زبان الهیات مسیحی در کلاسیک و کلاسیک آن ایجاد می کند. تشکل های پست مدرن

ترجمه ماشینی: بررسی فلسفی درمان منطق و خدا در نظریه روانکاوی بعدی لاکان. در The Not-Two، لورنزو کیزا به بررسی رفتار منطق و خدا در آثار بعدی لاکان می پردازد. کیزا بیشتر از سمینارهای لاکان در اوایل دهه 1970 استفاده می کند، زیرا آنها حول اصل اصل "رابطه جنسی وجود ندارد" می چرخند. کیزا هم خوانشی دقیق از تلاش لاکان برای رسمیت بخشیدن به تفاوت جنسی به عنوان ناقصی و هم ارزیابی پیامدهای گسترده تر آن برای رئالیسم فلسفی و ماتریالیسم ارائه می دهد. کیزا استدلال می کند که "هیچ رابطه جنسی وجود ندارد" برای لاکان به طور تجربی و تاریخی توسط روانکاوی محدود شده است، اما در زندگی روزمره ما بدیهی است. لاکان معتقد بود که ما رابطه جنسی داریم زیرا عشق می ورزیم و عشق میل به یکی بودن در مواجهه با نبود رابطه جنسی است. عشق یک «نه دو» واقعی را پیش‌فرض می‌گیرد. نه دو این ایده را متراکم می کند که زندگی عشقی و جنسی ما توسط عدم امکان آمیختن وجود متناقض مرد با هتروس های زن به عنوان یک دیگری اساسا غیرقابل شمارش دیکته شده است. روابط جنسی توسط یک منطق استعلایی، به اصطلاح عملکرد فالیک که تلاش می کند بر این ناممکن غلبه کند، حفظ می شود. کیزا همچنین بر گفتگوی انتقادی لاکان با علم مدرن و منطق رسمی، و همچنین برچیدن تمایلات جنسی که توسط جریان اصلی گفتمان بیولوژیکی در نظر گرفته می شود، تمرکز می کند. توسعه منطق جدید جنسیت بر اساس ناقصی مستلزم کنار گذاشتن هر گونه آرم ادعایی زندگی و هرگونه تکامل غایت‌شناختی است. از نظر لاکان، حقیقت ناقصی که از طریق جنسیت روانکاوانه به آن پرداخته می‌شود، به ما این امکان را می‌دهد که در رد کردن هستی‌شناسی سنتی بیشتر پیش برویم و آن را با «پارا هستی‌شناسی» جایگزین کنیم. با توجه به حقیقت ناقصی، کیزا می پرسد، آیا می توانیم چنین حقیقتی را به خودی خود بیاندیشیم بدون اینکه ناقصی را به حقیقت دیگری در مورد حقیقت تبدیل کنیم، یعنی به صورت دیگری از خدا به عنوان موجود مطلق؟