آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

آیۀ استخلاف، پنجاه و پنجمین آیه از سوره‌ی مبارکۀ نور است که خداوند در آن به آن دسته از اهل ایمان که عملی صالح دارند، بشارت به جانشینیِ حکومت صالحان، نشر و بسط دین حق و رسیدن به آرامش را می‌دهد. این آیه، از جمله آیاتی است که از آن، به قیام حضرت مهدی تأویل می‌شود. ابوالفضل برقعی با برخورداری از پیشینۀ تعلّق به مذهب شیعه و البته با سوق یافتن به گرایش تجدیدنظر طلبانه، عقایدی بر خلاف اصول اساسی تشیّع مطرح و در این اصول تشکیک کرد. وی در کتابِ "بررسی علمی در احادیث مهدی"، ضمنِ باب "الآیات المؤوّله بقیام القائم"، سعی دارد نظر عموم مفسّران شیعه بر این مطلب، که مصداق حکومت موعود در "آیه استخلاف"، حضرت‌مهدی و اصحاب ایشان است را دفع کند و در این مسیر با مغالطه در کلام علمای امامیّه همچون شیخ طوسی در تبیان، طبرسی در مجمع البیان و ابوالفتوح در روح الجنان، آنان را با خود هم‌سو نشان دهد. این مقاله در صدد است، با تطبیق تفسیرهای مذکور با اظهارات برقعی، به نقد استدلالات وی در این زمینه بپردازد

کتاب در مورد اثبات امامت از طرق کتاب خداست مخصوصا امامت امام علی و جوابیه محکمی است به موهومات و شبهات احمد الکاتب که منکر امامت و امامت امام زمان عج می باشد.

مهدویت از آموزه های معروف و معتبر در اسلام است. اعتقاد به ولادت امام مهدی۴ به عنوان امام دوازدهم یکی از اساسی ترین عقاید شیعه است. در میان موضوعات مرتبط با ولادت ایشان بحث از هویت مادر امام مهدی۴ اهمیت ویژه ای دارد. یکی از مستندات بیانگر این موضوع حدیث امام هادی۷ در مورد جریان مادر امام قائم۴ است. این حدیث در سه کتاب دست اول شیعه آمده است. این تحقیق با بررسی اعتبار این سه کتاب و سند آنها نشان می دهد در میان این سه کتاب دو کتاب کمال الدین شیخ صدوق و غیبت شیخ طوسی معتبرند؛ اما اعتبار کتاب دلائل الامامه طبری قابل اثبات نیست. در میان دو کتاب معتبر نیز سند روایت کتاب کمال الدین معتبر نیست؛ اما سند کتاب غیبت شیخ طوسی صحیح است. از این رو می توان گفت حدیث امام هادی۷ که جریان رومی بودن ملیت مادر امام زمان۴ و به اسارت درآمدن ایشان را بیان می کند در کتابی معتبر و با سندی صحیح به ما رسیده است و جریانی معتبر است.

بیشتر آثار مهدوی که شیعیان امامیه نوشتهاند، به اثبات کلامی و نقل روایات درباره امام دوازدهم میپردازد. در این میان کتاب الارشاد شیخ مفید که درباره زندگانی دوازده امام است، با رویکردی تاریخی _کلامی به این موضوع پرداخته و بخش آخر آن به تاریخ امام دوازدهم اختصاص دارد. با توجه به اهمیت این کتاب و جایگاه نویسنده آن شیخ مفید، لازم است منابعی که در این کتاب بهره برده شده است شناسایی شود تا اتقان یا ضعف اخبار و روایات آن کتاب روشن گردد. مقاله حاضر با بررسی اخبار و روایات این کتاب در بخش زندگانی امام عصر، تلاش میکند به مصادر آن دست پیدا کند. بدین منظور برخی از روایات الارشاد با آثاری که پیش از آن نوشته شده و اکنون در دست است، مقایسه شد. نتیجهای که مقاله بدان دست یافته، آن است که به رغم مشخص بودن دستهای از مصادر این کتاب، گروهی از منابع آن ناشناختهاند.

این پژوهه به دنبال خوانش جدیدی از فرقههای ناهمسان که در ابتدای غیبت صغری رخ داد میباشد، دورهای که فرقهشناسان شیعه و سنی تاکید وافری داشتند شیعیان امامی در این زمان با انشقاق فراوان درون گروهی مواجه بودند، این گروه از اندیشمندان، تعدد فرقههای منشعب امامیه را از 14 تا 20 فرقه برشمردند. با این توصیف وضعیت در هم تنیده امامیه آن قدر بغرنج نشان داده شد که این احتمال داده میشد ادامه تکثرگرایی فرقهای امامیه در آن دوره احتمال فروپاشی ایشان را بسیار افزایش میداد، امری که هیچگاه رخ نداد. گروههای که گمانه اصلی ایشان نه در فروعات، بلکه در اصل امامت بود. با این حال با کنکاش در فرقههای ذکر شده این مهم دانسته خواهد شد که به رغم ذکر فرقههای خود خوانده اطلاعات چندانی از ایشان در تاریخ یافت نمیشود و احتمالا بسیاری از مذاهب در آن دوره برساخته تاریخ بوده و هیچگاه وجود خارجی نداشتند و تردیدهای فراوانی در وجودشان دارد.

پيامبر اكرم(ص) شناخت امام را همواره از مهم ترين و بارزترين نشانه هاي ايمان و فقدان آن را هم رديف كفر مي دانستند، لذا بيان نشانه هاي درست امام زمان(ع) را وجه همت خود قرار داده از آغازين ايام تثبيت حكومت محمدي(ص) بر آن تاكيد ورزيدند، به طوري كه جمع قابل توجهي از علماي اهل سنت به احاديث «مهدي» اذعان و بر تواتر آنها اعتراف نموده اند. در مقابل عده كمي از كج انديشان در مقابل روايات فراوان، به جعل، تحريف وتصحيف آنها پرداخته اند و گروهي هم به اين روايات ساختگي اعتماد نموده، ديدگاه شيعه را_ به زعم خود_ تخطئه نمودند. مقاله حاضر به روش توصيفي_ اسنادي با رويكردي تحليلي بر آن است تا با بررسي روايات رسيده از طريق ابن مسعود وابوالطفيل، بررسي رجالي راويان حديث «اسمه اسمي و اسم ابيه اسم ابي» و تحليل گونه هاي مختلف حديثي، نشان دهد كه: اين حديث در مصادر معتبر اهل سنت (حدود25منبع) بدون زيادت و تنها به صورت «اسمه اسمي» نقل شده است و با احاديث بسيار ديگري كه مهدي را فرزند امام حسن عسكري(ع) مي داند مغايرت ندارد. مطابق گزارش تاريخي اهل سنت عبدالله منصور با ديدن اين روايات نام فرزند خود را مهدي گذاشت. وي و يارانش كوشيدند با افزودن اضافه «و اسم ابيه اسم ابي» به روايات پيامبر(ص)، قيام خود را چون حادثه اي از پيش تاييد شده و از زبان رسول خدا(ص) تلقي كنند. در بحث سندي نيز مشخص مي شود كه اين گونه احاديث داراي سند صحيحي نبوده و برخي محققين اهل سنت نيز به اين امر و زيادت غيرمعقول «واسم ابيه اسم ابي» اذعان نموده اند.

درطول دوره حضور ائمه معصومین، شیعیان نیز به مانند دیگر فرق اسلامی بنا به دلایل مختلف به جریانهای و فرقه های گوناگون تقسیم شده و انشعاباتی یافته اند. پیدایش فرقه های شیعی پس از شهادت آغاز شد و زان پس به تدریخ گسترش یافتند. ? امام حسین برخی از این جریانهای که از بنیان و ساختار و نظام منسجمی برخوردار نبودند در مدت کوتاهی نیز مضمحل و یا کمرنگ شدند، برخی نیز به دلیل برخورداری از نظام مندی فکری، سیاسی و سازمانمندی 220-260 ه .ق ) از ) ? اجتماعی و نیز اقتضائات زمانی و مکانی خاص پایدار ماندند. دوره عسکریین دوره هایی است که فعالیت فرقه های شیعه هم از لحاظ کمیت و هم از لحاظ کیفیت به اوج خود رسیده بود. در این زمان شاهد حضور و فعالیت فرقه های مختلف امامیه،زیدیه، اسماعیلیه، فطحیه، واقفیه و غالیان و ... می باشیم. در طول تاریخ حضور خود کوشش های زیادی برای هدایت منحرفان و حفظ کیان ? ائمه معصومین نیز تلاشهای گستردهای را انجام دادند. ? اسلام و تشیّع اصیل انجام دادند، در این جهت عسکریین بررسی این کوشش ها و در واقع نوع تعامل و مناسبات این دو امام در مقابل فرقه های مختلف تشیّع و بازخوردهای اجتماعی آن، و نیز تأثیر این جریانهای بر دوره غیبت صغری و انحرافات فرقهای که در آن دوره به وجود آمد، موضوع این تحقیق است. در برخورد با فرقه های مختلف شیعه رفتار یکسانی نداشتنند و با فرقه های ? امامان عسکریین منحرف واقفیه و غلات شدیدترین برخورد و در مقابل فطحیه برخورد مداراگونه پیشگرفته و امامان در مقابل بعضی از قیامها حاکی از نوعی بیاعتنایی و بیطرفی همراه با نهی از قیام است. این تفاوت برخورد با فرقه های مختلف ناشی از تفاوت این فرقه ها از جهات گوناگون مثل تفاوت آموزه ها و فعالیتها و نیز میزان انحراف آنان بوده است.برخی از افراد منحرف که خود از بزرگان شیعه شمرده میشدند، دچار لغزش گردیده و در دوره غیبت صغری، سبب انحرافات شدیدی شدند.

کتاب «میزان الحق، شبهات و ردود» به قلم سید جعفر مرتضی العاملی از سوی المرکز الاسلامی للدراسات بیروت منتشر شده است. این کتاب چهار جلدی پاسخ به شبهاتی که در یک کتابچه کوچک علیه شیعه بوده نوشته شده است. سالهاست که تبلیغات ضد شیعی بخش مهمی از کارهای فرهنگی و تبلیغی سعودی ها و در مجموع سلفی ها را به خود اختصاص داده است. در این زمینه کتابچه‌ای با عنوان اسئله قادت شباب الشیعه الی الحق هم چاپ شد . در این کتاب تعدادی از شبهاتی که درباره تشیع بود درج شده بود. استاد سید جعفر مرتضی از متخصصان تاریخ و کلام اسلامی و شیعی در این چهار جلد به تک تک این شبهات پاسخ داده است. این کتاب قبلا بر اساس همان سوالات تنظیم شده بود اما اکنون با ترتیب موضوعی منتشر شده است. این موضوعات شامل بحث های شرک و توحید، تحریف قرآن، مصحف فاطمه، امامت و عصمت، خلفا، فاطمه زهرا سلام الله علیها، امام حسین علیه السلام، کلیات مذهب تشیع و بسیاری از نکات دیگر می شود. از آنجایی که استاد تسلط کافی بر مبانی شیعی دارند، تلاش کرده اند تا به تک تک این ابهامات به درستی پاسخ بدهند. جلد دوم کتاب به موضوعاتی چون حکم کردن امام مهدی (عج) به احکام آل داود بجای احکام دین اسلام، افراط در قتل و کشتار در دوران ظهور، کثرت فرقه های شیعه علت بطلان آن، شرط بلوغ در امامت، تناقض احادیث شیعه و... می پردازد.

امامت، استمرار نبوت و لطفى از جانب خداى متعال است. امامت جز با تصریح خداوندى تحقق نمى‌پذیرد و مردم در تعیین امام معصوم نقشى ندارند. امامت یکى از اصول بنیادى دین است و ایمان راستین جز با باور به بایستگى آن شکل نمى‌گیرد. امام، کسى است که خداوند متعال او را، پس از پیامبر به‌عنوان هدایتگر بشر برگزیده و باید از گناه و ناراستى، پاک و معصوم و به اذن خدا، از جهان غیب آگاه باشد. امام، نمونة کامل انسان و داراى برترین درجة کمال و فضیلت است و از آنجا که به یارى حق، همة گفتارها و رفتارهاى او نشان از راهى خدایى دارد، پیروى از وى بر همة مردم لازم و بایسته است. بر این اساس در نوشتار حاضر با روش تحلیل اسنادی به تبیین روایی نقش و جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا(ع) و دلایل وجوب ولایت‌پذیری از امام معصوم و ولی امر زمان پرداخته شده و نتایج در قالب بررسی ضرورت وجود امام، شرایط و ویژگی‌های امام، نحوة انتخاب امام، چگونگی رسیدن به مقام امامت، راه‌های اثبات امامت از دیدگاه امام رضا(ع) و نیز دلایل وجوب ولایت‌پذیری از امام معصوم و ولی امر زمان بیان شده است.