آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

روایات اسلامی بر ضرورت زمینه سازی امر ظهور و خوش پیمانی با امام عصر تاکید دارند. از این رو باید دید مهم ترین بایسته های نظری و عملی و نافذترین اکسیر در سرعت بخشی به فرایند ظهور و رفع موانع آن چیست.مقاله این فرضیه را پی می گیرد که نقش و کارکرد جامعه ولایی و حکومت ولایی در این زمینه سازی بی بدیل است، اما کارکرد جامعه ولایی تا حکومت ولایی فاصله بسیاری دارد؛ زیرا هر چند در جامعه ولایی آحاد ملت با پذیرش ولایت و مرجعیت دینی برای زمینه سازی گامی لازم برداشته اند، وجود چالشی چون حاکمیت طاغوت و تعبید مردم، نرخ رشد زمینه سازی را کم رنگ می نماید، در حالی که وضع در حکومت ولایی (جامعه ولایی واجد حکومت ولایی) به گونه دیگری است؛ چرا که حکومت ولایی با شاخصه ها و ساز و کارهای درونی و هم چنین قدرت نرم افزاری و سخت افزاری خود، موجبات افزایش نرخ رشد زمینه سازی ظهور را رقم می زند.به بیان دیگر، دکترین حکومت ولایی می تواند با رشد و گسترش معرفت، معنویت و بیداری در سطح منطقه ای و فرامنطقه ای و هم چنین به چالش کشاندن استکبار جهانی موعود ستیز، جهان را برای پذیرش موعود آخرالزمان مهیا نماید. در واقع، رویش حکومت ولایی را می توان آغازی برای آغاز افول جبهه مستکبر زمینه سوز و پایان مظلومیت جبهه زمینه ساز و در نهایت ظهور منجی معنویت و عدالت دانست.

آخرالزمان عصری است که جولان جریانات شیطانی به اوج خود می رسد. برحسب منابع روایی، موضوع دجال یکی از آن تحرکات شیطانی مرموز و مزور است. نوع رسالت رسانه زمینه ساز در رویارویی با آن منوط به تصویری است که از آن ترسیم می شود. در صورت رویکرد فردشناسانه به دجال، رسالت رسانه زمینه ساز، تنها رسالتی تنذیری و هشداری خواهد بود که جامعه را نسبت به فردی خطرناک به نام دجال هشدار می دهد. چنین رسانه ای، «امروز» دیگر خود را درگیر با دجال نمی بیند، بلکه در انتظار حوادث «فردا» است. اما در صورت رویکرد جریان شناسانه به دجال، دیگر رسالت رسانه زمینه ساز در برابر شخص دجال نیست، بلکه در برابر پدیده ای به نام دجالیسم است که سازمان یافته و سیستماتیک اهداف و نقشه های شوم خود را برنامه ریزی می کند. در این صورت، رسالت رسانه زمینه ساز، رسالتی منفعلانه و تنذیری نسبت به «فردا» نیست، بلکه فعالانه و درگیرانه نسبت به «امروز» ارزیابی می شود. البته رویکرد جعلی نگریستن به روایات دجال نیز هست که رسالت رسانه زمینه ساز را به سوی رسالتی خاموش و مسکوت سوق خواهد داد. به نظر می رسد رویکرد جریان شناسانه به دجال، رسالت سنگین تری را بر دوش رسانه زمینه ساز می نهد که تبیین بیش تری را می طلبد. در هژمونی و جریان دجالیسم، دست کم دو گروه وجود دارد که رسالت رسانه زمینه ساز در رویارویی با آن ها یکسان نیست:1. گروه رهبران و سران جریان دجالیسم،2. گروه پیروان و فریب خوردگان جریان دجالیسم.در یک تقسیم بندی می توان این رسالت را در مقابل سران دجالیسم، سیاستی جهادی و سلبی (با دو راهکار «نقد و به چالش کشاندن تفکرات» و «افشای نقش ها و نقشه ها») و در مقابل پیروان فریب خورده پدیده دجالیسم، سیاستی ارشادی و ایجابی (با دو راهکار «تبیین مبانی و مواد معرفتی» و «نمایاندن کارکردهای دکترین مهدویت») ارزیابی نمود تا در نهایت، رسانه ای کارآمد و قویم بتواند با معرفت بخشی و بیداری عمومی در جهان، زمینه ها را برای اقامه حکومت ولایی به رهبری امام عصر (عج) فراهم نماید.

حضرت مهدی ( عج) در شب جمعه، روز پانزدهم شعبان سال 255 ه.ق در شهر سامرا متولد شدند در سن 5 سالگی به مقام امامت نائل آمدند . دارای دو غیبت می باشند. الف - غیبت صغری، که هفتاد سال طول کشید و توسط چهار نائب خاص با نامهای 1) عثمان بن سعید 2) محمد بن عثمان 3) حسین بن روح نوبختی 4) علی بن محمد سمری با مردم در ارتباط بودند. ب – غیبت کبری که تاکنون نیز ادامه دارد؛ در هر عصر عالم بزرگی واجد همه شرایط لازم فقاهت و رهبری را داشته باشد در رأس جامعه قرار می گیرد و او صاحب ولایت شرعیه به نیابت امام معصوم ( عج) است. این که غیبت کبری تا چه زمانی به طول می انجامد و چه زمانی حضرت ظهور می کنند بسته به نشانه ها و علائمی دانسته، که این نشانه ها در سه محور قرار می گیرند. 1) نشانه های عمومی 2) نشانه های نزدیک به زمان ظهور 3) نشانه های حتمی ظهور ، که بعد از ظهور و بروز این نشانه ها، قیام حضرت ( عج) به وقوع خواهد پیوست. اما این حکومتی که ما در انتظار آن هستیم در آیات وحی به ابعاد مختلفی از آن اشاره شده است. من جمله در آیات: 33 سوره توبه ، 96 سوره اعراف، 69 سوره زمر، 141 سوره آل عمران و ... که به مواردی مانند جهانگیر شدن اسلام با حکومت حضرت مهدی ( عج)، گستردگی موهبتهای مادی و معنوی در عصر حکومت حضرت، دگرگونی جهان در حکومت ایشان، برقراری عدل و داد و نابودی ظالمان و ... اشاره می کند. و در آیات زیادی از قرآن مانند آیات 148 سوره بقره، 8 سوره هود، 89 سوره انعام و ... به ویژگی های یاران حضرت اشاره می کند، ویژگی هایی مانند این که" هم خدا آنها را دوست دارد و هم آنها خدا را دوست دارند، در برابر مؤمنان خاضع و مهربانند، در برابر مشرکان و دشمنان سرسخت و نیرومند هستند، به طور پیگیر در راه خدا جهاد و تلاش می کنند و در مسیر انجام وشیفه از سرزنش هیچ سرزنش کننده ای نمی هراسند و ..." . یکی از ویژگی های بارز یاران حضرت ( عج) در انتظار فرج به سر بردن برای فرج مولایشان می باشد که قرآن کریم در آیات 71 سوره اعراف، 93 سوره هود، 158 سوره انعام و ... به آن اشاره می کند مثلاً در آیه 71 سوره اعراف خداوند می فرماید" شما انتظار برید، به درستی که من با شما از انتظار برندگانم" و در آیات وحی به ویژگی های این انسانهای منتظر اشاره می کند که: امید به آینده جهان، پایبندی به توحید خالص و تلاش برای زدودن شرک و ... دارند. مسئله دیگری که در رابطه با حکومت حضرت در قرآن به آن اشاره شده، مسئله رجعت می باشد که به معنای بازگشت گروهی از مردمانی که کاملاً صالح و نیکوکار بوده اند و از دنیا رفته اند و همچنین جمعی از کسانی که شدیداً جنایتکار بوده اند و از دنیا رفته اند در زمان ظهور حضرت ( عج) به دنیا می باشد. و قرآن در آیاتی مانند: 25 سوره کهف، 49 سوره آل عمران، 11 سوره مائده و ... به مسئله رجعت در امتهای گذشته می پردازد و آیات: 82 سوره نمل، 54 سوره یونس، 28 سوره زخرف و ... به مسئله رجعت در زمان ظهور حضرت مهدی ( عج) اشاره می کند. اما سخن از حضرت مهدی ( عج) و حکومت جهانی او فقط اختصاص به مسلمانان ندارد بلکه این مسئله یک اعتقاد همه گیر و جهانی است و نگاهی کوتاه به کتابهای آسمانی ادیان و غیرآسمانی، این امر را به خوبی نشان می دهد که در کتب ادیان آسمانی مانند: تورات، انجیل، زبور و جاماسب وکتب مذهبی ادیان غیر آسمانی مانند هندوان، برهمائیان و بودائیان درباره این منجی بشریت سخن به میان آمده و آنان نیز در انتظار ظهور مصلح جهانی، که جهان را پر از عدل و داد کند و حق از دست رفته مظلومان را به آنها برگرداند می باشد.

. حدیث یکی از مهمترین منابع شناخت اصول و فروع دین است و نیز یکی از راههای مطمئن شناخت مقام معصومین (ع)، و شرایط عصر و زمانی که آنها در آن می زیسته اند . لذا بر هر شیعه اندیشمند است تا برای شناخت صحیح تر چهره معصومین و عصر و زمان آنها و نیز کسب معارف حقه به مطالعه و تحقیق در احادیث بپردازد. مباحث پایان نامه در پنج فصل تنظیم شده است: در فصل اول به موضوعاتی مانند شرایط اجتماعی و فرهنگی عصر غیبت، چگونگی جمع آوری و حفظ توقیعات، جایگاه حدیثی توقیعات و ... پرداخته می شود. در فصل دوم مباحث توحیدی و در فصل سوم مباحث مربوط به ولایت مطلقه الهی بررسی می شود. این دو فصل در واقع ناظر به مباحث اصولی توقیعات است. فصل چهارم به مباحث فروعی و فقهی اختصاص دارد و در فصل پنجم سعی شده تا متن عربی توقیعات آورده شود و نیز سند توقیعات مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است.

«بیان الائمة و خطبة البیان فی المیزان» به زبان عربی اثر سید جعفر مرتضی عاملی (متولد ۱۳۶۳ ق) می‌ باشد. اثر، نقد و بررسی روایاتی که در زمینه نشانه‌ های ظهور امام مهدی عجّل‌ الله‌ فرجه‌ الشریف از ناحیه معصومین علیه‌السّلام نقل شده می‌ باشد. نگارنده در بخش اول، کتاب بیان الائمه را در ترازوی نقد و سنجش قرار می‌ دهد. مولف بیان الائمه بخشی از روایات خود را به کتاب‌ های معروف و بخشی دیگر را به کتاب‌ هایی ارجاع می‌ دهد که نا شناخته و کسی نام آنها را نشنیده است و ظاهرا هیچ وجود خارجی ندارند و برخی از روایات را به ا مام علی علیه‌السّلام نسبت داده، بدون این که منابع آنها را بازگو نماید و برخی دیگر را به اشخاص مجهول و ناشناخته نسبت داده است. سپس به تعریف تصحیف و تحریف می‌ پردازد. در ادامه به ذکر نمونه‌ هایی از این جعلیات از جمله حوادث ایران و عراق، نفت منطقه ظهران، نعمت برق، اتم، نابود کننده جهان ، هواپیماهای جت بمب افکن و شیطان هوایی را طی روایاتی که در کتاب فوق آمده، بیان و به نقد و ارزیابی آنها می‌ پردازد و پرده از چهره این تحریفات و اخبار ساختگی بر می‌ دارد. بخش دوم و در سه فصل به سه متن از اثر خطبه البیان می‌ پردازد و به کند و کاو، درباره پیش گویی‌ های ائمه علیه‌ السّلام در مورد نشانه‌ های ظهور که منسوب به حضرت امیرالمومنین علیه‌ السّلام می‌ باشد، پرداخته است. در ادامه به ذکر نمونه‌ هایی از این اخبار ساختگی؛ از جمله صخره بیت المقدس، عیسی علیه‌ السّلام و دجال ، مدینه و بیت المقدس ، عیسی علیه‌ السّلام و دفن امام مهدی عجّل‌ الله‌ فرجه‌ الشریف ، انتقال نور که طی روایاتی در این اثر بازگو شده و به نقد و بررسی و تحلیل این اخبار از زوایای گوناگون می‌ پردازد. همین روش را مولف در دو متن دیگر خطبه البیان ادامه می‌ دهند.

«اوصاف المهدی علیه السلام در بيان اسامى، القاب، اوصاف و كنيه‌ هاى امام زمان علیه السلام» اثر احمد سعيدى، معرفى، ترجمه و توضيح مجموعه‌ اى گسترده از نام‌ ها، القاب و كنيه‌ هاى حضرت مهدى (عج) مى‌ باشد كه به زبان فارسى و در سال 1358 ش تدوين گرديده است. مقدمه مؤلف در بيان چند نكته پيرامون كتاب، آغازگر مباحث بوده و مطالب بر پايه روايات، ادعيه و زيارت و از منابع كهن تهيه گريده است. در اين مجموعه، پانصد و ده لقب و اسم به ترتيب حروف الفبا، براى آن حضرت شناسايى شده و معنا و مفهوم آن مشخص گرديده است. برخى از اين اسامى و القاب، نام‌ هايى است كه پيامبر (ص) و امامان معصوم (ع) براى امام زمان (عج) انتخاب كرده‌ اند و برخى را ديگران، چه از علماى شيعه و يا عامه، حتى برخى پيروان ساير مذاهب و مكاتب و حتى كسانى كه پيرو هيچ دين و آئينى نيستند. اسامى و القاب ذكر شده مى‌ توان به: تِلاد نِعَم، ثار الله، جَوار الكنس، حاشر، خسرو، ديّان، ذوالحلم، ركن الانام، زند افريس، سديد، شماطيل، صمصام منتقم، ضرغامه، طامس، ظَهر، عماد، غاشيه، فيذموا، قابض، كوكما، لنديطارا، مجلى، نازح، واقيذ، هادِم الشرك، يمين و... اشاره كرد.

«البرهان على وجود صاحب الزمان» اثر سيد محسن امين حسينى عاملى (1282-1371ق) مى‌باشد. كتاب، اثرى است منظوم و شرح منشور آن، كه در اثبات مهدويّت و مباحث پيرامون آن است. مولف زمانى كه در بغداد به سر مى‌برده است، قصيده‌اى 25 بيتى از بغداد كه سراينده آن معلوم نبوده است، دريافت مى‌كند كه در انكار وجود حضرت بقية الله سروده شده است، به همين جهت اين اثر را در پاسخ به ابيات آن قصيده به نظم در مى‌آورد. مولف تاريخ اتمام نگارش اثر را در پايان آن 15 ربيع الثانى 1328ق درج نموده است. مولف پس از دريافت قصيده‌اى 25 بيتى كه ناظم آن قائل است كه امام عصر (عج) هنوز متولد نشده و در آينده تولد خواهد يافت، به انكار وجود حضرت بقية الله اعتراف مى‌كند، به پاسخ منظوم و هم وزن آن در 309 بيت همت گماشته و سپس به شرح و توضيح اين دو قصيده تعليقه‌اى به نگارش در مى‌آورد كه متضمن فوائد زيادى مى‌باشد. روش مولف در نگارش اثر اين گونه است كه نخست اشعار مخالف را مى‌آورد، آن گاه بند بند اشكالات آن را در خصوص مباحث مهدويّت با تكيه بر دلائل عقلى و نقلى قطعى و احاديثى كه علماى اهل سنّت و تشيع بر آن اتفاق دارند، پاسخ مى‌دهد. اشكالاتى كه مولف طى اين اثر منظوم به پاسخ آن‌ها پرداخته، عبارتند از: اختلاف در ولادت امام، دلايل ولادت امام و غيبت ايشان، حكمت و فلسفه غيبت، چگونگى طولانى بودن عمر امام، استناد به احاديث مربوط به مهدى امّت، طرفداران قول به مهدويت از علماى اهل سنّت و ملاقات كنندگان امام عصر(عج) مى‌باشد.

امر به معروف و نهی از منکر از مهم ترین آموزه های دینی به شمار می آیند که ترک این دو آموزه و بی توجهی به مصادیق دینی معروف و منکر در عرصه های مختلف دینی، اجتماعی و... از جمله مواردی است که در دوره پیش از ظهور قابل مطالعه است. احیا و توسعه این دو آموزه دینی پس از ظهور نیز، صحنه زیبای دیگری را از این دوره به تصویر می کشد. به سبب اهمیت این موضوع، اصل هفتم قانون اساسی و عملکرد نظام جمهوری اسلامی ایران در این راستا مورد بررسی قرار گرفته است. لذا پرسش اصلی در این پژوهش، بررسی جایگاه موضوع امر به معروف و نهی از منکر در سه مقطع زمانی آخرالزمان، انقلاب اسلامی ایران و دوره پس از ظهور امام عصر(ع) می باشد.

بررسی تطبیقی منجی موعود (ع) از دیدگاه اسلام و زرتشتاز روزگاران کهن داستان مصلح و ظهور اصلی اساسی بوده است، پیشینیان بشر پیوسته آن را به یادها آورده‌اند، اکنون نیز پس از گذشتن قرن‌ها در خلال یادگاری‌های انسان‌های قدیم آثاری هست که ما را به همین نکته رهنمون می‌سازد. اصولاً فتوریسم یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار منجی عقیده‌ای است که در کیش‌های آسمانی یهودیت، زرتشتی، مسیحیت و دین مقدس اسلام به مثابه یک اصل مسلم قبول شده است.در این نوشتار سعی کردیم براساس شیوه مطالعاتی تطبیقی- تحلیلی منجی موعود در دو دین آسمانی اسلام و زرتشت با تأکید بر مسائلی چون اعتقاد به منجی، غیبت منجی، ظهور منجی و مقایسه آن دو با یکدیگر خدمتی شایسته در این راستا به کار بریم. امیدوارم مورد قبول واقع شود.