آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نویسنده کتاب یعقوب از چهار نمونه در جریان کار خود نام می برد. اینها کارکردهای خاصی را در زمینه های فردی خود در ترکیب انجام می دهند. ابراهیم و رحاب به عنوان نمونه های ایمان فعال حیاتی، ایوب به عنوان نمونه ای از استقامت استوار، و الیاس به عنوان نمونه ای از دعای مؤثر. این پایان‌نامه داستان‌های گسترده‌تر نمونه‌ها را در کتاب مقدس عبری بررسی می‌کند، پیشرفت آنها را در عناصر سنت یهودی اولیه دنبال می‌کند، و استفاده نویسنده از نمونه‌ها را با سایر نویسندگان عهد جدید مقایسه می‌کند. این استدلال می کند که نویسنده کتاب جیمز از نمونه ها به طور جمعی به عنوان وسیله ای برای تشویق مخاطبان مسیحایی خود استفاده می کند تا در آزمایش های زندگی روزمره تا زمان پاروسیا قریب الوقوع خداوند به خدا وفادار بمانند. این چهار نمونه سه ویژگی مشترک دارند که به مخاطب در مبارزات روزانه‌شان کمک می‌کند: همه آنها تا حد نهایی آزمایش شدند، اما با وفادار ماندن به او تعهد قلبی خود را به خدا نشان دادند. همه آنها افراد خارجی بودند که حکمت (ارزش‌های) جهان را رد می‌کردند و همگی با آزمایش‌های تعیین‌کننده زندگی‌شان با تکیه بر خدا و نه به سایر انسان‌ها مواجه شدند.

ابراهیم (ع) نیای بزرگ پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت (ع) بعد از رسول اکرم (ص) بزرگترین پیامبر الهی می باشد و نام او 69 بار در قرآن آمده است. سیره عقلانی ایشان مبتنی بر پرسش گری و حقیقت جویی می باشد و از روش استدلالی خاصی بهره می برد. ابراهیم (ع) در برابر عموم مردم با بهره وری بهینه از بسترها و فرصت ها و تجاهل و مماشات با آنها بهترین منطق را برمی گزیند. آن حضرت از ویژگی های اخلاقی منحصر به فردی برخوردار است. نسبت به خداوند بسیار مهر می ورزد تا آنجا که این ویژگی او را به مقام خلة می رساند و به عنوان خلیل خدا برگزیده می شود. او به چنان یقینی رسیده است که ملکوت را به راحتی مشاهده می کند و از هر نوع شک و تردیدی خالی می شود و به مرحله ای از صداقت راستی رسیده است که هیچ گاه زبان به دروغ نمی آلاید. در نیایش خویش، هم برای خود دست به دعا برمی دارد و هم برای جامعه. برای خود حکم و صلاح و قبول اعمال و بهشت را می طلبد، برای امامان (ع) اسلام را و برای مردم امنیت و توسعه اقتصادی مسألت می کند. در رفتار با آزر که یکی از اعضای خانواده او بود، گفتگوی منطقی و مؤدبانه را پیش رو قرار می دهد و در مواقع لازم به امر به معروف و نهی از منکر می پردازد. با همسران ارتباط عاطفی عمیقی برقرار می کند و با سپردن مدیریت داخلی منزل به آنها روح مسؤولیت پذیری را در آنها می دمد. فرزندان را با دعا و آرزوهای بلندی که در سر دارد همیشه به بزرگی یاد می کند و زمینه های فراوانی برای امامت و سرآمدی ایشان آماده می کند. در برخورد با جامعه مشرکین ، از راه گفتگو با آنها و مانع زدایی و بستر سازی به دعوت آنها به توحید و یکتاپرستی می پردازد و در مواقع لازم از آنها و یا عقایدشان برائت می جوید. حاکمان را به فراموشی نمی سپارد و با گفتگو و محاجه و بت شکنی عظمت پوشالی دستگاه حاکمه را در هم می ریزد و مشروعیت آن را به چالش می خواند. در رفتار با قوم لوط که دچار عادت زشتی شده بودند صبر و شکیبایی را از کف نمی دهد و چون به هدایت آنها امید دارد با ملائکه عذاب به مجادله بر می خیزد.

این تحقیق به بررسی تطبیقی حضرت ابراهیم در قرآن و عهدین اختصاص یافته و شامل چهارده فصل با این عناوین است: شناخت تورات، نام ابراهیم(ع)، اوصاف ابراهیم(ع)، تبار ابراهیم(ع)، زمان ولادت و زادگاه ابراهیم(ع)، آیین و شریعت ابراهیم(ع)، چگونگی ولادت اسماعیل(ع)، ذبیح اللّه اسماعیل یا اسحاق؟ چگونگی قربانی فرزند، احتجاجات و مناظرات ابراهیم(ع)، ابراهیم و احیای مردگان، هجرت ابراهیم(ع)، بنیان گذاری کعبه، مقام امامت ابراهیم(ع)

حضرت ابراهیم(علیه‌السلام) اسوه مومنان است. رفتار وگفتار آن پیامبر بزرگ با پدرخوانده‌اش، آزر وچگونگی دعوت وی به خداپرستی ومنع وی از بت‌، وهمچنین با فرزندانش، به ویژه اسماعیل، بهترین نمونه برای رفتار پدر-فرزندی به ویژه در عرصه دعوت به باورها واحکام دینی است. با بررسی آیات وارد، نُه ویژگی در ارتباط حضرت ابراهیم با آزر می‌یابیم: تأکید بر عاطفه خویشاوندی؛ طرح پرسش و دعوت به بازنگری؛ دعوت به اندیشه و دانش؛ بازگشت به فطرت پیراسته؛ حکم عقل به لزوم دفع ضرر محتمل؛ و آن گاه معرفی خداوند به صفات مهربانی و پروردگاری. وچون آزر به تهدید ونامهربانی با ابراهیم سخن گفت، ابراهیم وی را به درود، کناره‌گیری ووعده آمرزش‌خواهی پاسخ داد. این ویژگی‌ها الگویی را ترسیم می‌کنند که مبتنی بر تاکید بر روابط خانوادگی در مسیر خیرخواهی ودعوت خردمحور وتدریجی به باورهای دینی است. آیات قرآنی ویژگی‌هایی را نیز در رفتار وگفتار ومنش ابراهیم با فرزندان ودودمانش آشکار می‌کند. محور این ویژگی‌ها، حرمت نهادن به شخصیت مستقل واختیار فرزند وهمراهی همیشگی ابراهیم با فرزند است که در جلوه‌هایی همچون مشورت با فرزند، مشارکت در تجربه‌ها، ودعا ودرخواست خیر متداوم برای فرزندان، آشکار می‌شود. این پژوهش بر پایه مطالعات کتابخانه‌ای در کتاب‌های تفسیر قرآن، سیره و تاریخ؛ و تحلیل یافته‌ها برای دریافت مشخصه‌های الگوی رفتارِ پدر-فرزندی در سیره و سخن حضرت ابراهیم انجام گرفته است.