جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : برای انجام تحلیل های تطبیقی ​​کی یرکگارد و نیچه، پایانی وجود ندارد. با این حال، این پروژه یک مسیر منحصر به فرد را در این فرض دنبال می کند که هم کی یرکگور و هم نیچه توجه قابل توجهی را به موضوع قدرت در رابطه با زندگی در جهان مسیحیت قرن نوزدهم اختصاص دادند. اگرچه مفهوم قدرت نیچه از اواخر دهه 1800 به شدت مورد بررسی قرار گرفت، محققان به تازگی شروع به بررسی کامل مفاهیم اجتماعی و سیاسی اندیشه کی یرکگور کرده اند. در حالی که روش‌های خاصی این کار را با جدا کردن «اندیشه سیاسی» از پیش‌فرض‌های الاهیاتی خود انجام می‌دهند یا تمایلی به سیاسی کردن الهیات کی‌یرکگور نشان می‌دهند، من در پی آن هستم که نشان دهم چگونه ابعاد سیاسی اندیشه‌های آن‌ها از هسته الهیاتی (الف) مربوط به آنها سرچشمه می‌گیرد. Weltanschauungen. با تلاش برای فرمول‌بندی مفهوم کی یرکگور از قدرت، استدلال می‌کنم که نه تنها این دو متفکر به عوامل مشابه پاسخ می‌دهند و بحران‌های مشابهی را در اقتدار رو به زوال جهان مسیحیت شناسایی می‌کنند، بلکه کی‌یرکگور همچنین موضع نیچه را به طور مؤثر پیش‌بینی و نقد می‌کند. بدنه پروژه به سه بخش اصلی تقسیم می شود. بخش اول خلاصه ای از کیهان شناسی، انسان شناسی و مفهوم قدرت نیچه را ارائه می کند. بخش بعدی کیهان شناسی و انسان شناسی کی یرکگارد را قبل از بازسازی مفهوم قدرت از منابع مختلف در سراسر تالیف مستعار، نوشته های مذهبی، مجلات و مقالات شخصی بیان می کند. در بخش پایانی تلاش خواهد شد تا این دو دیدگاه تحت حمایت یک تبادل گفتگوی مقایسه و مقایسه شود. نتیجه‌گیری، نقاط قوت و ضعف هر دو موضع را ارائه می‌کند و پیامدها و ارتباط آن‌ها را برای گفتمان گسترده‌تر معاصر در مورد مسائل قدرت ترسیم می‌کند. این پروژه نتیجه می گیرد که مفهوم کی یرکگور از قدرت با موفقیت در برابر چالش هایی که دیدگاه نیچه مطرح می کند مقاومت می کند، در حالی که پایه های متزلزلی را که دومی بر آن استوار است، آشکار می کند. به ویژه، کی یرکگور نشان می دهد که نام های «قدرت ارباب» و «قدرت برده» ساختارهای اسطوره ای هستند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه یک چارچوب نظری ارائه می کند که وحدت «دوره میانی» کی یرکگور را تسکین می دهد. من نوشته‌های کی یرکگور را بین سال‌های 1846 و 1852 تجزیه و تحلیل خواهم کرد، زمانی که، استدلال می‌کنم، بعد اجتماعی سازنده اندیشه او برجسته می‌شود، که شامل دو جنبه دیالکتیکی دین‌داری است که کی‌یرکگور آن را شناسایی کرده است: تعلیم و جدال. این که چگونه این دو جنبه با هم جمع می‌شوند و در زندگی افراد به کار می‌روند، اساس چیزی را تشکیل می‌دهد که می‌توان آن را «پراکسیس اجتماعی» کی‌رکگاردی نامید. من نتیجه می‌گیرم که تنش بین امر تعلیم‌دهنده و جدلی را می‌توان به طور منسجم در یک زندگی ارتباطی حفظ کرد که همچنین از ویژگی‌های یک ایمان مبارزاتی است. این ایمان و زندگی ستیزه جویانه به عنوان محافظی انتقادی در برابر مطلق گرایی، بنیادگرایی و دوری فکری معرفی می شود. اما فرد «مبارز» نیز کاملاً وابسته است، نیاز به تعلیم و نقد دارد، و بنابراین خطر رویارویی با دیگران را انتخاب می‌کند و به دنبال روابطی از روی تعهد به توسعه افراد و جوامع در همکاری است. بنابراین، این دیالکتیک نه تنها چارچوب نظری مهمی برای درک «دوره میانی» کی یرکگور در اختیار خوانندگان قرار می دهد، بلکه منبع ارزشمندی برای تحلیل سازنده زندگی اجتماعی فعال مناسب برای الهیات در قرن بیست و یکم است.

ترجمه ماشینی : این تز پیشنهاد می کند که اندیشه سورن کی یرکگور – به ویژه انسان شناسی الهیاتی او – تحت یک مابعدالطبیعه پیچیده از روش است. این کتاب بر مفهوم امکان (دانمارکی: Mulighed) تمرکز می‌کند، و استدلال می‌کند که امکان عنصر اولیه خود کیرکگاردی است و به عنوان نوعی «موتور» برای رشد فرد در برابر خدا عمل می‌کند. بر این اساس، مشاهده آثار کی یرکگور از دریچه امکان، راهی ثمربخش برای به دست آوردن بینش های جدید در مورد اعتقادات او است و آنچه را که او در نویسندگی خود به دنبال بیان آن بوده است، روشن می کند. من استدلال می کنم که کی یرکگور گزارشی چندلایه از امکان را فرموله می کند که در عین اینکه متافیزیک را رها نمی کند، امکان را به لحاظ وجودی، بر اساس آنچه که خود ممکن است در واقع تبدیل شود، نه تنها در خود و برای خود، بلکه در رابطه با خدا، دوباره چارچوب بندی می کند. خود بودن و ارتباط فرد با خدا هر دو مستلزم هستی شناسی امکان است. دغدغه های وجودی او از این بستر متافیزیکی ناشی می شود. این پایان نامه سپس به این موضوع می پردازد که چگونه امکان جزء جدایی ناپذیر خود بودن انسان است. خودبودن اصیل، گشودگی نسبت به امکان ابدی خداوند است، نه تلاش خود برای ایجاد امکانات ابدی خود از طریق برخی ابزارهای دیگر تحقق. اگر انسان، با ایمان، «مستقر در مطلق» شود، آن شخص دقیقاً به این دلیل است که خداوند در حال فعلیت بخشیدن به امکانات او است. خدا برای کی یرکگور سرچشمه همه امکان هاست. از نظر الهیات، برداشت کی یرکگور از امکان، ایده هایی را در اختیار ما قرار می دهد که ممکن است در بحث بیشتر درباره صفات خدا و راه هایی که از طریق آنها خدا را برای ارتباط با جهان خلقت درک می شود، مثمر ثمر باشد. بنابراین انسان شناسی، هستی شناسی و الهیات پیوند ناگسستنی دارند.

ترجمه ماشینی : اگرچه گتسبی بزرگ اثر F. Scott Fitzgerald از اواسط قرن توجه منتقدان زیادی را به خود جلب کرده است، اما یک سوال بی پاسخ و بی پاسخ باقی مانده است که نیازمند کاوش بیشتر است: چه چیزی گتسبی را "بزرگ" می کند؟ به نظر می‌رسد که منشأ عظمت گتسبی، برای راوی نیک کاراوی، این است که گتسبی ویژگی‌هایی دارد که او را از دیگران متمایز می‌کند: این یک «تأثیرپذیری ضعیف» نیست، بلکه «حساسیت شدید نسبت به وعده‌های زندگی» و «یک هدیه فوق‌العاده‌ای برای امید» که نیک قبلاً هرگز آن را ندیده است و انتظار ندارد دوباره ببیند (6). من ادعا می کنم که آنچه نیک به عنوان اعتقاد و امید گتسبی به امکانات زندگی می بیند، در آنچه کی یرکگور در آثارش یا/یا و ترس و لرز به عنوان انتخاب برای زندگی اخلاقی فارغ از درد دنیای مادی بحث می کند، تجسم یافته است. گتسبی این انتخاب را انجام می دهد (زندگی اخلاقی) زمانی که جیمز گاتز جوان تصمیم می گیرد جی گتسبی شود و خود را از درد از دست دادن دیزی رها کند. از طریق این انتخاب، به گفته کی یرکگور، فرد اخلاقی به عنوان شوالیه بی نهایت به مقام شوالیه القا می شود. اگر شوالیه یک حرکت دیگر انجام دهد، تبدیل به یک شوالیه ایمان می شود که معتقد است: "با این وجود من ایمان دارم که او را به دست خواهم آورد - یعنی به دلیل پوچ بودن، به دلیل این واقعیت که برای خدا همه چیز ممکن است. (بیم و لرز/46). گتسبی «پسر خدا» است که «از تصور افلاطونی او از خودش نشأت گرفته است». او یک شوالیه کیرکگاردی است که وجود اخلاقی را انتخاب کرده است. او شوالیه ای است که توانایی این را دارد که در چشمان غیرممکن نگاه کند و همچنان تا حد پوچی ایمان دارد، حتی اگر ملاقات مجدد با عشقش (دیزی) ممکن نباشد. این "هدیه فوق العاده گتسبی برای امید" است که کی یرکگور آن را به "تنها بزرگ"، شوالیه ایمان نسبت می دهد. بنابراین، روایت نیک تنها تقدیس‌سازی از شوالیه «بزرگ» او نیست، بلکه خاطره‌ای تخیلی است که حرکات شوالیه‌اش، گتسبی، را در همان مسیری که کی‌یرکگور به‌طور تخیلی دنبال می‌کند و شوالیه بزرگ ایمانش به ترس و لرز را مشاهده می‌کند، ردیابی می‌کند.

ترجمه ماشینی : موضوع اصلی در آثار فیلسوف و متفکر دینی دانمارکی سورن کیرکگارد (1813-1855) به شکل یک سؤال است: "مسیحی شدن به چه معناست؟" با این حال، ایده‌های کی یرکگور بسیار فراتر از محافل مسیحی تأثیر گذاشته و برای بسیاری از شخصیت‌های برجسته فلسفی و ادبی مهم بوده است، برخی از آنها ترجیح می‌دهند که عمدتاً به این سؤال توجهی نداشته باشند (سارتر، کامو، هایدگر، بوبر)، و برخی از آنها انتخاب کردند. خود را در درجه اول به این مسئله مشغول کنند (تیلیچ، بونهوفر، بردیایف، مارسل). حتی اگر کی یرکگور در گمنامی نسبی درگذشت، به لطف ترجمه پس از مرگ آثارش به آلمانی و آن ترجمه‌هایی که پس از آن توسط متفکران گوناگونی مانند سارتر بی‌خدایی و خاخام حسیدی مارتین بوبر مورد استقبال قرار گرفت، نوشته‌های کی‌یرکگور به یک نیروی شکل‌دهنده بزرگ در قرن بیستم تبدیل شد. فلسفه، الهیات و ادبیات. با گسترش اندکی تأثیر کی یرکگور، مطالعه حاضر بر مفهوم کنایه او به عنوان ارتباط غیرمستقیم و بر مفهوم او از سه حوزه هستی برای پرداختن به خوانش نزدیک از چهار شاهکار ادبیات: گتسبی بزرگ، خورشید نیز طلوع می کند، خانم دالووی تکیه می کند. ، و اولیس. سپس این چهار قرائت نزدیک به نقطه عزیمتی برای در نظر گرفتن اینکه چگونه مفهوم کنایه کی یرکگور - به طور خاص تر، سه حوزه وجودی آن - ممکن است در جهان دانش و تعلیم و تربیت امروزی کاربرد داشته باشد تبدیل می شود. بنابراین، خوانش دقیق این چهار رمان، زمینه را برای فصل آخر ایجاد می کند، که در نظر می گیرد چگونه مفهوم کی یرکگور از سه حوزه هستی ممکن است برای درک وسیع تری از دانش و آموزش کاربرد داشته باشد. پژوهش حاضر علاوه بر ارائه تحلیل ادبی (خوانش های نزدیک متعارف) از چهار رمان، به عنوان آغازگر الهیات کی یرکگور نیز عمل می کند، زیرا خوانش دقیق رمان ها جنبه های مختلفی از آنچه کی یرکگور معتقد بود سه حوزه است را نشان می دهد. وجود داشتن. این مطالعه همچنین با دعوت از خواننده به بررسی چگونگی اعمال سه حوزه وجودی برای دانش پژوهی و تعلیم و تربیت معاصر، اقدام دانش پژوهی و آموزش را پیش می برد.

ترجمه ماشینی : من با ارائه گزارشی از دو رشته کلیدی در تاریخ برخوردهای فلسفی با مرگ شروع می کنم. هر دو نوع در ابتدا به دنبال کاهش ترس از مرگ با توسل به این ایده هستند که مرگ صرفاً جدایی روح از بدن است. بر اساس نوع افلاطونی، از مرگ نباید ترسید، زیرا روح پس از مرگ، زندگی طولانی مدتی از زندان بدنی خواهد داشت. با چندین تغییر چشمگیر، این فشاری است که توسط بسیاری از سنت های جریان اصلی مسیحی انجام می شود. با توجه به سویه اپیکوری، از مرگ نباید ترسید، زیرا پتزهای کوچکی که روح را تشکیل می‌دهند، بدن را ترک می‌کنند و در لحظه مرگ پراکنده می‌شوند و هیچ موضوعی را برای تجربه هیچ شری که ممکن است با مرگ همراه باشد باقی نمی‌گذارند. اگر چه هزاره‌ها از اکتشافات علمی بیشتر مطلع شده‌اند، اما این فشاری است که بشر ملحد معاصر و از نظر فناوری پیشرفته بر آن وارد شده است. هدف اصلی من نشان دادن این است که فلسفه جایگزینی دارد که اغلب نادیده گرفته می شود تا مرگ را بر اساس این دوگانگی باستانی ببینیم. این جایگزینی است که سورن کی یرکگارد و مارتین هایدگر از آن حمایت کردند. اگرچه هر دو متفکر برخاسته از سنت مسیحی هستند، اما به وضوح به بینش های اپیکوری در مورد مرگ در آثار خود واکنش نشان می دهند و از این طریق روشی عجیب از زندگی با مرگ را تجویز می کنند که به نظر می رسد سنت مسیحی آن را فراموش کرده است. با وجود همراهی کی یرکگور و هایدگر، در موضوع مرگ تفاوتی اساسی بین آنها وجود دارد. به نظر می رسد هایدگر در هستی و زمان بر پدیدارشناسی مرگ تکیه می کند که کی یرکگور در متونی مانند «در کنار قبر» ارائه می کند. با این حال، توجه به این نکته جالب است که این گفتمان، به ویژه هنگامی که در پرتو آثار دینی تر کی یرکگور دیده می شود، ممکن است فقط برای مسیحیان مشتاق قانع کننده باشد. اگر چنین است، پس شاید تنش هم در تصاحب «از لحاظ الحادی» هایدگر از ایده‌های کی یرکگور در مورد مرگ و هم در تلاش هایدگر برای جذاب کردن این ایده‌ها برای انسان مشتاق وجود داشته باشد. هدف ثانویه من این است که مشخص کنم آیا هایدگر «فلسفه وجودی مرگ» را زمانی که آن را در پروژه هستی‌شناختی اولیه‌اش وارد می‌کند، خیلی دور می‌برد یا خیر.

ترجمه ماشینی: الف تا زه فلسفه کی یرکگارد مقدمه ای متنی بر جهان قرن نوزدهم کپنهاگ کی یرکگور، گاهشماری از وقایع و شخصیت های کلیدی زندگی او و همچنین تعاریفی از نظام های کلیدی اندیشه- الهیات، اگزیستانسیالیسم، ادبیات و روانشناسی او ارائه می کند. . بخش گسترده کتابشناختی ادبیات ثانویه و مواد الکترونیکی کمک به محققان را پوشش می دهد. ضمیمه شامل اطلاعات دقیق نوشته های او به همراه فهرستی از نام مستعار او است. این کتاب نه تنها به عنوان راهنما برای محققان مجرب، بلکه به عنوان مقدمه ای برای دانشجویان جدید فلسفه کی یرکگارد مفید است.

ترجمه ماشینی : از نظر کی یرکگور، شناخت خداوند با شناخت حقایق مختلف درباره خود آغاز می شود. هر فردی، صرفاً به دلیل انسان بودن، توانایی توسعه آگاهی شهودی از خدا را دارد. در این پایان نامه به بررسی ماهیت این دانش می پردازم. در فصل اول، تعدادی ایده مهم برای درک پدیدارشناسی باور دینی کی یرکگور، از جمله تمایز او بین بازتاب عینی و ذهنی، روش او (ارتباط غیر مستقیم) و روانشناسی او را معرفی می کنم. فصل اول با شرح دامنه یا حوزه «دین طبیعی» به پایان می رسد. در فصل بعدی به تحلیل عناصر ساختاری یا تکوینی دین طبیعی، بیداری یک خدا - رابطه در نهایت خودشناسی (آگاهی فرد از جنبه‌های ابدی، نامتناهی و ممکن «خود» انسان) می‌پردازم. در فصل پایانی، من دو ویژگی مرتبط در برخورد کی یرکگور با معرفت دینی را بررسی می کنم: تحقیر او برای استدلال های استقرایی یا احتمالی، و پیشنهاد او مبنی بر اینکه وجود خدا می تواند برای شخصی با نوع دیگری از یقین آشکار شود. من استدلال می‌کنم که اگرچه او در بحث‌های خود علیه استدلال‌های خداباورانه اغراق می‌کند، اما کی‌یرکگور در گزارش خود از مبنای مناسب اعتقاد به خدا درست است. من با کنار هم قرار دادن دیدگاه های کی یرکگارد در مورد اعتقاد به خدا با دیدگاه های الهیدانان و خداشناسان احتمالی قرن بیستم و همچنین «معرفت شناسی اصلاح شده» آلوین پلانتینگا به پایان می رسم

ترجمه ماشینی : از زمان انتشار اولین رمانش در سال 1960 با نام The Moviegoer، آثار واکر پرسی به طور گسترده توسط محققان خوانده شده و مورد ارزیابی انتقادی قرار گرفته است. اگرچه کارهای زیادی با کار پرسی انجام شده است، هیچ یک بررسی نکرده اند که چگونه تغییرات در کاتولیکیسم آمریکایی و تغییرات شورای دوم واتیکان بر روش هایی که پرسی در مورد دین نوشت و به مشکلات دنیای مدرن نزدیک شد، تأثیر گذاشت. در صفحات بعدی، جنبش های مهم کاتولیک آمریکایی، تغییرات مربوط به اعمال کاتولیک از طریق شورای دوم واتیکان، و فلسفه های اگزیستانسیالیستی کی یرکگور، بوبر و مارسل را به تفصیل شرح خواهم داد تا راه هایی را که پرسی در آنها انجام می دهد، نشان دهد. شخصیت‌های Binx Bolling از The Moviegoer و Thomas More of Love in the Ruins: The Adventures of a Bad Catholic at A Bad of the World، فراتر از «بی‌حالی» یا «روزمرگی» هستند که آنها را از خدا و جامعه جدا می‌کند.