جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دیدگاه اخلاقی آقای مطهری حاصل تفسیر خاصی است که ایشان از متون دینی مرتبط با اخلاق دارد و نظریه بزرگواری روح را می توان مفهوم محوری این دیدگاه دانست. بر اساس این تفسیر توصیه های اخلاقی در آیات و احادیث نه با محوریت وعده بهشت یا وعید دوزخ, بلکه بیش از هرچیز حول محور کرامت و عزت نفس شکل گرفته است. ایشان میان بزرگی و بزرگواری روح تمایز قائل می شود و دستیابی به هر یک را در گرو داشتن همت بلند, تلاش بسیار و تحمل سختی ها می داند. روح هایی که در مسیرهای مختلف از قبیل علم خواهی, ثروت اندوزی و جاه طلبی, همت بلندی دارند و هرگز از کوشش باز نمی ایستند, روح های بزرگ اند و روح هایی که این همت بلند را در مسیر فضائل اخلاقی دارند و روح خود را چنان بزرگ می دارند که از ایشان, جز کار نیک صادر نمی شود و بدی ها را موجب دنائت و پستی می دانند, روح های بزرگوارند. از نظر ایشان همه فضائل اخلاقی مطرح در آیات واحادیث را می توان به بزرگواری روح تحویل کرد و همه رذائل مطرح شده را می توان به پستی و دنائت روح برگرداند. هدف دراین مقاله تأمل در فهم و تفسیر دینی آقای مطهری از اخلاق و تلاش در جهت ارائه تصویری نظام مند از آن است.

برگزیدن موضوع شریعت سهله و سمحه از نگاه استاد مطهرى از آن روى بود که از سویى, این لفظ در زمان ما چنان در معانى گوناگونى به کار مى رود که برخى از آن سازگارى و برخى دیگر سازش کارى فهمیده اند, و از سوى دیگر, فقیهان نیز در اصول فقه و فقه, با تمسک به علم اجمالى, احتمال عقاب, حُسن ادراک واقع و… چنان به احتیاط هاى فراوان روى کرده اند که شریعت سهله و سمحه هرگونه معنى شود, جایگاهى در فقه به خود نبیند. و به وضوح روشن است که دین صعب و پر احتیاط, جاذبه که ندارد هیچ بلکه سرتاسر دافعه خواهد بود و امکان تطبیق یک نظام بر آن غیرممکن. بنابراین, توضیح نظر استاد در این باره و بیان راه و مرامشان همراه با استدلال هاى آن, مى تواند چون شمعى فرا رویمان, اسلام حقیقى را از زیر خروارها گرد و غبار احتیاط و حسن ادراک واقع, نمایان سازد. تا آن گاه شریعت را چنان فهم کنیم که صعب و خشن ننماید و در عین حال, به سازش کارى و ویران سازى پایه هاى شریعت نیز نینجامد. اساساً, شریعت, سهله و سمحه بوده و مى تواند همانند عدالت, معیارى براى جداسازى احکام ثابت از متغیر گردد;1 به این گونه که اگر حکمى صعب, حرجى و از دیدگاه عرف عمل ناشدنى بود, آن حکم یا اساساً در شریعت جعل نشده یا اگر جعل شده, مربوط به زمان و مکانى بوده که عمل به آن براى افراد صعوبت در پى نمى آورده است. بنابراین, نخست باید شریعت سهله و سمحه معنى و اثبات شود و سپس آن را معیار جداسازى ثابت ها از متغیرها قرار داد. از آن جا که استاد مطهرى به مسئله نخست پرداخته, ما نیز آن بحث را پى مى گیریم, هرچند در ضمن بحث اشاره هایى نیز به بحث دوم خواهیم کرد.