جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رساله موجود، مقایسه ترجمه پانزده جزء اول از ترجمه قرآن آیت الله مکارم شیرازی با استاد محمد مهدی فولادوند است و تهیه چنین پایان نامه ای در این زمینه تاکنون سابقه نداشته است. در مقایسه ترجمه آیات هرجا که اختلافی مهم از نظر صرفی، نحوی و لغوی مشاهده شده ا ست تا آنجا که توان داشته، خود صورت صحیح را نوشته ام و در دیگر موارد، نظر یک یا چند مفسر یا صاحب نظر را بیان داشته و سرانجام نظر خود را قید کرده و همچنین جدولی تنظیم نموده ام و کلمات و عباراتی را که ترجمه آنها با هم اختلاف داشته است، نوشته و ترجمه صحیح را در مقابل یادداشت کرده ام و در کلیه مراحل از راهنمایی آگاهان بهره گرفته و بعد از پایان مقایسه دو ترجمه، به نقد کلی آن دو پرداخته ام. این رساله مجموعه ای است سودمند که می تواند مترجمان را در حد قابل توجهی به طریق صحیح یک ترجمة مطلوب هدایت کند و به خوانندگان اطلاعات سودمندی عرضه نماید. نگارنده این سطور در ضمن عمل خود بدین نتیجه دست یافته که یک مترجم قبل از اقدام به امر ترجمه، باید به طور گسترده و همه جانبه، نقدها، تفسیرها و نظریه هایی را که در این خصوص تألیف شده اند، مطالعه، بررسی و تجزیه و تحلیل نماید و سپس با آگاهی کامل، به ترجمه قرآن اقدام نماید.

مولوی و اکهارت هر دو به فراتر رفتن از معنای ظاهری و درک معنای باطنی کتب دینی خود یعنی قرآن و کتاب مقدس باور دارند. اکهارت گاه از وحدت معنای ظاهری سخن می گوید اما به کثرت آن معتقد است و مولوی ظاهرا به وحدت معنای ظاهری اعتقاد دارد. مولوی تفسیر کلام حق از حق را توصیه می کند و از نظر اکهارت معنی و حقیقت کتاب مقدس را باید با روحی که با آن گفته و نوشته شده جستجو کرد و البته با سخن مولوی درباره قرآن تفاوت می یابد. البته مولوی بر غالب نبودن هوای نفس بر مفسر تاکید دارد.

نویسنده در این کتاب با هدف بررسی معناشناختی اسماالحسنی در قرآن کریم، نخست حوزة معنایی آفرینش در قرآن کریم، مشتمل بر اسماالحسنی (حالت، خاطر، بدیع، باری و مصور) را به عنوان مبنای مطالعه انتخاب و سپس به ارائة روشی جهت بررسی معناشناختی اسماالحسنی در قرآن کریم پرداخته است. بدین منظور پس از بررسی موردی منابع مهم سنّتی، از روش معناشناسی براساس بافت زبانی استفاده شده است. در این روش به تحیلل روابط هم‌نشینی و جانشینی میان واژه‌های مورد بررسی، پرداخته شده است. شایان ذکر است در برخی موارد از روش معناشناختی ساخت‌گرا نیز استفاده شده که با این روش روابط مفهومی میان واژه‌های مورد بررسی، بیان شده است. در پایان نیز پس از تحلیل هر یک از مفاهیم ذکر شده، به مؤلفه‌های بارز معنایی اسماالحسنی و سایر مفاهیم موجود در حوزة معنایی آفرینش در قرآن کریم، اشاره شده است.

رویکرد گزاره‌ای یکی از مهم‌ترین رویکردهای غیرزبانی به وحی قرآنی است. در این رویکرد مراد از «گزاره» که کلیدی‌ترین کلمه در آن است، معانی و حقایقی است که مستقل از زبان‌های طبیعی‌اند. بر پایۀ رویکرد گزاره‌ای این حقایق بی‌صورت‌اند و پیامبر به آنها صورت و لباس زبان خاصّی می‌پوشاند. در گذشته افرادی همچون زرکشی و سیوطی بدون اینکه ذکری از قائل یا قائلان این رویکرد داشته باشند، نامی از این قول برده‌اند. در دوران معاصر این رویکرد را برخی به بعضی از دانشمندان و فیلسوفان مسلمان نسبت داده‌اند. نوآوری جُستار حاضر این است که این نسبت‌ها را به مثابۀ مسئلۀ خود واکاوی کرده و نادرستی آن را نشان می‌دهد؛ همچنین دلیل این رویکرد را به نقد گرفته و به پیامدها و لوازم آن که از اهمّیت وحی قرآنی می‌کاهند، اشاره می‌کند. افزون بر همه به ادلۀ درون و برون‌متنی زبانی‌بودن وحی قرآنی می‌پردازد که اینها رویکرد گزاره‌ای را نفی و رویکرد زبانی را تأیید می‌کنند. تحقیق حاضر با استفاده از منابع مکتوب، بر شیوۀ تحلیلی- توصیفی و انتقادی سامان یافته است.