جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اين مقال شرحي است بر کلام امام محمدباقر علیه السلام پيرامون اوصاف شيعيان واقعي در باب شکر نعمت. گذشت که راهکار ايجاد انگيزه شکر در انسان، توجه به نعمت‌هاي الهي است. اساساً به يک معنا، هدف از اعطاي نعمت، شکرگزاري انسان است؛ هرچند صرف شکرگزاري زباني در اين زمينه کافي نيست، بلکه انسان بايد درصدد شناخت نعمت‌هاي الهي و کم نشماردن نعمت‌هاي زياد خدا و نيز ناچيز شمردن عبادت‌هاي زياد خود باشد. خداوند متعال وعده داده است که شکر نعمت، موجب افزون شدن نعمت و ناسپاسي و کفران نعمت، موجب سلب نعمت‌ها مي‌شود.‌ ازاين‌رو، شناخت نعمت‌ها، عمل به علم و نيز اخلاص در عمل، انسان را به اوج قله بندگي مي‌رساند. بدين‌منظور، براي حفظ و تقويت يادگيري شناخت، اخلاص، بيداري و جلوگيري از غفلت و آثار سو آن، بايد احساس خوف از خداوند تقويت شود. گام نخست در اين زمينه، خوف صادق است که راه نيل به آن، انديشه در باب پيامدهاي سوء گناهان و ناهنجاري‌هاي اخلاقي است.