جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب خوانش دقیق متون اولیه را برای تجزیه و تحلیل پیوند بین G.W.F. فلسفه هگل و نظریه اجتماعی انتقادی ضرورت و آزادی کارل مارکس. این به سه دلیل مهم است: اول، درک اهمیت تغییر روابط کار، جامعه، و نظریه اجتماعی انتقادی در خاستگاه های هگلی-مارکسیسم در ایالات متحده، همانطور که در مکاتبات اخیر منتشر شده بین نظریه پرداز مارکسیست-اومانیست مستند شده است. رایا دونایفسکایا و نظریه‌پرداز انتقادی هربرت مارکوزه. دوم، شناسایی تقاطع‌های نظریه‌پردازان انتقادی، تفسیرهای مجدد تأثیرگذار یورگن هابرماس و مارکوزه از «نظریه ارزش» مارکس از اقتصاد و جامعه که امکان هدایت روابط متغیر حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی در قرن گذشته را فراهم می‌آورد، همانطور که در گروندریسه مارکس توسعه یافته است. ; و ثالثاً، ارزیابی پتانسیل تجدید نظر مویشه پوستون در نظریه ارزش مارکس، که عمدتاً با مفهوم دیالکتیک ضرورت و آزادی ذاتی سرمایه داری درک شده است.

ترجمه ماشینی : برای دانشمندان و فیلسوفان عصر ما، هگل یا نادیده گرفته شده یا متفکری برانگیزاننده بوده است، منبعی از متافیزیک تاریک نامربوط یا تحلیلی پیچیده اما روشنگر. تأثیر او بر کار دانشمندان علوم طبیعی، در اصل، ناچیز به نظر می‌رسد. و محرک او به علوم نوپای جامعه و روانشناسی به همان اندازه که یک تشویق به نظر می رسد مانعی است. با این وجود، تحلیل فلسفی او از دانش و فرآیند شناخت، مفاهیم و شکل‌گیری تکاملی آن‌ها، عقلانیت در اشکال و تاریخچه‌های آن، مراحل آگاهی تجربی و عملکرد انسانی، همه در جست‌وجوهای بی‌پایان او درباره شکل‌گیری‌های فرهنگی از کل گستره جهان قرار دارند. ما معتقدیم که هر کسی که می خواهد آگاهی علمی را درک کند، باید با تجربه انسانی روبرو شود. در واقع، ممکن است بخواهیم نظریه‌های در حال تغییر طبیعت و نوع بشر در طبیعت را در یک گزارش فلسفی از مردان و زنان به‌عنوان فعالان اجتماعی و به‌عنوان مراکز حس کردن، تفکر و احساس حریم خصوصی قرار دهیم. و سپس ما کار هگل را به عنوان تلاشی عمده برای میانجیگری بین ناب ترین تحقیقات معرفت شناختی و عملی ترین تحقیقات سیاسی و مذهبی خواهیم دید. این کتاب که با تأسف عمیق ما مدت ها به تعویق افتاد، برگرفته از سمپوزیومی درباره هگل و علوم است که یک دهه پیش به طور مشترک توسط انجمن هگل آمریکا و مرکز فلسفه و تاریخ علم دانشگاه بوستون حمایت شد.

ترجمه ماشینی : این اولین کتاب هربرت مارکوزه در مورد هگل بود که در اوایل دهه 1930 زمانی که او تحت تأثیر شدید مارتین هایدگر بود نوشته شد. این خوانشی هنوز هایدگری بی‌نظیر از اندیشه هگل ارائه می‌کند که به دنبال ویژگی‌های تعیین‌کننده «تاریخ‌گرایی» است - یعنی اینکه بگوییم یک رویداد تاریخی اتفاق می‌افتد. این ایده ها برای مارکوزه اساسی بود. آنها سنتی معروف به "مارکسیسم پدیدارشناسانه" را بیان می کنند که متعاقباً توسط ژان پل سارتر و موریس مرلوپونتی و برخی از اعضای گروه پراکسیس در یوگسلاوی ارائه شد. کتاب در دو بخش است. اولی منطق هگل را به منظور شناسایی مسئله یا نظریه هستی شناختی آن تحلیل می کند. با تمرکز بر نوشته‌های الهیات اولیه هگل و پدیدارشناسی روح، بخش دوم استدلال می‌کند که مفهوم زندگی در تاریخی بودنش در واقع پایه اولیه هستی‌شناسی هگلی بوده است. واضح است که این شکل «خالص‌تر» از فلسفه‌پردازی است که مارکوزه پس از پیوستن به مؤسسه اجتماعی فورشانگ، کشف فروید و فاصله گرفتن از فلسفه هایدگر، دنبال می‌کرد. اما ارتباط مشخصی بین تحلیل او از تاریخ‌گرایی در این اثر مهم اولیه و تلاش‌های بعدی او برای درک پویایی زیربنایی تاریخ و جامعه معاصر در کتاب‌هایی مانند انسان تک‌بعدی و اروس و تمدن وجود دارد. هستی شناسی هگل و نظریه تاریخمندی در مجموعه مطالعاتی در اندیشه اجتماعی معاصر آلمان با ویرایش توماس مک کارتی گنجانده شده است.

ترجمه ماشینی : ایده آلیسم در تلاش خود برای دستیابی به ماهیت ذهن انسان از اصطلاحاتی مانند "خود ناب"، "تصویر متعالی"، "آگاهی ناب" و غیره استفاده می کند. این شرایط به چه معناست؟ به چه چیزی اشاره می کنند؟ حداقل از نظر بصری، پاسخ زیر می‌تواند رضایت‌بخش باشد: این عبارات و عبارات مشابه ظاهراً کیفیت بسیار ویژه‌ای از ذهن انسان را به تصویر می‌کشند، کیفیتی که به دلیل آن انسان صرفاً بخشی از طبیعت نیست، بلکه موجودی است که قادر به شناخت و شناخت است. عمل بر اساس اصول حاکم بر قلمرو معنوی. در فصل اول پژوهش حاضر، نویسنده تلاش می کند تا ایده «ایگوی ناب» را به زمین بیاورد. نویسنده با تحلیل مفهوم ادراک محض کانت - جد همه مفاهیم مشابه در تاریخ ایده آلیسم مدرن و معاصر - به این نتیجه می رسد که کارکردها و ظرفیت های خاصی که توسط خود کانت به ادراک محض نسبت داده می شود، دلالت بر رد چارچوب ایده آلیستی و ضرورت دارد. برای «طبیعی کردن» ایده خود ناب. به عبارت دیگر - و علی رغم ادعای کانت بر خلاف آن - نمی توان ادراک خالص محض را بر انسان که به عنوان بخشی از طبیعت، به عنوان یک احساس و یک موجود حس کننده در نظر گرفته می شود، تصور کرد. به نظر می رسد که مرجع بیان «خود ناب» برای ما بسیار آشناتر است - ارگانیسم انسانی، با همه نیازها، انگیزه ها و تمایلاتش.