جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫تعليم و تربيت ديني در دوران کودکي، يکي از عوامل مهم رشد و توسعه انساني و سالم سازي فردي و اجتماعي محسوب ميشود که با آموزش ديني مؤثر و کارآمد ميتواند زمينه رشد فکري و معرفت ديني کودکان را فراهم سازد. با توجه به اينکه تعليم و تربيت ديني کودکان از دير باز در افغانستان در قالب آموزش رسمي مورد توجه بوده است، تحقيق حاضر در شش فصل، تعليم و تربيت ديني در مقطع ابتدايي افغانستان طي سده اخير را بررسي کرده است. خدمات و فعاليتهاي فرهنگي و آموزشي جديد افغانستان در دوره سلطنت حبيب الله خان به شکل رسمي آغاز شد و به تدريج، روند صعودي و پيشرفت خود را پيمود. تعليم و تربيت رسمي در افغانستان در روند پيمايش خود، با انواع بيماريها و چالشها روبهرو بوده است که بزرگترين آنها را تقليد کورکورانه از نظامهاي آموزشي بيگانه، نبود هدف گذاري صحيح در برنامههاي آموزشي و درسي، کهنگي و فرسودگي تشکيلاتي، تغييرات و تحولات سياسي و نظامي، برداشتهاي نادرست از منابع ديني و مذهبي، پيشداوريها و تعصبات، و وابستگي به صورتها و قالبهاي قومي و زباني تشکيل ميدهد. در اين تحقيق، نخست پس از بيان مفاهيم و کليات، تاريخچه معارف رسمي بيان شده و کاستيهاي موجود در حوزه تعليم و تربيت ديني در مقطع ابتدايي افغانستان در طول صد سال بررسي شده است. سپس تعليم وتربيت از آغاز 1283 تا پايان حکومت سردار محمد داوود خان بررسي شده و پس از آن، تعليم و تربيت ابتدايي از کودتاي هفت ثور تا پايان حکومت طالبان بيان شده است. پس از آن، تعليم و تربيت ابتدايي در دوره حکومت کرزي بررسي شده است. در اين دوره، تعليم وتربيت به لحاظ کمي و کيفي با پيشرفت قابل توجهي روبهرو بوده است. در پايان برخي از نارساييها و کاستيهاي موجود در نظام آموزشي افغانستان در سده اخير بيان شده است.