جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شرح و بررسی مبانی عقلی و نقلی توحید، اسماء، صفات و افعال الهی به ویژه عدل خدا، با توجه به اصول اعتقادی شیعه امامیه است. در ابتدای این نوشتار کلیاتی در مورد معنای علم کلام و مفاهیم عام مندرج در این علم مطرح شده و هدف علم کلام و روش‌های آن برای تبیین اصول دین و عقاید اسلامی از راه عقل و نقل بیان شده است. آنگاه به بررسی راه‌های معرفت خداوند متعال و اثبات وجود او از طریق براهین عقلی، فطری و قلبی و نیز توجه و دقت در آثار و عظمت خلقت پرداخته شده و تحلیلی از اسماء و صفات الهی، کیفیت استعمال آن‌ها و نیز نقش آن‌ها در معرفی خداوند، ارایه شده است. در ادامه نویسنده به تبیین مفهوم توحید و ادله عقلی و نقلی مبتنی بر آن پرداخته و مراتب توحید اعم از توحید در عبادت، توحید در ذات، توحید در صفات و توحید در افعال را شرح داده و برخی از صفات الهی مانند: علم، قدرت و خالقیت که جزء صفات اصلی خداوند متعال هستند را شرح داده است. در بخش دیگری از کتاب نویسنده به تفسیر عدل خداوند پرداخته و مبانی عقلی مربوط به آن مانند حسن و قبح عقلی و رابطه آن با عدل خدا را بررسی نموده است. در همین راستا وی به تبیین مسایل مربوط به جبر و اختیار و قضا و قدر الهی پرداخته و از منظر عدل الهی به تشریح مبانی آن از دیدگاه شیعه امامیه پرداخته است.

علامه جوادی آملی، از شارحان برجستۀ حکمت متعالیه، در معناشناسی گزاره‌های الهیاتی، نظریۀ اشتراک معنوی را در گزاره‌های لفظی الهیاتی و گزاره‌های برآمده از واقع پذیرفته است. توجه ایشان به نظریات دیگر در معناشناسی گزاره‌ها و همچنین چالش‌های مطرح در مورد نظریۀ اشتراک معنوی، سبب شده است که تقریر ایشان از این نظریه، دربردارندۀ زوایای جدیدی باشد؛ از جمله تأکید بر نظریۀ وضع الفاظ برای ارواح معانی، امکان عقل برای شناخت مفهومی واجب در حوزۀ ذات و صفات ذاتی، سازگار دانستن نظریۀ اشتراک معنوی با نظریۀ وحدت شخصی، تطبیق گستردۀ این نظریه در آیات و روایات. با این‌ همه ملاحظاتی در این تقریر وجود دارد که ممکن است اصل نظریۀ اشتراک معنوی را به چالش بکشد که از جملۀ آنها می‌توان به نارسایی ادلۀ این نظریه، ناسازگاری نظریۀ اشتراک معنوی در گزاره‌های لفظی الهیاتی با قواعد زبان عرب، محذور اکتناه واجب و منتفی شدن این نظریه بر پایۀ وحدت شخصی وجود اشاره کرد.

در مسئله وجودشناسی صفات ذاتی خداوند چهار نظریه اصلی مطرح شده است که عبارتند از: عینیت ذات و صفات، زیادت صفات بر ذات، نفی صفات و نیابت ذات از صفات، و احوال. فیاض لاهیجی از فیلسوف- متکلمان مدرسه فکری اصفهان از یک سو دیدگاه عینیت فیلسوفان و از سوی دیگر، دیدگاه نیابت برخی متکلمان را مطرح می‌کند. این مقاله درصدد کشف دیدگاه واقعی فیاض بر اساس مبانی فکری اوست. به نظر می‌رسد بر اساس مبانی صدور، ضرورت و سنخیت علیت و اشتراک معنوی وجود، لاهیجی باید در وجودشناسی، دیدگاه عینیت و در معناشناسی، الهیات اثباتی را قبول داشته باشد و استفاده از واژه نیابت به دلیل خلط دو دیدگاه عینیت و نیابت و عدم درک تفاوت این دو نظریه و مبانی و آثار متفاوت آن‌ها است.

کرسی ترویجی نقد و مناظره«معرفت اضطراری در اندیشه امامیه تا نیمه قرن پنجم» به همت انجمن کلام اسلامی و با همکاری دبیرخانه هیأت حمایت از کرسی های نظریه پردازی، نقد و مناظره، در انجمن های علمی حوزه برگزار شد.

الهیات سلبی در مقابل الهیات ایجابی مسیر متفاوتی را در خداشناسی عرضه می‌کند و منکر معرفت اثباتی از خداست. اما در مدرسۀ کلامی خراسان، الهیات سلبی نقش مکمل معرفتی ایجابی را ایفا می‌کند که از آن با عنوان معرفت فطری یا قلبی یاد می‌شود. از این‌رو هرچند این مدرسه الهیات سلبی را قبول دارد، اما منکر معرفت اثباتی از خدا نیست. از دیدگاه این مدرسه، انسان‌ها پیش از ورود به جهان کنونی، حامل معرفتی قلبی و اثباتی از خدا شده‌اند که البته در دنیا نوعاً از آن غافلند و فلسفۀ ارسال پیامبران، برداشتن حجاب غفلت و تذکر به همین فطرت و نعمت فراموش شده است. اما عقل انسان نیز می‌تواند پس از اثبات مبدأ جهان، از طریق تفسیر سلبی صفات الهی، به شناختی از خدا بدون تشبیه نائل آید و در واقع، خدایی را که قلباً شناخته است، با عقل توضیح دهد و منظور از مکمل بودن همین است، نه اینکه الهیات سلبی چیزی بر معرفت قلبی می‌افزاید. دلیل و مبنای اصلی نفی الهیات ایجابی در این مدرسۀ فکری، نفی تشبیه است. البته در زمینۀ تفسیر چگونگی مکمل بودن الهیات سلبی، اختلاف‌نظرهایی در میان بزرگان مدرسۀ خراسان وجود دارد که به وجودشناسی صفات الهی و اثبات و نفی صفت برمی‌گردد. در بیان دیدگاه‌های مطرح در مدرسۀ خراسان، به دیدگاه آیت‌الله میرزا مهدی اصفهانی، بنیانگذار این مدرسه و سه شاگرد برجستۀ او یعنی آیت‌الله مجتبی قزوینی،آیت‌الله ملکی میانجی و آیت‌الله مروارید اکتفا کرده‌ایم.

مسائل اعتقادی جامعه شیعی گرچه به لحاظ اصول و مبانی ثابت بوده، اما به لحاظ روشی از یک نمودار خطی ثابت و روشن برخوردار نیست و با تغییراتی در جزئیات و چگونگی تبیین، بسط و گسترش داده شده است. عوامل سیاسی و اجتماعی و عوامل فکری و بعضا عامل درونی از جمله علت‌های این تطور می‌باشند. عواملی مانند در اقلیت قرار داشتن جامعه‌ی شیعی، تأثّرات آگاهانه یا ناآگاهانه‌ای که منظومه‌ی کلامی شیعه به لحاظ فکری در تماس و گفتگو و تضارب آراء با سایر مکاتب فکری و اندیشه‌ها پذیرفته و نیز اختلافاتی که در بعد درونی در مباحث فکری و عقیدتی دچار آن گشته بود. نظریه امامت نیز به عنوان یکی از موضوعات کلی کلامی از این حکم مستثنی نبوده و در مقاطع مختلف تاریخ کلام دچار تطور گشته است. در برش تاریخی مدرسه کلامی حله تا مدرسه اصفهان ـ قرن 6 تا 11 ـ برخی شاخصه‌های اصیل این مکتب دستخوش تغییر قرار گرفته است. بطور مشخص می‌توان این تطور را در مفهوم‌شناسی و تعریف امامت و نیز در بعضی از شرائط و شئون و صفات امام شامل نصب امام، علم امام و عصمت امام، رهگیری کرد و نشان داد. در بررسی چرایی رخ دادن این دگرگونی‌ها مواردی از قبیل عقل‌گرائی اعتزالی که ناشی از تعاملات گسترده کلام امامیه و معتزله بود، تعامل و گاه اختلاط مابین کلام امامیه و فلسفه سینوی که از مدرسه حله آغاز شد، تمایلات عرفانی بعضی جریانات کلامی شیعه و تاثیر پذیری آنان از عرفان ابن عربی و در نهایت تفاوت‌های محیطی و جغرافیای فرهنگی متفاوت برمی‌خوریم که از جمله علل این تغییرات و تطورات در ناحیه تعریف و مفهوم امامت و نیز شرائط و شئون و اوصاف امام می‌باشد.

يکي از دانش‌هاي نوپديد، قواعد کلامي (توحيد) مي‌باشد که تأثيري شگرف در توسعه و تدقيق استنباط گذاشته و دارد. هدف اين کتاب، استخراج مهم‌ترين قواعد کلامي مربوط به توحيد - به‌عنوان نخستين و مهم‌ترين اصول پنج‌گانه اعتقادي - از منابع وحياني است. اين قواعد، هرچند از قرآن و احاديث استخراج شده است، اما همگي اصولي عقلي‌اند که اثبات و تفسير درست آموزه‌هاي ‌خداشناسي ديني بر آنها بنياد مي‌گيرد.