آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر»، الهیات اولیه آگوستین را از تصویر خدا قادر می‌سازد تا فراتر از پیشینیان لاتینی خود حرکت کند و imago dei را هم از مسیح و هم برای شخص انسانی تأیید کند. ادامه مطلب... چکیده: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر» به الهیات اولیه آگوستین از تصویر خدا این امکان را می دهد که فراتر از اسلاف لاتینی خود حرکت کند و imago dei هم مسیح و هم شخص انسانی را تأیید کند.

ترجمه ماشینی: مشیت الهی نقش مهمی در فرمول بندی برهان نهان الهی توسط جان شلنبرگ ایفا می کند. اگرچه شلنبرگ آشکارا مشیت خدا را ذکر نمی‌کند، اما رد این صفت از انکار وجود خدا پشتیبانی می‌کند، انکاری که هدف بحث پنهان بودن شلنبرگ است. در این مقاله، من نشان می‌دهم که رد ضمنی مشیت شلنبرگ دو فرض را پیش‌فرض می‌گیرد، که جامع‌تر آن عبارت است از این که بگوییم هیچ پایان خوبی در تاریخ وجود ندارد و هیچ تعهدی به خیر از جانب مؤمن آینده لازم نیست. من استدلال می کنم که مفروضات مورد بحث با دیدگاه شلنبرگ درباره خدا به عنوان خالق قادر مطلق، دانای مطلق و کاملاً دوست داشتنی همه چیز، سازگار نیست، دیدگاهی که شلنبرگ از آن به عنوان نقطه شروعی برای بحث پنهان بودن خود استفاده می کند.

ترجمه ماشینی: خلاصه قطعی مقالات کاوادینی در مورد آگوستین بینایی آگوستین مجموعه ای از مقالات انتخاب شده را به خوانندگان ارائه می دهد که متن و تاریخ الهیات سنت آگوستین را بررسی می کند. محقق و مقاله‌نویس برجسته، جان کاوادینی، چارچوبی نوآورانه برای درک آگوستین به مخاطبان مدرن ارائه می‌دهد، مقالات و مقالاتی را در مورد متون مهم، دیدگاه‌های تاریخی و معاصر و بینش‌هایی درباره رشد آگوستین به‌عنوان یک الهی‌دان ادغام می‌کند. کاودینی با بررسی مضامینی مانند دگرگونی اراده انسان در De doctrina Christiana و نقد آگوستین از فلسفه در شهر خدا، مقالاتی در ابعاد کوچکتر و واضح و قابل دسترس ارائه می دهد که به عنوان نقطه ورودی برای علاقه مندان به دانش آگوستینی عمل می کند. تأملات نویسنده در متون آگوستینی خوانندگان را به ارزیابی مجدد تفاسیر خود و یادگیری واژگان ظریف و پیچیده آگوستین دعوت می کند. کاوادینی معتقد است که رویارویی با آگوستین، الهی‌دان مسیحی، تجربه‌ای محدود و متمرکز نیست، بلکه چالشی برای بزرگ‌تر کردن افق‌هایمان است. -نوشته شده توسط یکی از برجسته‌ترین محققان و مقاله‌نویسان آگوستینی در این زمینه - به موضوعات جهانی و فرهنگی می‌پردازد که علاقه معاصر به ایمان مسیحی را تضعیف می‌کند - زمینه تاریخی الهیات آگوستین را به خوانندگان مدرن ارائه می‌کند - مجموعه‌ای تک جلدی از مقالات کاوادینی درباره آگوستین نوشته شده را ارائه می‌کند. در طول بیش از دو دهه نثر قابل دسترس و حساسیت فکری به مسائل الهیات مدرن، کتاب بینایی آگوستین را به کتابی ضروری برای دانشجویان فارغ التحصیل، دانشمندان و متخصصان در تمام زمینه های الهیات مسیحی تبدیل کرده است.

آگوستین با توجه به تجربۀ شخصی‌اش که تفحص عقلانی در عالم بود و در پایان، او را به مسیحیت راهنمایی کرد، دربارۀ رابطۀ عقل و وحی (ایمان) دو دورۀ فکری دارد. در دورۀ نخست، او معتقد است که قبل از ایمان آوردن، برای درک برخی از مفاهیم باید از عقل بهره جُست. به عبارتی عقل، انسان را برای ایمان آوردن مهیّا می‌کند. البته ایمانی که او در نظر دارد، ایمانی عقلی نیست، بلکه اشراقی است. این ایمان، با عنایتی از جانب خداوند به انسان گناهکار داده می‌شود. پس از کسب ایمان، باید از عقل برای فهم ایمان استفاده کند. در دورۀ دوم، اگوستین به‌خصوص در کتاب اعترافات، تا حدودی نظرش دربارۀ عقل را تعدیل نمود. او در این دوره، عقل را بیشتر در معنای اشراقی به‌کار می‌بَرَد تا عقل نظری و حصولی و تعقل پیش از ایمان را رد می‌کند. او بیان می‌کند که عقل به‌هیچ‌وجه حقیقت را نشان نمی‌دهد. حقیقت در قلمرو ایمان است و ایمان امری دفعی است که الوهیت به‌عنوان لطف به انسان اعطا می‌کند. آگوستین همچنین معتقد به استفاده از عقل پیش از ایمان آوردن نیست. دیدگاه آگوستین با نقدهایی مواجه است که وظیفه‌گرایی مهم‌ترین آنها است. وظیفه‌گرایی به این معنا که اگر بپذیریم که ایمان صرفاً پذیرش راسخِ یک یا چند گزاره می‌باشد، آنگاه با این مشکل روبرو خواهیم شد که چنین گزاره‌ای، نه بدیهی و نه ظاهراً شواهدی مناقشه‌ناپذیر در تأیید آن وجود دارد. بنابراین، ایمان‌آوریِ آگوستین با اِشکال روبرو است که عبارتند از: 1. اگر مؤمن دارای شواهدی کافی در تأیید باورش نباشد، علاوه بر آنکه ممکن است، دچار اشتباه شود، فرمان خالق خود را هم نادیده گرفته است. 2. برای آنکه قادر به شواهدی تأییدکننده باشد، باید ادراکی واضح و متمایز از متعلّق باورِ ایمانیِ خود داشته باشد. متعلق باور ایمانی هم خداوند یا چیزی در ارتباط با اوست. اما از آن‌جایی که چنین متعلقی، بنابر وجود، به شهود حسی در نمی‌آید، به‌نظر می‌رسد که از حیث اعتبار معرفتی دچار اِشکال خواهد بود. 3. مؤمن برای جزم یافتن به یک باور نیازمند به ادراکی واضح و متمایز از متعلّق آن باور است. چنین ادارکی، بنابر فرض آگوستین، ظاهراً خودش مشروط به جزم یافتن به متعلّق همان باور است و این یک دور معرفتی است. هدف این پژوهش، تبیین و ارزیابی نقاط قوت و ضعف دیدگاه‌های آگوستین دربارۀ ارتباط بین عقل و وحی است.

ترجمه ماشینی : این پروژه خود را در سنت الهیات مسیحی قرار می دهد که به دنبال تفکر در مورد تفکر خود از خدا بوده است. با این کار، سنت انجام این تفکر را با توجه به موقعیت معاصر ضروری دیده است. بنابراین، این پروژه این خط فکری را با اندیشیدن به تفکر خدا در چارچوب معاصر انجام می دهد. تز پروژه این است که الهیات بداهه است. این پایان نامه از طریق تجزیه و تحلیل ایده همسویی هم در الهیات و هم در بداهه پیش می رود. این پروژه ماهیت الهیات را به عنوان بداهه با تجزیه و تحلیل ماهیت همسویی در تفکر الهیات بیان می کند و اینکه چگونه این امکان را برای الهیات باز می کند. سه مرحله گسترده وجود دارد. اولی گامی فلسفی است که دو چیز را به انجام می رساند: اول، بیان وضعیت کنونی الهیات در دنیای پسا متافیزیکی و دوم، طرحی از ایده همسویی از طریق تحلیل آثار مارتین هایدگر و ژاک دریدا. . مرحله دوم در بحث پروژه، بررسی موسیقی بداهه و روشی است که هماهنگی در تفکری که در این فرم موسیقی رخ می دهد، کار می کند. ثالثاً، این پروژه با ارائه روشی از تفکر برای الهیات در پرتو تحلیل همسویی در دو مرحله اول، چرخشی آشکاراً الهیاتی ایجاد می کند. نتیجه دوگانه است. ابتدا، این پروژه کار دیوید تریسی را در مورد قطعات الهیاتی در نظر می گیرد و از آن برای نشان دادن کثرت اشکال موجود در تفکر الهیاتی استفاده می کند. این امر، ثانیاً، منجر به تحلیلی از قدیس آگوستین هیپو و ساختارشکنی او از شکل الهیاتی می شود. او این کار را از طریق هرمنوتیک عشق انجام می دهد که منجر به کثرت اشکالی شد که برای تفکر الهیاتی استفاده می شد زیرا هدف الهیات - خدا - این کثرت را ایجاب می کرد. هدف نهایی این پروژه پیشنهادی برای روشی برای تفکر در الهیات است که با کثرت اشکال لازم برای اندیشیدن به خدا هماهنگ باشد.

چکیده ماشینی : در سنت آگوستین کرگدن عبارات تحریک‌آمیز در مورد الوهیت فراوان است. او بسیار بیشتر از دیگر پدران لاتین بر اصطلاح «الوهیت» تکیه می‌کند. حتی مهم‌تر از آن، واقعیت زندگی خدایی‌شده در تمام جنبه‌های اصلی ارائه آگوستین از مسیحیت جاری است. دیوید وینسنت مکونی با ردیابی اینکه چگونه خدایی شدن و استعاره های واقعی در سراسر نوشته آگوستین ظاهر می شوند، نسل های خوانش نادرست را در مورد این موضوع مهم پدری تصحیح می کند. اکنون کاملاً در via و کاملاً در پاتریا. این «مسیح کامل» است، توتوس کریستوس، جایی که مسیح و مسیحی از طریق خیریه روح‌القدس و عبادات کلیسا یکی می‌شوند که مردان و زنان را بالا می‌برد و قادر می‌سازد تا در امور خدا مشارکت کنند. این اثر با نشان دادن اینکه چگونه متافیزیک الوهیت در اصل تنظیم شده است، آغاز می شود، زیرا تمام آفرینش تقلیدی از لوگوس است. با این حال، در میان همه مخلوقات، شخص انسان به تنهایی دارای نماد Dei است و به عنوان کسی که برای تصاحب زندگی خدا فراخوانده شده است ظاهر می شود. برای این منظور پسر انسان می شود. مکونی با پرداختن به عبارات آگوستین در مورد الوهیت هم به صورت زمانی و هم به صورت سازنده، آگوستین را در گروهی طولانی از کشیشان و الهیدان مسیحی قرار می‌دهد که جوهر مسیحیت را به عنوان اتحاد کامل و دگرگون‌کننده انسان با خدا می‌دانند."--ژاکت. بیشتر بخوانید...

ترجمه ماشینی : در گفتگوی آگوستین De Libero Arbitrio، گفتگوی او اودیوس استدلالی برای ناسازگاری علم پیشین الهی و آزادی انسان ارائه می دهد، موضعی که ما اکنون آن را «تقدیرگرایی الهیاتی» می نامیم. از آنجایی که این موضع با تعهدات الاهیاتی آگوستین سازگار نیست، او می کوشد تا اشکالی را در استدلال اودیوس آشکار کند. سنت فلسفه تحلیلی مدرن، استدلال های آگوستین علیه جبرگرایی الهیاتی را به اشتباه تفسیر کرده است و در نتیجه، استدلال های او کمتر مورد توجه قرار می گیرد و اغلب نادیده گرفته می شود. آگوستین اغلب به عنوان پذیرنده درک جبرگرایانه از اراده آزاد (به نام سازگاری) توصیف می شود، حتی اگر متن De Libero Arbitrio، De Civitate Dei و چندین ضد پلاژی متأخر چنین دیدگاهی را پشتیبانی نمی کند. تفسیر امیدوارکننده‌تر از استدلال آگوستین این است که او نسخه‌ای از اختیار را تأیید می‌کند که به موجب آن افعال آزاد فقط در رابطه با علیت، اما نه در ارجاع به پیش‌دانش، امکانات جایگزین دارند. او استدلال می کند که اعمال اراده آزاد، علت آن چیزی است که اراده شده است. بنابراین، هیچ از دست دادن آزادی با دانش پیشین از یک اراده متضمن نیست، حتی اگر آن اراده جایگزینی نسبت به پیش آگاهی نداشته باشد. این تعبیر روشی منحصر به فرد برای حل مسئله تقدیرگرایی الهیاتی را در بر می گیرد که دارای فواید گوناگونی است: با دیگر آثار آگوستین هماهنگی بیشتری دارد، از تناقضات مختلف دخالت خداوند در امور انسانی جلوگیری می کند و می توان آن را به نحو ثمربخشی با روش های دیگر حل این مشکل ترکیب کرد. مسئله تقدیرگرایی برای ایجاد یک نظریه جامع از پیش آگاهی، مشیت و اختیار. یک اعتراض شدید به راه‌حل آگوستین این است که یک عامل نمی‌تواند واقعاً آزاد باشد، بدون اینکه توانایی انجام دیگری را داشته باشد، صرف نظر از مفاد پیش‌دانش خدا. من استدلال می کنم که کیفیت مهم و دارای شهود احتمالات جایگزین، آزادی عمل در علیت است. از آنجایی که راه‌حل آگوستین احتمالات جایگزین را نسبت به علیت می‌پذیرد (در واقع دلایل بیشتری برای تأیید این نوع احتمالات جایگزین ارائه می‌کند)، او آزادی اراده قوی را با رد آزادی اختیار در پیش‌دانش به خطر نمی‌اندازد.

ترجمه ماشینی : من با استفاده از یک رویکرد فلسفه ارتباط که از نظریه بلاغی سنت آگوستین اقتباس شده است، بازیابی هرمنوتیک کتاب مقدس آگوستینی را برای مقابله با بحران هرمنوتیکی در انجیلییسم فعلی پیشنهاد می کنم. هویت انجیلی بر باور و رسالتی با واسطه کتاب مقدس متمرکز است که ائتلاف جهانی آن را به هم پیوند می دهد، اما اصول هرمنوتیکی آن توسط مدرنیسم مورد قبول واقع شد و اکنون با رویگردانی از مدرنیسم به رویکردهای هرمنوتیکی فلسفی بیشتر درگیر شده است. اصول هرمنوتیکی نیکوکاری آگوستین، فروتنی هرمنوتیکی از طریق پاسخگویی به کلام، و کنش اجتماعی/اجتماعی هرمنوتیک زیسته بر اساس کیهان‌شناسی پیشامدرن آگوستین از «مشارکت» توضیح داده شده و با مقایسه با نظریه‌های هرمنوتیکی گادامر روشن می‌شود. ، و پاسخ دهندگان انجیلی آنها. این پروژه با تکمیل فلسفه ارتباطی خود، با طرحی مفهومی از تفسیر انجیلی که از طریق هرمنوتیک مشارکتی آگوستینی انجام می شود، به پایان می رسد.

ترجمه ماشینی: بازیابی متن دعاهای یومیه مانوی فرصتی را برای بررسی چگونگی آن فراهم می کند تلاوت و تمرین آنها ممکن است بر آگوستین جوان تأثیر گذاشته باشد. استدلال می شود که نماز نگاه ذهنی و در واقع جسمی مؤمن را معطوف به تجلی می کرد خدا در این واقعیت کنونی، و از طریق آن بر جهان ابدی متعالی آینده امید. اگر کسی بپذیرد که آگوستین به عنوان یک کاتچومن مانوی در این امر سهیم بوده است اساسی ترین وظایف دینی جامعه است، پس باید در نظر گرفت که این امر چه تأثیری می تواند داشته باشد در توسعه آموزه های چشمگیر و تأثیرگذار خود در مورد چشم انداز داشته است از خدا این مقاله اشاراتی آشکار به این عمل مانوی در آگوستینوس را مورد بحث قرار می دهد نوشته‌ها، و نشان می‌دهد که تأثیر آن علی‌رغم انکارش در طول زندگی‌اش ادامه داشت از ایمان سابقش به ویژه، توجه به شباهت های بین مانویان جلب می شود «عصر جدید» و «بهشت بهشت» در نوشته‌های آگوستین، جایی که افراد پاک دل می‌توانند منتظر تفکر بی واسطه در مورد خدا باشید