جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب نمایانگر رویارویی هگل، هایدگر و دلوز است. اخیراً کارهای زیادی در مورد رابطه بین هگل و هایدگر انجام شده است، اما هیچ کدام این دو را در گفتگو با دلوز قرار نمی دهند. نتایج این گفتگو قابل توجه است. در اصطلاح روانکاوانه، هستی شناسی هگل اساساً سوگوار است، در حالی که هستی شناسی هایدگر اساساً مالیخولیایی است. برنت ادکینز استدلال می کند که راه حل این تضاد در ضد ادیپ دلوز و گاتاری یافت می شود، جایی که آنها با رد هر دو، ما را از مرزهای ماتم و مالیخولیا فراتر می برند. نتیجه یک تفکر جدید (شادآور) در مورد مرگ است که نیازی به فلسفه ندارد تا مدیتیشن دائمی در مورد مرگ باشد.

ترجمه ماشینی : مارک ویلیام روش در اولین ارزیابی و نقد نظریه تراژدی و کمدی هگل به هر زبانی به نقاط قوت و ضعف مواضع هگل اشاره می کند و در عین حال نظریه ای بدیع از هر دو ژانر ارائه می دهد. این کتاب همراه با بحث‌های نظری خود، به شیوه‌ای سرگرم‌کننده و تحریک‌آمیز، تفسیرهایی را درباره مجموعه‌ای از آثار هنری، از درام یونان تا سینمای معاصر آمریکا، با تمرکز ویژه بر درام مدرن اروپا و به‌ویژه آلمان، در هم می‌پیوندد. آنچه از این مطالعه برمی‌آید، نه تنها تصویر واضح‌تری از نقاط قوت و ضعف هگل است، بلکه مطالعه‌ای بدیع از تراژدی و کمدی است که همراه با دیگر آثار کلاسیک مدرن مانند آثار پیتر زوندی و نورتروپ فرای مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.

ترجمه ماشینی : این کتاب اصیل و چالش برانگیز بازنگری اساسی در ارزیابی های سنتی هگل را ارائه می دهد. گیلیان رز استدلال می کند که خاستگاه های کلاسیک جامعه شناسی غیر مارکسیستی و مارکسیستی معاصر بر پارادایم نئوکانتی استوار است و اندیشه هگل محدودیت های این پارادایم و مشکلات روش گرایی و اخلاق گرایی در روش جامعه شناختی را پیش بینی و نقد می کند. آثار اصلی بالغ هگل در پرتو نوشته‌های رادیکال اولیه او توضیح داده می‌شوند. از این منظر غیرمعمول، دکتر رز نشان می‌دهد که گفتمان نظری هگل انتقادی قدرتمند از روابط مالکیت و قانون بورژوایی، از هنر و دین به‌عنوان نادرست و از وارونگی‌ها و پایان فرهنگ است. این کتاب با بحث در مورد پایان فلسفه، تکرار جامعه شناسی و فرهنگ و سرنوشت مارکسیسم به پایان می رسد.

ترجمه ماشینی : جورج ویلهلم فردریش هگل به ندرت به عنوان شخصیت اصلی در تاریخ منطق در نظر گرفته شده است. دو متن او درباره منطق، که هر دو به نام علم منطق نامیده می شوند، هر دو به زبان غلیظ و مبهم هگل نوشته شده اند، اغلب بیشتر به عنوان آثار متافیزیک در نظر گرفته می شوند تا منطق. اما در این کتاب بسیار خواندنی، جان باربیج تلاش می‌کند تا علم منطق هگل را به عنوان منطق بازپس گیرد و دقیقاً در قلب اندیشه هگل قرار گیرد. باربیج نحوه حرکت هگل از مفهومی به مفهوم دیگر را در هر فصل از آثارش بررسی می کند و منشأ تلاش هگل برای «اندیشیدن از طریق روشی که اندیشه می اندیشد» را تا افلاطون، کانت و فیشته دنبال می کند. بربیج با ایجاد چارچوب تفکر منطقی هگل، نشان می دهد که چگونه هگل بقیه سیستم خود را سازماندهی کرد، از جمله فلسفه طبیعت، فلسفه روح و سخنرانی هایش در مورد تاریخ جهان، هنر، دین و فلسفه. بخش پایانی تفسیرهای انگلیسی زبان از منطق هگل از قرن نوزدهم تا بیستم را مورد بحث قرار می دهد. منطق «منطق» هگل بوربیج با توجه به علایق عمومی، تا حد امکان از استفاده از واژگان فنی هگل اجتناب می‌کند. این یک مقدمه عالی برای متنی است که در غیر این صورت بسیار دشوار است و اخیراً در یک ترجمه ایرانی منتشر شده است.