جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقدمه: فیلم هایی که در تلویزیون به نمایش گذاشته می شوند باید از نظر محتوای پرخاشگرانه درجه بندی شده و فیلم هایی با رتبه بالای درجه بندی خشونت از نمایش در تلویزیون منع شوند. روش: این پژوهش مطالعه ای تجربی از نوع آزمایشگاهی کوتاه مدت است. در این پژوهش 100 دانشجوی دانشگاه اصفهان که به صورت داوطلبانه برای تماشای فیلم شرکت کرده و 7 فیلم که همگی از تلویزیون ایران پخش شده بود به نمایش گذاشته شد. آنها ضمن درجه بندی خشونت فیلم ها به مقیاس تحریک پذیری کاپرا، مقیاس بازداری محرک مهرابیان و همچنین مقیاس پرخاشگرانه کلامی باس و دورکی پاسخ دادند.یافته ها: فیلم ها با درجه بندی خشونت بالاتر، پرخاشگری بیشتری ایجاد می کنند. از طرفی بازداری محرک در فیلم هایی با پرخاشگری کمتر، بیشتر است. همچنین بازداری محرک سبب کاهش پرخاشگری است و این امر در زنان بیش از مردان دیده شد. نتایج تحلیل چند متغیره برای درجه بندی خشونت و افکار پرخاشگرانه نشان داده شد که هم نوع فیلم و هم تحریک پذیری معنادار بوده است. اثرهای تعاملی نوع فیلم و بازداری محرک و نیز اثر تعامل چندگانه نوع فیلم، جنس و بازداری محرک معنادار بوده است.نتیجه گیری: بازداری محرک یک مداخله موثر برای کاهش خشونت است که از طریق آموزش امکان پذیراست هر چند در مورد تحریک پذیری با توجه به ویژگی شخصیتی و سرشتی آن، کمتر می توان انتظار تاثیر مداخله موثر را داشت.

مقدمه: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی روش دیویس بر خودپنداره دانش آموزان پسر نارساخوان سوم ابتدایی بود.روش: برای این هدف، 20دانش آموز نارساخوان به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده چک لیست وارسی شناسایی کودکان نارساخوان، مقیاس هوش وکسلر کودکان، آزمون خواندن و نارساخوانی و آزمون خودپنداره بود. روش دیویس در 16 جلسه 30 دقیقه ای به صورت انفرادی بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. پس از پایان مداخله، بر روی هر دو گروه، آزمون خواندن و نارساخوانی اجرا شد. داده ها با نرم افزار SPSS-15 و با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تحلیل یافته ها نشان داد، روش دیویس بر خودپنداره کودکان نارساخوان موثر بوده است و بین دو گروه آزمایش و کنترل در نمرات پس آزمون خودپنداره تفاوت معناداری وجود داشت. نتایج نشان داد مداخله روش دیویس بر خودپنداره تحصیلی، ورزشی و اجتماعی تاثیرگذار بوده است.نتیجه گیری: کودکان نارساخوان نیازمند مداخلات مناسبی جهت رفع مشکلات درسی و تحصیلی خود می باشند. مشکلات تحصیلی آنان تاثیر منفی بر عملکرد غیرتحصیلی و خودپنداره شان می گذارد، بنابراین از بین بردن مشکلات یادگیری، تاثیر مثبتی بر خودپنداره آنان دارد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه مولفه های فراشناخت و نارسایی های شناختی بر اساس ابعاد شخصیتی برون گردی و نورزگرایی است.روش: 395 دانشجوی دختر دانشگاه، فرم تجدید نظر شده پرسشنامه شخصیتی آیزنک را تکمیل کردند، سپس بر اساس نمره های انتهایی در دو بعد برون گردی و نوروزگرایی، 4 گروه برون گرد، درون گرد، نوروزگرا و پایدار هیجانی (هر گروه 30 نفر) انتخاب شدند. داده های مورد نیاز به وسیله پرسشنامه فراشناخت و پرسشنامه نارسایی های شناختی جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل واریانس تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد در نمره کل فراشناخت افراد نورزگرا نمرات بیشتری در مقایسه با برون گردها دارند، همچنین نمرات افراد برون گرد، نورزگرا و درون گرد از گروه پایدار هیجانی بالاتر است. در نارسایی های شناختی نورزگراها در مقایسه با سه گروه دیگر بالاتر هستند.نتیجه گیری: مولفه های فراشناخت و نارسایی های شناختی در افراد با ابعاد شخصیتی مختلف، متفاوت است.

مقدمه: پژوهش های محققان درباره پرخاشگری نوجوانان در دهه های اخیر نشان داده است، که یک عامل به تنهائی تعیین کننده رفتار پرخاشگری در افراد نمی باشد. یکی از عواملی که با پرخاشگری رابطه تنگاتنگ دارد، ویژگی شخصیتی خودشیفتگی است. ویژگی شخصیتی خودشیفتگی با اشکال مختلف پرخاشگری رابطه دارد. هدف اصلی این پژوهش مقایسه خودشیفتگی و ابعاد آن (سازگارانه و ناسازگارانه) در دو گروه دختران نوجوان پرخاشگر و غیرپرخاشگر بود.روش: نمونه این پژوهش شامل 531 دانش آموز دختر (257 دانش آموز پرخاشگر و 274 دانش آموز غیرپرخاشگر) بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس پرخاشگری اهواز و برسشنامه شخصیت خودشیفته بود. میانگین های دو گروه، با استفاده از آزمون t برای مقایسه دو گروه مستقل، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج آزمون t برای مقایسه بین میانگین های دو گروه نشان داد، نمرات خودشیفتگی کل و خودشیفتگی ناسازگارانه دختران پرخاشگر به صورت معناداری بیشتر از گروه دختران غیرپرخاشگر است. اما بین دو گروه از نظر خودشیفتگی سازگارانه تفاوت معناداری دیده نشد.نتیجه گیری: از خودشیفتگی و به ویژه خودشیفتگی ناسازگارانه می توان برای پیش بینی پرخاشگری دختران دانش آموز استفاده کرد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت شغلی از طریق هسته ارزشیابی های خود بر اساس چهار رگه مجزا و سازه هسته ارزشیابی خود در شکل مستقیم در یک جمعیت ایرانی صورت پذیرفت.روش: با استفاده از روش نمونه برداری نظامدار، 100 نفر از جامعه کارشناسان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال با سطح تحصیلات کارشناسی انتخاب شدند و به مقیاس های حرمت خود روزنبرگ، خودکارآمدی تعمیم یافته جاج، مقیاس نوروزگرایی آیزنک و مقیاس درونی بودن، افراد قدرتمند و شانس لوینسون، مقیاس هسته ارزشیابی خود جاج در شکل مستقیم و سنجش رضایت شغلی کلی بریفیلد و روث، پاسخ دادند.یافته ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان دادند که اندازه مستقیم هسته ارزشیابی خود، حرمت خود و خودکارآمدی تعمیم یافته با رضایت شغلی همبستگی مثبت معنادار و نوروزگرایی با رضایت شغلی همبستگی منفی معنادار دارد. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که هسته ارزشیابی خود، نوروزگرایی و حرمت خود توانستند به ترتیب 18 درصد، 9.4 درصد و 5.4 درصد از واریانس رضایت شغلی را تبیین کنند.نتیجه گیری: هسته ارزشیابی خود بر فرایند ارزیابی شناختی که منجر به رضایت شغلی می شود اثر می گذارد و می تواند تغییرات مربوط به رضایت شغلی را پیش بینی کند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه شادکامی و اشتیاق برای برقراری ارتباط در سبک های دلبستگی در نمونه ای از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز بود.روش: با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 400 نفر از دانشجویان انتخاب شدند و برای جمع آوری داده ها از مقیاس سبک های دلبستگی هازن و شیور و مقیاس شادکامی دانشگاه مموریال نیوفاندلند (مونش) و مقیاس اشتیاق برای برقراری ارتباط استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و مقایسه های چندگانه تعقیبی انجام شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین سبک های دلبستگی در شادکامی وجود دارد. دانشجویان دارای سبک دلبستگی ایمن در مقایسه با دانشجویان دلبسته ناایمن اجتنابی و دوسوگرا شادکامی بالاتری دارند و دانشجویان دارای سبک دلبستگی اجتنابی در مقایسه با دوسوگرا، شادکامی بالاتری دارند. نتیجه دیگر این پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین سبک های دلبستگی در اشتیاق برای برقراری ارتباط وجود دارد.نتیجه گیری: دانشجویان دارای سبک دلبستگی ایمن در مقایسه با دانشجویان دلبسته ناایمن اجتنابی و دوسوگرا اشتیاق برای برقراری ارتباط، بالاتری دارند و دانشجویان دارای سبک دلبستگی دوسوگرا در مقایسه با اجتنابی اشتیاق برای برقراری ارتباط بالاتری دارند. نتیجه کلی این که سبک های دلبستگی بر شادکامی و اشتیاق برای برقراری ارتباط، تاثیر می گذارد.

نهاد اعاده حیثیت عبارت است از بازگرداندن اعتبار، آبرو و حقوق سلب شده از بزه دیدگان (کلیه کسانی که دیگران حیثیت آنها را زایل کرده اند) و مجرمین و رفع کلیه محرومیت ها حقوقی اجتماعی و آثار ناشی از محکومیت قطعی کیفری پس از اجرای مجازات در مدت معین، از سابقه محکوم علیه به صورتی که در قانون پیش بینی شده است. اعاده حیثیت بر دو گونه است: اعاده حیثیت عام و اعاده حیثیت خاص. گاهی آسیب وارده به حیثیت و تمامیت شخص ناشی از عمل دیگران است؛ نظیر اشتباه و تقصیر قاضی، هتک حرمت (توهین و افترا) قذف و اتهامات واهی (اعاده عام)؛ گاهی نیز لطمه وارده به حیثیت اجتماعی شخص ناشی از عمل خود اوست؛ یعنی مجرم با تعرض به مقررات و قواعد جامعه و احیانا تعدی به تمامیت مادی و معنوی اشخاص دیگر در واقع به شخصیت و آبروی خود لطمه می زند و شأن و جایگاه اجتماعی خویش را مورد تنزل و بی اعتباری قرار می دهد (اعاده خاص). این پژوهش به مبانی شناسی دینی این دو قسم از اعاده حیثیت می پردازد. مبانی مشروعیت اعاده عام، در آیات قرآن، روایات و حکم عقل و بنای عقلا، وجود دارد و مهم ترین بنیان برای مشروعیت اعاده حیثیت خاص، نهاد توبه است.

از آن جا که قانون مدنی در مورد رهن اموال غیرمادی، حکم صریحی ندارد، گروهی با توجه به منابع فقهی که مبنای مواد قانون مدنی بوده است، رهن اموال غیرمادی را به کلی مورد انکار قرار داده اند و عده ای نیز آن را با توجه به برخی دیگر از این منابع، قابل پذیرش می دانند. این مقاله با توجه به جمیع این جهات در صدد است تا بیان نماید:با توجه به ظواهر و پیشینه قانون مدنی، رهن اموال غیرمادی، قابل پذیرش نیست و این ظاهر، موضع گروه نخست را تقویت می نماید. در مجموعه ای از مقررات، اموال غیرمادی، قابل توثیق می باشند. قرارداد توثیق چنین اموالی، با توجه به سوابق استفاده از این مفهوم، چهره ای جدید از عقود تضمین کننده است که با توجه به شرایط موضوعاتی که در این قوانین برای توثیق معرفی شده اند، قراردادی با احکام و آثار متفاوت در نظام حقوقی ایران نسبت به عقد رهن وجود دارد.با توجه به این که وظیفه حقوق، حل مشکلات است و نه افزودن بر دشواری های نظری و عملی؛ وجود این تفاوت ها، مطلوب نمی باشد. بنابراین حل این مشکل با اصلاح مقررات قانون مدنی در خصوص ارکان عقد رهن (با توجه به وجود زمینه های فقهی برای این اصلاحات) و یا تصویب یک مقرره جدید با تصریح به پذیرش توثیق اموال غیرمادی با احکام و آثار مورد نظر تا حدود زیادی می تواند پاسخ گوی نیازها به ویژه در زمینه تجارت باشد.

مفهوم مخالف جایگاه مهمی در استنباط احکام شرعی و حقوقی دارد زیرا قانون گذار بسیاری از احکام قانونی را در قالب مفهوم مخالف بیان می کند. مفهوم مخالف در کتاب های اصولی با چند عنوان خاص «مفهوم شرط، مفهوم صفت، مفهوم غایت، مفهوم حصر، مفهوم عدد و مفهوم لقب» مورد بحث قرار می گیرد به این ترتیب که هر کدام از آنها به صورت جداگانه بررسی می شوند که آیا اعتبار دارند یا خیر؟ این شیوه که موجب تورم کتابهای اصولی شده است، شیوه مناسبی نیست زیرا تمامی مصادیق مفهوم مخالف، ملاک یکسانی دارند و به جای بحث درباره این مصادیق می توان درباره ملاک و قاعده بحث کرد و همه آنها را ذیل عنوان «مفهوم قید» مطرح نمود. شرط، حصر، غایت، عدد، صفت و سایر مواردی که علت پیدایش مفهوم مخالف هستند همگی قید می باشند و موضوع حکم را مقید می کنند پس به صورت کلی می توان بحث را چنین مطرح کرد که چنانچه موضوع حکمی، مقید به قیدی شود آیا زوال قید موجب زوال حکم می شود؟ موضوع این مقاله، بحث درباره تغییر شیوه مطالعه و بررسی مفهوم مخالف است و انتظار می رود نگرشی نو را در فرهنگ فقهی و حقوقی کشورمان به وجود آورد. نتیجه مقاله، آن است که مفهوم مخالف یک صورت بیشتر ندارد و در استنباط مفهوم مخالف نمی توان تنها به ظاهر لفظ یا دلالت عقلی تکیه کرد بلکه باید از هر دو کمک گرفت و اراده قانون گذار را که به صورت غیرمستقیم بیان شده است به دست آورد.

در مواد 186 تا 188 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 به ترتیب سه جرم قیام مسلحانه علیه حکومت اسلامی، طرح ریزی برای براندازی حکومت اسلامی و جرم نامزد شدن برای پست حساس حکومت کودتا، جرم انگاری شده است. مقنن این سه جرم را ذیل باب محاربه آورده و مرتکبین آنها را محارب دانسته است. این در حالی است که ماهیت جرائم مربوط به قیام مسلحانه علیه حکومت اسلامی با ماهیت جرم محاربه کاملا متفاوت است. اولا در قیام مسلحانه موضوع جرم یعنی آنچه جرم بر روی آن واقع می شود، حکومت اسلامی است، در حالی که در محاربه موضوع جرم، امنیت مردم است. ثانیا جرم محاربه از جرائم مستوجب حد است، در حالی که قیام مسلحانه علیه حکومت اسلامی (بغی) چنین نیست. در این مقاله ضمن نقد این موضوع به بررسی سه جرم مذکور خواهیم پرداخت.