جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫گزينش نيروي انساني به‌معناي پذيرفتن افرادي است که داراي مهارت‌هاي مورد نظر، توانايي‌هاي لازم و شخصيتي مناسب براي انجام موفقيت‌آميز مشاغل سازماني خاص هستند. از آن‌جايي که اسلام دين جامع و کاملي است، و تمام شئون زندگي فردي و اجتماعي بشر را دربر مي‌گيرد، تمامي راه‌هاي رشد و تعالي انسان نيز در آن لحاظ شده است. بنابر اين، اگرچه در منابع اسلامي تعبيرات خاص و مرسوم علم مديريت، از جمله فرايند گزينش به‌کار نرفته است، اما کليات و اصول اساسي گزينش نيروي انساني اصلح، و در برخي موارد حتي امور جزيي آن نيز بيان شده است. دسته‌اي از شرايط و معيارها‌ي گزينش، عمومي و مشترک ميان تمام منصب‌ها مي‌باشد، که در اين زمينه، آيات قرآن و احاديث بر توانايي‌هاي فني و تخصصي؛ معيارهاي اخلاقي مثل عدالت، امانت‌داري، ايمان و استقامت؛ معيارهاي اجتماعي مانند اهليت، نظم، سابقه، اصالت خانوادگي و خيرخواهي؛ و معيارهاي سياسي همچون نظام‌پذيري، بينش سياسي، زمان‌شناسي و آينده‌نگري، تاکيد کرده است. از سوي ديگر، براي منصب‌هاي مهمي چون امامت، وزارت، فرماندهي و قضاوت علاوه بر شرايط عمومي، شرايط اعتقادي و ارزشي ديگري نيز در نظر گرفته شده، که مصداق بارز آن برگزيدن پيامبران الهي از ميان قوم خويش است، که حاکي از تأثير محل و فرهنگ زندگي در گزينش مي‌باشد. و اما هدف از طي مراحل گزينش، دست‌يابي به شايسته‌سالاري است. در مديريت الهي مهم‌ترين روش، گزينش اصلح از طريق آزمون مي‌باشد که آن هم با توجه به مقام و جايگاه انسان‌ها تفاوت مي‌کند. رشد و پرورش استعدادها در جهت تکامل انسان، معيار استحقاق پاداش و کيفر اعمال، و همچنين تذکر و تنبه، از جمله مهم‌ترين اهداف آزمون‌هاي الهي مي‌باشد. با استناد به برخي از آيات قرآن و روايات مي‌توان گفت که برخورداري از سابقه نيک نيز به‌عنوان يک امتياز و اولويت در گزينش افراد محسوب مي‌شود، که اين مسأله در مناصب مهم و کليدي از اهميت بيشتري برخوردار است.

‫چکيده : نوشتار حاضر به بررسي روش‌هاي قرآن کريم در دعوت مردم به خدا و تبليغ دين اسلام و انتشار آموزه‌هاي اسلامي مي‌پردازد و اهداف تبليغ و اهميت آن را بررسي مي‌کند. نويسنده در ده فصل شروط تبليغ، شرايط مبلغ، هدف‌هاي تبليغ و بايسته‌هاي آن را بيان کرده است. وي در فصول اول تا سوم به بيان معناي لغوي و اصطلاحي تبليغ (دعوت) و اهميت آن از بعد اعتقادي، تشريعي (فقهي) و اخلاقي پرداخته و اهداف مهم تبليغ همچون: معرفت خداوند، هدايت و ارشاد انسان‌ها، احياي فکر و فطرت انساني، تربيت و تعليم و انتشار عدالت و مساوات در جامعه شرح مي‌دهد. در فصل چهارم شروط دعوت نجات دهنده و مراعات زمان و مکان در تبليغ مطرح شده و اتخاذ روش صحيح در تبليغ بر اساس برهان و استدلال منطقي، ضروري قلمداد مي‌شود. در فصل پنجم شيوه هاي تبليغ از طريق حکمت، موعظه حسنه و جدال احسن، همراه با ويژگي‌هاي هر يک از آن‌ها بيان مي‌گردد. در فصول ششم و هفتم ابزار تبليغ مانند سخنراني، کتابت و همچنين آداب تبليغ همچون: مراعات سطح فرهنگ‌هاي مختلف، احترام به ديگران، راستگويي در حديث، نگاه نکردن به تبليغ به عنوان تجارت و نداشتن تحجّر و جمود فکري شرح داده شده است. در فصل هشتم آفات تبليغ و علل عدم گرايش مردم به مبلغان و اموري مانند تکبر، هوا و هوس، تقليد کورکورانه، طغيان و اتراف، از عوامل توفيق نداشتن در تبليغ عنوان مي‌گردد. بيان وظايف مبلغ و شروط وي، مانند داشتن علم و بصيرت، عمل، اخلاص، صبر و استقامت و نترسيدن از غير خدا، از شرايط و ويژگي‌هاي اصلي يک مبلغ راستين قلمداد شده و وظايف وي: معالجه افکار انحرافي، امر به معروف و نهي از منکر، نشر تعاليم دين و نزديک کردن مردم به خدا ذکر گرديده است.