جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

خلافت و جانشینی پیامبر اکرم (ص) و در اختیار گرفتن آن توسط خلفای پیش از امام علی (ع)، موضوعی چالش برانگیز بین شیعه و اهل سنت است که از دیر باز در بسیاری از محافل به صورت مجادلات کلامی و استمداد نابخردانه از ابزاری چون روایات برای غلبه بر حریف بازتاب یافته است. در این بین، ذهن بسیاری از افراد خواسته یا ناخواسته به این سمت می رود که چرا نام حضرت علی (ع) و تصریح به ولایت ایشان با توجه به نقش تکمیل کننده آن برای اسلام و مسلمانی که پیام آیه تبلیغ نیز هست، در قرآن یاد نشده است. بر این اساس شاید برخی از افراط گرایان درصدد برآیند تا با استفاده از روایاتی نایاب، تصور وجود نام ائمه در قرآن را به شکل حقیقتی قابل باور جلوه دهند.در این پژوهش با بررسی چند روایت در این زمینه، به وجود غالیان و افراد مجهول در سند روایات پی می بریم و با توجه به معنای اصلی هم خانواده واژه هایی چون اقرا، تنزیل و نگاهی به ساختار مصاحف به معنایی جز معنای اصطلاحی آن دست می یابیم. پس از آن، قرائن و نشانه ها و حکمت های چندی در نبود نام ائمه (ع) در قرآن را بازگو و در نتیجه تلاش بیهوده قائلان به وجود نام ائمه (ع) در قرآن را روشن خواهیم ساخت.

پیوست در منابع دیجیتالی

ینابیع الموده لذوی القربی کتابى است در زندگانى اهل‌بیت پیامبر(ص)، به‌خصوص حضرت على(ع) که توسط قندوزى یکى از عالمان اهل سنت در قرن سیزدهم هجرى نوشته شده است. مؤلف، هدف خود را از تألیف این کتاب، اداى دین به پیامبر دانسته است؛ زیرا خداوند، دوستى نزدیکان آن حضرت را مزد رسالت او مى‌داند. این کتاب مطالبى را درباره مناقب امیرالمؤمنین على(ع) و چند تن از اهل‌بیت پیامبر، مانند امام حسن و امام حسین و امام عصر نقل کرده است. قندوزى کتاب خود را بر اساس منابع مهم اهل سنت نوشته است. برخى از این منابع عبارتند از: صحاح سته، مناقب ابونعیم، مناقب ابن مغازلى، فرائد السمطین، مناقب خوارزمى. شیوه مؤلف، نقل از منابع پیش از خود است. مجموع ابواب کتاب، یک‌صد باب است که هر باب به موضوع خاص یا مطالب کتابى خاص مى‌پردازد. هرچند قندوزى از منابع مختلف و متعددى استفاده کرده و روایات خود را به آن کتب استناد داده و نام آنها را هم آورده است، لیکن در بخش‌هایى که یک باب را به کتاب خاصى اختصاص داده از آثار زیر بهره برده است: مقتل ابومخنف، الصواعق المحرقه، فصل الخطاب خواجه پارسا نجارى، دره المعارف بسطامى، الدر المنظم محمد بن طلحه حلبى، المطالب العالیه، المحجه فی ما نزل فی القائم الحجه و آثارى از این دست که بسیارى از آنها جزو منابع کهن و معتبر بشمار نمى‌روند. مؤلف در موارد زیادى یک روایت را تکرار کرده است. ینابیع الموده ترتیب و تنظیم خاصى ندارد؛ مثلاً در بین نقل فضائل على(ع) باب دیگرى درباره فضائل همه اهل‌بیت آورده و دوباره به مهدى پرداخته است. قندوزى در تألیف این اثر از منابع شیعه نیز استفاده کرده است. از اینکه مطالبى درباره حروف و خواص آنها بیان مى‌کند، پیداست که مؤلف علاقه‌اى به این موضوعات داشته است.

ترجمه و کوتاه شده کتاب ینابیع المودة لذوی القربی نوشته سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی از عالمان و بزرگان حدیثی اهل‎ سنت در سده13قمری است. این خلاصه حاوی بخشی از احادیث نقل شده از منابع و متون حدیثی اهل سنت در صد باب، در منزلت، فضیلت و مقام اهل‎بیت پیامبر(ص) و جایگاه و مصادیق اهل‎بیت(ع) است. متن روایات در سمت راست و ترجمه آن در سمت چپ صفحات آمده است. روایات این کتاب شامل همان مضامینی است که در متون و منابع حدیث شیعه هم نقل شده است از جمله در باره شرافت نیاکان پیامبر روایاتی آمده سپس احادیث معروفی چون حدیث کشتی نوح، حدیث ثقلین، حدیث غدیر، حدیث منزلت و حدیث سد الابواب در باره فضائل و مقامات امام علی(ع) گزارش شده است. برخی از احادیث مربوط به فضائل امام علی و اهل بیت در ذیل آیات و تفاسیر مورد استناد قرار گرفته که در این کتاب هم بازتابی از این نوع روایات به چشم می آید. از جمله در ذیل آیه تطهیر، داستان و حدیث کسا در بیان منزلت پنج تن آل عبا مطرح گردیده است.در ادامه احادیثی در بیان دوست داشتن اهل‎بیت از منابع اهل‎سنت نقل شده است.در برخی ابواب کتاب، مدایح شافعی در باره اهل بیت مورد استشهاد قرار گرفته سپس به نقل از کتاب الصوعق المحرقه، مجموعه‎ای از روایات در باره مقام و برتری دیگر امامان شیعه از حضرت سجاد تا امام مهدی(ع) گزارش شده است. مطالب سپسین کتاب، بیان روایاتی در کرامات و معجزات حضرت مهدی و ظهور ایشان از منابع مختلف اهل ‎سنت است.