آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این پایان نامه که قصد بررسی دیدگاه ویتگنشتاین در مورد عینیت معرفت را دارد، ابتدا سعی در بازسازی معرفت شناسی ویتگنشتاین براساس کتاب درباب یقین می کند و پس از بررسی نظریة معرفت ویتگنشتاین، می کوشد تا دید او نسبت به مسألة عینیت را وا شکافد. محور بحث معرفت شناختی ویتگنشتاین باورهایی هستند که در نظر وی نه دانستنی اند ونه قابل تردید. آنها صرفا بیان نحوة بیان و نحوة عمل ما هستند و بدین لحاظ نه معقولند و نه نامعقول، نه قابل تردید و نه قابل توجیه. در عین حال، اساس هرگونه سؤال وهر پژوهش انسانی اند. به همین ترتیب وجود واقعیت، به معنایی که مورد قبول عموم مردم است، نیز نه قابل تردید است و نه قابل اثبات. و در نظر گرفتن صواقعی نیازمند اثبات، افتادن به دامان بی معنایی است. مطابقت با این واقع نیز به همین ترتیب بی معناست. سؤال از عینیت معرفت، به معنای مطابقت معرفت با واقع، به معنای مذکور، سؤالی تحقیق ناپذیر و بی معناست، اما اگر عینیت معرفت به معنای وجود مبنای مشترکی برای باورهای انسانهاست، باید گفت توافقات انسانی ضمن ارتباطات آنان در یک جهان واحد امکان تفهیم و تفاهم و بنابراین امکان زبان را فراهم می آورد. بنابراین اگر این توافقات نمی بودند، فهم متقابل و زبان نیز وجود نمی داشت. عینیت بدن معنا پیش شرط زبانداری است.

این رساله ترجمه کتاب AristoteI،{thics تالیف پرفسور جیمزاو ارمسون (.o.urmson ) است . این کتاب در واقع در آمدی بر اخلاق نیکو ما خوس ارسطو است.

نظریه صدق تارسکی در منطق جدید از اهمیت بسیاری برخوردار است و در مباحث سمانتیکی اغلب شاخه‌های آن بعنوان نظریه مبنا مورد استناد و استفاده قرار می‌گیرد. به علاوه این نظریه مباحث منطقی و فلسفی فراوانی را دامن زده است . رساله حاضر به این مساله می‌پردازد که ماهیت صدق تارسکی کدام است و براساس آن در حل چه معضلاتی موفق می‌شویم و در چاره‌جویی کدام مشکل در می‌مانیم (توانایی و ناتوانی آن در چه مواردی است )؟ و به عبارت دیگر واجد چه محتوی و مضمونی است و کدام نتایج منطقی و فلسفی از آن قابل حصول است ؟ نگارنده کوشیده است که در پاسخ به مساله (یا مساله‌ها)ی مورد بحث بیان و تطبیق دیدگاههای مختلف شارحان و منتقدان تارسکی را مبنا و اساس گزارش قرار دهد. در منازعات مزبور ابتدا صرفا روایتگری کند و آرای خود را در قسمت نتیجه‌گیری رساله بیان نماید. به طور کلی رساله حاضر از سه فصل و یک نتیجه‌گیری تشکیل گردیده است : در فصل اول به این مساله پرداخته شده که دانش سمانتیک (که نظریه صدق در آن مورد بحث قرار می‌گیرد) چگونه شکل گرفت ؟ و در پاسخ در باب تلفیق اندیشه‌های مکتب لوف - ورشو و مکتب صورت‌گرایی هیلبرت در ذهن لزنیوسکی و شاگرد توانمندش تارسکی سخن گفتیم که به پیدایی سمانتیک منجر گردید. فصل دوم رساله به بحث در باب نظریه صدق تارسکی اختصاص یافته است . ابتدا شرح داده‌ام که تارسکی به دنبال آن بود که صورت‌بندی دقیقی از تعمیم دیدگاه ارسطویی صدق نسبت به تمام جملات صادق حاصل نماید. و سپس شرح داده‌ام که او دست‌یابی به این هدف را در زبان طبیعی ناممکن می‌داند و فقط در زیان‌های صوری و پس از تفکیک میان زبان موضوعی و فرازبانان به آن نایل می‌گردد. در فصل سوم رساله طی پنج گفتار مستقل به این مسائل پرداخته‌ام: آیا نظریه صدق تارسکی به تثبیت رئالیزم ودیدگاه مطابقی می‌انجامد؟ آیا به کمک نظریه صدق تارسکی می‌توان شبهه دروغگو را برطرف کرد؟ آیا نظریه مزبور می‌تواند معیاری برای معناداری کلام ارائه دهد؟ آیا نظریه صدق تارسکی تثبیت فیزیکالیسم است ؟ و آیا نظریه صدق تارسکی به واقع نظریه‌ای معناشناختی است ؟ در پاسخ به این مساله‌ها به شرح آراء متفکرانی نظیر کارل پوپر، سوزان هاک ، پل هورویچ، هیلاری پاتنام، فرد سامرز، سائول کریپکی، آنیل گوپتا، سارا استنبز، دونالد دیویدسون، هیلاری فیلد، جان مک دوول، اچمندی و ریچاردهک پرداخته‌ام. و خلاصه در پایان رساله تحت عنوان نتیجه‌گیری به ارزیابی مختصر دیدگاههای مختلف پرداخته و نتیجه گرفته‌ام که نظریه صدق تارسکی به معنای ویژه‌ای، نظریه‌ای مطابقی و معناشناختی محسوب می‌شود و به کمک آن می‌توان تنازع دروغگو را از زبان طبیعی طرد نمود. اما کاربرد آن مثلا به عنوان ارائه دهنده‌ی معیار معناداری با مشکلات فراوانی همراه است .

معرفت شناسی یکی از اصلی ترین و مهمترین شاخه‌های فلسفه تحلیلی است. معرفت شناسان توجیه و صدق را از شرایط لازم مهم برای معرفت تلقی می‌کنند. نظریه‌های انسجام صدق و توجیه برای ارائه تبیینی از مولفه صدق و توجیه طرح شده اند. به عقیده برخی معرفت شناسان، مشکل اساسی نظریه‌های انسجام گرایی در صدق و توجیه، مشکل جدایی است. این پایان نامه به بررسی و ارزیابی این مشکل اختصاص یافته است.

رساله حاضر به نقد و بررسی تطبیقی مفهوم شهود از نظر ویلیام آلستون، فیلسوف دین معاصرآمریکایی و یا بابا افضل کاشانی، فیلسوف و عارف قرن ششم و هفتم هجری می پردازد. منظور ازشهود در فلسفه آلستون ادراک مستقیم خداوند است که از نظر وی سهم مهمی در توجیه باورهای دینی ایفا می کند. او. با رویکردی معرفت شناسانه و با روش فیلسوفان تحلیلی، از راه طرح شباهت ساختاری بین تجربه عرفانی و تجربه حسی به دفاع از عقلانیت باور دینی مبتنی بر تجربه عرفانی می پردازد. شهود در فلسفه یا بابا افضل به معنای مشاهده قلبی و درک حضور حق، با لفظ لقاء مطرح و با رویکردی هستی شناسانه به تبیین ماهیت و شرایط و طریق وصول به آن پرداخته شده است.دیدگاه این دو فیلسوف به مسأله شهود، دارای تفاوتهای جدی و نیز برخی وجوه مشترک است که در فصل پایانی رساله ضمن طرح انتقادهای وارد به این دو دیدگاه، مورد بررسی قرار گرفته است.از ویژگیهای این رساله تحلیل مبانی دیدگاه مورد بحث، پیش از تبیین اصل آن است./ کلیدواژه: شهود ویلیام، ادراک حسی، ادارک عرفانی، تجربه دینی، لقای حق تعالی، فلسفه تحلیلی، باور دینی، رویه های باورساز، معرفت نفس، آلستون، بابا افضل کاشانی، معرفت شناسی