جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: بحث‌های اخیر در فلسفه دین، اخلاق و فلسفه سیاسی شخصی عمیقاً تحت تأثیر دو فیلسوف است که اغلب تصور می‌شود در تقابل با یکدیگر هستند، سورن کیرکگارد و امانوئل لویناس. این جلد که صریحاً به رابطه بین لویناس و کیرکگارد اختصاص دارد، مقایسه دقیق‌تری و تعامل پایدار بین آنها را ارائه می‌کند. دانشمندان تثبیت شده و جدیدتر که سنت‌های مختلف فلسفی را نمایندگی می‌کنند، این دو متفکر را در 12 مقاله درخشان به گفتگو می‌آورند. آن‌ها شباهت‌ها و تفاوت‌هایی را در نحوه تبیین هر یک از فلسفه‌های دینی منحصربه‌فرد در نظر می‌گیرند و مضامینی مانند زمان، تعهد، عشق، سیاست، خدا، متعالی و ذهنیت را ارائه می‌کنند. این گفتگو بین همسایگان مطمئناً الهام‌بخش تحقیقات بیشتر و شعله‌ور کردن بحث‌های فلسفی خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این مطالعه شرحی سازنده از انسان شناسی الهیاتی سورن کیرکگارد است. در آن نشان می‌دهم که به گفته کی‌یرکگور: (1) انسان در وظیفه‌ی مستمر تبدیل شدن است. (2) این تبدیل شدن مستلزم آن است که ما پیوسته از نو شروع کنیم. و (3) شروع یک هنر کنوتیک است که از طریق تمرین معنوی توانایی هایی مانند اضطراب و سکوت اجرا می شود. چنین اعمالی انسان را به حالتی برازنده برمی‌گرداند که کی‌یرکگور آن را «ابتدایی» می‌نامد. از این حالت، انسان ممکن است مکرراً (دوباره) شدن خود را آغاز کند. این مطالعه به طرق مختلف به بورس تحصیلی کیرکگارد کمک می کند. نکته قابل توجه این است که: (1) از طریق ارتقای جایگاه آغازین، کاهش ایمان کی یر کگاردی را به لحظه ای غیرمنطقی (مک اینتایر) یا خشونت آمیز (لویناس) واژگون می کند. (2) بینش افلاطونی را از انسان‌شناسی کی یرکگور بازیابی می‌کند. (3) آن دسته بندی های کی یرکگاردی (یعنی نیستی، سکوت، اضطراب) را که معمولاً از دریچه اگزیستانسیالیست سکولار یا پست مدرن خوانده می شوند، به لحاظ الهیاتی بازپروری می کند. و (4) در برابر تمایل مرتبط به دوشاخه کردن ابعاد فلسفی و الهیات اندیشه کی یرکگور مقاومت می کند. از نظر مسائل ماندگار در کلام فلسفی گسترده‌تر و فلسفه دین، این پژوهش: (1) از روش‌شناسی خوانش استفاده می‌کند که قرائت‌های متنی نزدیک را به عنوان ابزاری برای نقد خوانش‌های تاریخی-انتقادی به کار می‌گیرد. (2) بدين ترتيب تاليف كي يركگارد را به روي رويكردهاي الهياتي سازنده و تئولوژيك معاصر باز مي كند.

ترجمه ماشینی : بخش بزرگی از فلسفه مدرن غرب، خودبودن را به عنوان توانایی خود برای تسلط بر خود و سلامت روانی را به عنوان فعلیت بخشیدن به خود تعریف می کند. با این حال، همانطور که این تز استدلال می کند، درک کی یرکگور از اشتیاق به خدا، این درک از هویت انسانی را به چالش می کشد، به خصوص که توسط کانت و ایده آلیست های آلمانی بیان شده است. از طریق بررسی پس‌نوشته‌های غیرعلمی نهایی کی‌یرکگور و گفتمان‌های دینی او، این تز استدلال می‌کند که الهیات اشتیاق کی‌یرکگارد هم درک روان‌شناسی مدرن از خودمختاری را تضعیف می‌کند و هم درک واجد شرایطی از خودمختاری را حفظ می‌کند. این تز استدلال می کند که الهیات کی یرکگور با درک آگوستین از اشتیاق در اعترافات مشترک است. برای کی یرکگور، اشتیاق به خدا فقط یک میل نامتعارف برای نابودی خود در خدا نیست. اشتیاق مورد بحث رابطه ای و عقلی است; این پاسخی است به مکاشفه نورانی خداوند و عشق خود ارتباطی. اما به عنوان رابطه ای، زندگی در اشتیاق به خدا نیز کاملاً مستقل نیست. در دعا، روح وقتی شروع به تجربه کمال خدا می کند، نیازها و نقص های خود را تجربه می کند. به طور کلی، این پایان نامه درک کی یرکگور از این موضوع را نیز بررسی می کند. . . نه . . . یعنی درک او از زندگی دینی نه کاملاً خودمختار و نه کاملاً ناهمخوان زندگی می کرد. این تز بیشتر استدلال می کند که بسیاری از پژوهش های معاصر نمی توانند درک رابطه ای کی یرکگور از رابطه خدا را جدی بگیرند و بنابراین درک او از هویت انسانی را به اشتباه تفسیر می کنند.

ترجمه ماشینی : در آغاز قرن بیستم، اندیشه فیلسوف مهاجر روسی، لو شستوف (1866-1938) هنجارهای فلسفی سنتی را به چالش کشید و تجربه فردی اضطراب مرگ را در خط مقدم بررسی فلسفی قرار داد. بر اساس تحقیقات من در آرشیو لو شستوف در سوربن، آرشیو کتابخانه و مجموعه های ویژه انجمن روانکاوی بریتانیا در موسسه روانکاوی و ترجمه های من از دست نوشته ها و مکاتبات منتشر نشده لو شستوف، این پایان نامه تفسیر جدیدی از این فیلسوف است. کار کردن با توجه به توسعه جهان بینی شستوف در چارچوب یک روایت تاریخی و زندگی نامه ای، من با نگاهی به منشور مفهومی تمثیل فرشته مرگ، به بررسی ریشه های موقعیت فلسفی شستوف پرداختم. تحلیل تطبیقی ​​و هرمنوتیکی مفاهیم کلیدی در فلسفه شستوف - مسائل حقیقت، مکاشفه و مرگ از طریق بررسی مفاهیم کلیدی فلسفه او در ارتباط با عقاید برخی از تأثیرگذارترین شخصیت های زمان خود، از جمله به دست آمد. مانند ویلیام جیمز، ادموند هوسرل، کارل یاسپرس و زیگموند فروید، و با اشاره به متفکران اصلی سنت غربی از افلاطون، فلوطین و ترتولیان گرفته تا آرتور شوپنهاور، و از سورن کی یرکگور و فئودور داستایوسکی تا فردریش نیچه، لئو تولستوی، مارتین. هایدگر و مارتین بوبر. ساخت شبکه ای از تعاملات هرمنوتیکی (فلسفی، روانکاوانه، مذهبی) بدین وسیله هدف دارد که فلسفه شستوف را به گفتگوی معنادار و متقابل آموزنده با سایر رشته ها برساند. نتیجه اصلی این اثر این است که تمثیل فرشته مرگ عنصری کلیدی در روش شناسی شستوف بود و نقش ترکیبی در توسعه بینش فلسفی او داشت. نتیجه مهم دیگر این است که گفتار تمثیل فرشته مرگ مفهوم مرگ را به عنوان بیداری برای زندگی (تولد دوباره فرد) منتقل می کند که موضوع اصلی فلسفه شستوف است. این یافته نه تنها اندیشه های متفکر روسی را در چارچوب سنت الهیات یهودی-مسیحی قرار داد، بلکه ارتباطی با نظریه روانکاوی زیگموند فروید، فلسفه ژاک دریدا و احیای الاهیات آپوفاتیک کنونی ایجاد کرد.

ترجمه ماشینی : ساختار بنیادی واقعیت به‌عنوان ذاتاً رابطه‌ای، با متون مقدس مسیحی یا سنت مسیحی اولیه بیگانه نیست، همانطور که در پیدایش پویایی رابطه الهیاتی پریکورزیس مشهود است. ما پیشگویی این دیدگاه از واقعیت را در انجیل سنت یوحنا می‌یابیم، جایی که عیسی دعا می‌کند که «همگی یکی باشند؛ همانطور که تو ای پدر، در من هستی و من در تو، تا آنها نیز در ما باشند. (17:21). در تلاش برای توصیف ساختار رابطه‌ای و وحدت تثلیث، جان دمشقی و دیگر پدران کلیسا، مفهوم پریکورزیس را به کار بردند تا بر هم‌جانداری متقابل و متقابل پویای اشخاص الهی دلالت کنند. من استدلال خواهم کرد که وحدت بیان شده در این رابطه یک پویایی رابطه ای تقلیل ناپذیر است که به طور همزمان هم فردیت و هم متقابل بودن افراد را تأیید می کند. بعلاوه، این پویایی نیرویی است که همه آفرینش و به طور علوفه ای خود انسان ها را تشکیل می دهد و حفظ می کند. علاوه بر این، من پیشنهاد می‌کنم که انگیزه اساسی در جهان و انسان‌ها این است که به صورت پریکورتیک (عشق) ارتباط برقرار کنند. با انجام این کار، من به یک غفلت در ادبیات اشاره می‌کنم که کالین گانتون به آن اشاره کرده است، مبنی بر اینکه انسان‌هایی که ایماگو دی را خلق کرده‌اند، هرگز به‌طور جدی طبیعت پریکورتیک در نظر گرفته نشده‌اند. این پایان نامه سعی دارد این شکاف در ادبیات را با این استدلال که انسان ها در «تقابل پریکورتیک» هستند، یعنی از نظر پریکورزیس در ارتباط با یکدیگر قرار دارند، جبران کند. به این ترتیب، پریکورزیس یک پویایی رابطه‌ای تقلیل‌ناپذیر را نشان می‌دهد که هویت متمایز شخص را در رابطه حفظ می‌کند و در عین حال آن‌ها را به عنوان افرادی از درون ماتریس شکل‌دهنده زنده خود وحدت رابطه‌ای تشکیل می‌دهد. برای کمک به توسعه این درک، به سورن کیرکگارد مراجعه می‌کنم، برای او که این متقابل به سومین عبارت مثبت تبدیل می‌شود که قطب‌ها را تشدید می‌کند. آن قدرتی که رابطه را تشکیل می دهد، اوست که «قبل از همه چیز است و همه چیز در او استوار است» (کولس 1: 17). با فرمول‌بندی پویایی رابطه به این شکل، ساختار دوگانه رابطه‌گرایی، «موضوع-ابژه» را به چالش می‌کشم و به جای آن، یک بررسی سه‌جانبه جایگزین سوژه-رابطه-سوژه را مطرح می‌کنم. با طرح این ساختار رابطه‌ای سه‌جانبه، می‌توانم از منطق روح توسعه‌یافته در الاهیات تثلیثی اخیر استفاده کنم و پویایی بنیادی درون پریکورزیس - analogia spiritus - پویایی دگرگونی غیر انعکاسی را که تغییر کل‌نگر شخصی و معنایی را که با زندگان ایجاد می‌کند تسهیل می‌کند، بررسی کنم. پویایی رابطه در اصل، من پیشنهاد می‌کنم از نظریه سازنده‌گرایی اجتماعی و توسعه‌ای و علوم انسانی مرتبط استفاده کنیم تا انسان را به عنوان وحدت متمایز درک کنیم. این به نوبه خود امکان پویایی رابطه فعال در انسان به عنوان روح را باز می کند که می تواند به طور مشابه با فعالیت متقابل تثلیثی و ابدی خدا به عنوان روح مرتبط باشد. این پایان نامه پویایی پریکورزیس را از طرق زیر بررسی می کند: 1. در ساخت معنا. با استفاده از یک رویکرد هرمنوتیکی، من در ماهیت کل نگر دانش و روش الهیات تحقیق می کنم، و استفاده الهیات نانسی مورفی از فلسفه علم I. Lakatos را با نظریه پردازان ساخت اجتماعی کنت گرگن و جان شوتر، که از M. Bakhtin اقتباس می کنند، مقایسه می کنم. بر اساس این تضاد، من روشی را پیشنهاد می‌کنم که انشعاب مفهومی و تجربی موجود در مورفی را رد می‌کند و به جای آن یک معیار کل‌نگر تقلیل‌ناپذیر برای پری زندگی پیشنهاد می‌کند. 2. در اشخاص.