جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انسان موجودی است که همچون سایر موجودات دیگر ناگریز ناگزیر رزه هسته می گذارد و در مسیر زندگی با رخدادهای متفاوتی روبرو می شود بروز مشکلات و سختی ها زمینه ساز تنها کامی است گاهی افراد گاه افرادی که در معرض ناملایمات قرار می‌گیرند ناخودآگاه از آرامش دور و به انواع مختلف بحران‌های روحی مبتلا می‌شوند برای بازگشت به تعادل روحی می توان راهکارهای خردمندانه را جستجو کرد آموزه های وحیانی در میانه چاره اندیشی های مکاتب عرفانی و تجربی به تنظیم تعادل و تعالی روح متناسب با فطرت انسانی می‌پردازد که در پرتو آن ها می توان از بسیاری معضلات جلوگیری کرد مراقبت معنوی مجموعه ای از علوم معارف الهی برخی مباحث اخلاقی و روانشناسی است که می‌تواند به آسیب‌دیدگان مسائل ها کمک کند پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای راهکارهای مراقبت معنوی را از منظر آیات و احادیث ائمه و با رویکردی متفاوت از حیطه بینشی ارائه کرده است مراقبه معنوی با آموختن انواع مهارت های مورد نیاز از جمله مهارت های ارتباطی می تواند به روحیه همدلی و سعه صدر، نقش مهمی در رسیدن به اهداف مراقبت معنوی ایفا نماید. ره اورد این پژوهش برای مراقبت معنوی این است که از آموزه های وحیانی بیاموزد چگونه با تغییر زاویه دید مخاطب و تحول در بینش او، می‌تواند انگیزه جدید را بیافریند تا در برابر شرایط سخت تسلیم نشود، چگونه در جهت کاهش رنج خود گامهای نتیجه‌بخش بردارد تا از آسیب های احتمالی پس از ابتلا مصون بماند و چگونه از موقعیت های چالش برانگیز به عنوان سکوی جهش و تعالی استفاده کند.

خداوند متعال در آیات 78 و 79 سوره نساء، سرچشمه و منشأ سیئات و حسنات را به خود نسبت داده، اما در آیه 79 همین سوره، تحقق حسنات را از جانب خود و سیئات را از جانب بشر دانسته است. این امر موجب شده است گروهی بدون توجه به اسالیب کلام، عدم بهره گیری از معنای صحیح واژگان و استفاده نکردن از روش درست در فهم قرآن، ادعای موهوم تناقض میان دو آیه را مطرح کنند. مقاله حاضر که به شیوه توصیفی تحلیلی و بر مبنای جمع آوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای تدوین شده است، در پی پاسخ به این پرسش است که مراد الهی از نسبت سیئات به خود و بشر چیست؟ برای پاسخگویی به این سؤال، ابتدا رویکردهای متفاوت مفسران بیان و سپس ناکارآمدی هر یک بررسی می شود. پس از بررس یهای انجام شده، دیدگاه علامه طباطبایی (ره)به دلیل اتقان، استحکام و قوت استدلال و ارائه راه حل بهتر در جمع میان دو آیه، پاسخی مناسب دانسته شده است و ادله و شواهد برگزیدگی آن ذکر م یگردد.

قرآن کریم، کلام الهی و معجزه جاودان پیامبر خاتم؟ص؟ و اصیلترین بیّنه و سندی است که در طول تاریخ در اختیار مسلمانان قرار داشته است. به تصریح قرآن خاستگاه این کلام، علم خداوندی است که هیچ بشری در شکلدهی آن تأثیری نداشته است. دلیل معجزه بودن قرآن، این است که خداوند در قرآن تحدی کرد و هیچ کس، نه در صدر اس لم و نه بعد از آن، نتوانست همانند قرآن سوره و سخنی بیاورد. درباره گستره تحدی قرآن دیدگاههایی وجود دارد. ا مقاله پیشرو با شیوه توصیفی _ تحلیلی و با روش کتابخانهای به دنبال تحلیل و ارزیابی دو جریان غالب در حوزه دامنه و گستره تحدی است. بعضی قرآنپژوهان معاصر، تحدی قرآن را مربوط به همان عصر نزول میدانند و دلایلی را نیز برای این نظریه خود بیان میکنند. نظریه زمانمند بودن در تحدی قرآن، دارای ضعفهایی است که عبارتند از: زمانمند دانستن اعجاز و جاودانگی قرآن، محدود نمودن جهت دعوت و تحدی به حوزه فصاحت و بلاغت، منحصر کردن دلالت واژه «فأتوا » به عرب نزول قرآن و بیهوده بودن دعوت قرآن به تدبّر و تعقل.

قرآن و روایات، از مه مترین منابع تفسیری هستند که پیوند وثیقی با یکدیگر دارند. شناخت رویکردهای روایی مفسران و بررسی گون ههای بهر همندی ایشان از روایات، یکی از شاخ ههای شایسته توجه در تفسیر به شمار م یرود. در دوره معاصر تفسیر تسنیم، تنها تفسیر اجتهادی است که جامع رو شهای مختلف تفسیری اعم از قرآن به قرآن، روایی و عقلی است و می کوشد تا برنام ههای سعاد تآفرین قرآن را در راستای بهر همندی از روایات گهربار معصومین؟عهم؟، به متن زندگی انسا نها بیاورد. این نوشتار با پردازش اطلاعات به روش توصیفی _ تحلیلی و گردآوری به شیوه کتابخان های، به بررسی رویکرد تفسیر تسنیم نسبت به روایات تفسیری پرداخته است. بر پایه یافت ههای تحقیق اگر چه از نظر آی تالله جوادی آملی حجیت سنت وابسته به قرآن است، اما ایشان جایگاه اه لبیت؟عهم؟ نسبت به باطن قرآن را مه متر از قرآن م یداند و به حجیت سنت قطعی )اعم از متواتر و خبر واحد همراه با قرائن یقینی( معتقد است و نقش آ نها را در تفسیر قرآن، همتای آیات قرآن م یداند. ایشان سنت قطعی در تمام روایات تفسیری و خبر واحد ظنی را تنها درباره روایات تفسیری فقهی حجت م یداند. این مفسر گرانقدر در فهم واژ هها، جمالت، تأویل بطن و مراد پنهان و مصداق آیات، از روایات بهره برده و مصادیق آیات قرآن را از باب جری و تطبیق دانسته است، نه تفسیر مفهومی که در ای نصورت حتی اگر مصداق کامل باشد، غیر منحصر و تعد دپذیر خواهد بود؛ مگر در جایی که مصداق، مساوی با معنا و تفسیر مفهومی باشد که در این صورت معنا و مصداق انحصاریِ آیه است.

آزادی از جمله ارزش هایی است که به عنوان یک حق عام برای همه انسان ها پذیرفته شده است. حق آزادی انسان در آموزه های اسلام امری مسلم است، مفهوم و محدوده آزادی از منظر مجامع قانونگذار انسانی با قرآن تفاوت‌هایی فاحش دارد که در این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای به آنها پرداخته می‌شود. بر اساس منابع مرتبط و با تحلیل اطلاعات در اعلامیه جهانی حقوق بشر که ماهیت انسانی دارد به دلیل فرد محوری بودن و داشتن بنای دنیای و نیز عدم توان نویسندگان در نگاه همه جانبه به مجموعه بشری از فرازمانی و فرا مکانی قوانین از جامعیت و تمامیت لازم برخوردار نیستند. همچنین تنها عامل محدود کننده آن قوانین و حقوق دیگران می باشد که فاقد پشتوانه قوی است اما از نظر قرآن منشا قانون گذاری و اعطای حق، خداست که آنها را بر مبنای مصالح و مفاسد قرار داده است و در حقوق افراد هم مصالح اجتماعی هم مصالح فردی برای رشد معنوی در نظر گرفته شده است. رابطه منطقی که تامین کننده حقوق انسانی در جنبه فردی و اجتماعی با پشتوانه اجرایی است.