جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

با آنکه متفکرات بسیاری درباره اخلاق پست مدرن قلم زده اند، اما از مجموع تفکرات به تحریر درآمده نمی توان پاسخ معینی برای این پرسش یافت که اخلاق معتبر در دوره پست مدرن چیست. آرای مطرح شده در این حوزه، به قدر به هم ریختگی و آشفتگی خود پست مدرنیسم، بی سامان، پیچیده و درهم و برهمند و به جز اخلاق ارسطو که تا حدی، از حمایت پست مدرنیست ها برخوردار بوده صاحب نظران این حوزه چندان توجهی به نظریه های سنتی اخلاق ندارند. در هم شکستن مرجعیت اخلاقی، ناباوری نسبت به فراروایت های سنتی، بی معیاری، آشفتگی هویت انسانی، غیرعقلانی بودن پدیدارهای اخلاقی و ... از جمله ویژگی هایی است که در نهایت، اخلاق پست مدرن را به عنوان اخلاق مسوولیت رقم می زند. در این نوشتار، پس از بررسی واقعیات اخلاقی رایج در عصر پست مدرنیسم، اخلاق مسوولیت به عنوان اخلاق پست مدرن، تبیین و تفسیر شده است. در این باره، نظریات باومن و لویناس بیشتر مورد توجه بوده اند.

---

هدف پژوهش حاضر مطالعه و بررسیچهار شهر شیروان، سیمره، جولیان و چوی زر در استان ایلام می باشد. استان ایلام واقع در جنوب غرب ایران، باتوجه به برخورداری از امکانات و مواهب زیست محیطی از گذشته های دور، بستر مناسبی برای ایجاد هسته های تمدنی محسوب می شده است. شکوفایی این منطقه بویژه از دوره ساسانی آغاز گشته و طی این دوره بر اثر افزایش جمعیت، آثار و شهرهای زیادی احداث شده است. از جمله مهمترین محوطه های باستانی این استان چهار شهر تاریخی شناسایی شده به نامهای شیروان، سیمره، جولیان و چوی زر می باشد که تاکنون پژوهش جامعی در مورد آنها انجام نگرفته و نکات مبهم بسیاری در مورد تاریخ ساخت، عوامل موثر در شکل گیری، گسترش و متروکه شدن آنها وجود دارد. به همین منظور، پژوهش حاضر به مطالعه و بررسی باستان شناختی شهرهای مزبور در غالب تحقیقات میدانی و سفال شناسی در کنار استفاده از اطلاعات متون تاریخی و جغرافیایی قرون اولیه اسلامی پرداخته است. برپایه یافته های تحقیق طی اواخر دوره ساسانی تا قرن چهارم هجری در استان ایلام دو ایالت ماسبذان به مرکزیت شهر شیروان در شمال و مهرجان قذق به مرکزیت شهر سیمره در جنوب وجود داشته است که ویژگی های معماری و شهرسازی این شهرها همچون طاق های هلالی، مواد و مصالح و ویژگیهای تزئینات گچبری ابنیه، نشان دهنده تداوم معماری و شهرسازی دوره ساسانی است. از جمله عوامل موثر در تکوین و شکوفایی این شهرها می توان بهقرار داشتن منطقه بر سر راه ارتباطی جنوب به غرب ایران از یکسو و راه ارتباطی ایران به بین النهرین از سوی دیگر و موقعیت مناسب آنها به لحاظ برخورداری از امکانات تدافعی طبیعی اشاره کرد. اطلاعات بدست آمده از بررسی متون تاریخی و جغرافیایی کهن همچنین موید این نکته است که عوامل طبیعی مخرب بخصوص زلزله باعث متروکه شدن شهرهای مورد بررسی در اوایل قرن چهارم هجری شده است.