جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫قوم بني‌اسرائيل منتسب به يعقوب پيامبر(، از فرزندان حضرت ابراهيم( مي‌باشد، که با دعوت حضرت يوسف( وارد سرزمين مصر شدند. اما با روي کار آمدن فراعنه ستمگر، بني اسرائيل مورد ايذا و ستم بسياري قرار گرفته، و تا ظهور حضرت موسي(، براي ‌مدت 400 سال، توسط فرعون و قبطيان در سخت‌ترين شرايط به‌سر مي‌بردند. با تولد موسي(، که با خواست خداوند در دامان فرعون پرورش يافت، و در پي برگزيده شدن او براي مقام نبوت، که موجب شد تا آن حضرت پس از سفرهاي طولاني به دربار فرعون بازگردد، بني اسرائيل موعود خود را يافتند و به آن حضرت پيوستند. حضرت موسي(، مدت چهل سال فرعونيان و قوم خود را به پرستش خداي يکتا دعوت کرد، و انواع معجزات را به آنان نشان داد؛ گروهي که به خدا ايمان نياوردند با انواع عذاب‌ها مانند طوفان، خون و آفت مزارع تنبيه شدند. سرانجام، فرعونيان در درياي نيل غرق شدند، و بني‌اسرائيل به‌همراه موسي( در صحراي سينا مستقر گرديدند. خداوند نعمت‌هاي فراوان روحي، معنوي و مادي را بر اين قوم نازل کرد، که قرآن به برخي از آن‌ها مانند نعمت دين، ايمان، هدايت، استقلال، پذيرش توبه، بعثت پيامبر، نزول تورات و الواح، و غذاي آماده اشاره کرده است. اما در مقابل اين الطاف خداوندي، قوم بني‌اسرائيل راه گمراهي را اختيار نموده و با پرستش گوساله سامري، عهدشکني آشکاري را در پيش گرفتند. همچنين با سرپيچي از دستورات پيامبر، از ورود به ارض مقدس سرباز زدند، که به دنبال اين نافرماني‌ها، خداوند بني‌اسرائيل را براي مدت چهل سال در بيابان تيه گرفتار کرد. لجاجت، تعصب، تمرد، خيانت در امانت، تحريف کلام الهي، خدعه و نيرنگ از صفات بني‌اسرائيل در عهد حضرت موسي( است. آنان پس از حضرت موسي(، به آيات الهي کفر ورزيده، و پيامبران را به قتل مي‌رساندند، و با رباخواري و دروغ بستن به خدا، زمينه عذاب الهي را براي خود فراهم کردند.