آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

مفهوم مخاطره از تهدیداتی حکایت می‌کند که در نتیجۀ تصمیمات انسانی به‌خصوص پس از مدرنیته ایجاد شده‌اند. پیچیدگی، کنترل‌ناپذیری و وسعت جهانی مخاطرات در جهان مدرن سبب شده است این مفهوم از اواخر قرن بیستم، هر چه بیشتر از سوی محافل علمی مورد استقبال قرار گیرد. در این پژوهش، مفهوم مخاطره در دستگاه فکری ملاصدرا ترسیم گردیده و در این راستا از روش تحلیلی بهره برده می‌شود. این مفهوم هنگامی که در نظام حکمت صدرایی طرح می‌شود، چه از نظر مفهومی و چه از حیث مصداقی، گستره‌ای وسیع‌تر و عمیق‌تر از آنچه در نظریات غربی طرح گردیده است را شامل می‌شود و تنها به عوارض جانبی مدرنیته ختم نخواهد شد. از دیدگاه صدرایی، مخاطره به دلیل عدم هماهنگی با هستی و بر اثر غفلت انسان از حقیقت هستی رخ می‌دهد که به موجب آن، هستی نیز خود را از انسان مخفی می‌سازد. همان‌گونه که سرپیچی و غفلت از اوامر پرودگار و انسان کامل به‌عنوان حقیقت هستی و خلیفۀ خداوند بر روی زمین موجب ایجاد مخاطرات می‌شود، بازگشت انسان به حقیقت و پناه‌بردن به انسان کامل به‌عنوان یگانه کسی که قدرت تصرف در هستی را داراست، باعث رهایی انسان از مخاطرات خواهد شد.

مقاله‌ به‌ تبیین‌ ترفندی‌ می‌پردازد که‌ با ایجاد تقابل‌ مصنوعی‌ میان‌ «عرفان» و «فقه»، از طرفی‌ به‌ تضعیف‌ فقه‌ و قوانین‌ اسلامی‌ و از سوی‌ دیگر به‌ تحریف‌ «عرفان» و سوء تفسیر از آن‌ می‌پردازد و می‌کوشد تحت‌ پوشش‌ نوعی‌ عرفان‌ قلا‌ بی، «تساهل‌ لیبرالی» و تکلیف‌ گریزی‌ و حکومت‌ سکولار را ترویج‌ کند.

مباحث معاصر فلسفه زمان در تحلیل واقعیت حوادث آتی، شاهد رویارویی دو نگرش عمده است. این حوادث در دیدگاه پویانگرانه معدوم و در دیدگاه ایستانگرانه موجود تبیین می گردند؛ اما هریک با بخشی از یافته های فیزیک مدرن هم خوانی ندارند. نوشتار حاضر با هدف تبیین سازگاری شواهد مزبور با یک نگرش جامع فلسفی، به دیدگاه متفاوتی رسیده است؛ چراکه مطابق حکمت صدرایی رویدادهای آینده به تشکیک موجودند؛ یعنی نه وجودی کاملا بالفعل و نه وجودی کاملا بالقوه؛ بلکه از فعلیتی ضعیف برخوردارند به طوری که آثار ضعیفی از آنها در زمان حاضر تحقق دارد. در فیزیک جدید شواهد جهت‌مندی زمان، ناسازگار با نگرش ایستانگرانه و شواهد غیرجایگزیدگی زمانی کوانتومی - همچون آزمایش انتخاب تأخیری – ناسازگار با نگرش پویانگرانه اند. ولی شواهد مزبور مطابق دیدگاه برگزیده با یکدیگر تنافی ندارند؛ زیرا در عین حقیقی بودن گذر زمان، فعلیت تشکیکی پدیده های آتی می توانند مؤثر بر روند کنونی پدیده‌های کوانتومی باشند. این خوانش، تفسیری صحیح از ناموضعیت ذوات کوانتومی در زمان است.

از آنجاییکه میراث تفکر اجتماعی اسلامی قرن ها مسائل جوامع اسلامی را فهم، نقد و حل می کرده است؛ به نظر می رسد بازتولید این میراث و فهم مسائل اجتماعی امروز در چارچوب نظریه اجتماعی برخاسته از این سنت فکری در جامعه فعلی ما ضروری است، بنابراین می توان با عنایتِ ویژه به سنت دینی و آراء اجتماعی متفکران اسلام راه حل‌های لازم برای شناخت و حل مسائل اجتماعی را اتخاذ کرد. درس گفتار تفکر اجتماعی مسلمین هم به آرای اجتماعی متفکرین مسلمان و نحوۀ مواجه هایشان با معضلات اجتماعی و دانش‌هایی که در حوزه تمدنی اسلام تولید شده‌است، می پردازد و هم تا حد امکان مبانی نظری علوم اجتماعی جدید و آبشخورهای فلسفی آن را مورد نقد و بررسی قرار می دهد و از این طریق می توان با آگاهی کافی دربارۀ مسائل اجتماعی حال حاضر جامعه اسلامی ما نظر داد. این درس گفتار به دو بخش عمده تقسیم می شود: بخش اول: باتوجه به اینکه متفکران مسلمان از گذشته تا به حال پدیده های اجتماعی جوامع خود را با رویکردها و روش های گوناگونی مورد مطالعه قرار می دهند؛ ابتدا روش های مختلف عقلی، نقلی و تجربی(قیاسی و استقرائی) از منظر متفکران اسلامی متقدم مانند فارابی و متاخرین مانند شهید مطهری(ره) و استاد مصباح توضیح داده می شود، سپس در ادامه دیدگاه ها در مقام تعارض و عدم تعارض بین عقل و نقل بیان می شود. به تعبیر استاد پارسانیا در تاریخ اسلام نظریه ای نیست که مرجعیت نقل را نپذیرد و سخن بیشتر درباره چگونگی رابطه بین عقل و نقل می باشد و حقیقتاً منزلت عقل در قیاس با نقل از سه حالت خارج نیست یا میزان است یا مصباح و یا مفتاح. بخش دوم این درس گفتار به بررسی مبانی فلسفی ملاصدرا می پردازد. مبانی ای مانند اصالت وجود و اعتباریت ماهیت، تشکیک وجود، اشتداد وجود، تقسیم وجود به مادی و مجرد، اتحاد عقل و عاقل و معقول، جسمانیه الحدوث بودن و روحانیه البقا بودن نفس و سایر مقدمات که کمک می کند مطابق با دستگاه فلسفی صدرائی یک نظریه اجتماعی شکل بگیرد همان که فارابی نتوانست آن را ثابت کند. از مهمترین کتابهایی که در این درس گفتار معرفی می شود کتاب منزلت عقل و هندسه معرفت دینی و کتاب شریعت درون معرفت از حضرت استاد جوادی آملی است. همچنین جلد اول کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم در باب دلائل اثبات تجرّد علم، مقدمتاً برای مباحث صدرائی لازم می باشد. کتاب فطرت شهید مطهری(ره) نیز مرتبط با بحثهای ایشان مهم می باشد. به طور کلی درس‌گفتار تفکر اجتماعی مسلمین شمایی کلی و درعین حال عمیق از مهمترین متفکران اجتماعی جهان اسلام مانند فارابی، شهید مطهری(ره) و استاد مصباح ارائه می‌دهد و مخاطب در پایان می‌تواند به افق معرفت شناسی عالمان اسلامی و نظر ایشان درباره علم الاجتماع دست یابد.

در این مقاله به یکی از مسائل مهم علوم اجتماعی یعنی مسئله «دیگری» از منظر دو دستگاه فکری متفاوت پرداخته شده است: اول پدیدارشناسی به‌عنوان یکی از جنبش‌‌های مؤثر فلسفی قرن بیستم در غرب و دوم حکمت متعالیه به‌عنوان یک دستگاه فلسفی تمام‌عیار. اگرچه کوشش‌‌های جامعه‌‌شناسان طرفدار دیدگاه‌‌های پدیدارشناسی، در به‌کارگیری مفاهیم فلسفی آن برای پاسخگویی به مسائل علوم اجتماعی مدت‌ها است، آغاز شده است و افرادی چون شوتس نقش برجسته‌‌ای در شکل‌‌گیری نوعی از تفکر جامعه‌‌شناسی که امروز با عنوان جامعه‌‌شناسی پدیدارشناختی معرفی می‌‌شود، داشته‌‌اند؛ اما پیچیدگی‌‌های فلسفه هوسرل و همچنین اختلافات این جامعه‌‌شناسان با نظریات هوسرل در برخی مسائل از جمله مسئله اصلی این مقاله، لزوم پرداخت جدی‌تر به آن را لازم می‌‌نماید. از طرف دیگر به دلیل آنکه مدتی است توجه به ظرفیت‌‌های نظام فکری حکمت متعالیه برای مسائل علوم اجتماعی نیز ثمره‌های قابل قبولی را نمایانده است، این نوشتار بر آن است تا با عنایت به تفاوت‌‌های اساسی دو دستگاه فکری پیش‌‌گفته، مسئله مهم «دیگری» را از منظر دو رویکرد جامعه‌‌شناسی پدیدارشناختی و نظریه اجتماعی قابل استنطاق از حکمت متعالیه بررسی کند.

مبحث امکان علمی اجتماعی که مبتنی بر رویکرد وحیانی باشد تنها محدود به طرفداران علم اجتماعی اسلامی نبوده و در خارج از فرهنگ اسلامی و در آن سوی اروپای مسیحی نیز اندیشمندانی را به خود مشغول کرده است. از جمله این اندیشمندان اریک وگلین –فیلسوف و مورخ آلمانی- است که رهیافتی وحیانی به تاریخنویسی و احیای علوم اجتماعی دارد. او نگاهی نقادانه به تجدد و حقیقت تجددی داشته و آن را به مثابه بیماری عصر حاضر در نظر می‌گیرد. لذا، بهره‌گیری از رویکرد وحیانی و تجربه مذهبی به ساحت معرفت را درمان بیماری تجدد و روشی برای احیای علوم اجتماعی سنتی می‌داند. بر این اساس، هدف نوشتار حاضر بررسی احیای علوم اجتماعی در رویکرد وحیانی و یا به تعبیر بهتر تجربه مذهبی اریک وگلین است. مقاله حاضر به توسط روش توصیفی- تحلیلی و با در پیش‌گرفتن روش اسنادی در پی پاسخ به این پرسش است که احیای علوم اجتماعی از منظر وگلین چگونه انجام می‌شود؟ یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که وگلین برخلاف ادعای خود، که موطن دانش را دین و فلسفه کلاسیک می‌داند، تنها به فلسفه کلاسیک و حقیقت افلاطونی در بازسازی علوم اجتماعی توجه کرده و تجربه مذهبی و وحی مسیحی تنها در طرح‌ریزی بنیان نظریه‌اش مورد استفاده قرار گرفته است. از طرف دیگر، این موضوع جای تأمل دارد که نظریات و آرای وی از جهت توجه به وحی به دیدگاه اسلام نزدیک است و از جهت نحوه قرائتش از وحی و مذهب مغایر نظر اسلام است.