جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مهمترین مقامی که از طرف خدای متعال به انسان عطا شده مقام خلافت است که وسیله‌ی رسیدن انسان به آن، تعلیم اسماء معرفی شده است. این اسماء چه چیزی بودند که توانستند آدم را به مقام خلافت برسانند؟ چون این موضوع از موضوعات محوری انسان‌شناسی در قرآن کریم است، اهل بیت پیامبر اسلام علیهم السلام و صحابه از همان آغاز تاریخ اسلام، بحث خلافت انسان و علوم مورد نیاز آن را با حساسیت مطرح کردند.این رساله درسه فصل شامل کلیات، خلافت انسان در روایات تفسیری شیعه، خلافت انسان در روایات تفسیری اهل تسنن و مقایسه تطبیقی نظرات مفسران شیعه و اهل تسنن تدوین شده است.اهل بیت علیهم السلام جنبه‌هایی از مراتب مختلف اسماء را با توجه به مرتبه فهم مخاطبان بیان کرده‌اند که عبارتند از: 1- الفاظ اسباب مورد نیازانسان برای گذراندن زندگی دنیوی 2- حقایق عینی و خارجی و واسطه‌ی خلقت تمام ممکنات عالم. 3-ذخایر غیب الاهی و منشأ پیدایش عالمطبق روایات اهل تسننهدف از خلقت انسان زندگی بهتر در روی زمین و تلاش برای آبادانی آن است کهجعل الفاظ، ابزار مورد نیاز انسان برای رسیدن به این هدف است.مقایسه روایات این دو گروه نشان می‌دهد که شیعیان برای فهم بهتر مقام خلافت به روایات پیامبر و اهل بیت او و تفاسیر معصومانه آنها تمسک جسته‌اند. در مقابل اهل تسنن معمولا به روایات مرفوعه‌ای که از ناحیه اصحاب رسول خدا و تابعان نقل شده است استناد می‌کنند که حتی در صورت صحت سند، قابل اعتماد نیستند.

اخلاق و فلسفه اخلاق از بنياديترين وچالش برانگيزترين مقـولات علمـی در مباحـث مربـوط بـه محيط زيست است. به دليل پويايی فلسفه و مسائل اخلاقی و تحول در مسائل و موضوعات زيست محيطی اين دو حوزه، پيوندی وثيق با يكديگر پيدا كرده اند. در حوزه اخلاق زيست محيطـی سـه نگرش عمده و متمايز قابل تصور و تقسيم بندی است: 1 -مكتب اخلاقـی انـسانگـرا؛ 2 -مكتـب اخلاقی طبيعتگرا؛ 3 -مكتب اخلاقی قرآن محور. پرسش اصلی اين نوشتار آن اسـت كـه كـدام مكتب اخلاقی نقش موثرتری در كاهش بحران زيست محيطی و كـاهش تخريـب محـيط زيـست ايفا می كند؟ ما ضمن نقد وبررسی مبانی دو مكتب اخلاقی انسان گرا وطبيعتگرا، بـا تبيين مبـانی مكتب اخلاقی مبتنـی بـر قـرآن نـشان خـواهيم داد كـه دو مكتـب يـاد شـده بـا وجـود دارا بـودن ظرفيتهای مثبت، در مقايسه با مبانی اخلاقی قرآن ، كاستيهای فراوانی دارنـد و چنانكـه تجربـه نـشان داده، در ايـن زمينـه موفـق نبـوده انـد؛ در مقابـل، مكتـب اخلاقـی برگرفتـه از قـرآن دارای ظرفيت هايی غيرقابل انكار در اين زمينه است.

انسان در نظام عرفان اسلامی، جایگاه ویژه و برجسته‌ای دارد؛ به طوری‌که او را به‌گونه‌ی ممتازی از دیگر مخلوقات متمایز ساخته است. انسان با برخورداری از جامعیت اسماء الهی، به مثابه آیینۀ تمام نمای آفریدگار جهان هستی است و از این‌رو، او به تنهایی تمامی کمالات اسمائی حق‌تعالی را نشان ‌می‌دهد. موجودات دیگر که از این جامعیت برخوردار نیستند، تنها برخی از این کمالات را بروز و ظهور ‌می‌دهند. از سویی انسان به لحاظ قابلیت وجودی خود و توانایی رسیدن به بالاترین مرتبه، تا آنجا پیش می‌رود که در ملاقات حق، حصه وجودی خود را در او می‌بیند و بدین ترتیب حق آیینه‌ای برای حقیقت او می‌شود. در این ملاقات که در مراتب نهایی فنای سلوکی رخ ‌می‌دهد، همه کثرت‌های افعالی، صفاتی و ذاتی از بین می‌رود و تنها یک ذات و حقیقت (فقط حق) مشهود انسان عارف قرار می‌گیرد و او در این شهود به مقدار قابلیت و ظرفیت وجودی خود، آن ذات را می‌یابد؛ از این‌رو گفته میشود که حق آیینه او می‌شود. از دیگر سو، انسان به لحاظ جامعیت یادشده، دربرگیرندة شیرازه تمامی موجودات است و ازاین روی همانند حق از احدیت برخوردار است؛ این خصوصیت موجب خلافت انسان بر دیگر موجودات است. در خلافت انسان از خدا، یک نسبت دو سویه بین خدا و انسان تعریف میشود و این نسبت، رابطه دیگری را بین انسان و دیگر موجودات به وجود می‌آورد. انسان با عبودیت و اطاعت محض از خدا به جایی می‌رسد که خدا او را جانشین خود بر مخلوقات قرار ‌می‌دهد و آنها از طریق او از فیض خدا برخوردار می‌گردند.

نتیجه ایجابی انقلاب اسلامی تاسیس نظام سیاسی ای به نام جمهوری اسلامی ایران است که تبلور هویت واقعی آن را در قانون اساسی می توان مشاهده کرد. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در بیان مبنا و منشا قدرت دولت برحق حاکمیت مردم صحه گذاشته است. از آنجا که تدوین کنندگان این قانون فقهای اسلامی بوده اند بالضروره مبنای حق حاکمیت مردم در این قانون نیز از مبانی و آموزه های دینی نشات گرفته است. این مقاله درصدد بررسی آن دسته از اصول و آموزه های اسلامی است که در زمان تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی و به رسمیت شناختن حق حاکمیت مردم مد نظر تدوین کنندگان آن بوده و مبنای عمل قرار گرفته است.