جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه شادکامی و اشتیاق برای برقراری ارتباط در سبک های دلبستگی در نمونه ای از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز بود.روش: با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 400 نفر از دانشجویان انتخاب شدند و برای جمع آوری داده ها از مقیاس سبک های دلبستگی هازن و شیور و مقیاس شادکامی دانشگاه مموریال نیوفاندلند (مونش) و مقیاس اشتیاق برای برقراری ارتباط استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و مقایسه های چندگانه تعقیبی انجام شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین سبک های دلبستگی در شادکامی وجود دارد. دانشجویان دارای سبک دلبستگی ایمن در مقایسه با دانشجویان دلبسته ناایمن اجتنابی و دوسوگرا شادکامی بالاتری دارند و دانشجویان دارای سبک دلبستگی اجتنابی در مقایسه با دوسوگرا، شادکامی بالاتری دارند. نتیجه دیگر این پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین سبک های دلبستگی در اشتیاق برای برقراری ارتباط وجود دارد.نتیجه گیری: دانشجویان دارای سبک دلبستگی ایمن در مقایسه با دانشجویان دلبسته ناایمن اجتنابی و دوسوگرا اشتیاق برای برقراری ارتباط، بالاتری دارند و دانشجویان دارای سبک دلبستگی دوسوگرا در مقایسه با اجتنابی اشتیاق برای برقراری ارتباط بالاتری دارند. نتیجه کلی این که سبک های دلبستگی بر شادکامی و اشتیاق برای برقراری ارتباط، تاثیر می گذارد.