چکیده :
ترجمه ماشینی :
اندیشه اخلاقی جوزف باتلر و عقل گرایی اخلاقی ساموئل کلارک و پیروانش، جان بالگوی و ریچارد پرایس، غالباً در نتیجه این موارد متمایز می شوند: (الف) روش تجربی باتلر (مثلاً کید، استورجن).
(ب) تأکید باتلر بر عشق به خود در «گذر ساعت خنک» (مانند پریچارد، مک فرسون).
(ج) وجدان باتلر، جایی که بر اساس خوانشی نئوکانتی، باتلر با انتقال حسی از «تأیید بازتابی» کانتی از کلارکی ها پیشی گرفت (مثلاً، کورسگارد، داروال).
انتقادات نئوکانتی از کلارکی ها در (ج) با (د) انتقادات فرانسیس هاچسون و دیوید هیوم از کلارکی ها سازگار است.
(ه) انتقادات مدرن از شهودگرایی عقلانی که از هاچسون و هیوم پیروی می کنند (مانند مکی، وارناک).
و (f) این ادعا که کلارکی ها در «نظریه قانون طبیعی پس از بازسازی» موقعیت ناآرامی داشتند (به عنوان مثال، بیزر، فینیس).
(د)-(ه) بنابراین پایه تمایز بین باتلر و کلارکی ها در (a)-(c)، جایی که کلارکی ها، بر خلاف باتلر، به دلیل بازنمایی حقیقت اخلاقی به عنوان ادراک منفعل و بدیهی از بالقوه مورد انتقاد قرار می گیرند.
حقایق غیر جالب
این مطالعه با این استدلال که وجدان باتلر و کلارک بیش از یک مرجع دارد به (الف) - (ف) پاسخ می‌دهد.
به طوری که وجدان به معنای تجربه فرد از قضاوت خود و قضاوت خداوند و نظم اخلاقی عقلانی بود.
در نتیجه نظریه مشترک وجدان، باتلر و کلارکین نظریه یکسانی در مورد رشد اخلاقی داشتند: کارگزاران اخلاقی زمانی بالغ می‌شوند که از اطاعت از وجدان تنها بر اساس یکی از مراجع وجدان، به اطاعت از وجدان حرکت می‌کنند، زیرا انجام این کار رضایت هر یک است
joseph butler's moral thought and the ethical rationalism of samuel clarke, and his followers, john balguy and richard price, are frequently distinguished, as a result of: (a) butler’s empirical method (e.g., kydd, sturgeon); (b) butler's emphasis upon self-love in the 'cool hour passage' (e.g., prichard, mcpherson); (c) butlerian conscience, where, on a neo-kantian reading, butler surpassed the clarkeans by conveying a sense of kantian 'reflective endorsement' (e.g., korsgaard, darwall).
the neo-kantian criticisms of the clarkeans in (c) are consistent with (d) francis hutcheson's and david hume's criticisms of the clarkeans; (e) modern criticisms of rational intuitionism that follow hutcheson and hume (e.g., mackie, warnock); and (f) the contention that the clarkeans occupied an uneasy position within 'post-restoration natural law theory' (e.g., beiser, finnis).
(d)-(e) thus underpin the distinction between butler and the clarkeans in (a)-(c), where the clarkeans, unlike butler, are criticised for representing moral truth as the passive, and self-evident, perception of potentially uninteresting facts.
this study responds to (a)-(f), by arguing that butlerian and clarkean conscience possessed more than one referent; so that conscience meant an individual's experience of his own judgement and god’s judgement and the rational moral order.
as a result of their shared theory of conscience, butler and the clarkeans held the same theory of moral development: moral agents mature as they move from obeying conscience according to only one of conscience's referents, to obeying conscience because to do so is to satisfy each of conscience's referents.
نویسنده :
Dafydd Edward Mills Daniel
منبع اصلی :
https://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.686952
پایگاه :
پ:پایگاه پایان نامه
یادداشت :
Keywords: Intellectual History; Ethics (Moral philosophy); Epistemology, causation, humankind; Modern Western philosophy; Theology and Religion; Philosophy,psychology and sociology of religion; conscience; ethical rationalism; rational intuitionism; neo-Kantianism; normativity; practical reason; Joseph Butler; Samuel Clarke; John Balguy; Richard Price; natural law; right reason; recta ratio
توضیحات فیزیکی اثر :
336 صفحه.