جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشنی: دانشجویان الهیات طبیعی برای قرن ها در مورد پیشرفت دینی نوع بشر بحث کرده اند. در داستان باغ عدن و در نسل های اولیه ما، آنها می پرسند، آیا ما به خدا ایمان آوردیم؟ یا حتی خدایان؟ آیا بشر از پیشینیان بت پرستی به توحید عقلانی تکامل یافته است؟ یا اینکه آیا توحید اولیه در بت پرستی فرو رفته است و بدین ترتیب نیازمند نور الهی وحی برای هدایت بشریت به سوی خدای یگانه است؟ این مقاله بر سه دیدگاه مسلمان معاصر در مورد کثرت گرایی دینی متمرکز است که بر اساس یک آیه کلیدی از سوره بقره، که با اعلام این مطلب آغاز می شود که «بشر یک ملت واحد بود» (یا «یک ملت واحد است»، زمان بسیار مهم به نظر می رسد، تمرکز می کند. ) برای حل مسئله اخلاقی اصلی پلورالیسم دینی و نسبی گرایی اخلاقی که برای برخی از آن مستلزم آن است. چگونه همه ادیان می توانند ادعا کنند که درست هستند در حالی که ادعاهای حقیقت آنها اینقدر غیرقابل قیاس است؟ آیا قرآن یک گفتمان انحصارگرایانه یا جهان شمولی را بیان می کند (یا شاید جالب تر، هر دو به طور همزمان...

ترجمه ماشینی: صفحه 1. ملاصدرا و سببیت: بازاندیشی در مسئله ای در فلسفه اسلامی متاخر موسسه مطالعات عربی و اسلامی سجاد رضوی، دانشگاه اکستر، انگلستان در این مقاله روشی متفاوت را پیشنهاد می کنم.

ترجمه ماشینی: هر کس به مسئله مرجعیت دینی در میان شیعیان معاصر، از جمله در عراق، توجه کند، اهمیت والای آیت الله سیستانی را که به عنوان مهمترین مرجع در جهان توصیف می شود، درک خواهد کرد. این مقاله پدیده مرجعیت را بررسی می‌کند، چگونگی مرجعیت را در نظر می‌گیرد، و ظهور سیستانی را به جایگاه برجسته‌ای که اکنون دارد ردیابی می‌کند و الگوی رهبری او را با دیگر مدل‌های مرجعیت دینی شیعی مدرن که توسط آیت‌الله خو... مینی در ایران و باقر الصدر در عراق. مرجعیت یک نهاد چندصدایی و از بسیاری جهات یک نهاد کاملاً مدرن است که ثابت کرده است در برابر چالش های ناشی از جهانی شدن مدرنیته بسیار انعطاف پذیر و سازگار است. در عراق و در منطقه، سیستانی ثابت کرده است که مؤثرترین صاحب اختیار و نفوذ غیردولتی نه تنها در میان مؤمنان، بلکه به طور گسترده‌تر در جامعه است و موفق‌ترین نمونه مرجعیت شیعه در دوران معاصر را تشکیل می‌دهد.

ترجمه ماشینی: مطالعه الهیات سیاسی هرگز تمرینی بی طرف در کاوش در ریشه های نظری حاکمیت نبوده است. زمینه های سیاسی که در آن پرسش ها مطرح می شود آموزنده است. در این مقاله، من استدلال می‌کنم که همان زبان نمایندگی و مشروعیت بیان شده برای مسلمانان در جهان معاصر ممکن است چالش‌های سیاسی را که امکان آنها را از بین می‌برد، مسدود کند. زیست سیاست، ساخت سنت، امکان «دین فلسفی» و چالش عقلانیت، و ناقص بودن نقد الهیات سیاسی، فعلیت یک رویارویی انتقادی و نظری با بازنمایی را در بهترین حالت دشوار و در بدترین حالت گریزان می‌سازد.