جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «ضیاء العالمَین فی بیان إمامة الائمة المصطفَیْن» نوشته ابوالحسن بن محمد طاهر شریف عاملی فتونی، از فقیهان و محدّثان بزرگ قرن یازدهم و دوازدهم است که این کتاب را در آخرین سال های عمر خود نگاشت. این کتاب شامل هفت جلد است. جلد دوم اين كتاب شامل باب چهارم مي باشد كه عبارتند از: فی بیان الامتحان باختلاف الطبائع و تباین الاراء و تفاوت الاطوار و الافکار. این باب به تفاوت مردم در امتحان  ها می  پردازد. این اختلاف، گمراهی و نابینایی را در پی دارد؛ لذا راهیابی به احکام خدای حکیم برای مردم ممکن نیست، مگر اینکه خداوند عزوجل به سبب پیامبران و امامان، آنها را ره نماید. نهی از اختلاف و امر به اتحاد، همه در همین راستاست؛ یعنی اتحاد حول محور حجّت حق و سفیر معصوم الهی. به  هر حال، حکم خداوند در هر زمان یکی بیش نیست و اختلاف امّت  ها، همواره بعد از رحلت پیامبرشان روی داده است.

کتاب «ضیاء العالمَین فی بیان إمامة الائمة المصطفَیْن» نوشته ابوالحسن بن محمد طاهر شریف عاملی فتونی، از فقیهان و محدّثان بزرگ قرن یازدهم و دوازدهم است که این کتاب را در آخرین سال های عمر خود نگاشت. این کتاب شامل هفت جلد است. جلد اول این کتاب شامل مقدمه و سه باب است که عبارتند از: باب اول: فی بیان الامتحان بمیل النفوس الی ما اعتادت علیه (در این باب سخن از طبع آدمیان است؛ در انس گرفتن به شیوه  های پیشینیان خود، یعنی همان ویژگی نکوهیده که خداوند، مردم را از آن باز داشته و ترک حمیّت و عصبیّت منفی را از آنان خواسته است). باب دوم: فی بیان الامتحان بمیل النفوس الی الهوی و ذکر النهی عنه (در این باب نیز سخن از طبع آدمیان است؛ اما این بار در جنبة شهوت  های گوناگون؛ مانند حبّ ریاست، ثروت و مقام که عمده  ترین سبب برای حسد، کینه و رقابت  های ناروا و بیشترین انگیزه برای فتنه، اختلاف، نفاق و دروغ است). باب سوم: فی بیان الامتحان بامهال الظالمین فی الدنیا و ابتلاء المومنین (در این باب می  خوانیم که خداوند، بندگان خود را می  آزماید؛ بدین سان که به ستمگران و سرکشان مهلت می  دهد و مانع از گسترش باطل نمی  شود؛ به گونه  ای که حق و باطل با هم مشتبه می  شوند. غلبة اهل باطل بر حق جویان و آزار دیدن اولیای خدا از دشمنان، مردم عادی را می  فریبد. این شیوه، از زمان حضرت آدم علیه السلام بوده و بسا که در این امّت، شدّت گرفته؛ زیرا حقیقتی کامل  تر و مهم  تر در اختیار آنهاست).

کتاب درباره امام صادق علیه السلام و جایگاه ایشان در رهبری و امامت بر مسلمین و پیاده سازی اسلام در عصر خود می باشد.

کتاب حاضر کتابی است درباره امیرالمومنین علیه السلام و دربردارنه هفتاد منقبت از مناقب امیرالمومنین علیه السلام.

کتاب با دو مقدمه از ناشر و نویسنده آغاز و مطالب در چهار فصل، تنظیم شده است. کتاب حاضر، دربردارنده موضوع مهمی بوده که پیوند محکم و استواری با بسیاری از مسائل حساس و دقیق کلامی دارد. در این اثر، از کیفیت علم امام(ع)، از جهت اطلاق و غیر مقید بودن به مشیت یا مقید بودن آن به مشیت و خواست و اراده وی، بحث شده است؛ بدین معنا که آیا علم امام(ع) حاضر و فعلی است یا اینکه مقید و متوقف بر مشیت اوست. نویسنده در ابتدای کتاب، به این نکته اشاره دارد که این موضوع تاکنون در کتبی که به موضوع امامت و مسائل مربوط به آن، مخصوصا علم امام(ع) اختصاص دارد، منقح نگردیده و به‌صورت پیراسته از سایر مطالب، بدان پرداخته نشده و تنها در اثر حاضر است که با استمداد از آیات و روایات، به‌صورت منقح و پیراسته، بدان اهتمام ورزیده شده است

سلسلة الغدير الموضوعية؛ بحث مستل من موسوعة الغدير للعلامة الأميني رحمة‌الله‌عليه تحقيق، تلخيص و طبقه‌بندى موضوعى مجموعه يازده جلدى كتاب «الغدير» علامه عبدالحسين امينى مى‌باشد كه توسط محمدحسن شفيعى شاهرودى، تأليف و گردآورى شده است. كتاب به زبان عربى و مقدمه آن، در سال 1385ش، نوشته شده است. كتاب به انگيزه معرفى «الغدير» بين مردم و به‌ويژه جوانان نوشته شده است. آنچه باعث اهميت اين كتاب مى‌شود، آن است كه تا پيش از اين، محققان و پژوهشگران براى تحقيق در يك موضوع، بايد يازده جلد كتاب «الغدير» را ورق مى‌زدند، اما اثر حاضر، فرصت مطالعه سريع و دريافت مطالب در يك موضوع را براى مخاطبانش فراهم كرده است. مطالب این جلد از کتاب: شعر و شعرا: كتاب حاضر خوانندگان را با شعر و شاعران صدر اسلام و شعرايى كه در باب عظمت و منزلت غدير اشعارى سروده‌اند، آشنا مى‌سازد. نگارنده در ابتدا راجع به شعر و شاعرى و اقوالى كه در اين زمينه از قول محدثان نقل شده و اينكه شعر و شاعر از نگاه قرآن و سنت چه منزلتى داشته، سخن مى‌گويد. ذكر اينكه شعر، سحر بيان است يا مطلبى بيهوده است و يا بايد آن را از الهامات غيبى دانست، موضوعات صفحات بعدى است كه نويسنده بدان پرداخته و به مقام و منزلت شعر و شعرا در دوره ائمه(ع) هم اشاراتى مى‌نمايد. وى در ادامه، شاعرانى را كه در شأن و وصف غدير اشعارى سروده‌اند، يك‌به‌يك نام برده و نخستين آن‌ها را خود اميرالمؤمنين(ع) مى‌داند. حسان بن ثابت، قيس انصارى، محمد حميرى و عمرو بن عاص از جمله شاعرانى هستند كه در سده اول در ابيات و قصايد خود از واقعه غدير خم ياد كرده‌اند. وى در صفحات ديگر كتاب به ترتيب شاعران غدير را از سده دوم هجرى تا سده دوازدهم به ترتيب نام برده و براى معرفى هريك از آن‌ها عنوان جداگانه‌اى در نظر گرفته است.