جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مقدمه پدیدارشناسی روح (1807) یکی از پرخواننده ترین متون در مجموعه هگل است، و با این حال ما هنوز درک روشنی از اهداف آن نداریم. اندرو دیویس، با ارائه دیدگاهی تازه در مورد مقدمه هگل، مدعی است که باید به عنوان نمای کلی از آنچه فلسفه نیست، خوانده شود. دیویس با مخالفت با تحقیقات قبلی که هدف هگل در مقدمه را معرفی خواننده با روش فلسفی خود می دانست، نظرات مثبت هگل در مورد ماهیت فلسفه را به پس زمینه می برد. به هر حال، طبق فلسفه هگلی، آنها در یک مقدمه به اینجا تعلق دارند، زیرا هگل ادعا می کند که ماهیت واقعی فلسفه را نمی توان پیش از تحقیقات خاص ارائه کرد. با بررسی ماهیت فلسفه از طریق نفی، هر فصل از کتاب شکل متفاوتی از شبه فلسفه را بررسی می کند که هگل در مقدمه خود به آن می پردازد. آنها با هم به فلسفه هگل اجازه می دهند تا دقیقاً به عنوان چیزی که از طریق تبیین، تعلیم، فرمالیسم، پدیدارشناسی، برهان ریاضی، حقیقت گزاره ای یا مکاشفه شخصی به دست نمی آید، در تسکین ظاهر شود. با ضمیمه‌ای که خلاصه‌ای از هر پاراگراف پیشگفتار را نشان می‌دهد، هگل درباره‌ی شبه‌فلسفه نه تنها مقدمه‌ای بدون اصطلاحات تخصصی به اندیشه هگل ارائه می‌کند، بلکه بینش‌های مهمی در مورد سازمان‌دهی مقدمه‌ای به دست می‌دهد که مدت‌ها به‌عنوان تصادفی یا نامفهوم توصیف شده است. .

ترجمه ماشینی : ژیژک در نقش کمدین: شوخی در خدمت فلسفه. لودویگ ویتگنشتاین می‌گوید: «می‌توان یک اثر فلسفی جدی و خوب نوشت که تماماً از جوک تشکیل شده باشد.» خبر خوب این است که این کتاب مجموعه ای سرگرم کننده اما روشنگرانه از ژیژکیسم ها را ارائه می دهد. بر خلاف هر کتاب دیگری از اسلاوی ژیژک، این چیدمان فشرده از جوک ها که از نوشته های او استخراج شده اند، نمایه ای برای مضامین فلسفی، سیاسی و جنسی خاصی است که او را به خود مشغول کرده است. جوک‌های ژیژک شامل چیدمان‌ها و خطوط مشت - و همچنین توهین‌ها و توهین‌ها - است که ژیژک به آنها مشهور است، همه در کمتر از 200 صفحه. پس خبر بد چیست؟ هیچ خبر بدی وجود ندارد. فقط اسلاوی ژیژک تکرار نشدنی است که در لباس یک عموی غیرممکن و از نظر سیاسی نادرست ظاهر شده و جمله ای را شروع می کند: «یک شوخی قدیمی یهودی وجود دارد که دریدا آن را دوست داشت...» برای ژیژک، جوک ها داستان های سرگرم کننده ای هستند که میانبری به بینش فلسفی ارائه می دهند. . او منطق سه گانه هگلی را به عنوان مثال با سه نسخه کلاسیک «امشب نه، عزیزم، من سردرد دارم» را نشان می دهد: ابتدا همسر ادعا می کند که میگرن دارد. سپس شوهر انجام می دهد. سپس زن فریاد می زند: "عزیزم، من یک میگرن وحشتناک دارم، پس بیا کمی رابطه جنسی داشته باشیم تا من را سرحال کنم!" یک خط پانچ در مورد یک بطری آبجو یک درس لاکانی در مورد یک دال ارائه می دهد. و یک نسخه «واقعاً ناپسند» از شوخی معروف «اشراف‌سالاران» باعث می‌شود که خانواده به جای نمایش ناگفتنی‌ها، دوره‌ای کوتاه در تفکر هگلی ارائه دهند. جوک های ژیژک حاوی هر جوک ذکر شده، بازنویسی یا روایت شده در آثار ژیژک به زبان انگلیسی است (از جمله برخی در دست نوشته های منتشر نشده)، از جمله نسخه های مختلف یک جوک که نکات متفاوتی را در زمینه های مختلف بیان می کند. نکته مهمتر این است که کمدی در جدیت ژیژک نقش اساسی دارد.

ترجمه ماشینی : این مطالعه اعتبار بلاغت را توسط فلسفه ایده آلیسم آلمانی با استفاده از مثال سه تن از بزرگترین نمایندگان آن توصیف می کند و سه موضع کاملاً متفاوت را آشکار می کند. اصول راهنمای تحقیق، جنبه‌های اصلی تأمل بلاغی فلسفی است که توسط افلاطون صورت‌بندی شده و توسط کانت، فیشته و هگل به گونه‌ای متفاوت تفسیر شده است: نقد منطقی-روش‌شناختی، زیبایی‌شناختی و سیاسی-اخلاقی و همچنین نقد بلاغت به عنوان یک فساد. از خود فلسفه

ترجمه ماشینی : از زمان هگل، ایده پایان هنر به یکی از اجزای اصلی نظریه زیبایی شناسی تبدیل شده است. این کتاب به تحلیل نقش و لفاظی آن در هگل، نیچه، بنیامین، آدورنو و هایدگر می پردازد تا تداوم این موضوع را توضیح دهد. این کتاب علاوه بر ارائه یک نمای کلی از متفکران اصلی زیبایی شناسی آلمانی پساایدئالیستی، به بررسی رابطه سنت و مدرنیته می پردازد. زیرا علیرغم تفاوت‌هایی که پایان هنر یک فیلسوف را از غایت هنر فیلسوف دیگر متمایز می‌کند، همه نویسندگانی که در اینجا مورد بررسی قرار می‌گیرند، پایان هنر را به فرصتی برای مضمون‌پردازی و تأمل در همان چیزی تبدیل می‌کنند که مدرنیسم نمی‌تواند یا نباید باشد: سنت. به عنوان یک گفتمان، پایان هنر یکی از سنت های مدرن ما است.

ترجمه ماشینی : ریشه‌های فلسفه فرم‌های نمادین نقطه اوج کار دونالد فیلیپ ورن در مورد ارنست کاسیرر است و یک گام بزرگ رو به جلو در کار انتقادی فیلسوف قرن بیستم است. ورن استدلال می کند که فلسفه اشکال نمادین کاسیرر را نمی توان جدا از دیالکتیکی بین فلسفه کانت و هگلی که در درون آن نهفته است درک کرد. ورن نقطه عزیمت خود را این است که کاسیرر هرگز نمی خواهد کانت را بر سر هگل به بحث بگذارد. درعوض، او از هرکدام آنچه را که نیاز دارد می‌گیرد و متوجه می‌شود که خود ایده‌آلیسم فلسفی در کانت متوقف نشد، بلکه به هگل رسید، و بسیاری از آنچه در فلسفه کانتی مشکل‌ساز است، راه‌حل‌های خاصی را در فلسفه هگل می‌یابد. کاسیرر هرگز بازتاب استعلایی را با گمانه زنی دیالکتیکی جایگزین نمی کند، اما او دیالکتیک را از منطق توهم، یعنی شکل تفکر فراتر از تجربه، همانطور که کانت در نقد عقل محض تصور می کند، به منطق آگاهی، همان گونه که هگل آن را در به کار می گیرد، منتقل می کند. پدیدارشناسی روح کاسیرر امر فی نفسه کانت را رد می کند، اما او مطلق هگل و همچنین برداشت هگل از Aufhebung را رد می کند. کانت و هگل دو شخصیت اصلی روی صحنه او باقی می مانند، اما با گروه بزرگ ثانویه همراهی می شوند و گوته در پیش زمینه است. کاسیرر نه تنها به بورس تحصیلی گوته کمک می کند، بلکه در گوته زبانی حیاتی برای انتقال ادعاهای خود می یابد. ورن ما را با اصالت فلسفه کاسیرر آشنا می کند تا بتوانیم به ثروت های موجود در آن دسترسی پیدا کنیم.

ترجمه ماشینی : زرتشت نیچه را «ستمگر اخلاقی» معرفی می‌کند که اخلاقش دقیق‌تر از اخلاق مسیحی است که می‌خواهد جایگزین آن شود. چهار رشته کلیدی اخلاق نیچه در غلبه بر خود را شناسایی و نقد می کند «اخلاق گرایی» در پس «بی اخلاقی» خودخوانده نیچه را برملا می کند. فوئرباخ در مورد عشق، فداکاری و انسانیت برتر فرانچسکا کوچی از طریق بازجویی مستمر از دکترین غلبه بر نفس زرتشت، زهد زیربنایی دستورات تجویزی مندرج در دو بخش اول کتاب «چنین گفت زرتشت» را آشکار می کند. این دستورات در سه بخش قرار می‌گیرند: خود قانون‌گذاری، خودداری و ایثار، که نشان داده می‌شود با مفاهیمی که اولین بار توسط کانت، هگل و فویرباخ صورت‌بندی شد، قرابت‌های چشمگیری دارند. در خوانش جدید کوچی، اراده عقلانی کانتی، «کار منفی» هگلی و تثلیث تفکیک ناپذیر عشق، فداکاری و رنج فویرباخ در زرتشت به عنوان عوامل آموزه‌ای وحشیانه و خودبزرگ‌کننده غلبه بر خود دوباره ظاهر می‌شوند. همه ویژگی های یک استبداد اخلاقی را نشان می دهد.