آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

Divine freedom is reviewed with respect to three important themes: fate, revisions in divine decisions, and divine obligations. A study of the first theme yields the conclusion that God is free because He has absolute power and authority. In addition, God is free in relation to human beings in the sense that He can do what they do not expect. This theme is found under the heading of decree and measure, qaḍāʾ and qadar. Theologians have also grappled with the problem that the divine decrees appear to change, and on the tablet containing the divine decrees, there can be changes and erasures. This leads to the second topic, badāʾ, the apparent revision of divine decisions, which the theologians treat as abrogations of commands. God can be understood to foster a relationship with us in which He will appear to us as free to respond to our changing conditions, especially prayer and repentance. Finally, the obligations God sets for Himself and reveals to us through scripture are considered. This indicates a kind of divine freedom that only has meaning in the loving relationship between God and His servants that is cultivated through divine revelation. It is then suggested that these various dimensions of divine freedom can best be understood through complementing philosophical and scriptural approaches to the issues and that the understanding of this kind of synthetic hermeneutics can be deepened through comparative theology.

This article is a brief review of Ibn Sīnā’s practical philosophy. It begins with a discussion of the Platonic, Aristotelian, and Neo-Platonic influences on Ibn Sīnā’s practical philosophy, as well as the influence of Fārābī and of Islamic religious teachings. The creative synthesis invented by Ibn Sīnā requires a particular view of the relation between religion and philosophy in such a manner that religion shapes the direction of philosophical inquiry, and philosophy opens the way to a more profound and esoteric understanding of religion.

مفهوم مدل یا مدل سازی، بخشی از واقعیت را نمایندگی می کند که از نگاه مدل سازی متمایز و توصیف شده، به منظور اهدافی چون شناخت، فهم و کاربست واقعیت هدفگذاری شده به خدمت گرفته می‌شود. بنابراین، صلح-سازی به مثابه بخشی از واقعیت اجتماعی ماست که درون سامانه مدل سازی مورد سنجش قرار گرفته تا شناخت پذیر و تفهمی باشد. از میان مدل‌های گوناگون صلح-سازی که از سوی کنشگران صلح در سرتاسر عالم به استخدام درآمده اند، مدل صلح مبتنی بر ایمان، بویژه در جوامع دینی، مؤثرتر است. مدل صلح-سازی ایمان محور، ایمان به عنوان یک منبع معتبر را خطاب قرار می دهد که با عالم مابعد الطبیعه مرتبط بوده و با فطرت خداداد انسان هم آوایی دارد. نگارنده با تأکید بر مدل حاضر، تلاش دارد تا ایمان اسلامی را چونان واپسین پیام الهی به واسطه پیامبر خاتم، حضرت محمد(ص)، به همه ملل به بحث نشسته و همزمان، بر شخصیت و ویژگی های سترگ حضرت ایشان، آورنده صلح و رحمت به عالمیان تمرکز می یابد. با کاربست روش تفسیر موضوعی که از شهید صدر به عاریت گرفته شده، رساله پیش رو در سه سطح سازماندهی شده است: صلح درونی یا درون انسانی که با تأکید بر نقش ایمان به خودسازی نائل می شود؛ صلح بیرونی یا میان شبکه ای اجتماعی که با تأکید بر اخوت اسلامی به جامعه-سازی منجر می شود؛ صلح جهانی یا بین المللی که با تمرکز بر برادری ایمانی و انسانی، امت-سازی را هدفگذاری می کند. پیامبر اسلام (ص) با عملیاتی سازی مدل صلح-سازی ایمانی خویش در سه محیط مکی، مدنی و جهانی، رسالت خویش را به صورت تدریجی به اتمام رسانده و با معرفی اولیای پس از خود در سال آخر حیات خویش، تداوم صلح-سازی فرامرزی و آخرالزمانی خود را در قالب سامانه ولایت تضمین کردند که امت را به سمت جهان-وطنی ایمانی سوق دهند. اثر حاضر، سیره پیامبر اسلام(ص) را به مثابه الگوی اسلامی قابل پیروی برای مردم مورد توجه قرار داده، مدل اسلامی صلح-سازی ایمان محور را از مؤثرترین و کاربردی ترین مدل پیشبرد صلح معرفی کرده، به سنت نبوی(ص) هم در حوزه فردی و هم اجتماعی ارجاع داده، و در پایان تلاش کرده تا چهره‌ای روشن از اسلام صلح و رحمت در مواجهه با امواج اسلام هراسی و افراط گرایی دینی به جهانیان نمایش دهد.

ارتباط بین جامعه‌شناسی و دین همیشه از ابتدا تا امروز دچار مناقشه بوده و اختلاف نظر در آن زیاد است. این کاملاً روشن است که بعضی جامعه‌شناسان ضد دین هستند و جامعه را به گونه‌ای تبیین می‌کنند که اهمیت دین کم یا سرانجام حذف شود، اما بعضی از آن‌ها وقتی می‌خواهند به جامعه‌شناسی بپردازند، قصد دارند از دین دفاع و اهمیت آن را در جامعه تبیین کنند.

اسکوفیلد نویسنده کتاب مقدس مرجع، چنانکه مسیحیان منتقد نوشته اند، در یادداشت های خود، دچار اشتباهات بزرگی شده است آرا و آموزه های او و تفسیرهایی که از کتاب مقدس انجام داده است، با آموزه های حضرت عیسی علیه السلام منافات دارد. این مقاله به روش کتابخانه ای و با هدف نقد آرای اسکوفیلد از دیدگاه مسیحیت، نگاشته شده و درصدد است تا ثابت کند تدبیرها یا دوره های هفت گانه و دیگر عقاید او، مورد تأیید کتاب مقدس و اندیشوران مسیحی نیست. نداشتن نظام واحد، شخصی و خصوصی کردن آموزه نجات، رنگ سیاسی دادن به ظهور مسیح و حکومت هزارساله او، تأکید بر پایه گذاری پادشاهی داودعلیه السلام توسط حضرت عیسی علیه السلام و پادشاهی زمینی او، از اشکالات جدی کتاب اسکوفیلد است.