آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در زمان امامین صادقین(ع) فرق و مذاهب مختلفی در ابعاد درون‌دینی و برون دینی فعالیت داشته‌اند. مذاهبی مانند فرقه‌های فقهی و کلامی اهل‌سنت، کیسانیه، مرجئه، غلات، خوارج و ... و نیز اندیشه‌هایی مانند دهریون، التقاطی‌ها و... . رفتار این دو امام بزرگوار در برخورد با ایشان با ظرافت‌ها و پیچیدگی‌های خاصی همراه بوده است. ایشان هم باید برای ایجاد و حفظ وحدت میان مذاهب اسلامی تلاش می‌کردند و هم سعی در اقناع یا ابطال ایشان می‌نمودند. همت ائمه(ع) بر تقویت مبانی و تفکرات شیعیان و جلوگیری از گمراهی مردم توسط فرق و مذاهب دیگر بوده است. شرایط نامساعد اجتماعی و سیاسی ائمه(ع) بر سختی این مسیر افزوده است. اگرچه هدف اصلی این تحقیق مذاهب درون‌دینی است اما نمی‌توان از تأثیرات فرقه‌ها و اندیشه‌های برون‌دینی در آن دوره چشم‌پوشی نمود. در این پژوهش برآنیم تا اصول و روش‌های علمی و عملی باقرین(ع) در برخورد با این فرقه‌های و مذاهب را بررسی نماییم. اصول و روشهای برخورد و سازکارهای تعامل با فرقه‌ها نیز بررسی خواهد شد.

از آن جا که هدایت مردم و تبلیغ دین و دعوت به وحدت و همبستگی از مهمترین مسائل در زندگی اهل بیت? بوده است. این عنصر حیاتی و مهم با بررسی سیره، رفتار، گفتار، و کردار آن حضرات به دست می‎‎آید. به عنوان نمونه پـیـامـبـرگـرامـی اسـلام ? بـا ایـجـاد وحـدت بـیـن طـوایـف و قبائل مختلف مسلمان،به‌ گونه ای انسجام و هماهنگی ووحدت به وجود آورد که جنگهای صد ساله‌ی قبیله های (اوس ) و (خـزرج ) در سـایـه‎ی اسـلام بـه مـحـبـت و مـوّدت مبدّل گشت. همچنین در سیره‎ی حضرت علی? می بینیم که آن بزرگوار جهت حفظ وحدت و جلوگیری از تشتت در جامعه‌ی اسلامی از حقِ خود صرف نظر می‌کند و 25 سال خانه نشینی را تحمل می نماید. این‎ها همه حاکی از اهمیت اتحاد و انسجام مسلمین دارد.آنچه به عنوان دغدغه در این تحقیق مطرح می‎باشد این است که ائمه اطهار? برای تحقق وحدت در بین امت اسلامی از چه روشهایی استفاده می‎کردند؟ همچنین ائمه ? در دوران امامت خود با چه موانعی جهت ایجاد وحدت مواجه بودند؟ نوع جهت گیری و تعامل ائمه? با مردم زمانِ خویش بیانگر این نکته است که معصومین? تلاش می‎کردند تا یکپارچگی جامعه حفظ شود و در سایه‎ی این امر است که احکام دین تبیین می‎شود؛‎‎ و جامعه‎ی اسلامی به اهداف عالی خود می رسد. لذا در آیات قرآن و احادیث اهل بیت? هم بر وحدت و پرهیز از اختلاف تأکید شده است. از گذشته تا حال بر بحث وحدت تأکید شده؛‎‎ و این نکته در خور توجه است که‌ خود اهل بیت ?بنیان گذار وحدت بوده‌اند و هم به عنوان یکی از محورهای وحدت در جامعه‎ی اسلامی به حساب می‌آیند.

معیارهای عدالت یکی از اصلیترین اجزای نظریه عدالت به شمار میرود، و با توجه به اهمیت آن، هدف این مقاله، جستجوی معیارهای عدالت سیاسی در اندیشه آیتالله سبحانی است. با مراجعه به آثار، اندیشه و لحاظ منطق اندیشه ایشان و روش توصیفی-تحلیلی، در فرضیه بر این امر تاکید شده است که نوع تحلیل ایشان از مبانی کلامی که امتداد سیاسی-اجتماعی دارد، در برداشت معیارهای عدالت سیاسی اثرگذار بوده و رابطهای معنادار میان توحید، نبوت، امامت و عدالت سیاسی به وجود میآید که میتوان آنها را در سه مرحله کسب قدرت، اعمال قدرت و نظارت بر قدرت رصد کرد و به معیارهایی چون برابری در فرصت‌ها و امتیازات، قانونگذاری عادلانه، امکان حضور فعال شهروندان در سیاست، شایستهسالاری، رعایت حقوق منتقدان و اقلیتها، احساس مسئولیت شهروندان، نظارتپذیری صاحبان قدرت و به رسمیت شناختن حق آزادی شهروندان دست یافت. این مهم تا کنون بررسی نشده است و لذا از این جهت، دارای نوآوری است.

مبانی معرفت‌شناختی در مکاتب فکری، نقش بنیادینی بازی می‌کنند و غالباً تفاوت میان اندیشه‌ها و نظریه‌ها برخاسته از آن مبانی می‌باشد و لذا پردازش آنها امری بایسته است. هدف این نوشتار جست‌وجوی مبانی معرفت‌شناختی عدالت اجتماعی، با تأکید بر قرآن کریم است. در فرضیه بر این امر تأکید شده است که از منظر ادبیات و منطق قرآن کریم، مبانی معرفت‌شناختی عدالت اجتماعی را می‌توان در مواردی چون غایت‌گرایی عادلانه، امکان شناخت پیشینی ـ عقلی عدالت، حکم ذاتی عقل در فهم عدل، تأیید فهم عقلی، عقلایی و فطری انسان‌ها از عدالت رصد کرد و در کنار آنها شریعت نیز یکی از منابع فهم عدالت به شمار می‌آید. این امر با روش تحلیلی- توصیفی، ارجاع به منطق و ادبیات قرآن کریم و بهره از دلیل عقل انجام شده است.

علم سياست مبتني بر مباني مختلفي ازجمله مباني انسان شناختي است كه طبعاً از منظر قرآن كريم، داراي تحليل و تفسيري ويژه و برخاسته از جهان بيني الهي مي باشد و آن را از علم سياست سكولار جدا مي سازد؛ دانشي كه بريده از وحي و انسان محور است. اين نوشته مي كوشد با مراجعه به آيات قرآن كريم و برداشت هاي تفسيري علامه طباطبايي به اين پرسش اصلي پاسخ دهد كه مباني انسان ‏شناختي علم سياست كدام است و التزام به آنها چه لوازم و دستاوردهايي در جهت توليد دانش اسلامي- بومي سياست در پي مي آورد. در پاسخ، بر اين فرضيه تاكيد شده است كه با توجه به شاخص هاي دانش بومي مطلوب و مباني انسان‏ شناختي مانند كرامت، آزادي همراه با مسئوليت، فضيلت خواهي، جاودانگي و خردورزي كه از قرآن كريم و تفسير الميزان قابل برداشت است، مي توان به دستاوردهايي متفاوت از حيث روشي، بينشي و كاركردي دست يافت. از حيث روش، انديشور سياست مي تواند علاوه بر استفاده از روش تجربي، از روش اجتهاد جامع و فراگير به كشف زواياي پيدا و پنهان متون اسلامي بپردازد. در عرصه بينشي، زمينه ها و بسترهاي شايسته اي براي رسيدن به نگرش جامع و جامعه نگر به آموزه هاي ديني فراهم مي شود تا در نگرشي واقع گرايانه اين آموزه ها براي حل مشكلات سياسي- اجتماعي نقش بازي كنند. دستاورد كاركردي آن مباني به اين نحو است كه با درنظرگرفتن هدف و رويكرد استكمالي انسان به سوي سعادت، هدف و موضوع دانش سياسي اسلامي صرفاً قدرت براي قدرت نيست، بلكه قدرت براي هدايت انسان و حركت او در جهت سعادت دنيوي و اخروي است. طرح اين مباني و پيامدهاي آن، گامي آغازين براي حركت به سوي دانش سياست اسلامي و مرزكشي شفاف با رقباي خود است.

خوانشی که در مکاتب مختلف از انسان وجود دارد، بر عرصه‌های گوناگون عدالت اجتماعی از جمله مفهوم، اصول، مسائل و قواعد تأثیر مستقیم دارند. محور این نوشتار بررسی جایگاه توان اندیشه­ورزی و برابری ذاتی انسان­ها همسو با غایت فرجامین آفرینش از ابعاد انسان‌شناختی در عرصه عدالت اجتماعی است. رهاورد این بررسی که به روش توصیفی- تحلیلی است، این است که توان اندیشه­ورزی و برنامه­ریزی و برابری ذاتی انسان‌ها در خلقت آغازین به عنوان مبانی انسان‌شناختی در گستره عدالت اجتماعی اسباب جهت‌گیری‌ای خاص در این حوزه ایجاد می‌کنند. عدالت اجتماعی دارای حوزه‌های مختلف مربوط به عقل نظری و عقل عملی است. مباحث ناظر به عدالت اجتماعی در عقل عملی می‌بایست با هدف آفرینش در عقل نظری سازواری داشته باشند و الزامات مربوط به آن در عقل عملی و ابزاری نیز می‌بایست با غایات عقل نظری همسو باشند. انسان عاقل بر اساس کارکردهای نظری، عملی و ابزاری می­تواند برای حرکت در جهت کمال و رسیدن به جامعه عدل‌محور برنامه­ریزی کند. از الزامات عقل عملی همسو با غایت عقل نظری، برابری ذاتی انسان‌ها در آفرینش است. این مبنا در عقل عملی ما را ملزم می‌کند در استحقاق‌های برابر، تساوی را رعایت کنیم. حاصل این مبنا در عرصه عدالت اجتماعی، اعطای حقوق اولیه بدون تبعیض در شرایط برخورداری مساوی به همگان است.