جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : بنیامین خوانش های جدید و مهمی از متون متعارف کلیدی در تاریخ فلسفه در بازنگری فلسفی پایدار خود از هستی شناسی ارائه می دهد. از جمله متون گنجانده شده می توان به مقاله تفاوت هگل و منطق کوتاهتر و زمان و هستی هایدگر و پرسش از هستی اشاره کرد. حضور مؤثر هستی شناسی، که به عنوان «تفاوت اصلی» تعریف می شود، برای خوانندگان نوشته های قبلی او آشنا خواهد بود. این کتاب نمایانگر کامل ترین و اصلی ترین سهم او در فلسفه معاصر تا به امروز است.

ترجمه ماشینی : این اثر چشمگیر در یکباره مقدمه ای بر هگل و دیدگاهی کاملاً جدید از اندیشه او، با اختصار و دقت در تمام حوزه هگل نفوذ می کند، در حالی که نه دقت و نه عمق را به خطر می اندازد. یکی از اصلی‌ترین مفسران هگل، ژان لوک نانسی، پرتره‌ای را ارائه می‌دهد که به طرز شگفت‌انگیزی غیرمتعارف و متقاعدکننده است، و در عین حال ارتباط آن را با درک بسیار معاصر از امر سیاسی نشان می‌دهد. در اینجا هگل نه به‌عنوان ترکیب‌کننده و کل‌ساز بی‌علاقه‌ی اصلی، بلکه به‌عنوان نخستین متفکر جهان معاصر ظاهر می‌شود که اندیشه‌اش از اضطراب و میل، و نیز امر ملموس، غیرقطعی و مفرد جدایی‌ناپذیر است. زیر نظر نانسی، هیچ جنبه ای از آثار هگل دست نخورده یا تجدید نظر نشده باقی نمی ماند: مشکلات زیبایی شناسی، عاطفه، و تاریخ، و همچنین مفاهیم آزادی، سیاست، و مشترک بودن. درگیر کردن یازده نکته عاقلانه انتخاب شده ضروری برای سیستم گسترده هگل از جمله بی قراری، تبدیل شدن، نفوذ، منطق، حال، تجلی، لرزش، حس، میل، آزادی و "ما" - نانسی استدلال های دقیقی برای اهمیت فلسفی آنها برای ما امروز ایجاد می کند. هگل نانسی متفکری است که آغوش اصلی، سرکوب‌ناپذیر و شادی‌بخش اراده اجتناب‌ناپذیر برای فلسفه‌ورزی را پیش‌زمینه می‌کند. او راهنمای فلسفی است که در مسیر رسیدن به معنا بین دو حد حماقت و جنون مذاکره می کند. در مواجهه با وحشت تاریخ و با وجود وسوسه راه‌حل‌های مبتنی بر گذشته، این جای پای سازش ناپذیر هگل در واقعیت، او را معاصر ما، متفکری برای زمانه ما می‌سازد. ژان لوک نانسی استاد فلسفه در دانشگاه استراسبورگ است. از جمله کتاب‌های متعدد او می‌توان به «جامعه غیرفعال» (1991) و «حس دنیا» (1998) اشاره کرد که هر دو توسط انتشارات دانشگاه مینه‌سوتا منتشر شده‌اند. جیسون اسمیت و استیون میلر کاندیدای دکترای دپارتمان ادبیات تطبیقی در دانشگاه کالیفرنیا در ایروین هستند.

ترجمه ماشینی : اسلاوی ژیژک در فاصله کمتر از پنج سال و با انتشار چهار کتاب راهگشا، شهرت یکی از متفکران دستگیر کننده، بصیر و رسواکننده اخیر را به دست آورده است. شاید بیش از هر نویسنده دیگری، نوشته‌های او قانع‌کننده‌ترین شواهد موجود برای شناخت ژاک لاکان به‌عنوان فیلسوف برجسته عصر ما باشد. ژیژک در گام برداشتن با منفی، نقد معاصر ایدئولوژی را به چالش می کشد و با انجام این کار راه را برای درک جدیدی از تضاد اجتماعی، به ویژه طغیان های اخیر ناسیونالیسم و مبارزه قومی باز می کند. ژیژک می پرسد آیا ما محدود به جهان پست مدرنی هستیم که در آن حقیقت به تأثیر احتمالی اعمال گفتمانی گوناگون تقلیل می یابد و سوبژکتیویته ما از طریق انبوهی از مواضع ایدئولوژیک پراکنده می شود؟ پاسخ او خیر است و راه خروج، بازگشت به فلسفه است. این بازنگری به ایده آلیسم آلمانی به ژیژک اجازه می دهد تا نقد ایدئولوژی را به عنوان ابزاری برای افشای پویایی جامعه ما بازنگری کند، که یکی از جنبه های مهم آن بحث بر سر ناسیونالیسم است، به ویژه آن گونه که در بالکان گسترش یافته است - خانه ژیژک. او بحث در مورد ناسیونالیسم را وارد حوزه سیاست فرهنگی معاصر می کند و بن بست متمرکز بر ملی گرایی ها را همزمان با آرمان های فاشیستی و ضد استعماری می شکند. ژیژک به طرز تحریک آمیزی استدلال می کند که آنچه باعث تضاد ناسیونالیستی و قومیتی می شود، امتناع جمعی از لذت خودمان است. این اثر با استفاده از نمونه‌هایی از فرهنگ عامه و تئوری عالی برای روشن کردن یکدیگر - اپرا، فیلم نوآر، جهان‌شمولی سرمایه‌داری، بنیادگرایی مذهبی و قومی - گواهی می‌دهد که بسیار رادیکال‌تر از سوفیست‌های پست مدرن، کانت و هگل هم‌عصران ما هستند. .

ترجمه ماشینی : فیلسوف چیره دست و نظریه پرداز فرهنگی به بنیانگذار دیالکتیک مدرن می پردازد. در این مطالعه بزرگ جدید، فردریک جیمسون، فیلسوف و نظریه پرداز فرهنگی، خواندنی بدیع از کتابی ارائه می دهد که بخشی از بستر تفکر مدرن غربی را تشکیل می دهد: پدیدارشناسی روح هگل. در حالی که سایر نویسندگان پدیدارشناسی را به عنوان یک سیستم کاملاً بسته تعبیر کرده اند، جیمسون کشف می کند که آن اثری سیال تر و با پایان باز است. آشکار می شود که ذهن هگل مکانیسمی کمتر سیستماتیک نسبت به تصور معمول است، مکانیزمی که ایده هایش هرگز به انتزاعات محض تبدیل نمی شوند. نتیجه‌گیری پدیدارشناسی، پس از انقلاب فرانسه، به‌عنوان یک بن‌بست موقت بین امر سیاسی و اجتماعی مورد بررسی قرار می‌گیرد – وضعیتی که جیمسون از آن درس‌های مهمی برای عصر ما می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : تاریخ فلسفه قاره ای اغلب به عنوان دو مکتب اصلی در نظر گرفته می شود: ایده آلیسم آلمانی و پدیدارشناسی/اگزیستانسیالیسم. این دو مکتب اغلب در کنار هم قرار می گیرند تا تفاوت های رادیکال ادعایی آنها را برجسته کنند. یک دیدگاه رایج وجود دارد که یک گسست ناگهانی در قرن نوزدهم اتفاق افتاد که منجر به رد تحقیرآمیز ایده‌آلیسم در تمام اشکال آن شد. این گسست اغلب در گذار از هگل به کی یرکگور است. بنابراین تاریخ فلسفه در نیمه اول قرن نوزدهم به عنوان تقابلی بزرگ بین نظام عقل گرایانه بیش از حد هگل و نقدهای ویرانگر فلسفه هستی کی یرکگور به آن خوانده می شود. هدف این اثر تضعیف این دیدگاه رایج در مورد گسست رادیکال بین ایده آلیسم و اگزیستانسیالیسم با استفاده از یک سری مطالعات دقیق در قسمت های خاص تفکر اروپایی است. در کل، این کتاب نشان دهنده تلاش مهمی برای نشان دادن سایه طولانی کانت و هگل بر تاریخ بعدی فلسفه اروپایی است.

ترجمه ماشینی : آلن اسپایت استدلال می‌کند که پشت جذابیت فوق‌العاده هگل به ادبیات در پدیدارشناسی روح، یک پروژه فلسفی مربوط به درک عاملیت انسان در دنیای مدرن نهفته است. این نشان می‌دهد که هگل به سه ژانر ادبی - تراژدی، کمدی، و رمان عاشقانه - به عنوان دسترسی ممتاز به سه لحظه عاملیت انسان نگاه می‌کرد: گذشته‌نگر، نمایش‌پذیری و بخشش. آلن اسپایت با در نظر گرفتن کامل نویسندگانی که خود هگل به آنها اشاره می کند (سوفوکل، دیدرو، شلگل، ژاکوبی)، کتابی با جذابیت وسیع هم برای فیلسوفان و هم برای نظریه پردازان ادبی نوشته است.