جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این پروژه به بررسی دیدگاه‌های وحدت‌آمیز در تاریخ فلسفه پرداخته و از وحدت‌گرایی به‌عنوان جایگاهی فلسفی در فلسفه دین معاصر حمایت می‌کند. من پانتئیسم را این دیدگاه می دانم که هر چیزی که وجود دارد یک وحدت را تشکیل می دهد و این وحدت الهی است. ادعای من این است که آنچه پانتئیسم خردگرایانه نامیده می‌شود، که به اندازه کافی با کمک شخصیت‌های تاریخی بیان شده است، در فلسفه دین و متافیزیک معاصر و نه صرفاً به‌عنوان یک مصنوع تاریخی، قابل بررسی است. پانتئیسم معمولاً حتی به عنوان جایگزینی برای اعتقاد به خدای کمال خداباوری، یک خدای شخصی کامل در نظر گرفته نمی شود. اغلب مردم بیخدایی را تنها جایگزین خدای کامل خداباوری سنتی می دانند. هدف اصلی این پروژه بیان نسخه ای از پانتئیسم است که هم از خداباوری کمال و هم از الحاد متمایز است. من بحث می‌کنم که پانتئیست‌های نظریه‌گرا از چه طریقی همه هستی را تشکیل دهنده یک وحدت می‌دانند، و چه چیزی در این وحدت وجود دارد که ایجاب می‌کند آن را الهی یا خدا نامیدن. پانتئیسم سنت قدرتمندی در تاریخ فلسفه دارد و پانتئیسم خردگرایانه ای که من توسعه می دهم بر اساس دیدگاه های اسپینوزا، هردر و هگل است. در سه فصل اول، من دیدگاه‌های هر یک از این فیلسوفان را نسخه‌های متمایز اما نزدیک به همدیگر از پانتئیسم در نظر می‌گیرم. من سعی می کنم گزارشی سیستماتیک و خیرخواهانه از هر یک از دیدگاه های آنها ارائه دهم و در عین حال ایرادات آن دیدگاه ها را از جهات مختلف بررسی کنم. در فصل آخر، مبنایی را ارائه می‌دهم که ایتاکه معقول‌ترین نسخه پانتئیسم است که از این تحلیل تاریخی حاصل می‌شود، که آن را پانتئیسم خردگرایانه می‌نامم. بر اساس این دیدگاه، خدا یا امر الهی را باید وحدتی فراگیر تصور کرد که ضرورتاً وجود دارد، اساساً مستقل است، بر اساس اصول عقلی ساختار یافته و برای هر چیزی که وجود دارد، مبنای تبیینی ایجاد می‌کند. علاوه بر این، شناخت اصول عقلی وجود از سوی فاعلان عقلی مانند انسان، یکی از عالی ترین دستاوردهای این وحدت الهی است. به طور خلاصه منابع استدلالی دیگری را که می تواند از چنین دیدگاهی پشتیبانی کند، و همچنین آنچه را که من به عنوان مزیت های متمایز فلسفی پانتئیسم عقل گرایانه نسبت به خداباوری کمال می دانم، در نظر بگیرید. در نهایت، من فکر می‌کنم پانتئیسم به‌عنوان جایگاهی قابل‌توجه هم در بحث‌های فلسفی و هم در بحث‌های دینی به طور کلی، شایسته توجه جدی است که یک حد وسط تازه‌کننده بین سنت‌گرایی و الحاد ایجاد می‌کند.

ترجمه ماشینی: منطق دانان قرون وسطی بسیار فراتر از منطق ارسطو پیشرفت کردند و این کتاب نشان می دهد که این پیشروی تا چه حد آنها را در دو حوزه مرکزی برد. بروادی بر کارهای برخی از شخصیت های بزرگ قرن چهاردهم، از جمله والتر برلی، ویلیام اوکام، جان بوریدان، آلبرت ساکسونی و پل ونیز تمرکز می کند و به نظریه های آنها در مورد شرایط صدق و شرایط اعتبار می پردازد. او نشان می دهد که چه مقدار از آنچه که منطق قرن بیستم به نظر می رسد مشخصاً از مدت ها پیش آشنا بوده است. برودی متن خود را برای این ویرایش دوم به طور گسترده اصلاح کرده است، در حالی که شخصیت نسخه اول را حفظ کرده است. اکنون گزارش های کامل تری از مفروضات، زمینه های عمدی، و قیاس قرون وسطایی وجود دارد، و نتیجه گیری به طور قابل ملاحظه ای گسترش یافته است.

ترجمه ماشینی: جنبش آرمان‌گرای آمریکایی در سال 1858 در سنت لوئیس، میسوری آغاز شد و با پیوستن زنان و تأثیرگذاری بر توسعه آن، تأثیرگذارتر شد. سوزان الیزابت بلو به عنوان یک مربی و نظریه پرداز آموزشی که اولین برنامه مهدکودک عمومی را در آمریکا (1873-1884) پایه گذاری کرد، به خوبی شناخته شده بود. آنا سی. براکت یک نظریه پرداز فمینیست و آموزشی و اولین مدیر زن یک مدرسه متوسطه (مدرسه عادی سنت لوئیس، 1863-1863) بود. گریس سی بیب منتقد ادبی فمینیست و اولین رئیس زن در دانشگاه میسوری، کلمبیا (1878-1884) بود. ایده آلیسم آمریکایی در دهه 1880 با تأسیس مدرسه فلسفه کنکورد در ماساچوست شکل جدیدی به خود گرفت. الن ام میچل در این جنبش در سنت لوئیس و کنکورد شرکت کرد. او یکی از اولین زنانی بود که در یک کالج مشترک (دانشگاه دنور، 1890-1892) به تدریس فلسفه پرداخت. لوسیا ایمز مید، ماریتا کیز و الیزا ساندرلند در کنکورد به جنبش پیوستند. لوسیا ایمز مید در اوایل قرن بیستم یک نظریه‌پرداز صلح‌طلب اصلی شد. کیس و ساندرلند جزو اولین زنانی بودند که موفق به کسب مدرک دکترا شدند. در فلسفه (دانشگاه میشیگان، 1891، 1892). کیز در مورد نوع دوستی سیاسی نوشت و با میچل تمایز تدریس در یک موسسه آموزشی مختلط را به اشتراک گذاشت (کالج باتلر، 1896-1899). اینها اولین زنان آمریکایی بودند که به عنوان یک گروه وارد فلسفه شدند و آن سالها را بین فیلسوف دانشگاهی آماتور، فراحرفه ای و حرفه ای پل زدند. کتاب جدید دوروتی راجرز سرانجام به آنها توجهی را که شایسته آن هستند می دهد.

زینب دیرک استاد فلسفه کنونی دانشگاه کوچ استانبول و استاد پیشین دانشگاه گالاتاسارای این شهر است. او متخصص فلسفه اروپای قاره ای قرن نوزدهم و بیستم، پدیدارشناسی، نظریه فمینیستی، فلسفه سیاسی و تاریخ فلسفه در ترکیه است و به عنوان نمونه کتاب همراه بلکول بر دریدا را به همراه لئونارد لاولور ویراسته کرده است. دیرک را که درمجموع صاحب بیش از ۱۰۰ مقاله، کتاب و ترجمه به زبانهای ترکی، انگلیسی و فرانسوی است، می توان جزو نسل چهارم اساتید فلسفه در ترکیه پس از تاسیس جمهوریت دانست. او تاملاتی انتقادی در مورد نحوه تاسیس فلسفه در ترکیه در دوران اصلاحات دانشگاهی دهه ۱۹۳۰میلادی دارد که موضوع این مقاله است.