جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: معنا و ضرورت- مطالعه در معناشناسی و منطق مدال توسط RUDOLF C RNAP. پیشگفتار: هدف اصلی این کتاب توسعه روشی جدید برای تحلیل معنایی معنا، یعنی روشی نوین برای تحلیل و توصیف معانی عبارات زبانی است. این روش که روش بسط و تعمیم نامیده می‌شود، با تعدیل و گسترش مفاهیم عرفی خاص، به‌ویژه مفاهیم کلاس و دارایی، توسعه می‌یابد. این روش با روش‌های معنایی مختلف دیگری که در فلسفه سنتی یا نویسندگان معاصر استفاده می‌شوند، در تقابل قرار می‌گیرد. این روش‌های دیگر دارای یک مشخصه هستند. در تضاد، روش پیشنهادی در اینجا یک عبارت را می گیرد، نه به عنوان نامگذاری هر چیز، بلکه به عنوان دارای یک قصد و یک پسوند. این کتاب را شاید بتوان جلد سوم از مجموعه ای دانست که من آن را مطالعاتی در معناشناسی نامیده ام که دو جلد آن پیشتر منتشر شده است. با این حال، کتاب حاضر علم پیشینیان را پیش فرض ندارد، بلکه مستقل است. اصطلاحات معنایی استفاده شده در جلد حاضر به طور کامل در متن توضیح داده شده است. روش حاضر برای تعریف اصطلاحات L به عنوان مثال، L-true، به معنای منطقی درست، تحلیلی با روش‌هایی که در مقدمه قبلی بر معناشناسی مورد بحث قرار گرفت، متفاوت است. اکنون فکر می‌کنم روش استفاده شده در این جلد برای زبان‌هایی با ساختار نسبتاً ساده رضایت‌بخش‌تر است. پس از تحليل معنا، دومين مبحث اصلي مورد بحث در اين كتاب، منطق وجهي است، يعني نظريه ي جهات از قبيل وجوب، اقتضا، امكان، محال و غيره. نظام هاي گوناگوني از منطق وجهي توسط نويسندگان مختلف ارائه شده است. با این حال، به نظر من، ساختن یک سیستم رضایت بخش قبل از اینکه معانی روش ها به اندازه کافی روشن شود، ممکن نیست. من همچنین معتقدم که این روشن‌سازی را می‌توان با همبستگی هر یک از مفاهیم مودال با یک مفهوم معنایی واکنش‌دهنده، به عنوان مثال، ضرورت با L-truth به بهترین نحو به دست آورد. مشاهده خواهد شد که این روش همچنین منجر به روشن شدن و حذف معماهایی می شود که منطق دانان در ارتباط با مدالیته ها با آن مواجه شده اند. در پیشگفتار جلد دوم مطالعات معناشناسی، قصد خود را برای انتشار کتابی در زمینه منطق وجهی به عنوان جلد بعدی اعلام کردم که از جمله شامل سیستم‌های نحوی و معنایی است که روش‌ها را با کمی‌سازی ترکیب می‌کند. با این حال، کتاب حاضر هنوز تحقق کامل آن وعده نیست، بلکه تنها شامل تحلیل‌ها و بحث‌هایی درباره روش‌ها است، مقدماتی برای ساختن سیستم‌های مودال. خود سیستم‌ها در اینجا آورده نشده‌اند. در مقاله‌ای که در جای دیگری به کتاب‌شناسی منتشر شده است، یک حساب دیفرانسیل و انتگرال و یک سیستم معنایی را بیان کرده‌ام که روش‌ها را با کمیت‌سازی ترکیب می‌کند، و برخی از نتایج مربوط به این سیستم‌ها را خلاصه کرده‌ام. یک نمایشگاه جامع‌تر از نتایجی که قبلاً پیدا شده‌اند و آن‌هایی که هنوز پیدا نشده‌اند باید برای زمان دیگری باقی بماند. بررسی‌های منطق مودال که منجر به روش‌های توسعه‌یافته در این کتاب شد، در سال 1942 انجام شد و اولین نسخه این کتاب در 10 سال در سال 1943 در خلال مرخصی‌ای که توسط دانشگاه چیکاگو اعطا شد و توسط بنیاد راکفلر تأمین مالی شد، نوشته شد. . مایلم از هر یک از این مؤسسات برای کمک آنها تشکر کنم. پروفسور آلونزو چرچ و دبلیو وی کواین اولین نسخه را ارائه کردند و در مکاتباتی گسترده با من بحث کردند...

در این پایان‌نامه گسترش مرتبه اول معناشناسی که نخستین بار دانا اسکات و ریچارد مونتاگ برای منطق وجهی معرفی کردند، مطالعه می‌شود. این معناشناسی برای مطالعه‌ی منطق‌های وجهی کلاسیک استفاده می‌شود.در ابتدا قاب‌های همسایگی دامنه ثابت معرفی شده و تمامیت تعدادی از سیستم های کلاسیک برجسته بررسی می‌شود. همچنین نشان داده می‌شود که اثبات تمامیت سیستم‌های نرمال بدون استفاده از فرمول بارکان در قاب‌های همسایگی با دامنه ثابت ممکن است.برای اثبات تمامیت قوی سیستم‌های وجهی کلاسیک، قاب‌های کلی تعریف می‌شود.در انتها مدل‌های همسایگی دامنه متغیر و تمامیت برخی سیستم‌ها نسبت به این مدل‌ها بررسی می‌شود.

در این پایان‌نامه تمامیت قوی از نوع □ و◊ را در منطق وجهی گودل که روی مدل‌های کریپکی پایه‌گذاری شده است اثبات می‌کنیم که ‎در آن گزاره‌ها در هر جهان و رابطه‌ی دسترس‌پذیری بین جهان‌ها به طور نامتناهی در جبر گودل استاندارد [۱‚۰] ارزش دهی شده اند و به بررسی بعضی از عدم تقارن‌هایی که بین منطق‌های □ و◊ وجود دارد می‌پردازیم: در منطق نخست (□) مفهوم درستی به قاب‌هایی که رابطه‌ی دسترس‌پذیری آن‌ها دو مقداری است‏، فرو می‌کاهد و این منطق ویژگی مدل متناهی را ندارد. مفهوم درستی در منطق دومی (◊) نیازمند قاب‌هایی است که رابطه‌ی دسترس‌پذیری‌ آن‌ها حقیقتاً فازی باشد و این منطق ویژگی مدل متناهی را دارد. متناظرهای سیستم‌های وجهی کلاسیک D، T، S۴ وS۵ را نیز در نظر می‌گیریم. همچنین قضیه‌های تمامیت به زبان‌هایی که به یک مجموعه‌ی خوش‌ترتیب گسسته از ارزش‌های درستی نیز مجهز باشد گسترش داده خواهند‎ شد. ‏بازبرد اصلی این ‎‎‏پایان‌نامه [۶] می‌باشد.

در این مقاله، در بخش اول، گزاره‌های منفصله بر پایة کتاب شفاء را بررسی می‌کنیم و نشان می‌دهیم که ابن‌سینا، برخلاف متأخرانی چون قطب‌الدین رازی، گزاره‌های منفصلة حقیقی اتفاقی را نمی‌پذیرد. در بخش دوم، دو خوانش کلی در باب گزاره‌های منفصلة ابن‌سینا معرفی می‌شود. بر اساس دیدگاه رشر، شهابی، فاخوری، نبوی و الجزر، گزاره‌های منفصلة ابن‌سینا تابع‌ارزشی هستند، در حالی که از نظر استریت و چاتی دیدگاه ابن‌سینا در باب گزاره‌های منفصله در کتاب اشارات را می‌توان وجهی دانست. در ادامة این بخش به ناکارآمدی هر‌یک از این نظرها اشاره خواهیم کرد. در بخش سوم، با تأکید بر مفهوم «ناسازگاری» به مثابة هستة اصلی دیدگاه ابن‌سینا در باب گزاره‌های منفصلة حقیقی، دیدگاه ربطی ‌ـ ‌وجهی برای صورت‌بندی این گزاره‌ها دقیق‌تر از دیگر خوانش‌ها درنظر گرفته می‌شود.

ایده جهانهای ممکن حدود نیم قرن است که مورد توجه قرار گرفته است. کاربرد اصلی و اولیه این ایده، توسط منطقدانان و به منظور طراحی دلالت‏شناسی صوری برای منطق گزاره‏های ضروری و ممکن، با استفاده از مفاهیم و ساختارهای موجود در نظریه مجموعه‏ها، بوده است. این ایده سپس، در شاخه‏های دیگر منطق، مانند منطق تکلیف و منطق شرطی نیز به کار گرفته شد و سودمند واقع شد. «جهانهای ممکن»، به سرعت، در رشته‏های دیگر مانند فلسفه زبان و هنر و حتی هوش مصنوعی، نیز مورد توجه قرار گرفت و پژوهشگران این رشته‏ها ...

آخرین و کوتاه ترین تقریر از «برهان صدیقین» از علامه طباطبایی است که استاد جوادی آملی درباره آن ادعا کرده اند که هیچ پیش فرض فلسفی ندارد و از این رو، می تواند به عنوان اولین مسأله فلسفی مطرح شود. این ادعا بحث هایی را پدید آورده و مورد تأیید و انکار برخی از معاصران قرار گرفته است. در مقالات متعددی که در این زمینه به نگارش درآمده است، این ادعا به صورت موردی بررسی و نقد شده است. در این مقاله، ادعای استاد جوادی آملی را به صورت کلی و بدون توجه به برهان علامه طباطبایی بررسی می کنیم و می خواهیم ببینیم که آیا اثبات وجود خدا بدون کمک پیش فرض فلسفی اصولا ممکن است یا خیر؟ در این مقاله، با صورت بندی «موجود بودن خدا» در منطق مرتبه دوم هنکین (که با ادات های وجهی ترکیب شده است) و با استناد به اثبات ناپذیری آن در این منطق، نشان داده ایم که اثبات این مفهوم بدون پیش فرض فلسفی امکان ندارد.

ابن‌سینا شرطی لزومی با مقدّم ممکن و شرطی لزومی با مقدّم ممتنع را لزومی به‌حسب نفس‌الامر و لزومی به حسب الزام نامیده، و قسم دوم را در واقع و نفس‌الامر کاذب دانسته است. این حکمْ شگفت بلکه خلاف شهود است و، از این‌رو، نزاع‌های بسیاری در ردّ و قبول آن درگرفته است. در این مقاله، با گزارش انتقادی نزاع‌های یادشده، لزومی حقیقی و لفظی را به زبان منطق جدید و به کمک منطق موجّهات و منطق ربط تحلیل کرده‌ایم و نشان داده‌ایم که به کمک لزومی حقیقی می‌توان به فهم بهتری از آرای منطق‌دانان مسلمان رسید و به دفاع از آموزه‌های منطق سنّتی پرداخت. در این ارتباط، سه موضوع مورد مناقشه در منطق سنّتی (یعنی عکس مستوی گزاره شرطی، تلازم شرطیّات، و مدّعای قطب‌الدین رازی مبنی بر لزوم سازگاری میان مقدّم و تالی لزومی صادق) را به کمک لزومی حقیقی شرح داده و از آنها دفاع کرده‌ایم.