جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بدون شک باور و عقیده به ظهور یک مصلح و موعود جهانی که روزی به اذن خداوند متعال خواهد آمد و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد، همواره در بیشتر فرهنگ ها و ادیان مختلف جهان بشریت وجود داشته است که با عناوین مختلفی مانند سوشیانس، مسیح، ویشنو، مهدی(ع) و غیره مطرح شده است. ذات و نهاد بشریت طبق فطرت خود تمایل دارد که روزی فرا رسد که جهان بشریت در پرتو ظهور رهبری آسمانی و الهی و با تایید و عنایت خداوند از ظلم و جور و ستم ظالمان و ستمگران رهایی یافته، و آشوب ها و بحران هایی که امنیت و آرامش جهان و به تبع آن، آرامش انسان را به هم زده اند، پایان پذیرد. در مناطق مختلفی از کره زمین نیز اعتقادات و باورهایی در این باره دارند که روزی منجی و موعودی خواهد آمد و بر علیه بی عدالتی ها و جنایت های ضد انسانی قیام خواهد کرد و پایه و اساس حکومت عدل جهانی را بر اساس آزادی و عدالت واقعی کلمه بنیان خواهد نهاد. با این اوصاف دراین مقاله سعی داریم به تبیین و معرفی موعود منتظر در دین اسلام و ادیان و آئین های مختلف زرتشتی، کنفوسیوس، تائو، هندو و بودا و شناخت و بیان وجوه اتحاد و افتراق این اسطوره ها و نمادهای صلح و امنیت و آرامش و عدالت در باورهای گوناگون بپردازیم. بینات، سال 21 تابستان و پاییز 1393 شماره 2 و 3 (پیاپی 83) ویژه ی قرآن و امام زمان (ع)

بخش بزرگی از قران مجید به حکایت داستان هایی اختصاص یافته که خداوند متعال از آن داستان ها به «قصه» و «بیان» و «موعظه» تعبیر می فرماید و این رشته «قصص و مواعظ» که از دوران آدم (ع) تا زمان حضرت خاتم صلی الله علیه و اله و سلم امتداد دارد همه در مقام تذکر و پند و اندرز و عبرت اندوزی و تنبه خواننده دل آگاه است و قران خود مکرر بدین مساله تصریح می فرماید. مثلا در آیه های 176 سوره اعراف و 120 سوره هود و111 سوره یوسف و 34 سوره نور چنین می گوید: «و بر ایشان خوان قصه هایی که در قران به تو فرستادند و مثلها که تو را در آن شنوانیدند، تا مگر ایشان در اندیشند.» «... و همه که بر تو می خوانیم از خبر های پیغامبران، آن است که دل تو را از تنگی و ضعف و اندوه با جای می آوریم و بر جای نمی داریم و در این مقام که به تو فرستادیم، همه راستی آمد و درستی و پندی و یادگاری گرویدن را.» در قصه های ایشان عبرتی است و پند دادنی خردمندان و خداوندان مغز را ، این حدیث نه فراساخته و نهاده است، لکن استوار داشتن و راست گوی گرفتن تورات و انجیل است از این پیش... و رهنمونی و بخشایش ایشان را که می گروند.»