آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده فلسفه ی معاصر شامل چندین جریان است . رایج ترین تقسیم بندی در فلسفه ی معاصر بدین شرح می باشد ، که در یک سو فلسفه ی تحلیل زبان انگلیسی است و در سوی دیگر فلسفه اروپایی زبان آلمانی و فرانسوی است که به متفکرانی مثل نیچه و هایدگر مربوط می شود . در قرن بیستم فلسفه ی غرب هم در وجه تحلیلی اش و هم در وجه اروپایی اش دچار چرخش شد که تحت عنوان "چرخش زبانی " معروف شده است . و این جریان از متافیزیک و نظام سازی فلسفی فاصله گرفت و به سمت زبان قدم برداشت ، لذا این پژوهش بر آن است که این چرخش از نیچه آغاز شد و روز به روز بر این آگاهی افزوده شد که همه ی پرسش ها چه فلسفی و چه غیر فلسفی در نهایت با نحوه ی بیان در زبان پیوند تنگاتنگی دارند و این فرآیند بعدها در فرگه و فیلسوفان تحلیلی به شکل جدی تر دنبال شد . از اینرو نیچه با فلاسفه ی تحلیلی دغدغه های مشترکی می تواند داشته باشد از جمله : دعوت فیلسوف به فراروی از مسائل فلسفی به شیوه تحلیل زبانی ، مسئله باز ارزش گذاری ارزش ها در نیچه و معانی زندگی در فلاسفه ی تحلیلی و ...... البته همان طور که از عنوان این رساله مشخص است نیچه نقدهای جدی به فلاسفه ی تحلیلی وارد کرده است از جمله : وی معتقد است که فیلسوف نباید به تحلیل زبان صرف در بر خورد با مسائل و مشکلات فلسفی خود را محدود سازد ، در واقع تحلیل زبان برای وی یک مقدمه است برای یورش بردن به مسائل دیگر فلسفی . همچنین وی این دیدگاه فلاسفه ی تحلیلی به خصوص ـ افرادی مثل - ویتگنشتاین را نقد می کند که این فلاسفه مسائل را با یک تحلیل زبانی از قبل به عنوان پیش فرض خود در نظر می گرفتند و با این دید به مسائل توجه می کردند . ازاینرو نیچه با توجه به این دلایل می تواند هم پیشرو فلسفه ی تحلیلی و هم منتقد آن باشد .کلید واژه ها : نیچه ، فلاسفه ی تحلیلی ، زبان ، پیشرو ، منتقد .

این مقاله در صدد نشان دادن این مطلب است که چگونه استخراج نتایج اساسی ترین اصل حکمت متعالیه یعنی اصالت و جود ، در موضوع انسان شناسی تصویری جدید از انسان و هویت وجودی او به نمایش خواهد گذاشت . در این راستا نویسنده از طریق تحلیل و تبیین نکته نظرهای ویژه ای که صدرالمتألهین شیرازی را نسبت به پیشینیان خود در موقعیت متفاوتی قرار می دهد ، بر این مطلب اصرار دارد که تمام جذابیت و خردپذیری آراء انسان شناسانه این فیلسوف مدیون توجه به نقش اصالت وجود در این حوزه بوده و قرائت اصالت ماهیتی انسان شناسی صدرایی نه جذاب می نماید و نه خرد پذیر و نه مشتمل بر چیزی جدید و متفاوت از آراء پیشینیان . نتیجه این رهیافت ، عبارت است از ؛ معرفی انسان به عنوان موجودی برخوردار از هویتی یگانه و تشکیکی که دارای دو نوع پویایی تاریخی و جوهری است و هویت وجودی اش برساخته از تحول تاریخی نوع انسان و تحول جوهری ناشی از کنش های نظری و عملی خود او است.

برای روشن شدن این مسئله پایان نامه در قالب 6فصل جمع آوری شده که سعی شده است از خلال بحث های مطرح شده ی فارابی آشکار کنیم که آیا حقیقتا چنانچه که خود معتقد به جب است، در حقیقت و واقع اینگونه است که براساس بررسی انسان شناسانه-هستی شناسانه و مدنی می توان نتیجه گرفت که وی به نوعی معتقد به امربین الامرین است.

این رساله در سه فصل تنظیم شده است. فصل اول تحت عنوان رابطه عقل و نقل در اندیشه اهل سنت و شیعه به سیر تطور آن در3 مکتب کلامی اهل سنت پرداخته است. نویسنده اهل حدیث را نقل گرا می داند که برای عقل در کنار نقل ارزشی قائل نیست، معتزله که همه مسائل را با عقل تأویل می کردند و اشاعره که با هدف جمع دو مکتب قبلی به وجود آمدند ولی در دام نص گرایی و قشری گری گرفتار شدند و کارشان به مخالفت با فلسفه کشیده شد. در دیدگاه شیعه فاصله ای بین عقل و نقل وجود ندارد و فلسفه را نیز مؤید دین می داند. در فصل دوم به زندگی فارابی و سپس آرای او پرداخته و معتقد است فارابی تقدم فلسفه بر دین را مطرح کرده و به جمع بین فیلسوف و نبی در مدینه فاضله پرداخته است. او برخی مسائل فلسفی را به واسطه شواهد دینی اثبات کرده و برخی مسائل دینی را با براهین فلسفی تبیین کرده است. فصل سوم را به زندگی نامه و دیدگاه صدرالمتألهین در این خصوص پرداخته و معتقد است وی مانند فارابی مسائل دینی را با استفاده از قواعد و براهین فلسفی تبیین کرده و از طرفی به اثبات قواعد فلسفی به واسطه شواهدی از آیات قرآن و روایات معصومین پرداخته است که در این مورد به حرکت جوهری و جسمانیة الحدوث و روحانیة البقاء بودن نفس و تجرد نفس ناطقه انسانی اشاره کرده است.

در این رساله ، مسائل فلسفی حمل از دیدگاه حکیم آقا علی مدرس طهرانی، مورد بررسی قرار می گیرد. ما در این رساله یک مقدمه و نه فصل را ارائه کرده ایم. ابتداء بحث را از شخصیت حکیم موسس و آثار او شروع کرده و سپس از جایگاه حمل در فلسفه سخن به میان آورده ایم. در ادامه، حمل را تعریف و تقسیمات آنرا از نظر حکیم موسس و برخی فلاسفه دیگر، بیان کرده ایم. رأی آقا علی حکیم ، مبنی بر تکرار مدرک در حمل و اینکه حمل از عوارض مدرک است نه از صفات ادارک، مطلب بعدی این رساله می باشد. ما بعد از بحث هلیات بسیطه و مرکبه و تحلیل اجزاء آنها، به بررسی رأی آقا علی در اتحاد فی الوجود پرداخته ایم. معانی ذات و ذاتی و ربط آن به مبحث حمل، عنوان بعدی این رساله را تشکیل می دهد. ادله ابتکاری حکیم موسس در اثبات اصالت وجود در تصور و جعل یکی از مهمترین مباحث این رساله است که در جای خود بدان پرداخته شده است. فصل بعدی رساله، تشکیک خاصی در وجود و سپس ارتباط قاعده فرعیه با حمل و خروج تخصصی هلیه بسیطه از قاعده فرعیه، می باشد. ما در فصل پایانی، راجع به تفاوت ارتفاع تفیضین در حمل شایع و اولی بحث کرده ایم و بیان داشته ایم که حکیم موسس به وضوح اثبات کرده که ارتفاع تقیضین علی الاطلاق جاری نیست، بلکه از مرتبه جایز می باشد.