جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این مطالعه راهگشا، کریستوفر نوریس درک دگرگون شده ای از تفاوت های بسیار اغراق آمیز بین فلسفه تحلیلی و فلسفه قاره ای را پیشنهاد می کند. ضمن حفظ تحلیل از نظر سنت، کتاب او بر کارهای ژاک دریدا و آلن بدیو، دو تن از اصیل ترین و شاخص ترین شخصیت های تاریخ اخیر اندیشه ها متمرکز است. نوریس استدلال می‌کند که این متفکران به‌طور قاطعانه‌ای قلمرو فلسفه معاصر را بازسازی کرده‌اند و در میان آنها، راهی فراتر از برخی از آن مسائل به ظاهر حل‌ناپذیری را نشان داده‌اند که بحث‌ها را در دو سوی شکاف تصوری بین سنت‌های تحلیلی و قاره‌ای دو قطبی کرده است. به‌ویژه کتاب او قصد دارد - برخلاف خرد تحلیلی دریافت شده - نشان دهد که فلسفه قاره‌ای منابع تحلیلی خاص خود را دارد و می‌تواند بینش تازه‌ای را که بسیار مورد نیاز است برای حل مسائل در فلسفه زبان، منطق و ریاضیات به ارمغان بیاورد. نوریس نه تنها گزارش مقایسه‌ای منحصربه‌فردی از کار دریدا و بدیو ارائه می‌کند، بلکه ارزیابی گسترده‌ای از سهم مشترک آنها در پتانسیل فعلی فلسفه برای تغییر خود - اگر به طور گسترده مقاومت شود - ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : در دریدا، اسطوره و غیرممکن بودن فلسفه، آنائیس ان. اسپیتزر نشان می دهد که فلسفه نمی تواند خود را از اسطوره جدا کند، زیرا اسطوره شرط اجتناب ناپذیر امکان فلسفه است. با بمباران روایت‌هایی که باعث وحشت و سرکوب می‌شوند، ممکن است اسطوره را غالباً جزمی محدودکننده بدانیم یا در بهترین حالت، چیزی را که به آسانی به‌عنوان غیرفلسفی و نامربوط نادیده گرفته شود. با این حال، این گونه اخراج ها جنبه مهمی از اسطوره را از دست می دهند. دریدا، اسطوره و غیرممکن بودن فلسفه با بهره گیری از بینش ساختارشکنی ژاک دریدا و خوانش فلسفی مارک سی تیلور از نظریه پیچیدگی، رابطه محوری اسطوره با تفکر و فلسفه را به طرز تحریک آمیزی مجدداً چارچوب بندی می کند، و نشان می دهد که ابهت شکنی پذیری اسطوره و غیرقابل حرکت بودن اسطوره را غیرقابل ساخت است. . اسپیتزر با کاوش در حضور برهم زننده اسطوره نشان می دهد که فلسفه نمی تواند خود را از اسطوره جدا کند. در عوض، اسطوره شرط اجتناب ناپذیر امکان فلسفه است. این مطالعه شرح ظریفی از اسطوره در دوران پسامدرن ارائه می‌کند و نه تنها زیربنای ساختارشکن اسطوره را در فلسفه و دین ترسیم می‌کند، بلکه ضرورت اسطوره را در مطالعه ایده‌ها نیز تثبیت می‌کند. >

ترجمه ماشینی : در دریدا، اسطوره و غیرممکن بودن فلسفه، آنائیس ان. اسپیتزر نشان می دهد که فلسفه نمی تواند خود را از اسطوره جدا کند، زیرا اسطوره شرط اجتناب ناپذیر امکان فلسفه است. با بمباران روایت‌هایی که باعث وحشت و سرکوب می‌شوند، ممکن است اسطوره را غالباً جزمی محدودکننده بدانیم یا در بهترین حالت، چیزی را که به آسانی به‌عنوان غیرفلسفی و نامربوط نادیده گرفته شود. با این حال، این گونه اخراج ها جنبه مهمی از اسطوره را از دست می دهند. دریدا، اسطوره و غیرممکن بودن فلسفه با بهره گیری از بینش ساختارشکنی ژاک دریدا و خوانش فلسفی مارک سی تیلور از نظریه پیچیدگی، رابطه محوری اسطوره با تفکر و فلسفه را به طرز تحریک آمیزی مجدداً چارچوب بندی می کند، و نشان می دهد که ابهت شکنی پذیری اسطوره و غیرقابل حرکت بودن اسطوره را غیرقابل ساخت است. . اسپیتزر با کاوش در حضور برهم زننده اسطوره نشان می دهد که فلسفه نمی تواند خود را از اسطوره جدا کند. در عوض، اسطوره شرط اجتناب ناپذیر امکان فلسفه است. این مطالعه شرح ظریفی از اسطوره در دوران پسامدرن ارائه می‌کند و نه تنها زیربنای ساختارشکن اسطوره را در فلسفه و دین ترسیم می‌کند، بلکه ضرورت اسطوره را در مطالعه ایده‌ها نیز تثبیت می‌کند.

ترجمه ماشینی : از گزارش هوسرل در مورد توجه تا چرخش اخیر به آخرت شناسی در پدیدارشناسی «الهیاتی»، آینده همیشه جنبه کلیدی نظریه های پدیدارشناختی زمان بوده است. این کتاب اولین تأمل پایدار را در مورد اهمیت آینده برای خود روش پدیدارشناسی ارائه می دهد. در ردیابی توسعه این موضوع، نویسنده نشان می دهد که تنها درک درست از ماهیت دوگانه آینده (به عنوان قانون اساسی و به عنوان باز بودن) می تواند راهی را که در آن پدیدارشناسی موضوع و جهان را به هم نزدیک می کند، روشن کند. از این رو آینده ما را به محوریت وعده پدیدارشناسی اشاره می‌کند و پدیدارشناسی را به‌عنوان رشته‌ای قول‌دهنده از نو می‌سازد. این کتاب که به وضوح نوشته شده و به دقت استدلال شده است، بینش تازه ای را در مورد منشأ پدیدارشناختی چرخش «الهیاتی» و نتایج پدیدارشناختی هوسرل، لویناس و دریدا ارائه می دهد. با بررسی دقیق مضامین پروتشن، آخرت شناسی و مسیحا، خواندن آن برای هر کسی که به پدیدارشناسی، فلسفه دین، ساختارشکنی، یا الهیات فلسفی علاقه دارد ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی : در این مطالعه قدرتمند جدید، ادوارد بارینگ، ژاک دریدا، یکی از تأثیرگذارترین و در عین حال بحث‌برانگیزترین روشنفکران قرن بیستم را روشن می‌کند. دریدا جوان و فلسفه فرانسوی با خواندن دریدا از منظر تاریخی و استفاده از منابع آرشیوی جدید، نشان می‌دهد که چگونه اندیشه دریدا در فضای متضاد زندگی روشنفکری فرانسه پس از جنگ به وجود آمد و در پاسخ به اگزیستانسیالیسم سارتری، فلسفه دینی و ساختارگرایی شکل گرفت. پایگاه خود را در ?cole Normale Sup?rieure پیدا کرد. بارینگ در تاریخ جنبش‌های فلسفی و مؤسسات آکادمیک فرانسه پس از جنگ، پرتره‌ای از جامعه‌ای را ترسیم می‌کند که بین اومانیسم و ضد انسان‌گرایی گیر افتاده است و تفسیری کاملاً جدید از پیدایش ساختارشکنی و یکی از پر جنب و جوش‌ترین لحظات فکری ارائه می‌کند.