میتوان کتاب را به دو بخش عمده تقسیم نمود : بخش اول شامل سه فصل ابتدایی کتاب پیرامون انتصاب امیر المومنین (ع) به عنوان وصی و اولین امام شیعه با لفظ وصی , میباشد
... د نویسنده در فصل اول به روایاتی چون حدیث عایشه ,از منابع اهل سنت که در آنها لفظ وصی آمده است اشاره شده است در فصل دوم نظریه اختراع لفظ وصی توسط عبدالله بن سبا و شخصیت وی را نقد وبررسی میکند .فصل سوم به روایاتی چون غدیر , حدیث منزلت و احادیثی که در آنها موضوع وصایت بغیر لفظ وصی آمده است اختصاص یافته است بخش دوم کتاب شامل دوفصل با عناوین جداگانه می باشد در فصل چهارم به اثبات همزمانی ولادت تشیع با اسلام و عوامل تفرقه بین مسلمین میپردازد نویسنده در این فصل به مسائل سرنوشت سازی مانند سقیفه , منع از کتابت رسول الله و... اشاره شده است .در فصل آخر بررسی دقیقی پیرامون فرقه ناجیه صورت گرفته است و احادیث مختلفی چون حدیث الحق مع علی بررسی شده است .
نویسنده توانسته است با بیان دقیق مطالب بالا به خوبی حقانیت مذهب تشیع را اثبات و شبهات مربوط به تاریخ پیدایش آن را پاسخگو باشد .
بیشتر